Het lied voor de twaalfde augustus
Zo jong
Wat zul je nu voor ons achterlaten
Je danst maar een poosje op deze aarde
En al drijven je dromen je driftig voort
Ze zullen vervagen als de beste jeans van je pa
Spijkerbroekblauw dat vervaagt in de lucht
Al wil je dat hij eeuwig blijft bestaan
Je weet dat het niet zal gebeuren
En de lapjes maken het afscheid maar zwaarder
Er komt nooit een betere kans om van gedachten te veranderen
En als je deze wereld beter wil zien
Draag je de woorden van liefde met je
Vlieg je op de grote witte vogel hemelwaarts
En al wil je eeuwig duren
Je weet dat het niet zal gebeuren
En het afscheid maakt de reis nog zwaarder
Een bekentenis
Hello, I love you, won't you tell me your name.
Ik heb het altijd een tamelijk krasse tekst gevonden, van iemand zeggen dat je van hem of haar houdt, terwijl je de naam van de ander niet eens weet. Enfin, het komt ook voor in Ain't that loving you baby: je weet mijn naam niet eens.
Bijna veertig jaar na de dag besefte ik dat ik wel degelijk zelf zoiets aan de hand heb gehad: een wederzijdse liefdesverklaring terwijl ik haar naam niet eens wist. Daar ga je met je strenge oordeel over anderen.
Die verklaring gebeurde terwijl we wel al innig verstrengeld voortschuifelden op Oh very young van Cat Stevens. Voor de gelegenheid hier voor u vertaald in 120w.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten