Echte Roma- en Sintisaus
Het kan er natuurlijk aan liggen dat ik echt nooit, maar dan ook nooit naar Nederlandse televisie kijk. Af en toe voor wat sporten een kanaal met helaas Nederlandse reclame. Reclame is precies de reden waarom ik die televisie (om van de radio niet te spreken) aan mij voorbij laat gaan. En die sportzender leert mij dat de reclame er alleen maar stompzinniger op is geworden..
Hawaii is ananas. Mexico is maïs. Voor iets Russisch moet je een R spiegelen, alsof dat niet een heel andere letter is. En zo had je dan "zigeuner". Dat was paprika. Eet men nog wel zigeuner in Nederland?
Goulash met echte Roma- en Sintisaus! Hoort u het ze zeggen? Toch een stukje vooruitgang dan.
Heilige cijfercombinaties
Er zijn heilige cijfercombinaties die waarschijnlijk voor maar weinigen heilig zijn. 27 is er zo een, de hoogstgenummerde tramlijn van Amsterdam. Op een eerlijke manier zal er wel geen hoger nummer komen.
En dan grootwagennummers, vooral van bijwagens. De 717 zien rijden maar ook de 727. De 777 is natuurlijk het mooist. Het genot van de fraaigeschilderde nummers heb je overigens alleen als je ze ziet rijden. Als je er in zit (in mijn levensjaren kwam het meestal op staan neer, want je moest tot je eenentwintigste opstaan) is het weer anders. Misschien de geur van pasgelakt hout, en anders van het hout zelf. Het moeilijke zitten op langsbanken, naar elkaar kijken.
"Volgende halte alstublieft" vragen aan de bestuurder.
Knikje.
Die ochtend in oktober
Het was een vertrouwd geluid, als ze de hoek omsloegen bij het Javaplein maakten de blauwe motorwagens een gierend geluid. Het hoorde bij een vertrouwde wereld die een jaar of zeven bestond. In mijn vroegste schooljaren reed ik twee haltes met lijn 5 naar het Weesperplein, dan over op lijn 10 naar het Timorplein, de halte bij school. Lijn 10 had andere motorwagens dan lijn 5, waar het verschil van afhing zou ik pas later vernemen. De een had nummers in de 400, hoger dan 445 om precies te zijn, de ander had 300-en. Heilig, zoals de tekst "Heldhaftig, vastberaden. barmhartig" die ik steeds las bij het voorrijden van lijn 5.
En op die oktobermorgen 1963 was het gieren voorbij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten