Uitgeregeerd, in Groot-Brittannië en Nederland

Corruptie betekent niet alleen omkoopbaarheid. Het kan ook eenvoudigweg verwijzen naar het bederf waarbinnen omkoopbaarheid mogelijk is, maar niet per se noodzakelijk.

We hadden de vertoning van de coalitie van vier partijen die op de zotste manieren zich uit het verhaal over memo’s met betrekking tot de afschaffing van de dividendbelasting zwetsten. Schaamte is niet te merken.

De Britse minister van binnenlandse zaken is afgetreden over de Windrushzaak: het afpakken van burgerrechten van Britse burgers uit (voormalige) koloniën in het Caribisch gebied. Het beleid om deze “immigranten” een zo vijandig mogelijke omgeving te bieden komt in feite van haar voorgangster op het ministerie, de huidige premier May.
De heersende kaste is zichtbaar uitgeregeerd. Dit zijn gevaarlijke tijden – wat komt hierna?

Verwondering, aandacht, mystiek - en dit vanwege de Oostvaardersplassen

Met Pasen was het in Nederland knap kil, er werd zelfs gezinspeeld op een mogelijke witte Paas. Die zou niet uniek zijn, maar voor wie uitkijkt naar de lente bepaald naar.
En toen werd het plotseling zacht. Wat heet zacht. Het werd even zomers, met temperaturen die je in de zomer ook niet vaak meemaakt.
Het kille voorjaar deed de iepen in mijn uitzicht besluiten het stadium van de rode bladknoppen over te slaan. Ze zijn er vaak al in januari maar dit jaar niet. Ik moet het in een fractie van een dag gemist hebben: er vielen bloesempjes en er ontwikkelde zich blad. Allemaal ongelooflijk snel.
Het doet mij denken aan een wandeling door het bos, begin april, toen het omstreeks twintig graden was, begin deze eeuw. Je kon de bladknoppen aan de bomen horen openknallen. Werkelijk een zeer opmerkelijke ervaring. In de stad hoor je dat niet, als het al te horen zou zijn.

Wilde planten zijn er ook in wonderlijke onmiddellijkheid. Kleine veldkers en herderstasje, hoe bescheiden ook in hun kleur en soms hun omvang, bloeien meteen en terwijl ik dit tik zijn de tasjes al gereed. Ongemoeid gelaten zijn ze er tot ver in de herfst. Ook de judaspenning is er plotseling volop - die geldt niet officieel als wild maar is het in feite wel inmiddels.
Die onmiddellijkheid, het er schijnbaar plotseling helemaal zijn verwondert mij - dit jaar nog meer dan anders, omdat het prille voorjaar zo'n beetje overgeslagen is.

* Het is alweer jaren geleden dat een Vietnamese vriendin ons opmerkzaam maakte op een meditatievorm van een landgenoot van haar, die de wereldvrede beoogde te bevorderen. Zowel de monnik als de meditatie beoogden dat, mocht u dit raadselachtig vinden. Aandacht voor alles om je heen, en iedereen om je heen (alle levende wezens) was de kern van de boodschap. En "om je heen" kun je zo ruim opvatten als je wilt.
Aandacht leidt tot verwondering en omgekeerd.
En verwondering en bewondering liggen niet ver uit elkaar.

Die door onze Vietnamese vriendin aanbevolen monnik is een enorm marketingsucces geworden. De aandacht die hij bepleit moet nu een Engelse naam hebben, mindfulness, iets wat geleerd en gepraktiseerd moet worden door mensen die ik er van verdenk vooral aandacht voor hun portemonnee te hebben. Het terroriseert inmiddels de doorsnee boekhandel. Dan zie ik daar een boek getiteld Mindfulness voor kids. Tja, "aandacht voor kinderen", dat is zo direct, confronterend en vergeet niet - het kost tijd en tijd is geld.
Thich Nhat Hanh heette die monnik en ik denk met weemoed terug aan de dagen dat zijn gedachten niet commercieel uitgemolken werden. En die vriendin is inmiddels overleden.

*
Twee manieren om een wandelingetje te beschrijven.
"Ik liep van A naar B en dat was het. Niets beleefd. Niets te zien. Niets aan de hand."
"Ik liep van A naar B, en het was prachtig. Tussen de straatstenen bloeiden herderstasjes en straatgras. Er zong een merel in de dakgoot. Ik had oogcontact met een beeldschoon lief uitziend meisje dat mij tegemoet liep. We groetten elkaar met een knikje."
Enzovoort. Het is inderdaad maar hoe je de wereld bekijkt.

Evelyn Underhill noemt de tweede beschrijving gebaseerd op de mystieke wijze van kijken. Mystiek als eenheid met het al. Dat is dus wel alledaagser dan het woord suggereert. Mystiek is niet iets ver wegs voor mensen met Bijzondere Ervaringen. Zeker, die kan men hebben, en men kan ze mystieke ervaringen noemen. Maar een plotseling andere kijk op de wereld en daarmee jezelf kan men ook mystiek noemen.

Godfried Bomans beschrijft in een preek die hij heeft mogen houden in Spijkenisse iets wat hij geen religieuze, laat staan een mystieke ervaring noemt. Ik ben zo vrij met hem van mening te verschillen.

"Ik zag geen bomen, maar groene pilaren met een pluim erop. Ik zag geen meeuwen, maar vreemde gedaanten uit het niets opdoemen en weer verdwijnen. Ik zag geen water, maar een plaat van grijs staal. Alles was nieuw. Alles was totaal onbegrijpelijk. Ook ikzelf. Ik keek langs me heen. Ik zag twee benen, die in stukken leer eindigen en dacht: zo ver loop ik door. Ik zag twee handen en dacht: ik ben ik. Maar wie is ik? Plotseling stond een wezen, dat op de griffeldoos met G.B. werd aangeduid, in een volkomen onbekende wereld. De dingen hadden geen naam meer, de etiketten waren afgevallen. (...). Ik zag alles voor het eerst, als een pasgeborene. Waarvoor diende het allemaal, wat was de betekenis van de dingen? En vooral: waarvoor ben ik er en wat doe ik hier eigenlijk? Waar kom ik vandaan? Waar ga ik heen?

Uit: Tjeu van den Berk, Het numineuze

*
Het bovenstaande is een voor mijn gevoel noodzakelijke kanttekening bij de serie De dode korrel en de rijke vrucht. Die zal ik hierna voortzetten.
Maar het sluit ook aan bij de actualiteit van deze dagen, het lawaai rond de Oostvaardersplassen.
Zoveel mensen die gestorven grote hoefdieren zien in het gebied, dat dankzij het hekwerk aandoet als een verwaarloosd weiland in plaats van als een bijzonder natuurgebied.
U ziet de hoefdieren. U ziet niet de aaskevers, al het gedierte dat klaarstaat zich te goed te doen aan deze voedselbronnen. Inclusief vossen (aaseters als het uitkomt) en raven. De kleine zoogdieren, de vogels en insecten, de vissen, reptielen en amfibieën ontgaan uw blik. Om de flora maar niet te noemen verder. Het is ook wel jammer dat er geen paden zijn opengesteld in het gebied, waarvan het de bedoeling is dat het zich in rust ontwikkelt.

Mystiek, aandacht, verwondering gaan ook, of juist om het klein(st)e. Toch gaat het in het geval van de Oostvaardersplassen ook om het denkbare, degenen die te verwachten zijn als er verbinding komt met de Veluwe (wolven), voor vogels van verderweg die evenwel regelmatig Nederland bezoeken en die zich wellicht in de Oostvaardersplassen thuis zouden kunnen voelen. Gieren, ja - een categorie vogels die net als wolven een slechte pers hebben, gebaseerd op onjuiste beeldvorming. Roodkapje, films of strips over het "wilde westen" dat nooit bestaan heeft en waarin gieren een duister lot aankondigen. Een duister lot dat tenslotte ook u wacht, ja.

Natuur moet je zien.

Geknipte en geschoren appelen: "stichtingsbestuur" drukt zijn anarchisme desnoods door met behulp van de politie

De Pinksterlanddagen in Appelscha hebben een historie die bijna negentig jaar teruggaat. De dagen gelden als mobilisatie van anarchisten in Nederland en elders. Het terrein, Tot Vrijheidsbezinning geheten hoewel je in het dorp moet vragen naar "het rode kamp" (is mij verteld althans), is ook al tijden in eigendom bij "de beweging".
Maar ja, de beweging. Eigenlijk had die haar beste dagen al gehad toen het kamp met zijn mobilisatie van start ging. De Pinksterlanddagen zijn ook in tijden zonder beweging van belang doorgegaan, wat best bijzonder mag heten (uiteraard is er het gat van de Duitse bezetting).

Er is een soort getijdebeweging in de interesse voor het anarchisme. Daarbij kan aangetoond worden dat ook bij eb de werking van de ideeën de omvang van wat dan beweging heet te boven gaat. Een blad als Bevrijding had maar weinig abonnees maar het was belangrijk genoeg om bij wijze van eerbetoon te herrijzen bij de Pacifistisch-Socialistische Partij. De vloedmomenten in het getij zijn niet moeilijk aan te wijzen: de spreekwoordelijke jaren zestig waarin Nederland met Provo vooropliep met er op volgend de Kabouterbeweging, de kraakgolf van omstreeks 1980 en de andersglobalistische beweging. Het anarchisme is niet besmet met mogelijke associatie met nare regimes die in 1989 en daarna bij bosjes bezweken. Het heeft zich ook bij dd heersende klasse in welwillende aandacht bevonden - en nog hoor je iemand als Pechtold verkondigen dat "de burger" zo min mogelijk overheid wil, iets waar hij natuurlijk juist niet voor zal zorgen. Maar net doen of je anarchist bent en daarbij ontkennen dat anarchisme vanzelfsprekend socialisme (communisme) inhoudt is nog steeds wel à la mode. Of het anarcho-socialisme nog in de vloedbeweging verkeert zou ik niet durven zeggen. Marx herleeft en er zijn niet veel mensen die Marx met anarchisme vereenzelvigen. Ten onrechte, wat mij betreft.

Zozeer zelfs dat ik geneigd ben te denken aan zoiets als een Libertair Marxistisch Festival, als tegenwicht tegen enerzijds het modieuze losse zand van het zich noemend Marxisme Festival en anderzijds de Pinkstermobilisatie. Waar zou je zoiets organiseren?

Met een knal ontwaak ik uit deze droom. Het online blad waar ik nog steeds redacteur van ben heeft als vastgelegde opener dezer dagen een stuk van "Webmaster": MEDEDELING: Geen doorgang Pinksterlanddagen 2018. "Webmaster" is hier de dominante bestuurder van de Stichting Tot Vrijheidsbezinning, die formeel het gelijknamige kampeerterrein beheert.
Sommige kampeerders weigeren al enige tijd geld over te maken aan de stichting omdat deze de algemene vergadering van kampeerders niet als feitelijk bestuur over het terrein wenst te erkennen. Iets wat jarenlang wel praktijk was en ook bij het beleden anarchisme past, meer dan die autoritaire organisatievorm van de stichting. Sterker nog, mij is verteld dat het bestuur met politie en ontruiming dreigt tegen de protesterende betaalstakers. Die speciale band met politieoptreden komt mij bekend voor.

De organisatie van de Pinksterlanddagen, waar "Webmaster" jarenlang zelf actief voor was, laat weten dat de dagen gewoon doorgaan, gas, licht en water of niet. Een programma wordt evenwel niet gegeven.
Intussen wordt het conflict vooral via Indymedia naar buiten gebracht. Kees Stad in een stuk dat eigenlijk integraal overgenomen zou moeten worden. De reactie hierop van "het bestuur" allereerst in de Gezaghebbende Taal van een stichting die de politie inschakelt hier, ik veronderstel dat de Friese vertaling wel door een levende persoon is gemaakt, de Engelse is duidelijk afkomstig van de vertaalrobot en heeft dan ook de hilarische titel "Rumour in Appel shaven", a reaction to the play of Kees Stad (Kees Stad is dus niet Neil City geworden).

Dan het persbericht van de organisatoren van de Pinksterlanddagen. Aangetekend kan worden dat mensen die ervaring hebben met kraken niet zomaar af te schrikken zijn met het afsluiten van water, gas en licht. Het zal niet zo aangenaam toeven zijn wellicht, maar daar word je gehard van...

Wij als organisatie groep kijken enorm uit naar het pinksterweekend (18-20 mei) . Zoals elk jaar zal er weer gezongen worden bij het kampvuur en zullen er uit de hele regio distro’s komen opdagen om de nieuwste en beste anarchistische teksten te verspreiden. Ook de workshops en praatjes zien er dit jaar weer veelbelovend uit: een videosessie met anarchisten uit Birma, verhalen van een organiser in Barneveld en een lezing over de strijdgeschiedenis van de Surinaamse gemeenschap tegen racisme.

Dit is een officieel bericht van de PL organisatie 2018: de PL gaat door! Al 85 jaar. Anarchisten stop je niet. We hopen je daar te zien, we beloven dat het een hele mooie PL zal worden!

PL on tour
Dit jaar gaan we weer een aantal steden aandoen, bij sommige sociale centra zullen we een voku koken of alleen een praatje houden, bij anderen zullen we juist een cocktailbar runnen: help mee het woord te verspreiden over de Pinksterlanddagen en kom langs op de volgende dagen:
25 april in de oude RKZ in Groningen: een benefietvoku.
28 april in de MKZ in Amsterdam: een benefietvoku
11 mei in de ACU in Utrecht: feestje met cocktailbar
12 mei in de Vrijplaats in Leiden: benefietvoku

Met toelichtende tekst:

De context van het geschil
De anarchistische camping ‘Tot vrijheidsbezinning’ in Friesland is de laatste paar jaar in een machtsstrijd verwikkeld geraakt. Aan de ene kant is er een autoritair bestuur dat geen inzicht of toegang in de financiën gaf. Dit bestuur zou volgens afspraak slapend moeten zijn, maar neemt op autoritaire wijze beslissingen. Tevens was er onduidelijkheid waarom de winst van de PL niet mocht terugvloeien naar de beweging, maar op de rekening van het bestuur terecht moest komen. Aan de andere kant staan betrokken anarchistische organisaties en individuen die op de camping een vaste staplek hebben. Na ellenlang bureaucratisch getouwtrek en een huurstaking lijkt het er nu op dat de macht over de camping toch weer in handen is gekomen van mensen uit de anarchistische beweging zelf.

Wat is er precies gebeurd?
De camping in Appelscha is 85 jaar geleden opgericht als toevlucht voor anarchisten en als locatie voor de jaarlijkse Pinksterlanddagen. Toentertijd is er gekozen voor een stichting, in plaats van een vereniging omdat men dacht dat dit de beste manier was om de anarchistische insteek van de camping te waarborgen. Wel was toen ook al de inzet dat het bestuur een slapend bestaan zou lijden. Het bestuur bestond toen uit actieve en gewaardeerde anarchisten, echter na decennia is het bestuur van de stichting veranderd en hebben er mensen in plaatsgenomen die geenszins op één lijn staan met originele anarchistische ideologie.

Wat is het conflict?
De meerderheid van de kampeerders wil dat het stichtingsbestuur zich minder autoritair opstelt. Ze eisen een beheersstructuur van de camping die aansluit bij het anarchistische gedachtengoed van Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De voorgestelde structuur verandering behelste een vereniging die het beheer en de exploitatie van het terrein middels een vruchtgebruik overeenkomst gaat uitvoeren, zodat iedereen zich met het beheer van de camping bezig kon houden en de macht niet langer in de handen van enkelen ligt. Het bestuur echter wilde haar macht niet neerleggen. In antwoord hierop zijn de kampeerders een huurstaking gestart waarbij de kampeerders hun sta-geld overmaken naar een eigen vereniging, om de gewenste verandering af te dwingen. Na een lang proces waarbij een commissie meerdere malen een voorstel heeft gedaan in een mediation proces, is er een oplossing uitgekomen waar alle betrokkenen het mee eens leken te zijn. Het bestuur echter, kwam niet opdagen bij de vergadering waar de laatste puntjes op de i zouden worden gezet. In plaats daarvan hebben zij de camping dit jaar nog niet officieel geopend, het gas, water en licht afgesloten en gedreigd met ontruiming mochten er toch nog gasten komen kamperen.

En nu?
Er is door de kampeerdersvergadering een vereniging opgericht, deze is hard bezig om alles weer dusdanig te organiseren zodat de camping weer klaar is voor het kampeerseizoen 2018. De camping is in 1933 opgericht door anarchisten. Het kan niet zomaar zijn dat deze unieke plek, deze anarchistische oase, verloren gaat door wanbestuur. Tot nu toe wisten de anarchisten altijd alle meningsverschillen onderling op te lossen door het uit te praten. Het is spijtig dat het conflict zo hoog is opgelopen, maar de kampeerders zijn opgetogen dat door samen op te trekken, zij alsnog de camping hebben kunnen redden uit de klauwen van het autoritaire bestuur. Het conflict is nog niet klaar, maar toont wel dat zelforganisatie en collectieve actie onze sterkste wapens zijn. Op naar de PL 2018!

Ben jij ook een "CTER-object"?

- door Joke Kaviaar - Op 7 november vorig jaar werd ik 's avonds laat met de auto vanuit Amsterdam voorbij de IJtunnel langs de kant gezet. Rij- en kentekenbewijs werden gecontroleerd en verder niets. Op mijn vraag waarom ik werd gecontroleerd werd medegedeeld: "Er staat in het systeem dat er controles op u moeten worden uitgevoerd."

Verkeerscontrole als dekmantel voor opsporing en registratie

Aan de controle blijkt een registratie als 'CTER-object' (CTER: Contra Terrorisme Extremisme en Radicalisering) ten grondslag te liggen. Het heeft tot januari van dit jaar moeten duren voor ik dit uitvond tijdens een uitvoerige inzage in politieregistraties. Die inzage leverde overigens nog veel meer op.

Uit de registratie PL 1300-2017 235866 BVH politie Amsterdam-Amstelland:

“Aandachtsvestiging: Rapps. AD1210 reden Kattenburgerstraat richting Oost. BT (*) kwam tegemoet rijden richting centrum. Middels de MDT navraag gedaan in het systeem op kenteken. Hier kwam uit dat tenaamgestelde een CTER object links activisme is en dat alle informatie met betrekking persoon vastgelegd moet worden.(...) BT was warm gekleed met een winterjas en sjaal. In de dakhemel van de auto stak een vogelveer. In de kofferruimte lag een fiets of een rolstoel. Er staken in ieder geval twee fietswielen boven het achterraam uit. BT was erg geïnteresseerd in de reden van de staandehouding. Rapps hebben uitgelegd dat BT de aandacht kreeg in verband met bij ons bekende informatie en dat zij daarom gecontroleerd werd. Rapps hebben geen informatie gegeven met betrekking het links activisme danwel CTER.”

Afgelopen week werd ik opnieuw aan de kant gezet, komend uit Rotterdam over de A13 vlak voor knooppunt Ypenburg. Het enige dat gedaan werd is het controleren van mijn rijbewijs. Volgens de smeris die dit deed zou het gaan om een 'verkeerscontrole'. Dit is een dekmantel. Terwijl de betreffende smeris eerst nog enige tijd achter en daarna voor me heeft gereden, voordat hij kwam met het 'volgen – politie', moet hij collega's geïnformeerd hebben. Al snel kwam er op de plaats waar ik was stilgezet een motormuis en een tweede politieauto bij. De smeris liep met mijn rijbewijs langs de auto en keek naar binnen. Ik zag ze met elkaar overleggen en daarna kon ik zonder verdere uitleg weer gaan. Erg veel moeite is er niet gedaan om daadwerkelijk voor te wenden met een verkeerscontrole bezig te zijn. Er werd geen kentekenbewijs, keuringsbewijs of verzekeringsbewijs gevraagd, en er vond geen controle van de auto zelf plaats.

Het is bekend dat het doen van verkeerscontroles wel vaker als smoes wordt gebruikt, voor opsporingsonderzoek. De Hoge Raad heeft deze praktijk met een uitspraak van 1 november 2016 goedgekeurd.De redenatie komt erop neer dat een verkeerscontrole aan de wettelijke vereisten voldoet, zolang rijbewijs en voertuigpapieren maar gecontroleerd worden. Dit opent de weg naar misbruik, en dat zien we ook aan het vele etnisch profileren waarvoor de politie een vrijbrief heeft, zoals ook weer in dit arrest van de Hoge Raad. Als de smoes maar goed genoeg is, komt de smeris overal mee weg.

Maar dit is weer iets anders. Hier wordt een verkeerscontrole voorgewend om mensen die geregistreerd staan als 'CTER object' aan de kant te kunnen zetten voor controle. Uit een artikel van 18 april 2017 op de website van Autonomen Den Haag bleek ook al dat er sprake was van CTER codes in dossiers van activisten. Uit het artikel van Autonomen Den Haag:

“Dat er samenhang bestaat tussen de verschillende repressieve maatregelen bleek ook wel toen we in vele politiedossiers de code CTER aantroffen. Dat bleek te staan voor Contra Terrorisme, Extremisme en Radicalisering; een overkoepelend overleg van verschillende repressieve diensten zoals de AIVD, (lokale) politie, gemeente en burgemeester. Binnen dit overleg wordt er informatie uitgewisseld over groepen of individuen, die een ‘probleem’ vormen. Hier proberen ze vervolgens een aanpak op te formuleren. Dat kan gaan van bijvoorbeeld gebiedsverboden tot aan het bestempelen tot criminele of terroristische organisatie. Deze aanpak is flexibel; als bijvoorbeeld een gebiedsverbod niet werkt, kunnen ze naar steeds zwaardere middelen grijpen. Uit deze aanpak komen de repressieve maatregelen tegen ons voort.”

In het licht hiervan vermoedde ik al dat ik ook zo'n registratie moest hebben. De gemeente Den Haag heeft mij namelijk ook met een gebiedsverbod gedreigd. Tijdens de inzage is dan ook gebleken dat de politie Haaglanden bij herhaling opdracht geeft tot het doorgeven van “Relevante informatie: alle gerelateerde informatie aangaande deze persoon en personen die in zijn/haar aanwezigheid verkeren, voertuigen, communicatiemiddelen, andere van belang zijnde goederen, tijdstippen en locaties. (...) Als deze persoon wordt aan/staande gehouden zoveel mogelijk informatie vergaren en alle informatie muteren in BVH en de code CTER meegeven.”

De vraag is nu: hoe vaak gebeurt dit? Hoeveel meer activisten hebben zo'n registratie, en hebben daar geen weet van?

Wat is en doet CTER?

Een zoekopdracht op internet levert het volgende op:

Op 21 december 2016 meldde een nieuwsbericht op de website politie.nl: “De politie heeft een speciale opleiding ontwikkeld om agenten nog beter voor te bereiden op terrorismedreiging. Het Professionaliseringsprogramma Contraterrorisme, Extremisme en Radicalisering (CTER) wordt vóór eind 2018 bij alle eenheden ingevoerd. (…) De inhoud richt zich op contraterrorisme, links- en rechts-extremisme en radicalisering, maar raakt ook onderwerpen als polarisatie, diversiteit en weerbaarheid.”

Op 15 februari 2017 maakt een artikel van de NOS over terugkerende jihadstrijders melding van het bestaan van CTER infocellen: “Iedere politie-eenheid heeft een CTER Infocel (CTER = contraterrorisme). Dat is een team dat specifiek verstand heeft van terrorisme. Wie de informatie vergaart, wisselt per zaak. Soms zijn het mensen van de CTER Infocel, soms een basisteam.”

Op 27 september 2017 komt CTER ter sprake in een artikel op RTL nieuws over onderzoek naar radicalisering bij Defensie: “Signalen over extremisme komen binnen bij de CTER Infocel. (...) Wie verdacht wordt van radicalisering, wordt onderzocht. Daarbij kan de commandant van de medewerker worden ingeschakeld. Ook kan bijvoorbeeld de medewerker of het kenteken van zijn of haar auto (onopvallend) in de gaten worden gehouden.”

Volgens Cahiers Politiestudies van 2017, nr. 1, blz. 117 bestaat een 'infocel' uit “10 medewerkers Intelligence (twee per district), een operationeel-, tactisch- en strategisch analist, twee mensen van de I.D. en een operationeel expert.” en is er “in de Basis Voorziening Handhaving (BVH) een code CTER. Collega's kunnen op deze wijze de aandacht vestigen op een incident. De infocel scant die codes dagelijks.”

De trainingen zijn intussen in volle gang. Maar de trainers moeten ook worden getraind tot 'kerntrainer CTER OSINT': “Aanslagen in Parijs, PEGIDA demonstraties in Nederland en Duitsland, voor en tegenstanders bij de komst van een AZC. Dit zijn problemen die vallen binnen het domein CTER: contra terrorisme, extremisme en radicalisering. CTER is een geprioriteerd onderwerp bij de Nationale Politie.”

Ben jij ook een 'CTER object'?

Dan kun je van alles verwachten want je bent prioriteit. Meer controle en registratie en dus: meer repressie. 'Verkeerscontroles' op grond van registratie als 'CTER object' kunnen elk moment gebeuren en je weet niet wanneer. Ben je ergens in contact gekomen met politie, dan is dat 'gemuteerd' met code CTER.
Tot slot: ik noemde al even dat de inzage meer resultaten had opgeleverd. Een daarvan was het gedurende een maand volgen van mijn bewegingen met ANPR camera's boven de weg (augustus 2015). Aanleiding was het lopen van een rondje om Kamp Zeist in de aanloop naar de campagne tegen de gezinsgevangenis in Kamp Zeist. Er is dus niet zo veel voor nodig om je het hele repressie-apparaat op de hals te halen.

De controlemaatschappij wordt voortdurend verder voorzien van maatregelen en middelen. Dit zijn zaken om, zonder dat je je erdoor laat intimideren, rekening mee te houden. Vooral als je weet dat je geframed wordt als extremist of radicaal en op een hoop gegooid wordt met terrorisme. Een gewaarschuwd mens telt voor twee.

(*) De betekenis van BT heb ik niet kunnen achterhalen.

Lentebeeld

Voor de Zielige Witte Man die zijn Mannelijkheid kwijt is

“Honey I’m ho-o-me”.
Honey duwt Ahmed (of Fatima) naar de regenpijp waarlangs die ander zich snel moet redden.
“Liefste, fijn dat je er bent. Ik wilde mij even speciaal voor je opmaken maar je verrast mij. Dus laat me nog even in de badkamer rommelen, zoals je kunt ruiken ligt de kalkoen in de oven.”

“Wat is het toch heerlijk om weer ouderwets jarenvijftigman te kunnen zijn. Maar Elsepelsje van me, wordt het niet langzamerhand tijd voor een of meer gezellige koters? Wanneer stop je met de pil?”
Elsepels is in de badkamer druk bezig de sporen van de gezelligheid met Ahmed weg te spoelen. “Ja hartelapje, als je promotie hebt gemaakt op kantoor. Dan kunnen we ze ons veroorloven.”

's Nachts in de donkere Leidsestraat

We waren vaak in de nacht op pad, de Vrije Socialisten - om affiches te plakken voor deze of gene manifestatie of demonstratie. Ik ben daar twee keer bij opgepakt, de tweede keer ook nog door een smeris in elkaar geslagen, dus dit is een deel van het "activisme" dat mij eigenlijk gestolen kan worden.
De juiste samenstelling van een plakgroep was: op zijn minst één persoon die rondkeek of de smeris in de buurt was. Eén drager van het emmertje met plaksel en één ander met de affiches, en samen breng je het ding aan. Het wilde nog wel eens aan die derde, de wachtpost, ontbreken. Je moest altijd op je hoede zijn.

Een keer liep ik 's nachts met G. op plaktocht door de Leidsestraat, waar de enige auto's die je kon verwachten nu juist politieauto's waren. Maar het was ook de straat waar ons zomaar gratis heroïne werd aangeboden. Het was de tijd waarin het "in de markt" gezet werd. We weigerden, G. was wel benieuwd naar wat je met dat spul kon meemaken. Een keertje proberen kon geen kwaad, meende hij.

Een vrouwelijke kameraad zou het ook eens een weekendje beproeven, dat kon gerust, het leek haar wel lollig. Ze verdween uit zicht hierna en jaren later hoorde ik van een andere kameraad, een studiegenoot van haar, dat zij straatprostituee was geweest in 's lands Grote Havenstad. Was geweest, want zij was inmiddels goed terechtgekomen, had haar studie hervat en was ordentelijk getrouwd. Dat viel mee. Dat het "sekswerk" (die term bestond nog niet) in verband stond met dat "weekendje proberen" leek mij volkomen duidelijk.
G. zag ik jaren later eens op het Leidseplein, alleen. Ik had hem wel al vaker op straat gezien in een samenscholinkje van gebruikers of dealers op de Geldersekade, een van de handelscentra van de heroïne. Hij meende mij hasjiesj te koop aan te kunnen bieden, ik moet hem herkennend-meewarig hebben aangekeken. Hij schrok zichtbaar, zag in mij plotseling iemand uit een andere tijd, een andere sfeer, en liep zonder de herkenning uit te spreken door. Ik heb ook niets gezegd. De blikwisseling was genoeg.

*
Johan Riemens, medeoprichter van de PSP maar ook van de Evangelische Volkspartij, was een goed organisator maar als mens vond ik hem tamelijk onuitstaanbaar. Want zijn gelijk was onomstotelijk: niets minder dan de Totale Geweldloosheid was zijn middel. Daartoe had hij zich afgescheiden van het Centrum voor Geweldloze Weerbaarheid, daar was men hem te gewelddadig. Zijn eigen Martin Luther Kingcentrum stelde hij in de zomer open voor jeugdtoeristen, om te voorkomen dat zij op straat moesten slapen, of in het Vondelpark. De Dam was sinds augustus 1970 verboden slaapplaats, het Vondelpark volgde twee jaar later dus straatverblijf werd penibel.
Zijn MLKC werd dientengevolge de Medisch-sociale Dienst Heroïne Gebruikers (MDHG), gelegen aan een van de mooie en minder bekende grachten van de stad, maar dicht bij het "handelsgebied" - het leek een uitvloeisel van dat openstellen. Hippies vond Johan geweldloos genoeg.
Op een van de eerste bijeenkomsten in het MLKC die ik heb meegemaakt was een zorgelijk kijkende jongedame aanwezig, die niet veel zei. Bij de volgende bijeenkomst bracht iemand ter sprake of zij ook iets kon doen voor een geplande actie.
Nee, zij had zelfmoord gepleegd, nog diezelfde avond trouwens, zei Johan iets te achteloos voor mijn gevoel.

Pas nadat een Nieuwmarktbuurtactiviste mij - achteraf gezien ook weer iets te - lacherig verteld had van het wekelijkse lijk dat zij uit de vlaggemast moest halen in de vroege jaren (het wende wel, leek zij te zeggen) kon ik de verhalen aan elkaar knopen. De heroïne moet al eerder het pand van Johan Riemens zijn binnengekomen dan het later leek. Zelfmoord zonder overdosis hoorde voorzover ik kan overzien bij de dagen dat de heroïne werd geïntroduceerd.

*
Op een keer wat kaalkopjes na, die geen merkbaar effect hadden voorzover ik kon nagaan, ben ik zelf nooit verder gegaan dan de diverse producten van Cannabis sativa. In vroege radiodagen, begin jaren tachtig, deden we dat tijdens het programmamaken. In de studio lag een stapel bladen, de Margriet, daaruit voordragen was onbedaarlijk lachen geblazen. En in het nuchtere daglicht kan ik mij afvragen hoe dit alles op de luisteraars overgekomen moet zijn. Als de opsporingsdienst zo midden in de nacht was binnengelopen hadden we daar wellicht ook om geschaterd.
Het effect van de Eerste Keer weet ik nog al te goed. Het was een sombere regenrijke herfst, ik was op een feestje op de studentenflat, in gesprek met een Zuidafrikaanse jonge vrouw. Een joint ging rond en ik kreeg hem in handen en, waarom ook niet, ik nam twee trekjes. De eerste voor mij. Ik merkte dat zij het afkeurde. Dat was wel onaangenaam, maar de transformatie die zij vervolgens voor mijn ogen onderging was toch wel schokkend. Zij werd spierwit - nee, zij was niet "wit", zeker niet in de zin die het woord nu heeft - en daar moet ik eindeloos over nagedacht hebben. Zij keek wel even bezorgd naar mij, maar in de bijna-eeuwigheid daarna had zij zich bij ander gezelschap gevoegd.

Het wegvallen van tijdsbesef hoort, u herkent het wellicht, bij het gebruik. Het kalkwit worden van Anderen heb ik niet meer hoeven meemaken. Dat hoort misschien bij de ontmaagding door de hennep.

*
De illustratie: kijkje in de oven op de studentenflat, "hoe het met de cake staat". Ja, een Speciale Cake. Ik ben rechts op de foto.

Een daverende lach weerschalt: mijn BVD-dossier is binnen

Op aanraden van Buro Jansen & Janssen heb ik afgelopen december mijn BVD-dossier opgevraagd. Na de eerste januari, begreep ik, zou het een en ander vernietigd worden of niet meer zichtbaar gesteld worden. Eerlijk gezegd is het mij niet duidelijk. Vernietigen kan niet aan de orde zijn, want blijkens het Begeleidend Schrijven is er veel geschrapt want de Veiligheid van het Land vraagt dit van mij. Of ik daar maar even begrip voor wil hebben.

Een hoop "activisme" is buiten het geleverde dossier gehouden, omdat de activiteit van "bronnen" dit vraagt. Waarmee ik met de vraag blijf zitten: waren er nu speurneuzen bij betrokken of niet? Mijn "activisme" beslaat zo ongeveer een halve eeuw, de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst levert slechts twee onderdelen. Ik was niet volledig bij mijn opsomming aan de Dienst. De vraag blijft of andere genoemde activiteiten nog als "actueel" worden gezien of als niet bespied. Typerend. Eén agent provocateur bij Het Fort van Sjakoo is toch bepaald wel bekend geweest.
De door de Dienst vrijgegeven organisaties met bijbehorende bijeenkomsten:

1. Landelijke bijeenkomsten van de Federatie van Vrije Socialisten, in de eerste helft van de jaren zeventig de organisatie van anarchisten in Nederland. Tot en met de bijeenkomst in het Natuurvriendenhuis Krikkenhaar in Bornerbroek, december 1973, is niet onopgemerkt gebleven. Bij die gelegenheid, lees ik terug, heb ik ook nog een voorstel gedaan dat is aangenomen. Grutjes nog aan toe, wat een mens niet allemaal NIET onthoudt van zichzelf.
Het verslag van de "bron" is verder helemaal wit gelaten. Ter bescherming van "de bron". In die dagen zeiden nogal wat mensen dat het Tijd Was Voor De Gewapende Strijd, en zoals ook de geschiedenis van de RAF in Duitsland weergeeft: het is altijd de Staat zelf die met het idee van die wapens aankomt en met die wapens zelf. De "bron" kan ik dus in die hoek verwachten, maar ik heb verder geen idee.

2. Het Palestina Komitee. Dat dit zich in Speciale Belangstelling van de Dienst mocht koesteren is niet geheel verrassend. Dat de ledenlijst mij geheel witgemaakt wordt toegezonden, op mijn eigen naam na, kan ik schattig noemen. Ik zal die lijst nog wel zelf hebben ergens, als die zich al niet in het archief van het comité zelf bevindt. Wie o wie is "de bron"?
Op zeker moment in het gedenkwaardige jaar 1978 werd ik versierd in een café door een vrouw die niet lang daarvoor samengewoond had met een ander lid van het comité. Volgens mij totaal toeval, zij reageerde zelfs nogal paranoïde waarbij zij over het hoofd zag dat zij mij had versierd en verder niets van mij had geweten behalve dan dat het haar wel leuk leek de liefde met mij te bedrijven. Het omgekeerde was uiteraard ook van toepassing. Dit, lieve lezer(es) was het einde van mijn loopbaan bij het Palestina Komitee. Ik vond het bezwaarlijk die ander met wie zij had samengewoond onder ogen te komen. Al heb ik het wel een keer met hem over deze kortdurende verbintenis gehad. Onplezierig genoeg om het comité te verlaten.
Maar mijn dossier houdt al knap ver voor deze wederwaardigheden op. Het bestaat hoofdzakelijk uit witte vellen met mijn naam er op, het adres op een alweer lang geleden gesloopte studentenflat met telefoonnummer.
Mislukte actie rond Oman wordt tamelijk breed uitgemeten.
Tja, wie was de mol? De naam wordt uiteraard geheim gehouden, maar het Palestina Komitee van de jaren zeventig en een allang niet meer bestaand verband van anarchisten - dat daar een of meer "bronnen" rondliepen mag bekend zijn nu.

Er staan in dit stuk bijna meer woorden dan in mijn dossier.

Felixoord mag zowaar blijven

Zo is het met alle zogenaamde welzijnswerk gegaan: nationaliseren, centraliseren en dan onder het motto van privatiseren - winstoogmerk toekennen - opheffen.
Pas in verband met het lot van vegetarisch ouderenoord Felixoord - jawel, vernoemd naar Felix Ortt - kom ik er achter dat er niet meer zoiets is als zorg voor bejaarden.

Omdat indicaties voor verzorgingshuiszorg niet meer worden afgegeven, dreigde leegstand voor Felixoord.

Bron.
Felixoord ligt klaarblijkelijk bij een "Vegetarisch Woonpark Ommershof". Er komen nu huurappartementen voor vegetarische ouderen. "Het vegetarische karakter zal gehandhaafd blijven".
Maar het moet niet te gek worden. Terwijl vegetarisme en veganisme om zich heen grijpen wordt de ouderenzorg in feite afgeschaft. Waar mag ik nog verbaasd over zijn?

Beëindig je vriendschap met die racist

Best friend, The Beat


Racist friend, Special AKA


Racist friend, Selecter (zelfde nummer)

Verjaardag moord op Martin Luther King gevierd met Ploegscharenactie

Op de late avond van 4 april, de vijftigste verjaardag van de moord op Martin Luther King, zijn zeven katholieke Ploegscharenactievoerders een basis voor nucleaire onderzeeërs in Kings Bay, St. Mary's, Georgia binnengelopen.
Zij hebben er met flesjes gevuld met eigen bloed bepaalde plaatsen bespoten en leuzen geschilderd.
Ze zijn gearresteerd, hun verdere lot staat daar waar ik niet naar wens te verwijzen.

Het slot van hun verklariing:
"Kernwapens hollen de wet uit, leggen witte overheersing op, houden eindeloze oorlog en milieuverwoesting in stand en staan borg voor het straffeloos begaan van allerlei misdaden tegen de menselijkheid. Dr. King heeft gezegd: "De essentiële logica van het racisme is genocide." Een rechtvaardige en vreedzame wereld is mogelijk als wij gebed met actie combineren. Zwaarden tot ploegscharen!"

Elizabeth McAlister
Mark Colville
Clare Grady
Martha Hennessy
Stephen Kelly S.J.
Patrick O’Neill
Carmen Trotta

Uitgebreide verklaring en verslag.

19 april, Rotterdam: rechtszaak Poke-a-Cop. Kom ook!

- door Dhjana -

Donderdag 19 april 2018 om 13:30u: rechtszaak Poke-a-Cop bij de meervoudige strafkamer, Wilhelminaplein 125, Rotterdam. Laat je solidariteit zien en kom ook!

In november 2016 werden vreedzame demonstranten van de anti-zwartepiet demonstratie in Rotterdam met grof geweld door de politie gearresteerd. Beelden van dat geweld zijn op Youtube te vinden (link 1, link 2, link 3 en link 4) en zowel het politiegeweld als het onrechtmatige noodbevel van burgemeester Aboutaleb werden in de maanden daarna door verschillende instanties scherp veroordeeld (Amnesty, bezwarencommissie, rechtbank).

Ik zag de beelden en was laaiend. Het geweld was dan ook extreem: aan haren trekken, schouders verdraaien, wapenstokslagen, wurgklemmen en, bij de arrestatie van Jerry Afriye, uit het niets een vuistslag midden in zijn gezicht. Dus deed ik wat ik wel vaker doe als ik iets aan de kaak wil stellen: ik schreef er over op mijn website. Maar ik had geen zin in de zoveelste tirade, dus goot ik mijn schrijven in de vorm van een satirisch stuk – een nepadvertentie voor een fake app, genaamd Poke-a-Cop Go, waarbij je zogenaamd Poke-a-cops kon traceren om er vervolgens een brick naar te swipen. Een paar gefotoshopte plaatjes, een promotievideootje en hop, het geheel was zo geplaatst op mijn eigen website, m’n youtubekanaal en op indymedia. (Alsjeblieft, hier heb je m’n verklaring)

Scherpe satire leek me effectiever dan het zoveelste mopperschrijfsel. En met de humor kon ik een hoop van mijn frustratie, woede en verdriet kwijt. Om eerlijk te zijn: ik vond het zelf hilarisch. En om nog eerlijker te zijn: ik ben nog niemand tegengekomen die niet op z’n minst moest giechelen om het hele idee. Nou ja, op de politie na dan. Die waren not amused. Stel je eens voor, dat iemand tegen het heilige huisje van de politie schopt en ze ongezouten bekritiseert. Volstrekt ontoelaatbaar.

Nog geen vijf dagen later viel de politie ‘s avonds laat met zes agenten mijn huis binnen, arresteerden me, namen me mee naar de andere kant van het land en namen gelijk mijn pc, wat usb-sticks, mijn mobiel en de laptop van mijn zoon in beslag. Hier een verslag van de arrestatie, wat daarop volgde en mijn reactie op dat alles.

En alsof dat allemaal nog niet zwaar overtrokken en opgefokt genoeg was, bracht de politie een week na mijn vrijlating een persbericht naar buiten. De voltallige landelijke media stortte zich er hijgend op en ineens was ik een gewelddadige links-extremist die had opgeroepen om agenten op te jagen en dood te slaan met bakstenen (link 1 en link 2).

Het duurde zes maanden voordat ik mijn spullen weer terugkreeg. Waarbij bleek dat de politie eigenhandig de betreffende bestanden van mijn pc had verwijderd. Vreemd toch? Want vooralsnog ben ik niet meer dan een verdachte en is er nog geen sprake van een rechterlijke veroordeling.

Nou, die zaak gaat dan nu, bijna anderhalf jaar na dato, beginnen.

Ik heb een dagvaarding binnen gekregen om me op donderdag 19 april bij de meervoudige strafkamer in Rotterdam te vervoegen, waar de Poke-a-Cop zaak behandeld gaat worden. (Zo dadelijk meer over die dagvaarding)

Het is het OM er kennelijk veel aan gelegen om critici vakkundig de mond te snoeren, want ze zetten hoog in met de tenlastelegging. Bijzonder hoog. Absurd, waanzinnig en onvoorstelbaar hoog. Behalve opruiing wordt mij ook bedreiging met misdrijf tegen het leven en/of zware mishandeling verweten.

Ja, je leest het goed. Voor het schrijven van een satirisch stuk op internet.

Alsof een satirisch schrijfsel op internet ooit een daadwerkelijke bedreiging zou kunnen zijn voor agenten die een geweldsmonopolie hebben, daar herhaaldelijk misbruik van maken en voortdurend ongestraft wegkomen met moord. Alsof ik, in wie ik ben, überhaupt een bedreiging zou kunnen vormen voor wie dan ook.

En daarnaast staat de tenlastelegging vol met woordgesjoemel, waarbij de indruk wordt gewekt dat het allemaal veel erger is dan het was. Alsof ik dit niet alleen, maar ‘samen met anderen‘ zou hebben gedaan. Alsof ik dit ‘meermalen‘ en ‘telkens‘ heb gedaan, in plaats van een eenmalige plaatsing.

De manier waarop die dagvaarding werd afgeleverd was al net zo tenenkrommend. Ik heb er een klacht over ingediend, waarvan hier de tekst:

Op genoemde datum kreeg ik een dagvaarding voor een rechtszaak uitgereikt. Normaal gesproken gebeurt dat in een gesloten envelop door een koerier in burger van het OM. Dit keer gebeurde dat echter door twee agenten in uniform, die de auto demonstratief midden op straat hadden gezet. Ook zat de dagvaarding niet in een gesloten envelop, maar werd mij deze losbladig en zonder envelop uitgereikt. Voor zover mij bekend, was er geen reden om de dagvaarding op deze wijze (door agenten in uniform en zonder gesloten envelop) uit te reiken. Omdat in deze zaak de Nationale Politie zelf klager cq eiser is, rijst het vermoeden dat hier sprake was van een poging tot intimidatie en dat mijn privacy opzettelijk geschonden werd – de inhoud van de dagvaarding was immers leesbaar voor beide agenten. Ik wil weten wat de overwegingen zijn geweest voor de politie om de dagvaarding op deze ongebruikelijke wijze uit te reiken en of die overwegingen een dergelijke handeling rechtvaardigen. Verder wil ik de toezegging dat verdere correspondentie over deze zaak (vooruitlopend op dagvaardingen voor een hoger beroep) op de gebruikelijke wijze, i.e. door een OM-koerier in burger en in een gesloten envelop, worden uitgereikt.

Ik weet donders goed wat de overwegingen zijn geweest voor de politie om het op deze manier te doen. Gewoon, ff zieken.

Terug naar de aanstaande rechtszaak. Want ik ga jullie echt nodig hebben.

Bij deze roep ik iedereen op om donderdag 19 april samen met mij naar de rechtszaal te komen. De zitting begint om 13u30, Wilhelminaplein 125 in Rotterdam. En ik wil vooral de mensen van de anti-zwarte piet demonstratie in november 2016 in Rotterdam oproepen om te komen.

Waarom? Ten eerste omdat ik wel een steuntje in de rug kan gebruiken. Hoe het ook loopt en wat de uitspraak ook zal zijn, dit hele gebeuren zal mijn leven de komende jaren duchtig beïnvloeden. Zeker nu het OM ervoor kiest om met een volslagen buitenproportionele tenlastelegging te komen.

Laat me hier niet alleen in staan.

Maar ook omdat deze zaak veel groter is dan mijn persoonlijke dingetje hierin. Want datgene waar het hier werkelijk om gaat, is dat de politie en het OM activisten die openlijk het wangedrag van de politie aan de kaak willen stellen, de mond wil snoeren. Monddood wil maken.

In dit land gaan er ieder jaar mensen dood door politiegeweld. En iedere keer komt de politie er ongestraft mee weg. In dit land hoeven politieagenten – in tegenstelling tot andere landen over de hele wereld – geen zichtbare identificatienummers op hun uniform te dragen, waardoor ze niet of nauwelijks op hun wangedrag aangesproken kunnen worden.

Dit land neemt een wet aan waardoor politieagenten niet meer herkenbaar op internet mogen worden gezet. Dit land geeft politie en de AIVD bevoegdheden die de mensenrechten met voeten treden.

JUIST NU is het belangrijker dan ooit dat mensen zoals jij en ik de ruimte opeisen om wangedrag van de politie bloot te leggen. Dat we mensen, die hun frustraties met geweld botvieren op andere mensen, daarop kunnen aanspreken, of ze nou een uniform hebben of niet. Zeker als die andere mensen strijden tegen racisme en dus voor een betere wereld.

Tot slot: ik hoop dat je er op 19 april bij bent. Ik zal deze rechtszaak met rustig gemoed, opgeheven hoofd en rechte rug aangaan, in de wetenschap dat er over de hele wereld en door de hele geschiedenis heen activisten voor het gerecht zijn gedaagd omdat ze het waagden om kritiek uit te oefenen op machtsdragers. Als je komt, help me hier dan in door je frustratie en woede even thuis te laten. Laten we samen één zijn, in waardig en onverzettelijk protest.

Donderdag 19 april, 13:30u, Wilhelminaplein 125, Rotterdam.

Word wakker, mijnheer pastoor!

Alvíssaras, Brigada Victor Jara. Een lied voor de paastijd


Χριστός ανέστη - Irene Papas & Vangelis


De Heer is waarlijk opgestaan- Χριστός ανέστη - المسيح قام
Van deze Flashmob in een winkelcentrum in Beiroet kan ik geen genoeg krijgen


En traditie: Cat Stevens & Rick Wakeman, Morning has broken