Donderdag 19 april 2018 om 13:30u: rechtszaak Poke-a-Cop bij de meervoudige strafkamer, Wilhelminaplein 125, Rotterdam. Laat je solidariteit zien en kom ook!
In november 2016 werden vreedzame demonstranten van de anti-zwartepiet demonstratie in Rotterdam met grof geweld door de politie gearresteerd. Beelden van dat geweld zijn op Youtube te vinden (link 1, link 2, link 3 en link 4) en zowel het politiegeweld als het onrechtmatige noodbevel van burgemeester Aboutaleb werden in de maanden daarna door verschillende instanties scherp veroordeeld (Amnesty, bezwarencommissie, rechtbank).Ik zag de beelden en was laaiend. Het geweld was dan ook extreem: aan haren trekken, schouders verdraaien, wapenstokslagen, wurgklemmen en, bij de arrestatie van Jerry Afriye, uit het niets een vuistslag midden in zijn gezicht. Dus deed ik wat ik wel vaker doe als ik iets aan de kaak wil stellen: ik schreef er over op mijn website. Maar ik had geen zin in de zoveelste tirade, dus goot ik mijn schrijven in de vorm van een satirisch stuk – een nepadvertentie voor een fake app, genaamd Poke-a-Cop Go, waarbij je zogenaamd Poke-a-cops kon traceren om er vervolgens een brick naar te swipen. Een paar gefotoshopte plaatjes, een promotievideootje en hop, het geheel was zo geplaatst op mijn eigen website, m’n youtubekanaal en op indymedia. (Alsjeblieft, hier heb je m’n verklaring)
Scherpe satire leek me effectiever dan het zoveelste mopperschrijfsel. En met de humor kon ik een hoop van mijn frustratie, woede en verdriet kwijt. Om eerlijk te zijn: ik vond het zelf hilarisch. En om nog eerlijker te zijn: ik ben nog niemand tegengekomen die niet op z’n minst moest giechelen om het hele idee. Nou ja, op de politie na dan. Die waren not amused. Stel je eens voor, dat iemand tegen het heilige huisje van de politie schopt en ze ongezouten bekritiseert. Volstrekt ontoelaatbaar.
Nog geen vijf dagen later viel de politie ‘s avonds laat met zes agenten mijn huis binnen, arresteerden me, namen me mee naar de andere kant van het land en namen gelijk mijn pc, wat usb-sticks, mijn mobiel en de laptop van mijn zoon in beslag. Hier een verslag van de arrestatie, wat daarop volgde en mijn reactie op dat alles.
En alsof dat allemaal nog niet zwaar overtrokken en opgefokt genoeg was, bracht de politie een week na mijn vrijlating een persbericht naar buiten. De voltallige landelijke media stortte zich er hijgend op en ineens was ik een gewelddadige links-extremist die had opgeroepen om agenten op te jagen en dood te slaan met bakstenen (link 1 en link 2).
Het duurde zes maanden voordat ik mijn spullen weer terugkreeg. Waarbij bleek dat de politie eigenhandig de betreffende bestanden van mijn pc had verwijderd. Vreemd toch? Want vooralsnog ben ik niet meer dan een verdachte en is er nog geen sprake van een rechterlijke veroordeling.
Nou, die zaak gaat dan nu, bijna anderhalf jaar na dato, beginnen.
Ik heb een dagvaarding binnen gekregen om me op donderdag 19 april bij de meervoudige strafkamer in Rotterdam te vervoegen, waar de Poke-a-Cop zaak behandeld gaat worden. (Zo dadelijk meer over die dagvaarding)
Het is het OM er kennelijk veel aan gelegen om critici vakkundig de mond te snoeren, want ze zetten hoog in met de tenlastelegging. Bijzonder hoog. Absurd, waanzinnig en onvoorstelbaar hoog. Behalve opruiing wordt mij ook bedreiging met misdrijf tegen het leven en/of zware mishandeling verweten.
Ja, je leest het goed. Voor het schrijven van een satirisch stuk op internet.
Alsof een satirisch schrijfsel op internet ooit een daadwerkelijke bedreiging zou kunnen zijn voor agenten die een geweldsmonopolie hebben, daar herhaaldelijk misbruik van maken en voortdurend ongestraft wegkomen met moord. Alsof ik, in wie ik ben, überhaupt een bedreiging zou kunnen vormen voor wie dan ook.
En daarnaast staat de tenlastelegging vol met woordgesjoemel, waarbij de indruk wordt gewekt dat het allemaal veel erger is dan het was. Alsof ik dit niet alleen, maar ‘samen met anderen‘ zou hebben gedaan. Alsof ik dit ‘meermalen‘ en ‘telkens‘ heb gedaan, in plaats van een eenmalige plaatsing.
De manier waarop die dagvaarding werd afgeleverd was al net zo tenenkrommend. Ik heb er een klacht over ingediend, waarvan hier de tekst:
Op genoemde datum kreeg ik een dagvaarding voor een rechtszaak uitgereikt. Normaal gesproken gebeurt dat in een gesloten envelop door een koerier in burger van het OM. Dit keer gebeurde dat echter door twee agenten in uniform, die de auto demonstratief midden op straat hadden gezet. Ook zat de dagvaarding niet in een gesloten envelop, maar werd mij deze losbladig en zonder envelop uitgereikt. Voor zover mij bekend, was er geen reden om de dagvaarding op deze wijze (door agenten in uniform en zonder gesloten envelop) uit te reiken. Omdat in deze zaak de Nationale Politie zelf klager cq eiser is, rijst het vermoeden dat hier sprake was van een poging tot intimidatie en dat mijn privacy opzettelijk geschonden werd – de inhoud van de dagvaarding was immers leesbaar voor beide agenten. Ik wil weten wat de overwegingen zijn geweest voor de politie om de dagvaarding op deze ongebruikelijke wijze uit te reiken en of die overwegingen een dergelijke handeling rechtvaardigen. Verder wil ik de toezegging dat verdere correspondentie over deze zaak (vooruitlopend op dagvaardingen voor een hoger beroep) op de gebruikelijke wijze, i.e. door een OM-koerier in burger en in een gesloten envelop, worden uitgereikt.Ik weet donders goed wat de overwegingen zijn geweest voor de politie om het op deze manier te doen. Gewoon, ff zieken.
Terug naar de aanstaande rechtszaak. Want ik ga jullie echt nodig hebben.
Bij deze roep ik iedereen op om donderdag 19 april samen met mij naar de rechtszaal te komen. De zitting begint om 13u30, Wilhelminaplein 125 in Rotterdam. En ik wil vooral de mensen van de anti-zwarte piet demonstratie in november 2016 in Rotterdam oproepen om te komen.
Waarom? Ten eerste omdat ik wel een steuntje in de rug kan gebruiken. Hoe het ook loopt en wat de uitspraak ook zal zijn, dit hele gebeuren zal mijn leven de komende jaren duchtig beïnvloeden. Zeker nu het OM ervoor kiest om met een volslagen buitenproportionele tenlastelegging te komen.
Laat me hier niet alleen in staan.
Maar ook omdat deze zaak veel groter is dan mijn persoonlijke dingetje hierin. Want datgene waar het hier werkelijk om gaat, is dat de politie en het OM activisten die openlijk het wangedrag van de politie aan de kaak willen stellen, de mond wil snoeren. Monddood wil maken.
In dit land gaan er ieder jaar mensen dood door politiegeweld. En iedere keer komt de politie er ongestraft mee weg. In dit land hoeven politieagenten – in tegenstelling tot andere landen over de hele wereld – geen zichtbare identificatienummers op hun uniform te dragen, waardoor ze niet of nauwelijks op hun wangedrag aangesproken kunnen worden.
Dit land neemt een wet aan waardoor politieagenten niet meer herkenbaar op internet mogen worden gezet. Dit land geeft politie en de AIVD bevoegdheden die de mensenrechten met voeten treden.
JUIST NU is het belangrijker dan ooit dat mensen zoals jij en ik de ruimte opeisen om wangedrag van de politie bloot te leggen. Dat we mensen, die hun frustraties met geweld botvieren op andere mensen, daarop kunnen aanspreken, of ze nou een uniform hebben of niet. Zeker als die andere mensen strijden tegen racisme en dus voor een betere wereld.
Tot slot: ik hoop dat je er op 19 april bij bent. Ik zal deze rechtszaak met rustig gemoed, opgeheven hoofd en rechte rug aangaan, in de wetenschap dat er over de hele wereld en door de hele geschiedenis heen activisten voor het gerecht zijn gedaagd omdat ze het waagden om kritiek uit te oefenen op machtsdragers. Als je komt, help me hier dan in door je frustratie en woede even thuis te laten. Laten we samen één zijn, in waardig en onverzettelijk protest.
Donderdag 19 april, 13:30u, Wilhelminaplein 125, Rotterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten