Nader nieuws over de toestand rond camping Tot Vrijheidsbezinning

De vraag die staat met betrekking tot kampeerterrein Tot Vrijheidsbezinning, het tehuis van de anarchistische Pinkstermobilisatie, is: hoe kan het dat zo'n terrein plotseling, door een Stichtingsbestuur dat toch niet uit het niets voortkomt, "op de markt" geslingerd wordt?
En o ja, gezien de mooie ligging bij het Fochteloërveen is de camping natuurlijk als oord voor natuurliefhebbers aantrekkelijk. Maar dat is het terrein ook zolang het een anarchistisch trefpunt is. Dat hoort niet sektarisch te zijn en natuursport en anarchisme horen in Nederland van oudsher bij elkaar.

Het terrein is door een kennelijk vermogende oudere kameraad opgekocht na het zwaaien met de dreigbrief, en nu is het de bedoeling dat het zo snel mogelijk wordt uitgekocht om het niet aan een enkeling over te laten.
Maar er is een ton geïncasseerd, en waarom en waartoe? We hoeven daar geen openheid over te verwachten, vrees ik. De "Stichting" is persoonlijk verbonden met onder andere het tijdschrift De AS, waar ik ben weggebonjourd op tamelijk onfrisse wijze, twee jaar geleden.

Een ereschuld aan Domela en Altena

Het boek zou al heel snel in de ramsj liggen, maar ik bestel het bij de buurtboekhandel. De verkoopster moet het uit de doos van de vervoercentrale halen. "Wat een dik boek over zo'n onbekende man. Geen idee wie het is." Ik leg het met een ongetwijfeld fijn glimlachje uit. Maar welke gestalte uit de recente, laat staan de vroegere Nederlandse geschiedenis, mogen wij nog bekend veronderstellen?

De pil van Nationale Biograaf Jan Willem Stutje over Ferdinand Domela Nieuwenhuis. Dat ik hem alsnog bespreek beschouw ik als een ereschuld in de eerste plaats aan kameraad Bert Altena, en ook enigszins aan FDN zelf, die vorig jaar honderd jaar dood was, een kroonjaar!

Het publiciteitslawaai ging aan het boek vooraf maar het heeft het niet van snelle verramsjing gered. Aan de vlotte pen van Stutje heeft het niet gelegen, dat kan ik hem nageven. Maar de eerste keer dat ik het geërgerd weglegde was niet eens het lasterlijke stelletje pagina's dat de onnodige publiciteit geleverd had. Het was het amateurpsychologische mekkeren over een Schuldgevoel jegens de vader, een stuk eerder in het boek. Die heeft hij van Jan Romein, die het ook uit eigen duim haalde:
Liggen hier de wortels van het schuldgevoel waaruit, psychologisch gezien, zijn hele loopbaan logisch lijkt voort te vloeien? (Erflaters van onze beschaving.
Romein had een pesthekel aan anarchisten, sla er zijn Op het breukvlak van twee eeuwen maar op na. En Stutje is belijdend trotskist, strekking-Mandel, aan wie hij ook een biografie gewijd heeft ("Wie is dat nu weer?" - zucht), dus hij heeft ook al niets op met anarchisme of anarchisten.

Er gingen enkele jaren voorbij voordat ik het weer ter hand nam. Per slot van rekening, we mogen er niet op rekenen dat er spoedig wel een behoorlijke biografie van Domela komt. Doorlezen!
Ik passeer de insinuerende pagina's over wat Stutje in zijn publiciteitsstunt het antisemitisme van FDN noemt. Domela had Proudhon in zijn boekenkast, nee maar, en Proudhon was antisemiet, vertelt Stutje. Van dat niveau krijgen we zes pagina's. Samuel Coltoff, die de redactie van De Vrije Socialist overneemt als Domela niet meer voortkan, noemt Stutje een zelfhatende jood (p.238). Kijk, zo'n opmerking noem ik nou eens antisemitisch. Enfin, lees er Rudolf de Jong verder op na, het is even zoeken maar gij zult vinden. (Zie ook hier.)

In ander verband heb ik vermeld dat een biograaf tenminste enige affiniteit moet hebben met degene die hij of zij beschrijft. Die heeft Stutje niet voor FDN, dat wordt al snel duidelijk, ik vermoed zo dat hij als trotskist een appeltje te schillen heeft met wel niet de grondlegger van het anarchisme in Nederland, maar wel de Grootste Naam uit de geschiedenis van de stroming. Maar de periode als anarchist komt niet of nauwelijks uit de verf. Domela wordt in dat tijdvak, 1898-1918 als oud en vermoeid afgeschilderd. Kom op zeg (mag ik ook namens mijzelf zeggen). De Internationale Antimilitaristische Vereeniging wordt maar net genoemd, verdere activiteiten op dat front blijven onvermeld. Domela heeft niet het initiatief tot het Dienstweigeringsmanifest genomen, maar hij heeft het wel getekend. In de nor komt hij er niet voor, anderen wel. Het is een blinde vlek, ongenoemd. Vermoedelijk moet toch een anarchist de taak op zich nemen een echte biografie van wie-is-die-man-nu-weer te schrijven. Bert Altena zal het niet meer kunnen doen, als hij al gewild had. Ik sluit af met diens slotzinnen uit de door Stutje gehate bespreking:

Deze biografie schiet dus jammer genoeg op allerlei punten tekort. Opnieuw blijft een belangrijk deel van Domela’s leven buiten beschouwing, in de analyse wreekt zich dat de auteur de ‘revolutionair’ heeft vastgeklonken aan romantische hang naar Gemeinschaft, op andere punten zet hij ons een constructie voor die een zeer zwakke band met het verleden lijkt te hebben.

- Jan Willem Stutje, Ferdinand Domela Nieuwenhuis - een romantische revolutionair. Antwerpen/Gent: Houtekiet/Amsab, Amsterdam: Atlas Contact, 2012. Wellicht antiquarisch te vinden.

Doorlopende kerkdienst in kapel Bethel stopt vanmiddag

Een van twitter geplukt vers bericht:

Vandaag stopt de Protestantse Kerk Den Haag met de doorgaande viering en het kerkasiel! 13.30 is de afsluitende viering 15.00 de persconferentie in @BethelDenHaag. Een dankdienst en feest volgen later. #kerkasielBethel #kinderpardon

Het sjacheren binnen het kabinet heeft blijkbaar tot gevolg dat het gezin Tamrazyan veilig naar buiten lijkt te kunnen.
Zolang het duurt.
Het was mooi zolang het duurde, het heeft tot iets geleid - wat niet per se de bedoeling van een kerkdienst is - en verder:

Steun de anarchistische camping in Appelscha

Help mee het terrein te behouden voor toekomstige generaties

Aan het eind van een zandweggetje net buiten Appelscha, op een smal stukje grond aan de rand van de bossen van Staatsbosbeheer ligt Nederlands enige anarchistische camping. Voluit genoemd: Vrij-socialistisch, anti-militaristisch, drugs- en alcoholvrij terrein tot Vrijheidsbezinning. Velen van jullie kennen de camping van de Pinksterlanddagen. Een anarchistisch festival dat jaarlijks tijdens het Pinksterweekend plaatsvindt op het kampeerterrein tot Vrijheidsbezinning.

Bolwerk van anarchisten

Dit kampeerterrein kent een rijke geschiedenis. Appelscha was van oudsher een bolwerk van vrije socialisten. De eerste Revolutionaire Anti-Militaristische Landdag werd in 1924 in de bossen bij Appelscha georganiseerd. In 1933 werden – in aanloop naar de Tweede Wereldoorlog – de Landdagen verboden. Dat was de reden voor een drietal anarchisten uit het noorden om op zoek te gaan naar een eigen stukje grond. In datzelfde jaar werd in alle stilte voor 500 gulden een aardappelveld aangekocht om het organiseren van de jaarlijkse Pinksterlanddagen te waarborgen. Vanaf 1934 wordt op het kampeerterrein de jaarlijkse Pinksterlanddagen georganiseerd.

Dit aardappelveldje is door de zelfwerkzaamheid van kampeerders en gebruikers uitgegroeid tot de camping die het nu is. Een eenvoudige camping met water, elektriciteit, sanitair en douches. Later kwam het gebouw met kantine erbij en nog weer later het kampeerhuisje.

Kampeerterrein

Het terrein heeft 30 vaste staanplaatsen en wordt onderhouden en beheerd door de groep van vaste kampeerders, die bestaat uit individuen, stellen, gezinnen en collectieven. Naast de vaste plekken is er ruimte om te kamperen, met tent of caravan. Er is een huisje dat gehuurd kan worden; ook geschikt voor oudere mensen, of mensen met een beperking. De zaal met keuken kan door groepen gehuurd worden voor bijeenkomsten en tenslotte is er het anarchistisch archief. Voor kinderen is er speel- en experimenteerruimte, er is een klein speeltuintje en een bos om hutten te bouwen en op onderzoek uit te gaan.

De camping ligt aan de rand van het Drents-Friese Wold – een uniek natuurgebied van bossen, duinen en heidevelden, waar de wolf het afgelopen jaar nog een bezoekje bracht – en het Fochteloërveen, een ongerept stukje moeras- en heidegebied met zeldzame flora en fauna. ‘s Nachts kan je genieten van de helderste sterrenhemels, of van een uil die over het weiland vliegt… In de zomer ligt het Aekingameer op fietsafstand voor een frisse duik. Dit alles maakt het kampeerterrein tot een perfecte plaats om tot rust te komen, te bezinnen of van de natuur te genieten.

Ondergang en behoud

Bij de aankoop van het terrein in 1933 is toen op advies van een advocaat besloten om het eigendom van de camping in de vorm van een stichting te gieten. Daarbij werd bepaald dat de kampeervergadering het voor het zeggen heeft en niet het stichtingsbestuur. Een vereniging was te riskant, want de anarchistische groepen in het land waren het lang niet altijd met elkaar eens en er was nogal wat onderlinge strijd. Daar mocht het kampeerterrein niet aan ten onder gaan. Ironisch genoeg heeft de juridische vorm de camping niet behoed voor deze dreigende ondergang.

Ondanks de afspraak dat de besluitvorming bij de kampeervergadering ligt, liet het stichtingsbestuur zich de afgelopen jaren weinig gelegen liggen aan de vergadering, nam beslissingen buiten de vergadering om, of negeerde genomen besluiten. Kampeerders en de organisatie van de PL verzetten zich steeds duidelijker tegen deze autoritaire werkwijze van het bestuur die een anarchistische camping niet past. Mediation, een betaalstaking; alles liep op niets uit. Het conflict liep hoog op, kampeerders wilden van het bestuur af en vice versa. Eind 2018 besloot de stichting plotsklaps om het kampeerterrein te verkopen. De kampeerders kregen de keuze: het terrein kopen, zo niet, dan zou het op de vrije markt te koop aangeboden worden. Dat zou – na 86 jaar – het einde zijn geweest van de enige anarchistische camping in Nederland (en misschien ook wel ter wereld). Eén van de kampeerders heeft snel gehandeld door het terrein persoonlijk aan te kopen. Zo is de camping behouden.

De toekomst is van ons!

Als kampeerders zijn we inmiddels georganiseerd in een vereniging. We voeren nu de discussie in welke vorm we straks het terrein in eigendom willen hebben om een camping in zelfbeheer te hebben waarbij iedereen zeggenschap heeft en de besluitvorming daadwerkelijk bij de kampeervergadering ligt. We willen onze handen uit de mouwen steken en onze tijd en energie besteden aan het onderhoud en de verbetering van het terrein. Nu het conflict achter de rug is, kunnen we gaan bouwen. Zoveel ideeën: verduurzaming van de gebouwen, zelf opwekken van energie, organiseren van de camping, maar ook van meer politieke bijeenkomsten, meer promotie naar buiten… We hebben er zin in!

Schuld aflossen

Degene die het terrein heeft aangekocht, zorgde er met deze noodgreep voor dat de camping behouden bleef. Wij willen het geld zo snel mogelijk terug betalen. Daarbij willen we onze schuldenlast over een bredere groep mensen en organisaties verdelen, want de kampeerders kunnen deze schuld niet alleen opbrengen.

Help je mee?

In de eerste plaats is er dus behoefte aan geld. De vaste kampeerders zullen bijdragen wat in hun vermogen ligt, maar er is meer nodig. Giften en leningen voor de aankoop en ook voor het noodzakelijke grote onderhoud. Kun je zelf niks missen en wil je toch je steentje bijdragen? Misschien ken je een plek waar je een benefiet kunt organiseren, kun je deze oproep zoveel mogelijk verspreiden, of heb je zin om oliebollen te gaan verkopen in je plaatselijke buurtcentrum. Alle beetjes helpen!

Het belangrijkste: kom vooral kamperen! Kijk of er klussen zijn waar je bij kunt helpen, of kom gewoon genieten van de schitterende omgeving.

Financieel bijdragen

Giften

Heb je wat geld over en wil je dit inzetten voor het terrein? Donaties zijn meer dan welkom! Maak het over naar rekeningnummer NL51 TRIO 0379 2637 85 t.a.v. Vereniging tot Vrijheidsbezinning o.v.v. ‘donatie’. Alle beetjes helpen!

Betaal je liever maandelijks een bedrag? Zet dan een automatische overschrijving aan en laat ons in de omschrijving weten tot wanneer je dit blijft betalen, dan weten we waar we op kunnen rekenen.

Obligaties

Als je één of meer obligaties afneemt, leen je ons dit geld. We werken met twee soorten obligaties:

★ Kortlopend: €50,- per stuk, afbetaling binnen 2 tot 6 jaar, 0% rente

★ Langlopend: €100,- per stuk, afbetaling binnen 6 tot 10 jaar, 2% rente per jaar

Dit betekent dat we het eerste jaar geen obligaties afbetalen, daarna wordt jaarlijks minimaal 10% van de obligaties uitgeloot voor uitbetaling; De eerste jaren de kortlopende en daarna de langlopende. Deze loting zal tijdens de Pinksterlanddagen plaatsvinden. De uiteindelijke looptijd is zodoende afhankelijk van het moment van uitloting.

Andere afspraken

Heeft je woongroep een spaarpot die voorlopig niet gebruikt wordt, heb je een erfenis gekregen die je pas hoeft aan te spreken als je kind gaat studeren, heb je een goedlopend bedrijf en wil je investeren in de anarchistische beweging? Neem contact met ons op voor een op maat te maken afspraak, zoals een lening voor een bepaald aantal jaren.

Meedoen?

Stuur een mail naar fin-appelscha@riseup.net

Zorg dat hierin in elk geval duidelijk staat:

★ Op welke manier je wilt helpen

★ Op welke manier we het best contact met je kunnen opnemen

In het geval van obligaties:

★ Hoeveel van welke obligaties je wilt

★ Je rekeningnummer en op welke naam die rekening staat

★ Je postadres waar we de obligaties heen kunnen sturen

Meer informatie vind je op onze website: www.anarchistischecamping.nl

Voor vragen kun je natuurlijk ook altijd mailen.

- Via Globalinfo

Bert Altena ruste in vrede

Het zal op een congres geweest zijn dat ik Bert vroeg waar hij mee bezig was. Met het levensverhaal van een arbeider, was het antwoord. Daar kwam nog heel wat bij kijken. Het werd het afgebeelde boek, Machinist en wereldverbeteraar - het leven van A.J. Lansen 1847-1931.

Niet "zomaar een arbeider". Niemand is zomaar een arbeider. Lees het boek en u zult het vernemen. Het is alweer van 2014.
De laatste keer dat ik hem sprak was in de hal van Het Instituut. Het was sluitingstijd. Het toeval wilde dat ik net met tegenzin de pil van Jan Willem Stutje over Ferdinand Domela Nieuwenhuis weer ter hand had genomen, en ik moest mijn ergernis erover wel bij hem uitblazen. Hij begreep het helemaal en somde nog een indrukwekkende reeks onjuistheden in het boek op, kenner van Domela die hij nu eenmaal was. We moesten tenslotte onze stem dempen - Stutje liep langs en Stutje was niet blij geweest met de recensie die Bert had geschreven. Misschien verbeeldde ik het me dat hij niet meer zo afwijzend stond tegen het idee dat hij de echte biografie van Domela zou moeten schrijven, ingevoerd in de bronnen als hij was - en als uitgever van een bronnenboek nog wel: 'En al beschouwen alle broeders mij als den verloren broeder'. De familiecorrespondentie van en over Ferdinand Domela Nieuwenhuis., 1997. Bij een eerdere gelegenheid zei hij op een dergelijke opmerking van mijn kant dat hij het wel een beetje beu was, juist omdat hij zo was ingelezen in het leven van Domela.

Hoe het ook zij, hij zal die echte biografie niet schrijven. De historicus, anarchist en kameraad is 3 oktober jongstleden overleden. Laat ik maar niet citeren uit het bericht met twee in memoriams op Globalinfo, er zij slechts naar verwezen.

Er wordt toch echt te veel gestorven.

- Dit stukje valt in de categorie "Achterstallig Onderhoud", het  is half oktober verschenen op Krapuul. Het enkele oplettende lezertje zal gemerkt hebben dat ik in die dagen een sterfgeval dichter bij huis had.

Joke Kaviaar gevangen in Ter Peel: stuur haar post!

Joke Kaviaar zit gevangen in PI Zuidoost Locatie Ter Peel. Dat is voor de meesten van ons niet naast de deur. Maar als ze denken dat isolement de solidariteit gaat blokkeren, laten we dan hun ongelijk bewijzen. Bijvoorbeeld door haar te overladen met solidariteitsbetuigingen, opbeurende en vooral ook informatieve post, kaarten, brieven, kopietjes van interessant nieuws.

Stuur je post aan:

Joke Kuijt
PI Zuidoost locatie Ter Peel, Postbus 6021, 5960 AA Horst a/d Maas
Registratienr. 7805520
Afdeling 13
Celnr. 59 B

Postzegels zijn voor haar erg duur, en moeten bovendien besteld worden. Stuur dus postzegels mee als je schrijft!! En schrijf op je brief dat je dat gedaan hebt. Als gevangenispersoneel dan postzegels onderschept en achterhoudt, weet Joke dat en kan ze bezwaar maken.

Papier kost ook veel geld. Dus als je een brief schrijft, is het zinvol een tweede vel bijna leeg te laten, zodat zij dat dan, minus het kleine beschreven deel, als briefpapier kan gebruiken.

Wat schrijf je?

Hou je niet in! Ja, alles kan gelezen worden, maar ZIJ doen de censuur, WIJ gaan onszelf niet censureren. Dus maak je niet druk of iets misschien ‘opruiend ’is… De grens ligt bij dingen die politie of AIVD echt maar echt beter niet kan weten, security- en privacygevoelige activistenzaken, zal ik maar zeggen.
Wat Joke fijn of minstens goed vindt om te lezen: berichten over acties die hebben plaats gevonden, dingen die politiek gezien spelen, goed en slecht nieuws. Zodat ze voeling houdt met wat er buiten de gevangenis – in de buitenbajes, zoals ze wel eens zegt – zoal gebeurt. Het goede nieuws is bemoedigend voor haar, het slechte nieuws – rechtse columnisten die weer eens stront braken… – is dan weer inspiratie voor een vlammend stuk van haar hand. Stuur prints en kopietjes van artikelen, knipsels, dat soort zaken. Maar net als met postzegels: schrijf in je brief zelf wat er er aan knipsels , kopietjes of prints hebt toegevoegd. Wederom: dan weet Joke of er iets is achtergehouden.

Wil je op bezoek? Neem dan contact op met de Steungroep, zodat dat een beetje gecoördineerd kan worden. Dat moet namelijk worden aangemeld van te voren. Mail: steungroep13september@riseup.net

Men zou liefst tegelijk willen lachen en huilen

Honderd jaar geleden, de Duitse Revolutie. Sebastian Haffner wordt niet speciaal herdrukt voor de gelegenheid.

En in Nederland waren de notities van Victor Klemperer in 2015 uitgegeven, ze liggen nu onbedoeld als jubileumuitgave in de ramsj.
Het gedenkboek, als ik het zo mag noemen, bestaat uit Klemperers verslag voor de Leipziger Neueste Nachrichten, heet van de naald maar niet per se zo in de krant gekomen. Tijdens de revolutie wilde de post het nog wel eens laten afweten, zeker "naar het Noorden". Dit verslag wordt afgewisseld met dagboeknotities, herinneringen, blijkbaar opgetekend in 1942, toen Klemperer louter om zijn afkomst vervolgd werd. Er zit in de tekst daardoor nogal wat verdubbeling.

In de tekst van 1942 klinkt voor mij als lezer niet het besef door dat het neerslaan van de Duitse revolutie de wegbereider was van het nazisme, iets wat toen toch te overzien moet zijn geweest. Klemperer juicht het neerslaan van de revolutie in lichte mate toe. In München althans leek de Radenrepubliek een operette-uitvoering, gedomineerd als zij werd door dichters, dromers en denkers, die plotseling de knoet zouden hebben moeten hanteren tegen de bourgeoisie. Hetgeen niet geschiedde. Eisner werd op straat vermoord door een corpsstudent. Landauer werd "gearresteerd", zo beschrijft Klemperer het, en in gevangenschap gedood. Het antisemitisme van de contrarevolutionairen verontrust hem wel maar zicht op de samenhang ontbreekt.

Maar per slot van rekening is hij romanist-filoloog, vooral bekend om zijn Lingua Tertii Imperii, de taal van het Derde Rijk. Geen twijfel mogelijk: in de tijd van zijn krantenotities was hij "liberaal democraat", de slachter Gustav Noske had zich duidelijker moeten presenteren als socialist, vindt hij.
In 1946 wordt Klemperer, inmiddels ingezetene van de Sowjetzone die later de DDR zou gaan heten, lid van de communistische partij, wat hij tot het eind is gebleven.

- Victor Klemperer, Zo zag de waarheid er op donderdag uit - dagboek van de Duitse revolutie van 1919. Vertaald door W. Hansen. Amsterdam/Antwerpen: Atlas contact, 2016. Ramsjprijs €9,90.
De Duitse titel luidt Man möchte immer weinen und lachen in einem. Dat is nogal wat anders...

Activiste Joke Kaviaar gearresteerd, Steungroep 13 September roept op tot protest

Joke Kaviaar is gearresteerd. Dat is zojuist bekend geworden. Haar arrestatie was een kwestie van tijd nadat haar eerdere veroordeling na hoger beroep en cassatie op 8 januari 2019 definitief was geworden. Joke Kaviaar zal nu een celstraf van twee maanden en twee weken uit gaan zitten. Daar gaan dan de drie dagen van af die ze al in voorarrest heeft gezeten, zodat er 71 dagen cel overblijven.

Veroordeling en gevangenisstraf waren uitkomst van een strafvervolging tegen Joke Kaviaar, schrijfster, activiste, strijdster tegen de vervolging en onderdrukking van vluchtelingen. Ze is veroordeeld tot twee maanden voorwaardelijke gevangenisstraf wegens het publiceren van teksten die Justitie opruiend vindt. Die straf werd onvoorwaardelijk nadat ze in haar proeftijd aangehouden werd wegens deelname aan een actie in de gemeenteraadszaal van Zeist tegen de aanleg van een gevangenis voor vluchtelingenkinderen op Kamp Zeist, waarvoor ze ook nog twee weken celstraf kreeg. Samen met de twee maanden zijn dat dus twee en een halve maand. Meer over de strafzaak is te vinden via een persbericht van 8 januari 2019.

De Steungroep 13 September spreekt zich met klem uit tegen deze hele gang van zaken en roept mensen op om zich tegen haar vervolging en arrestatie uit te spreken. Joke Kaviaar wordt vervolgd en is nu opgesloten omdat ze zich verzet tegen het deporteren van vluchtelingen. Joke Kaviaar wordt vervolgd en is nu opgesloten omdat ze daarbij scherp gebruik maakte van het geschreven woord, van die vrijheid van meningsuiting die heilig is, behalve als het even niet uitkomt. Joke Kaviaar bestrijdt misdadig overheidsgedrag in woord en daad. Zij verdient volgens de Steungroep geen veroordeling en gevangenisstraf, maar bijval en solidariteit.

De Steungroep roept op tot steun en solidariteit. Steun kan zich bijvoorbeeld uiten in het schrijven van brieven en kaarten zodra bekend is in welke gevangenis ze zit. Solidariteit kan neerkomen op het verder verspreiden van de verboden teksten van Joke Kaviaar, en op deelname aan of het zelf organiseren van protestacties. De Steungroep zal een lawaaidemonstratie organiseren bij de gevangenis waar ze wordt vastgehouden en roept mensen op om daaraan deel te nemen. Meer informatie daarover zal bekend worden gemaakt via de website van de Steungroep.

Ook bereidt de Steungroep de uitgave van een boekje voor over de strafzaak tegen Joke Kaviaar, met daarin onder meer de teksten waarvoor ze is veroordeeld. Dat boekje zal gepresenteerd worden op een reeks informatieavonden in diverse steden. Ook daarover meer op de website van de Steungroep. Het motto van deze activiteiten: Vrijheid voor Joke Kaviaar!

Steungroep 13 September

Hoe word je overtuigd nazi? Een speurtocht zonder antwoord

Als je een biografie schrijft is het wel handig als je sympathie hebt of al speurend ontwikkelt voor degenen van wie je het leven beschrijft. Het is niet vanzelfsprekend dat je daar uitkomt: men verwacht het niet bij een biografie van Mussert, Hitler of Stalin, om maar wat namen te noemen van mensen over wie een beschaafd mens geen sympathiek verhaal verwacht. Je hebt ook biografieën die uit Plicht voor de Zaak geschreven worden: de trotskist Stutje moest voor de zaak van de Vierde Internationale (tendens-Weetikveel) Paul de Groot en Domela onder handen nemen en wee je gebeente als je sympathie voor deze voorlieden hebt - wat de biograaf betreft.
Roel van Duijn heeft zich gestort op het leven van een Nederlandse nazi, Julia Op ten Noort, die hij terecht belangrijker acht dan de zwarte weduwe die nog zo lang na de bezetting heeft rondgewaard. De biografie is ingegeven uit brandende zorg over het herlevend fascisme, met Baudet als zwaarste geval in Nederland.

In een tijd waarin waanzinverhalen over klimaatcomplotten, omvolking, cultuurmarxisme, Soros en noem maar op verder door aanzwellende massa's en Kwaliteitspers serieus worden genomen kan het behulpzaam zijn na te gaan hoe iemand gaat geloven in het Noordsche/Germaansche Superieure ras, en alles wat daaraan vastzit. Op ten Noort is niet voorbestemd nazi te worden maar rond haar komen verontrustend veel patricische/adellijke meelopers of actieve nazi's in beeld.
Ik blijk één raakpunt met haar te hebben. Zij heeft drie klassen van het Baarnsch Lyceum doorlopen, dat was blijkbaar voldoende "voor een meisje" (en als zestiger kan ik bevestigen dat dit ook in de roemruchte "jaren zestig" nog vaak gevonden werd). Zij staat op de foto met de conrector, J. Mehler, lexicograaf-classicus, wiens gebonden woordenboek op Homerus ik stukgebruikt heb. Daar is ons raakpunt.
De foto geeft aanleiding tot een eerste blik op hoe de biograaf aankijkt tegen de beschrevene. Hij noemt haar de mooiste van de klas, op grond van die klassefoto met Mehler. Welnu, ik ben het allesbehalve met hem eens, hij roemt haar schoonheid meermalen en ik zie het beslist niet. Zelfs als ik niet wist hoe fout de vrouw was zou ik het niet met Van Duijn eens (kunnen) zijn. Schoonheid hangt evenwel beslist samen met innerlijk.

Op ten Noort ontwikkelt zich van lid van de "Oxford Groep" (later Morele Herbewapening geheten) tot organisatrice van nazivrouwen in Nederland, tot steun en toeverlaat van de SS en tot Germaanse broedmachine (Lebensborn heette het kweekprogramma). Haar vrijgevochtenheid, die ik niet als feministisch zou willen aanduiden, wordt door blijmoedige onderworpenheid vervangen. Om het resultaat van de Germanenfokkerij in haar geval, Heinrich geheten, draait het boek verder. Op ten Noort is oprecht verliefd op allerlei hoge nazi's, tot Heinrich (!) Himmler, naar wie haar zoon genoemd is mogen we aannemen, aan toe. Is hij de vader? Dit omvat een belangrijk deel van het speurwerk dat Van Duijn gedaan heeft rond Op ten Noort en haar zoon. Omdat het een beetje als een detective aandoet zal ik verder niet doorgaan op dit verhaal.

Van Duijn zoekt in de levensgeschiedenis naar wat hem kan verbinden met Op ten Noort. Blijkbaar moet die band verder gaan dan een woordenboek op Homerus, waar Op ten Noort als derdeklasser niet aan toegekomen kan zijn. Op ten Noort eindigt in de jaren tachtig bij modieus wit-Europees oriëntalisme - boeddhisme, Brahmo Samaj (ik ben Van Duijn op dit punt maar even behulpzaam, deze interesse komt ook bij de christen-anarchisten in Nederland naar voren), de dalai lama. Haar verleden komt niet ter sprake als zij zich tot goeroe ontpopt. Heeft haar dit humaner gemaakt? Mijn interpretatie: nee - de reïncarnatiegedachte is in deze context gekoppeld aan kaste en ook huidskleur, al lijkt zij haar racisme overboord gezet te hebben.

Hoe miljoenen achter racistische waan aan kunnen (gaan) lopen en tot misdadiger worden, of tot goedprater van massamoord, het blijft een raadsel waar we tastend de oplossing van zoeken.

- Roel van Duijn, Een zoon voor de Führer - de nazi-utopie van Julia Op ten Noort. Amsterdam: Boom, 2018. 320p., €24,90.

Toen ze voor de veganisten kwamen

12/25/2005: "Toen ze voor de veganisten kwamen..." Het terroristische gevaar in de Verenigde Staten dat op last van George W. Bush in de gaten gehouden wordt, afgetapt en ondervraagd blijkt meer te omvatten dan de gebruikelijke verdachten, inclusief die student die het Rode Boekje wilde raadplegen voor studiedoeleinden. Klik op meer De New York Times heeft een jaar op de kennis gezeten alvorens deze eindelijk eens af te drukken. En Bush maakt deze brave krant nu al uit voor terroristenhelper omdat er in afgedrukt wordt wie er allemaal afgeluisterd wordt in het kader van de terroristenjacht. De vijanden van de Verenigde Staten spinnen garen bij de onthulling van dit alles. Agenten in Indianapolis hielden een veganistisch "community project" (een commune? gratis veganistsisch voedsel uitdelen?) in de gaten. Ook de Catholic Worker wordt in de gaten gehouden vanwege de "semi-communistische ideologie" (verdomd - excuseer - die hebben soepkeukens en eenvoudige huisvesting voor de armen). En de dierenbevrijdingsorganisatie PETA organiseerde een zeer verdachte campagne tegen bont van llama's. Afluisteren die club. Voor je het weet vliegen ze een wolkenkrabber binnen. "Deze terroristen belagen ons omdat ze onze vrijheid haten." 2 Reacties Die student met het rode boekje blijkt de boel te hebben belazerd, meldt Infoshop: http://www.infoshop.org/inews/article.php?story=20051224111039991 zei: J.B. Arend op 25/12/2005 om: 10:18u Asjemenou of Noumoe.... "Objectief gesproken" komt zo'n student in feite Bush te hulp met zijn verzonnen verhaal... zei: Prul op 25/12/2005 om: 11:43u

Zeg slagertje zeg slagertje wat eten we vandaag...

...we denken maar even niet aan Darfur, aan Kasjmir of Irak.
(24-12-2005)

We vieren de geboorte van niemand minder dan de zoon van God. Of vieren we dat de dagen weer gaan lengen/korten, alnaargelang het halfrond? Feest!

De ene supermarkt heeft rivierkreeft in de aanbieding vanwege het feest. Loopt het water u al niet in de mond bij de aanblik? Een andere adverteerde kangaroebout, jammie:



Een poelier levert heel handig recepten op het net. Smullen. Vooral die eend bevalt mij natuurlijk zeer. U begrijpt dat ik mij verstopt houd met deze dagen.

Recepten

Parelhoenbout met zuurkool

Eendenborstfilet met kruidige paddestoelen
Zoetzuur konijn

Shaslick met kip van de barbecue
Struisvogelbiefstuk met pepersaus

Salade met wilde duif
Wilde eendenfilet in tranches met sinaasappelsaus
Wildzwijnskotelet met appel en peer
Kalkoentournedos in rode portsaus
Hertenbiefstuk met bospaddestoelen
Fazantenfilet met eendenlever

Hazenbout in rode wijnsaus

Kip, kalkoen, varken, koe, schaap, dat is zo gewoontjes - daar vier je toch niet de verjaardag van de man van de bergrede mee (die was zelf nog een tijdje visser, dus geen vegetariƫr).

Laten we de mensen van ZRA vooral sukses toewensen met hun nieuwe - roeping, ben ik geneigd te schrijven.

3 Reacties

Je bent nogal wat van plan Prul! Dat menu van jou zou je de grootse karnivoor nog niet aan willen doen.

Hier in het Haagse eten we uiteraard wel vegetarisch met de hele bende. En iedereen doet wat!

zei: J.B. Arend op 24/12/2005 om: 14:06u

Oei, Arend - als je de bittere ironie niet begrijpt zal ik misschien nog voor wat meer misverstanden zorgen..
Hier aan de sloot eet men kaas, dit weekeinde. Cornelis & Katrien zijn niet veganistisch, maar natuurlijk wel vegetarisch.
Vegetarische eenden, dat klinkt altijd nog aannmelijker dan een vegetarische arend, hohoho!

zei: Prul op 24/12/2005 om: 18:00u

Dan heb ik je toch mooi op het verkeerde been gezet Prul!

Voor jou dit kerstfilmpje: http://www.kontraband.com/show/show.asp?ID=471&NEXTID;=0&PREVID;=2925&DISPLAYORDER;=20051216174130&CAT;=movies&NSFW;=2&page;=1&genre;=0&rating;=nsfw_sfw

zei: J.B. Arend op 24/12/2005 om: 23:30u

En wat vinden anarchisten hier nu weer van?

- overwegingen bij een eventueel burqaverbod.

(23-12-2005)

11 november 1925 was het mooiste uur van een politieke partij die tot op de dag van vandaag een buitenbeentje is gebleven: de Staatkundig Gereformeerde Partij. Deze diende een motie in bij de behandeling van de begroting van buitenlandse zaken om geen geld uit te trekken voor het gezantschap bij de antichrist, de paus. Wellicht tot verbazing van de partij (al was het natuurlijk Gods wil) werd de motie aangenomen en viel het kabinet doordat de katholieke ministers terstond aftraden.

De man met het Mozartkugelnblikjeskapsel, Wilders, is in 2003 gekozen op een lijst van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie. Deze partij wordt in Nederland nog altijd gezien als de liberale partij. Des te erger voor het liberalisme in dit land, uiteraard.
Of Wilders er Gods wil in ziet is niet duidelijk, maar ook hij weet beroering te wekken met een motie waarvan je bij voorbaat zou denken dat deze onzinnig en kansloos is. Maar ook deze motie wordt aangenomen. Wilders is de afgelopen bijna drie jaren zo liberaal geworden dat hij zich niet meer thuis kon voelen in de VVD. Hij wil het dragen van de burqa bij wet verbieden. De argumentatie is verwonderlijk liberaal.

Als twee mensen van het zelfde geslacht willen trouwen - in de eerste plaats een privaatrechtelijke overeenkomst - en dit wordt dan grootmoedig toegestaan door de staat, dan wordt het niet statig en neutraal een huwelijk tussen mensen van het zelfde geslacht genoemd - nee, dan heet het een homohuwelijk. Stel je voor, je bent geen homo/lesbienne, en wilt om vermogensrechtelijke redenen toch een verbintenis met een man/vrouw aangaan - kapitalistisch Nederland vindt dan dat je toch echt een homohuwelijk sluit. Een neutrale benoeming is er niet (meer) bij. Wonderlijk: het bijvoeglijk naamwoord kapitalistisch gebruik ik niet voor niets. Een huwelijk is een vermogensrechtelijke privaatrechtelijke overeenkomst. De "rest" hoort niet bij de staat, maar bijvoorbeeld bij de kerk.

Wie geheel gesluierd over straat wil lopen moet hierin klaarblijkelijk, volgens de motie van Wilders waar een meerderheid van volksvertegenwoordigeres voor is gebleken, ernstig gehinderd worden. Een smeris moet gerechtigd zijn je doek op te tillen om vast te stellen of jij het wel bent. Of je wat bent? Nou, waarschijnlijk degene op het fotootje op je Ausweis dat je van dit christelijk-liberale kabinet altijd bij je moet hebben. Ziehier een reden om tegen het burqaverbod te zijn. Het dient om de Ausweiscontrole te vergemakkelijken.

Hoewel de motie van het tiepje WIlders geen enkele moeite deed een motivatie te leveren hoort het wel bij het lawaai dat er nu om zijn motie wordt gemaakt: burqa's discrimineren. Het verbod gaat er stilzwijgend van uit dat het mosilimvrouwen zijn die erdoor getroffen worden; dat de burqa een teken van onderdrukking is; dat derhalve de emancipatie gediend is door een verbod. Wacht eens even - u vindt dat vrouwen gediscrimineerd worden, en uw verbod verbiedt het islamitische vrouwen te discrimineren door hen te verbieden zich in te pakken zoals zij willen.
De verborgen maar soms wel uitgesproken gedachte is dat de burqadraagster een willoos slachtoffer is van boze machten die haar dwingen zich in te pakken. Onder de vlag van het liberalisme wordt een groep mensen het hebben van een eigen wil ontzegd. De koloniale minachting voor de ander wordt nu ook maar eens in "eigen" land in praktijk gebracht: we zullen die gasten leren een eigen wil te hebben. Nog een reden om tegen te zijn.

Er was een tijd waarin het - meestal plaatselijk, maar misschien ook wel landelijk - verboden was zich te hullen in "klederen van het andere geslacht". Dit is zonder veel ophef in de praktijk in onbruik geraakt. De kleren van het andere geslacht - ja, we weten wel zo'n beetje wat u bedoelt, maar de wetgever heeft zich niet te bemoeien met hoe wij ons kleden. Ook dit geldt voor de burqa. Als moslimvrouwen het recht ontzegd wordt zich geheel te verhullen, geldt dit dan ook voor mij als geseculariseerde "autochtone" man? Waar is mijn emmertje? En waar is de rechtsgelijkheid? En ja, ik wil de vrijheid hebben in een kilt te lopen of in een burqa - of ik deze vrijheid gebruik is een tweede.

Wilders noemt de burqa middeleeuws. De man heeft duidelijk geen enkele kaas gegeten van geschiedenis, en zou zich toch ook eens behoorlijk moeten laten knippen voordat we verder praten over tijdvakken.

Het particuliere ongenoegen dat je voelt bij een geheel verhulde vrouw heb je maar te slikken, als voorbijganger en zeker als wetgever. Niet zo lang geleden zag ik een hooggehakt meisje geheel verhuld nota bene een slijterij binnenlopen. Ze had zichtbare enkels. Er zijn veel ongerijmdheden aan die dracht verbonden. Dergelijke confrontaties horen ook bij de grote stad, iets waar Wilders niet zo veel ervaring mee heeft gezien zijn wel heel duidelijke "kiesdistrict" (de VVD dacht in de Limburgse vijver te vissen met die man).
Wat ik van burqa's vind hoort niet ter zake te zijn. Ik vind het in stramme pas winkelende leger blauwe-spijkerbroekdragersters in de binnensteden ook beangstigend. Een uniformverbod dan maar? Niemand die het daarover heeft. Als de overheid plotseling zeker weet wat ik aan moet hebben is er iets ernstig mis.

In tegenstelling tot in 1925 valt deze regering niet om de onverwachte onnozele motie. Ze vinden het wel weer best. Christelijk-liberaal als een aal. Ze staan tenslote ook klaar het land van de burqa's te gaan bombarderen.

Samenvattend: ik zie niets in burqa's. Maar ik zie ook niets in een verbod, en al helemaal niet namens het regime.
Graag beredeneerde reacties.

2 Reacties

Ik snap echt niet wat zo'n verbod zou uithalen, waarom zou de meneer van de pliesie nou willen weten wie er onder zit zonder ook maar een aanwijzing hebben dat er iemand onder zit die uitgewezen dient te worden.
In belgi� hebben ze in sommige steden die regel al, verbod op vermomming, als je in een stad als antwerpen over straat loopt moet je altijd herkenbaar zijn of je kan een boete krijgen. Dit dient zowel voor gesluierden als mensen die bvb tijdens het carnaval een masker dragen. Een tijdje geleden zijn er twee vrouwen aangehouden omdat ze zichzelf niet wilden ontsluieren op straat. Grotere onzin bestaat er niet.

zei: Cornelis op 24/12/2005 om: 10:38u

volgens Kamp of Camp van het CDA verhullen fatsoenlijke mensen zich niet.
Pfffffffff. Ik heb niets met burga's maar zal het niet willen verbieden.De vrijheid is voor een ieder om te dragen wat hij of zij wil waarbij ik wil opmerken dat ik het hele blote kledingsvoorschift van dit moment veel storender vind. Vroeger keek je in de bilnaad van de mannen tijdens hun werk en nu kijk ik in de bilnaad van mijn vrouwelijke collegae.
Sommige mensen hebben het gevoel dat er meer vrouwen in de wijk Transvaal hoofddoeken gaan dragen.Dat er een duidelijk verschil is met de jaren 90 ,oorzaak?Ik denk de massale aandacht voor de moslimgemeenschap en vooral in de negatieve sfeer en de afkomst van de vrouwen.

zei: jose op 25/12/2005 om: 10:19u 

 

Sir Bob Geldwolf

We doen even net of we net zo Engels zijn als Class War, en we kiezen de Wanker of the Year.
Moeiteloze winnaar, links op de foto.


I don't like Geldof, mp-3tje voor de kerstdagen

3 Reacties

En zojuist las ik dat die oliebol politiek adviseur wordt van de Conservatieven in Engeland!

zei: J.B. Arend op 28/12/2005 om: 22:30u

Ik snap dat de oliebol zich niet echt populair maakt door zich zelf te verheerlijken dmv van de minder bedeelden maar ik vind het jammer dat er in de alternatieve media vooral een laster campagne aan de gang is die niet met feiten of motivaties gestaafd wordt. Graag een artikel met meer dan 3 regels voor de gene onder ons die nog denken dat Bob een toffe peer is.

zei: Arie op 29/12/2005 om: 21:13u

Dat mijnheer "vergeten" was artiesten uit Afrika uit te nodigen voor zijn rockgedoe - waarna dezen alsnog terecht konden in de geodetische ecokoepels in Cornwall - sprak al boekdelen.
Arie en anderen: hopelijk kun je Engels lezen.

zei: Prul op 30/12/2005 om: 13:57u

Stalen Gordijn in Irak

De Iraakse regering moet op last van de Wereldbank - u weet wel, onder de directeur die de bezetting van Irak zo'n beetje bedacht heeft - de subsidie op olieproducten laten vallen. Dit bevordert de werking van de vrije markt, zonder welke een beetje mooie democratie niet kan bestaan.
Het resultaat is dat in twee dagen de prijs van brandstoffen in dit olieland zeven keer zo hoog is geworden. Dit heeft geleid tot demonstraties en wegblokkades in allerlei steden. "Wij betalen nu extra voor de olie van tanks die ons doodschieten."

Als het regime in Washington laat weten dat de overwinning in Irak er aan komt moet het wel verwijzen naar de strategie van het overschakelen van landleger naar luchtbombardementen. Het VS-bezettingsleger in Irak kan geraakt worden met geweren, bommen, landmijnen. Tegen het bombarderen van een open afgelegen stad kunnen de Irakezen weinig doen.
Begin november werd de stad Al-Qa'im gebombardeerd, omdat er "opstandelingen" gehuisvest zouden worden. Ziehier de beelden van deze "operatie" die de harten en geesten van de Irakezen rijp moet maken voor de democratie. Let vooral ook op het ziekenhuis.
De "operatie" heette Steel Curtain. Rechtstreeks afgekeken van Goebbels, de uitvinder van het IJzeren Gordijn.
Bedenk ook nog even dat Nederland in Afghanistan weer meedoet met de frisse vrolijke oorlog van het Bush/Blairregime.
En nog een vraag: als Saddam Hoessein zegt dat hij door de Yanks gemarteld is, en de perschef van Bush ontkent dit - wie gelooft u dan?

22-12-2005

Geld nodig na verhuizing Jeanette Noelhuis

Het Jeanette Noelhuis, de behuizing van de Amsterdamse Catholic Worker, is eerder dit jaar verhuisd naar een nieuwe lokatie in Amsterdam-Zuidoost. De galerijflats waar het huis eerder gevestigd was zijn gesloopt. Nu is de bodem van de kas bereikt. 

De belangrijkste functie van het JNHuis is een schuilplaats bieden aan mensen die niet in Nederland mogen wonen. Hun status kan variƫren van uitgeprocedeerde, geklinkerd (oftewel: 24 uur om Nederland te verlaten met een treinkaartje naar de grens; of een strippenkaart) of dakloos. Het aantal inwonenden bedraagt ongeveer achttien. Er schuiven meestal nog wel meer mensen aan aan tafel.
De huur tikt door, er moet gegeten worden, er moet zakgeld betaald worden, ziektekosten tellen aan en zo valt er nog wel het een en ander te noemen. Als goed anarchistisch initiatief wil het JNHuis beslist geen geld dat direct of indirect van de staat komt.
Het is dus afhankelijk van giften of vaste overmakingen.
Wij vermelden het gironummer: 2725828, t.n.v. Jeannette Noelhuis, Postbus 12622,
1100 AP Amsterdam.
Ook bijdragen in natura zijn welkom, bijvoorbeeld strippenkaarten (voor reizen van de bewonersters, meestal binnen Amsterdam).
Hun helaas niet bijgewerkte site, wie nu de vaste ploeg vormen lees je hier.

22-12-2005

En nu gaan we eens gezellig doen...

Kom op, mensen - stap eens over die azijnpisserij heen - het lijkt wel of De Volkskrant toch nog steeds de favoriete courant is in "onze kringen".
Radio 10 Gold heeft een top-4000 aller tijden, Radio 2 een top-2000 en Veronica, ooit begonnen met een top-100 aller tijden, heeft dezer dagen in ieder geval een top-1000. Je moet er toch niet aan denken. En op 1 staat me toch een brok ellende waarvan je zou willen dat het nooit verschenen was...

Wij blijven niet achter. Eerlijk gezegd verwacht ik bij voorbaat al niet dat er een top-hoeveeldanook van Vrijelezers v/m is samen te stellen. Dus die verschrikkelijke nummer 1 zal wel meevallen. Maar ook al zweert u wel bij Queen of de Eagles ofzo: kom uit de kast. De tijd is volgens mij ook wel voorbij dat je beslist van punk moest houden. Alles is welkom: van hardrock via techno tot klassiek.
Ik ben lekker eerst: ik denk dat ik op 1 heb staan: Blue yodel #1 van Jimmie Rodgers, ook in de versie van de Everly Brothers. Jodeliedeladiejeehietieeeeee......

3 Reacties

Billy Bragg zou wel in mijn top zoveel staan, met welk nummer en waar weet ik nog niet!

zei: DJLG op 21/12/2005 om: 10:23u

Naar genre dan maar?
* Jazz: 'Round midnight - Jimmy McGriff
* Folk/wereld (rotaanduiding): Atini nai - Fairouz
* Punk/wave: Ever fallen in love? - Buzzcocks
* Country: The Moonshine Hollow Band - Georgia Yellow Hammers
* Blues: Got love if you want it - Slim Harpo
* Soul/R&B;: Let's work together pt. 1 & 2 - Wilbert Harrison
* Swing: On the sunny side of the street - Tommy Dorsey Orchestra
* Nederlandstalig: Kejje nagaan - Het
* Beat: So much in love - The Mighty Avengers
* Reggae: Here I come - Barrington Levy
* Algemeen: I'm on my way home again - Everly Brothers
En dan ben ik nog allerlei genres vergeten...
Een top-1000 is onzinnig, maar een top-100 krijg ik wel vol.

O ja: * bij mijn uitvaart: De Internationale

zei: RG de 50quidman op 21/12/2005 om: 21:13u

Geen rare fratsen, gewoon Stairway to heaven zoals altijd!!

zei: davidoff op 21/12/2005 om: 21:13u

Brandende zorgen bij het eind van het jaar

De chihuahua en de kat Ren en Stimpy (wie wat is ontgaat mij enigszins) stonden jarenlang onder vuur omdat ze als mannetjes samenwoonden. Mensen die goede oude conservatieve gezinswaarden voorstaan in de Verenigde Staten konden daar niet tegen - waren die beesten niet gay? Ze sliepen ook altijd zichtbaar in het zelfde bed.

Het gaat hier net als in het geval van SpongeBob over tekenfilmfiguren van Nickelodeon. De gezinswaardenconservatieven hebben hun zin gekregen: Ren en Stimpy zijn in de nieuwe serie anno 2003 belijdend en zeer actief gay geworden.
Dat krijg je van je campagne.
Nu ik verneem hoezeer gezinswaardenconservatieven hun vele stiefkinderen willen beschermen tegen homoseksuele propaganda op de televisie, en wat voor resultaten dit heeft, heb ik een verzoek.
Wilt u de neefjes niet op een idee brengen? Ze zijn nog broertjes van elkaar ook, en ze slapen in het zelfde bed. Heel gewoon voor eenden, zult u zeggen. Ja, maar tot welke leeftijd, vraagt u dan weer. Zwijgen, zeg ik u, als peetvader van alle Duckstedelingen. En vraag hun en mij niet naar onze leeftijd. U kunt op het net lezen dat ik al jaren dood ben. Dit gerucht is sterk overdreven.
Ik ben blij dat ik mijn zorgen met u heb kunnen delen en wens u een mooi 2006. Denk maar even niet aan het Vaticaan. Wat zeg ik nu weer?
Prosit Neujahr!

Natuur is mooi maar je moet er wel wat bij te lezen hebben

Je moet er de tijd voor nemen en de rust. Heel kleine vijvers of meertjes zijn wel te vinden, waarschijnlijk is er geen plaats in Nederland te vinden waar ze niet zijn. Wees niet moedeloos maar maak wel een wak in het kroos, ga zitten bij de oever, aan de rand en wacht. Het kan even duren. Laat je schaduw niet boven het water vallen.

Op een niet dichtgegroeid watertje zul je al snel schaatsenrijders zien. Zij bewegen zich over het water, op het wateroppervlak. Dankzij microscopisch kleine haartjes aan hun poten kunnen ze de oppervlaktespannning vergroten zodat ze op het uiteinde van hun poten blijven staan en zich kunnen voortbewegen. Er zijn ook vliegen die zich kunnen voortbewegen op het water en misschien ook nog andere insecten. Er zijn vissen die gespecialiseerd zijn in het weghappen van deze insecten, en zeker van per ongeluk in het water terechtgekomen beestjes. De schaatsenrijders kunnen zich trouwens collectief ook op zo'n ongelukkige storten. De kans dat je dit te zien krijgt als je rustig aan het water zit is niet groot. In tegenstelling tot wat de natuurdocumentaire altijd suggereert, onderstreept door dreigende muziek soms, zijn dieren bepaald niet permanent aan het loeren op prooi. Documentaires zijn ideologisch gestuurd, sociaal-darwinistisch, of ze van de evolutiegedachte houden of niet.

Nu de rust is ingetreden en je daar zit te kijken zul je ook rugzwemmertjes zien opduiken: wantsen die met hun buik naar boven lucht komen halen aan de oppervlakte. Met de schaatsenrijders zijn het waarschijnlijk de eerste met het blote oog te ontwaren dieren die je zult zien. Als het water minder dan tien centimeter diep is zul je gemakkelijk ook kringelende beestjes zien die ook af en toe aan de oppervlakte komen: larven van muggen. Ze zullen je niets doen als je je hand in het water steekt (als je alles rustig wilt bekijken moet je dat trouwens nalaten), steekmuggen hebben alleen bloed nodig voor hun voortplanting - het zijn dan ook de vrouwtjes die steken en wellicht kronkelt het resultaat van je bloeddonorschap daar in het water. Maar het hoeven geen larven van steekmuggen te zijn. De meeste muggen steken niet.

Vijvers of water in het algemeen gaan voor rustgevend door. Ik heb geen idee of de "waatren der rust" van psalm 23 ook zo bedoeld zijn. Er is een tijd geweest waarin ik probeerde te mediteren omdat, zo was mij verteld, dit de vrede kon bevorderen. Dat is makkelijk!
Nou nee - of er vrede uit voortkomt is nog maar de vraag maar het mediteren zelf is hartstikke moeilijk. Lang genoeg geen speciale gedachte hebben speel je echt niet zomaar klaar. Ik begin er over omdat ik in de tijd waarin ik merkte dat mij dat niet lukte ik wel eens een tijd aan een water der rust had doorgebracht en gedachteloos naar het water keek, met mijn blik de wantsen, slakken en kevers begroetend die zich in mijn blikveld meldden maar zonder verder gedachten over hen te hebben. Tenslotte besloot ik dat dit het dus was. Sindsdien noem ik het meertje waar ik dit "meemaakte" Meditatiemeer. Waar ik verder eigenlijk vooral gelezen heb, af en toe gestoord door een haas of een paartje kraaien dat zijn zang op mij oefende.



Een meditatief gedicht. In drukwerk van Van Eeden, en voor een tijd ook van zijn medestrijders, werd de waterlelie, lotus, als vignet gebruikt ter afsluiting van stukken. Waar komt die lotus vandaan, behalve uit de diepte van het water dat niet heel diep kan zijn? Ik heb een tijd aan Tagore gedacht, de dichter van water- en dus lotusrijk Bengalen, maar Van Eeden heeft, lees ik in zijn Dagboeken, pas in 1913 kennis gemaakt met diens gedichten die hij spoorslags uit het Engels ging vertalen. Heine kan ook een inspiratiebron zijn, diens gedicht getoonzet door Robert Schumann. Er is ook sprake van dat Van Eeden al dan niet bewust een door De Nieuwe Gids geweigerd gedicht van Elize Knuttel-Fabius heeft laten meespelen. Omdat ook in dat gedicht Heine echoot denk ik dat dit een ontlening te ver of te dichtbij is - en al met al is Van Eedens gedicht uit 1901 (of eerder) te eigen dan dat het een rechtstreekse bron behoeft.

Ik heb de witte water-lelie lief,
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.

Rijzend uit donker-koelen vijvergrond,
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.

Nu rust zij peinzend op het watervlak
en wenscht niet meer…

- Dit heb ik bijna vier jaar geleden op Krapuul geplaatst. Ik kijk er met verwondering op terug, en plaatst het nu pas ook hier.

De missie van een miss

Het zou op zich een heel verhaal zijn hoe ik vandaag plotseling iets kan toevoegen aan dit verhaal.
Zolang ik de foto uit het bezette Instituut voor de Wetenschap van de Politiek (of was het 't Instituut voor Bestuurskunde? - Karl Marx & Friedrich Engels Instituut dus), waarop ik op mijn haar lijk te kauwen, niet gevonden heb in ieder geval een knipsel met foto van Saartje, ook op die foto te zien. Bah, wat een billenknijpersproza; zijn we veel verder dan toen in 1970?

Leidsch Dagblad, 4 februari 1970

Een aangekondigde dood - 3: rit over het grind

Ze neemt afscheid aan de telefoon met die regel uit Prikkebeen van Boudewijn de Groot en Elly Nieman, die ze wel moet kennen: vaarwel en tot ziens, misschien tot ziens. Legt dit nog uit aan de hand van een Engels gedicht dat ik niet ken en dat niet tot mij doordringt. "Dag".
Ik heb besloten niet bij het einde te zijn.

Zij wil beslist geen enkele vorm van uitvaart. Een maaltijd ergens in Waterland ter gedachtenis, ooit in de toekomst die niet zal komen want wat de mensen die daarbij aanwezig zouden moeten zijn bindt is zij, en haar overlijden, dat verder weg in de tijd raakt. Zij vindt het ook een slecht idee om er bij te zijn, mee te helpen de kist in de oven te schuiven.
Haar zoon denkt daar anders over, en mijn gade en ik zijn er dan bij, op een zonnige vrijdagochtend vroeg. "Ze ligt er mooi bij hoor," zegt de vrouw van de PC. We hoeven het niet te zien, de kist gaat dicht, we leggen er een bloem op en neef en ik rijden de kist naar de oven. Hij waarschuwt nog even dat het hobbelig gaat worden als de tocht even over een grindpad gaat, op en af op een betegelde stoep. Tot aan de oven. Dan besluit hij dat hij er verder niet bij hoeft te zijn, dus wij ook niet.

De herdenkingsmaaltijd bestaat uit koffie met gebak voor de aanwezigen bij deze minimale uitvaart, in een banketbakkerij in het winkelcentrum van het Buikslotermeerplein.

En nu de uitstrooiing. Dat wordt nog een punt. Ik kan nog niet zeggen waar zij het wilde laten gebeuren, dus nu zwijg ik maar weer verder. Ik heb nu wel eens opgeschreven en aan de openbaarheid overgeleverd wat op mij weegt en gewogen heeft, de afgelopen ruim drie maanden.
Ik dank u voor uw aandacht.

Een aangekondigde dood - 2: een ansichtkaart uit Londen

Na tien dagen Londen ben ik terug met een koffer gevuld met verhalen. Omineus - kan ik nu zeggen - hebben ze bepaalde begraafplaatsen als kernpunt. Ik kom er niet aan toe.
Vreemd is dat: bij mijn eerste bezoek aan Londen stuurde ik een kaart naar mijn zus en zwager, "Have a large" citeerde ik er Keith Skues op, maar wist ik hun adres? Ik gokte een huisnummer en de kaart is nooit aangekomen. Nu vraag ik mij af of ik een kaart zal sturen, maar weet ik de postcode wel? Het is nog steeds dezelfde flat.
Ik besluit hem niet te versturen, in onwetendheid over de postcode (nu bedenk ik dat die online te vinden moet zijn geweest).

De avond na mijn terugkomst verneem ik dat het de allerlaatste kaart zou zijn geweest. Ze laat weten dat zij slokdarmkanker heeft en dat het heel snel afgelopen zal zijn.

Een aangekondigde dood - 1: de grote architect

Voor de ikonostase - zo noem ik het maar - van de Bethelkapel kan ik twee waxinelichtjes aansteken. Die heb ik bij mij, achter mijn rug wordt zowaar gezegd: o hij gaat wat aansteken. Mag het?
Voor wie doe ik het? Mijn zus "natuurlijk" in de eerste plaats.
Voor de tweede flitst de naam "Duncan" door mijn hoofd. Nog niet lang geleden dacht ik aan hem, ik denk dat het komt door de merknaam van mijn laptop die subliminaal ook die reclame op RNI oproept. Waarom nu? Ik kijk eens op offshoreradio.co.uk en zie dat hij pas overleden is. Toeval dat je geen toeval kunt noemen.

En ook pas achteraf kan ik bedenken waarom ik dan aan hem dacht bij het opsteken van dat tweede lichtje. Daar gaan met mijn zus mijn jongelingsjaren, het begin van nachtelijke programma's op Radio London, eerst gepresenteerd door iemand "professionally known as Duncan Johnson". En de intiem aandoende ogenblikken op RNI waarin hij vertelt over wat hij in de tussenliggende jaren heeft gedaan. "My mom loved it, my wife's not too sure about it". Over het onderstaande plaatje.
En Kenny Everett zou het vereeuwigen als plaagstoot tegen zijn oud-collega als een burst from the worst.
Een serieus klinkende grap. De grote architect in de lucht. Ik denk niet dat mijn moeder het gewaardeerd zou hebben.

Walging over het evangelicalisme in 120 woorden

Ooit had Nederland een zelfbewust eigen christendom. Eén Nederlander een dominee, twee Nederlanders een kerkgenootschap, drie Nederlanders een schisma. Hersteld hervormd, vrijgemaakt gereformeerd, christelijk gereformeerd, onderhoudende artikel zoveel van de kerkorde enzovoort. Een weelderige geestelijke fauna die op de buitenstaander (en dat kan heel goed een “gewoon hervormd” iemand zijn, zoals ikzelf van huis uit) volstrekt onbegrijpelijk overkomt.
Anno nu moet merkwaardig christendom geïmporteerd worden uit de Verenigde Staten van Amerika. Het Brazilië van Dom Hélder Câmara is voor een flink deel overgelopen naar het griezelchristendom van ikke ikke ikke en de rest mag stikken – Bolsonaro en zijn moorddadige bende komt uit die hoek.
En zo ondertekenen Nederlandse “protestante theologen” een of ander antifeministisch en anti-gay/transmanifest uit Nashville, Tennessee. Zelfhaat.

Daniel Blake is zo echt als het maar kan

I Daniel Blake op televisie. Wat ik er twee jaar geleden over geschreven heb geldt nog steeds.
In december 2016 verliet ik huilend de bioscoopzaal. Ik was de enige die zo reageerde, kon ik al snel merken (je wil je verstoppen en groot houden en dus ziet iedereen je en omgekeerd).
Als ik in januari 2019 weer in tranen schiet weet ik dat het hoofdzakelijk uit woede is.
De werkende klasse is haar organisatie in grote mate kwijt, de bureaucratische onmenselijkheid van de uitkeringsindustrie vraagt om tegenactie maar krijgt die vooralsnog niet.
De Guardian had in de tijd waarin de film in theaters draaide een filmpje over "de echte Daniel Blakes". Hier is het.

Het duurste openbaar vervoer van de EU

In de staart van de grote hittegolf van 2006 bevond ik mij in Leeds, Engeland. Het gejuich van de overkant van de zee was te horen: de ov-chipkaart was een feit!
Het ding was al tijden gepropageerd van overheidswege, met trambreed afgebeeld De Moderne Stedelijke Jonge Vrouw ("van kleur" ook nog, maar dat zei men toen nog niet zo) die de wens uitsprak dat ze één kaartje wilde voor bus, tram, metro en trein. Natuurlijk!
En bij de invoering die met zoveel vreugde werd begroet werd ook nog gezegd "dat is wel zo eerlijk". Als de overheid het over eerlijk heeft weet je dat je in de beurs moet tasten.
In de eerste plaats omdat de ov-chipkaart door een "particulier bedrijf" wordt uitgegeven, en 7,50 kost bij aanschaf, zomaar zonder enige tegenprestatie.

Dan is er het basistarief: als je maar één halte meerijdt betaal je wel zo eerlijk toch dat minimumtarief dat ruim een euro bedraagt inmiddels. Om het wel zo eerlijk te houden zijn in Amsterdam heel wat haltes afgeschaft. Dan moet je maar een stuk lopen, dat is goed voor je.
O ja (ik kijk weer even naar Amsterdam, de stad waar ik mijn hele leven woon en waarvan ik het openbaar vervoer van oudsher ken) er zijn bij de invoering van de door niemand, behalve de "bedrijven" die hem mochten aanleggen en de daaraan Verwante Partijen, gewenste noord-zuidlijn drie tramlijnen opgeheven en de twee drukste lijnen zijn zo omgelegd dat ze het centrum niet meer aandoen. Het centrum is namelijk nogal druk met toeristen.
Maar geen stadsdeel is zo erg gepakt als Noord. Wat er overhoop is gehaald om die metrolijn aan te leggen is nog maar een schijntje vergeleken met de kaalslag aan busverbindingen - en er zijn alweer zwetscolumnisten te signaleren die het Wel Zo Eerlijk Vinden als er voor de pont ook betaald moet worden, nog leuker voor Noord.

Die hele ov-chipkaart en noord-zuidlijnzwendel, en natuurlijk de Verzelfstandiging en Ontvlechting van de spoorwegen, moeten betaald worden. Door de Geachte Reiziger die uit warme dankbaarheid als zodanig wordt toegesproken. Dat haar trein over ongeveer tien minuten vertrekt.

Of "35 procent" duurder dan gemiddeld ook meteen betekent dat het openbaar vervoer in Nederland het duurste van de EU is durf ik niet te zeggen, maar verbazen zou het mij niet. Met de invoering van de Oystercard in Londen is het vervoer wel duurder geworden maar niet Wel Zo Eerlijk: "check out" is niet nodig subsidiair kost niet extra.
Maar wie zal zich inzetten voor openbaar vervoer in Nederland... We kunnen Amsterdam met zijn o zo groene en o zo linkse stadsbestuur als baken zien. Er valt een Grote Stilte.

Het nieuws:

Vervoersdiensten zijn in Nederland 35 procent duurder dan gemiddeld in de Europese Unie, blijkt uit onderzoek van het Europese cijferbureau Eurostat. Naast het OV vallen ook taxi’s en vliegtickets onder deze categorie. In bijvoorbeeld België is het OV een stuk goedkoper. In Luxemburg wordt het OV binnenkort zelfs helemaal gratis.

In België kost een trajectabonnement van Antwerpen naar Gent 174 euro per maand. Een trajectkaart van Amsterdam naar Den Haag, een vergelijkbare afstand, kost 371 euro per maand.

- Lees verder.

Het Baweanhert - niet het zeldzaamste dier ter wereld...

Volop berichten over "uitgestorven" - daarmee wordt bedoeld: uitgeroeide - diersoorten, en - het lichtpuntje van het afgelopen jaar - de opstand tegen het uitroeien, de Extinction Rebellion.
Het bracht mij bij de vraag hoe het ook alweer zat met het Baweanhert, volgens onze biologieleraar het zeldzaamste dier ter wereld. Artis had er een, een klein hert, en het was het enige nog levende exemplaar. Was er een bordje bij dat dit vertelde of zei de leraar het? Dat laatste is zeker zo, maar zei hij dit uit zichzelf?
Het is meer dan een halve eeuw geleden, dus het Baweanhert zou (uit)gestorven moeten zijn.

Maar het Baweanhert, beperkt tot het eiland Bawean in de Javazee, is er nog. Om nou te zeggen dat het er goed mee gaat is nogal overdreven. De belangrijkste predator, de Balinese tijger, is uitgeroeid, dat wel. Maar andere predatoren zijn er nog, en de belangrijkste bedreiging is uiteraard de mens die het leefgebied van het hert bedreigt.
Het is beschermd, dat is het enige positieve dat er te zeggen valt. Maar al met al, dat zeldzaamste dier ter wereld was niet het zeldzaamste dier ter wereld, en dat zal nog steeds niet zo zijn.

Hier meer over Axis kuhlii.

Komm gib mir deine Hand

De dag voor Oudjaar heb ik voor een flink deel doorgebracht met het doornemen van deze lijst: Beatlesnummers gerangschikt van "de slechtste" tot "de beste", naar de zin van de schrijver. Er staan nogal wat titels tussen die mij niets zeggen, in de onderste regionen, en dat terwijl ik dacht dat ik alles wel kende.
Tot aan de nr. 1, waarmee ik kan instemmen, had ik de indruk met een VS-Amerikaan te doen te hebben - toen las ik terug naar de schrijver, en die bleek Bill Wyman te heten.
Ja, het idee van die grote rivaliteit tussen de ruige Stones(fans) en de slappe Beatles(fans) is Nederlands. In Engeland speelt de noord-zuid-verdeling een grote rol, waarbij het noorden vrijwel identiek is aan de arbeidersklasse. Wyman maakt er geen geheim van, hij is tenslotte Engelsman al woont hij er niet meer. De Beatles zijn Liverpool, de Stones Londen. Punt.

In de lijst ontbreken de "Hamburgse" nummers, in 1964 uitgebracht op het Polydor-label en kleine hits geweest, Ain't she sweet en Cry for a shadow, George Harrisons eerbetoon aan de Shadows.
En de nalatenschap van "Hamburg", Sie liebt dich yeah yeah yeah en de Duitse versie van I want to hold your hand. Wyman zegt ronduit dat er iets meer bedoeld wordt dan handje vasthouden in dit nummer, zoals hij ook (lang niet als enige) stelt dat Please please me over zoiets als standje 69 gaat. Moet ik mijn onschuld van die jaren nou opzij zetten en dit geloven?

Midden jaren zeventig werd er een lp uitgebracht met spuria (curiosa), moeilijk vindbare Beatlesnummers, waaronder de twee Duitse versies van de vroege grote hits. Op Caroline was zeker één deejay (Dave Owen) die de Duitse nummers in zijn programma stopte, wat maakte dat ik ze uit volle borst zong, zomaar, in die dagen.
Dan was er de jonge vrouw die na haar verhuizing van de studentenflat zich aan de telefoon presenteerde als mijn verloofde, daarmee verwarring stichtend bij degenen die de boodschap aannamen. Het was hengelen of wij het nu met elkaar deden. Dat moest welhaast.
Ik zeg niets, nog steeds niet...

Maar zij vond het maar niets, dat zingen van die Duitse Beatles. Zij had een Duitse vakantieliefde opgedaan en dacht dat ik daar toespelingen op maakte, en dat ik het afkeurde. Ach, die jaren zeventig. Of waren het de jonge jaren. Hoe onzorgvuldig je met elkaars gevoelens omging, alsof het zo hoorde of alsof er nooit een einde aan zou komen. Intussen de liefde die ten grondslag lag aan de situatie en waar ook nogal slordig mee omgegaan werd.
Jong zijn zou niet moeten worden overgelaten aan de jongeren. Maar ik ben niet origineel met die conclusie. Wat die Beatles al niet losmaken.

Overigens heb ik mijn verloofde uitgelegd hoe het kwam dat ik Duitse Beatles zong vijf jaar na de ontbinding van de band. En onze vertrouwensband volstond voor haar om genoegen te nemen met mijn verklaring. Terecht, mag ik zeggen.


Komm gib mir deine Hand - zolang het duurt op YT

Greta Thunberg: Marianne tegen het broeikaseffect

In bedachtzaam maar smetteloos Engels spreekt de 15-jarige Zweedse, die staakt van school tegen de opwarming, een TED-lezing uit.