Maar ja, de beweging. Eigenlijk had die haar beste dagen al gehad toen het kamp met zijn mobilisatie van start ging. De Pinksterlanddagen zijn ook in tijden zonder beweging van belang doorgegaan, wat best bijzonder mag heten (uiteraard is er het gat van de Duitse bezetting).
Er is een soort getijdebeweging in de interesse voor het anarchisme. Daarbij kan aangetoond worden dat ook bij eb de werking van de ideeën de omvang van wat dan beweging heet te boven gaat. Een blad als Bevrijding had maar weinig abonnees maar het was belangrijk genoeg om bij wijze van eerbetoon te herrijzen bij de Pacifistisch-Socialistische Partij. De vloedmomenten in het getij zijn niet moeilijk aan te wijzen: de spreekwoordelijke jaren zestig waarin Nederland met Provo vooropliep met er op volgend de Kabouterbeweging, de kraakgolf van omstreeks 1980 en de andersglobalistische beweging. Het anarchisme is niet besmet met mogelijke associatie met nare regimes die in 1989 en daarna bij bosjes bezweken. Het heeft zich ook bij dd heersende klasse in welwillende aandacht bevonden - en nog hoor je iemand als Pechtold verkondigen dat "de burger" zo min mogelijk overheid wil, iets waar hij natuurlijk juist niet voor zal zorgen. Maar net doen of je anarchist bent en daarbij ontkennen dat anarchisme vanzelfsprekend socialisme (communisme) inhoudt is nog steeds wel à la mode. Of het anarcho-socialisme nog in de vloedbeweging verkeert zou ik niet durven zeggen. Marx herleeft en er zijn niet veel mensen die Marx met anarchisme vereenzelvigen. Ten onrechte, wat mij betreft.
Zozeer zelfs dat ik geneigd ben te denken aan zoiets als een Libertair Marxistisch Festival, als tegenwicht tegen enerzijds het modieuze losse zand van het zich noemend Marxisme Festival en anderzijds de Pinkstermobilisatie. Waar zou je zoiets organiseren?
Met een knal ontwaak ik uit deze droom. Het online blad waar ik nog steeds redacteur van ben heeft als vastgelegde opener dezer dagen een stuk van "Webmaster": MEDEDELING: Geen doorgang Pinksterlanddagen 2018. "Webmaster" is hier de dominante bestuurder van de Stichting Tot Vrijheidsbezinning, die formeel het gelijknamige kampeerterrein beheert.
Sommige kampeerders weigeren al enige tijd geld over te maken aan de stichting omdat deze de algemene vergadering van kampeerders niet als feitelijk bestuur over het terrein wenst te erkennen. Iets wat jarenlang wel praktijk was en ook bij het beleden anarchisme past, meer dan die autoritaire organisatievorm van de stichting. Sterker nog, mij is verteld dat het bestuur met politie en ontruiming dreigt tegen de protesterende betaalstakers. Die speciale band met politieoptreden komt mij bekend voor.
De organisatie van de Pinksterlanddagen, waar "Webmaster" jarenlang zelf actief voor was, laat weten dat de dagen gewoon doorgaan, gas, licht en water of niet. Een programma wordt evenwel niet gegeven.
Intussen wordt het conflict vooral via Indymedia naar buiten gebracht. Kees Stad in een stuk dat eigenlijk integraal overgenomen zou moeten worden. De reactie hierop van "het bestuur" allereerst in de Gezaghebbende Taal van een stichting die de politie inschakelt hier, ik veronderstel dat de Friese vertaling wel door een levende persoon is gemaakt, de Engelse is duidelijk afkomstig van de vertaalrobot en heeft dan ook de hilarische titel "Rumour in Appel shaven", a reaction to the play of Kees Stad (Kees Stad is dus niet Neil City geworden).
Dan het persbericht van de organisatoren van de Pinksterlanddagen. Aangetekend kan worden dat mensen die ervaring hebben met kraken niet zomaar af te schrikken zijn met het afsluiten van water, gas en licht. Het zal niet zo aangenaam toeven zijn wellicht, maar daar word je gehard van...
Wij als organisatie groep kijken enorm uit naar het pinksterweekend (18-20 mei) . Zoals elk jaar zal er weer gezongen worden bij het kampvuur en zullen er uit de hele regio distro’s komen opdagen om de nieuwste en beste anarchistische teksten te verspreiden. Ook de workshops en praatjes zien er dit jaar weer veelbelovend uit: een videosessie met anarchisten uit Birma, verhalen van een organiser in Barneveld en een lezing over de strijdgeschiedenis van de Surinaamse gemeenschap tegen racisme.
Dit is een officieel bericht van de PL organisatie 2018: de PL gaat door! Al 85 jaar. Anarchisten stop je niet. We hopen je daar te zien, we beloven dat het een hele mooie PL zal worden!
PL on tour
Dit jaar gaan we weer een aantal steden aandoen, bij sommige sociale centra zullen we een voku koken of alleen een praatje houden, bij anderen zullen we juist een cocktailbar runnen: help mee het woord te verspreiden over de Pinksterlanddagen en kom langs op de volgende dagen:
25 april in de oude RKZ in Groningen: een benefietvoku.
28 april in de MKZ in Amsterdam: een benefietvoku
11 mei in de ACU in Utrecht: feestje met cocktailbar
12 mei in de Vrijplaats in Leiden: benefietvoku
Met toelichtende tekst:
De context van het geschil
De anarchistische camping ‘Tot vrijheidsbezinning’ in Friesland is de laatste paar jaar in een machtsstrijd verwikkeld geraakt. Aan de ene kant is er een autoritair bestuur dat geen inzicht of toegang in de financiën gaf. Dit bestuur zou volgens afspraak slapend moeten zijn, maar neemt op autoritaire wijze beslissingen. Tevens was er onduidelijkheid waarom de winst van de PL niet mocht terugvloeien naar de beweging, maar op de rekening van het bestuur terecht moest komen. Aan de andere kant staan betrokken anarchistische organisaties en individuen die op de camping een vaste staplek hebben. Na ellenlang bureaucratisch getouwtrek en een huurstaking lijkt het er nu op dat de macht over de camping toch weer in handen is gekomen van mensen uit de anarchistische beweging zelf.
Wat is er precies gebeurd?
De camping in Appelscha is 85 jaar geleden opgericht als toevlucht voor anarchisten en als locatie voor de jaarlijkse Pinksterlanddagen. Toentertijd is er gekozen voor een stichting, in plaats van een vereniging omdat men dacht dat dit de beste manier was om de anarchistische insteek van de camping te waarborgen. Wel was toen ook al de inzet dat het bestuur een slapend bestaan zou lijden. Het bestuur bestond toen uit actieve en gewaardeerde anarchisten, echter na decennia is het bestuur van de stichting veranderd en hebben er mensen in plaatsgenomen die geenszins op één lijn staan met originele anarchistische ideologie.
Wat is het conflict?
De meerderheid van de kampeerders wil dat het stichtingsbestuur zich minder autoritair opstelt. Ze eisen een beheersstructuur van de camping die aansluit bij het anarchistische gedachtengoed van Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De voorgestelde structuur verandering behelste een vereniging die het beheer en de exploitatie van het terrein middels een vruchtgebruik overeenkomst gaat uitvoeren, zodat iedereen zich met het beheer van de camping bezig kon houden en de macht niet langer in de handen van enkelen ligt. Het bestuur echter wilde haar macht niet neerleggen. In antwoord hierop zijn de kampeerders een huurstaking gestart waarbij de kampeerders hun sta-geld overmaken naar een eigen vereniging, om de gewenste verandering af te dwingen. Na een lang proces waarbij een commissie meerdere malen een voorstel heeft gedaan in een mediation proces, is er een oplossing uitgekomen waar alle betrokkenen het mee eens leken te zijn. Het bestuur echter, kwam niet opdagen bij de vergadering waar de laatste puntjes op de i zouden worden gezet. In plaats daarvan hebben zij de camping dit jaar nog niet officieel geopend, het gas, water en licht afgesloten en gedreigd met ontruiming mochten er toch nog gasten komen kamperen.
En nu?
Er is door de kampeerdersvergadering een vereniging opgericht, deze is hard bezig om alles weer dusdanig te organiseren zodat de camping weer klaar is voor het kampeerseizoen 2018. De camping is in 1933 opgericht door anarchisten. Het kan niet zomaar zijn dat deze unieke plek, deze anarchistische oase, verloren gaat door wanbestuur. Tot nu toe wisten de anarchisten altijd alle meningsverschillen onderling op te lossen door het uit te praten. Het is spijtig dat het conflict zo hoog is opgelopen, maar de kampeerders zijn opgetogen dat door samen op te trekken, zij alsnog de camping hebben kunnen redden uit de klauwen van het autoritaire bestuur. Het conflict is nog niet klaar, maar toont wel dat zelforganisatie en collectieve actie onze sterkste wapens zijn. Op naar de PL 2018!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten