Het is ongeveer een traditie dat ik naar de conferentie van het Anarchist Studies Network (ASN) in Loughborough ga, een tweejaarlijks treffen van mensen die het anarchisme bestuderen of de wereld vanuit anarchistische hoek bekijken. In 2016 was het in die septemberdagen nog even bar en boos heet, wat voor een schildklierlijder als schrijver dezes een benadering is van marteling. En wat was mijn bijdrage dat jaar, toen het zwaartepunt Feminisme was? Als medeoprichter van een genootschap ter bestudering van religieus anarchisme vond ik het niet moeilijk: de receptie van Kartini in Nederlandse christen-anarchistische kring. Met haar theosofisch aandoend beleden geloof sloot Kartini het meest aan bij het christen-anarchisme - tot op zekere hoogte. Enfin, misschien vertaal ik de inleiding alsnog.
Kartini was tevens de sleutel tot nadere beschouwing van het schandelijke regime dat de Nederlanders oplegden aan Java en de verdere archipel die Indonesië ging heten. In de hagiografie rond Kartini wordt zij de Moeder van Indonesië genoemd, wonderlijk evengoed, omdat zij op geen enkele manier laat blijken het woord zelfs te kennen, laat staan dat zij het gebruikt.
Het andere schandaal is dat zij buiten de Nederlandse literatuur wordt uitgesloten. Eigenlijk heb ik daar verder geen woorden voor. Maar dat de Nederlandse spruitjesmentaliteit van liefst negeren van alle buitenland ook weer niet plotseling is uitgebroken met het liegen op levensgevaarlijke schaal van een bij voorbaat als incompetent te kwalificeren minister van buitenlandse zaken, staat vast. En zeker de koloniën hoeven niet mee te doen.
Het zwaartepunt van de komende ASN-conferentie in september is "dekolonisatie". Een modieus aandoend thema dat plotseling van alle kanten lijkt te komen - rijkelijk laat bijna zestig jaar na de formele dekolonisering van Afrika en nog later na die van Azië. Het oordeel van een linkerzijde waar ik waarde aan hecht is nogal bars: het is een rechtse oprisping. Ook een kameraad wiens bijdrage ik zeer zal missen op de conferentie is hard en duidelijk in zijn oordeel: neoliberale hobby.
Daarnaast heb ik op mijn gebied mijn kruit wel zo'n beetje verschoten met Kartini...
Ik heb nog net een dag om door te geven of ik een bijdrage voor de conferentie heb en zo ja, wat voor.
Ik deel nu met u mijn twijfels en overdenkingen. Die komen hierna in de vorm van losse stellingen, waarvan hier de eerste drie.
1. "De staat" bestaat bij de gratie van kolonisering. Die kolonisering begint bij wat men dicht bij huis kan noemen: het beschikken over land en lichaam van degenen die de macht van de koloniserende klasse kunnen voelen en deze niet kunnen weerstaan.
2. De vorming van de staat gaat vervolgens met annexatie en afscheiding/afstoting gepaard. Niets aan de grenzen van het huidige Nederland is op linguïstische of godsdienstige gronden te verdedigen. Het is Nederland omdat het Nederland is, punt.
3. De staat komt met geweld tot stand, bloed lekkend uit alle poriën. Genocide is niet ongewoon: Pruisen, Engeland onder de Normandiërs. De totstandkoming van Frankrijk, Spanje. Ook de Republiek, die algemeen als voorloper van "Nederland" wordt gezien.
(wordt vervolgd derhalve)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten