Rise like lions. We are many, they are few. #VoteLabour #GE2017 pic.twitter.com/I5wpiQDgnW
— Jeremy Corbyn (@jeremycorbyn) 8 juni 2017
Het moet de consequentie zijn van het opgeven van de staat als zelfs nog bij benadering ordenend orgaan - de sprong in de chaos die de Tories ondernemen, met hun Brexit en hun coalitie met de partij van wijlen Ian Paisley.
May moet welhaast de ideologische praatjes van de haar welgezinde media geloofd hebben, dat Labour onder Jeremy Corbyn zou worden weggevaagd. Met enig gevoel hoe de wind waait - waarvoor je tenslotte nog steeds geen weerman/-vrouw nodig hebt - zou de op pure hubris gebaseerde gok met de toekomst van Groot-Brittannië niet genomen zijn.
Het resultaat? Nu al dreigen de Schotse Tories zich los te maken van de hoofdpartij. Sinn Féin laat weten dat een coalitie met een hoofdrol voor de Democratic Unionist Party een verbreken van de Good Friday Agreement is. De consolidatiestaat, zoals Wolfgang Streeck de bezuinigingsmachine noemt die de heersende klasse in stand houdt - heersende klasse kan zowel onderwerp als lijdend voorwerp zijn - fundamenteel instabiel is. De Verenigde Staten wijzen hier onder Trump de weg.
De oude orde vergaat maar de nieuwe is niet in zicht. Of wel? De herrijzenis van de jaren-vijftig sociaal-democratie met Corbyn zou wel een richting kunnen aangeven. Het Land van Belofte geeft hij niet aan, maar er komt wellicht ruimte voor de blik hierop.
Lees ook hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten