Voordat we ons in de luren laten leggen door het angstbeeld dat we straks geen werk meer hebben, moeten we ons daarom richten op de manier waarop we werk zijn gaan verrichten ‘buiten werktijd’, de manier waarop een steeds groter deel van ons leven in het teken van werk is komen te staan, al is het dan vaak onbetaald werk.
Het angstbeeld dat er geen werk meer is, heeft daarom een heel specifieke ideologische werking: het doet ons vergeten dat we alleen maar meer werken – en dus dat er alleen maar meer gekapitaliseerd wordt op ons leven. Met andere woorden, en goed marxistisch gezegd: het dreigement en de angst dat er geen werk meer is, maakt ons ultiem uitbuitbaar. De mobilisatie van toekomst in de urgente bezorgdheid over werk is zo bezien eerder een dreigement: accepteer uitbuiting, omdat in de toekomst werk wel eens helemaal zou kunnen verdwijnen.
Willem Schinkel in De Groene, lezing van een symposium De toekomst van werk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten