Waarom ik veganiste ben

- door Anne Fleur Dekker -

Als ik het over Mariannes heb: waarom niet degene die ik ken, en om deze tekst gevraagd heb, hier speciaal eren

Vegetarisme kwam in mijn leven toen ik me bij toeval inlas over de milieuproblemen die vlees eten veroorzaken. Omdat ik vlees zo lekker vind, ging de overgang naar een vleesloos leven langzaam, m矣r ik stopte met vlees eten. Immers, 'There is no such thing as a meat eating enviromentalist'. Dit hield een tijdje zo aan totdat ik, opzoek naar nieuwe tips en recepten, belandde op veganistische websites. Deze websites informeerden mij niet alleen over een vleesloos, maar ook over een zuivel- en eierloos bestaan.

Waar eerst vooral het milieu de belangrijkste reden was geweest om mijn dieet aan te passen, werd dat nu versterkt door dierenleed. Hoewel veganisme mij in eerste instantie behoorlijk heftig in de oren klonk, bleek de verandering van mijn dieet in mijn dagelijks leven vrij gemakkelijk te gaan. Het idee een dier en het milieu te 'redden', gaf mij een beter gevoel dan een paar lekkere happen in mijn mond (overigens is veganistisch eten óók heerlijk).

Elke keer dat je kiest voor vlees, zuivel of eieren, zet je je stem achter de vreselijke industrieën die achter deze producten schuilen. Grote kapitalisten verdienen miljoenen euro's over de ruggen van dieren, mensen die werken onder slechte arbeidsomstandigheden en het milieu. Wij moeten solidair met hen staan. Het lijkt misschien een druppel op een gloeiende plaat als één persoon veganist wordt, maar door anderen te inspireren hoop ik een keten te starten van meerdere flexitariërs, vegetariërs en veganisten die op hun beurt weer hun omgeving inspireren om (vaker) vlees te laten staan en daarmee de vleesindustrie keihard aan te pakken waar het hen het meeste raakt: hun winst.