We waren samen affiches aan het plakken in de binnenstad. In de Leidsestraat werden we aangesproken: of we gratis heroïne wilden proberen. Het was de tijd van de pushers. We waren geen afnemers.
Hij was idolaat van Bob Dylan. Ik vraag mij af of hij naar bepaalde teksten goed geluisterd heeft. "Keep a clean nose, don't try 'No Doz'"...
Jaren later kwam ik hem tegen op het Leidseplein. Hij mompelde mij toe, zoals straatdealers het doen, of ik hasjiesj wilde kopen. Toen keek hij de toegesprokene aan, ik heb hem niet bij zijn naam genoemd. Maar hij herkende plotseling degene met wie hij hier eerder had lopen plakken. Een blik terug in de tijd toen hij de aangeboden heroïne weigerde.
Blijf van mijn poen af
Ze zei het vriendelijk, er was niet aan te ontkomen. Nu had ik haar al bij de eerste blik als zijnde lief goedgekeurd, dus tegen de wens dat ik bij haar zou blijven slapen verzette ik mij niet.
Er was niet direct een wilde stoeipartij aan voorafgegaan, en ik ging keurig eerst mijn tanden poetsen. Zou ik wel haar tandenborstel voor kunnen gebruiken, dacht ik zo.
In het bekertje stonden er zeven. Hoeveel vaste geliefden had ze eigenlijk? Ze raadde mijn gedachten voordat ik iets kon vragen. "Ik heb ze om controleurs van de sociale dienst voor gek te zetten. Ze zijn allemaal van mij hoor."
De controle met wie je allemaal slaapt die jou kan onderhouden. Ach, de tijden.
Zij worde derhalve bedrogen
John Lachende Stier (zijn naam is vertaald) hakte een boom om en sneed bekwaam figuren uit de stam.
Arendskoppen, vliegende zalmen, een beer, ze waren herkenbaar.
Uiteraard kwamen er volop toeristen voor hun Authentieke Beleving naar het reservaat om de totempaal te bekijken, die sprak van overoude tradities die, de Grote Geest zij geprezen, nog leefden.
Bezichtiging kostte uiteraard wat dollars, die John de gelegenheid gaven zijn ware hobby uit te leven. Maar dat gebeurde 's avonds, als de toeristen weg waren, en 's ochtends kon hij weer spreken over de Eenheid met de Natuur en de Liefde voor Moeder Aarde.
Helaas voor John had hij niet goed toegehakt.
Op een dag verscheen een vers groen takje uit de paal.
De reddende keizersnee
Mijn Nederlandse nieuws hoorde ik op Veronica in die dagen. Nu waren er niet zoveel programma's de moeite van het beluisteren waard op dat station, het uurtje van Joost de Draaier met De Nieuwste Waar was een uitzondering.
Als het verwachte kind van Beatrix kwam zou de volgende dag een vrije dag zijn. En tegen achten sprak Freek Simon de verlossende woorden: prinses Beatrix is bevallen van een zoon (uitgebreider uiteraard, en opgepikt van Hilversum, dat weet ik ook wel). Een vrije dag. De volgende dan, de 28ste, een vrijdag. En zaterdag moesten we natuurlijk weer wel naar school, dat was toen nog zo.
Wat een uitkomst, zo'n keizersnede ter redding van die vrije dag. Goede PR-ingreep, ook toen al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten