Stemmen op 15 maart moet een teken van beschaving zijn

In de verkiezingstijd van 2012 speelde op bescheiden schaal de diagnose van Willem Schinkel een rol: bijna alle partijen in Nederland willen een soort D66 zijn. Managerachtig, in feite gedepolitiseerd, zeker niet links maar ook niet echt rechts. De protofascistische PVV valt buiten beeld, en ook niet passend in de D66-mal zijn de Staatkundig Gereformeerde partij en de Partij voor de Dieren. De laatstgenoemde vertegenwoordigt het "links van links" dat Schinkel wil(de) zien.

Viereneenhalf jaar later - willen ze eigenlijk allemaal nog wel op D66 lijken? Dijsselbloem geeft wijlen zijn voormalige partijgenoot Fortuyn gelijk, Wouter Bos geeft Wilders het grootste gelijk van de vismarkt. Lijsttrekker Asscher kennen we al van zijn participatiecontracten en zijn streven naar etnische registratie waar we eigenlijk verder niet meer van gehoord hebben. Dus waar wil de PvdA eigenlijk op lijken? Maar is het nieuws? Staatssecretaris Job Cohen heeft de strenge vreemdelingenwet die duidelijk tegen vluchtelingen gericht was doorgevoerd, in de tijd dat Wilders nog coalitiegenoot was als VVD-Kamerlid.

De SP, altijd trots geweest op Gastarbeid en kapitaal, de brochure die "benoemde", wil nog steeds of opnieuw xenofobe snaren raken. Niets nieuws onder de zon, ook hier. Dat GroenLinks zich als alternatief voor de PVV presenteert met de zich charismatisch wanende Klaver (of zie ik iets verkeerd en is hij het echt? niet voor mij dan) is wel nieuw. Toch vermoed ik dat men veilig op een van deze partijen kan stemmen zonder het risico van een coalitie met de fascisten te lopen. Dit geldt in de duidelijkste mate voor de enige die niet op de PVV wil lijken, de partij waar ze nog niet zo lang geleden allemaal op wilden lijken, D66. Dit is nog steeds de beste keuze als u zo nodig "strategisch" wilt stemmen, want behalve de PVV lijkt D66 de grootste kanshebber voor een coalitie met CDA en VVD - de twee clubs die het openlijkst in de bruine vijver vissen dezer dagen. Met de SGP, die ik dan weer niet in een coalitie met D66 kan plaatsen, maar de ChristenUnie, ongeveer de enige enigszins fatsoenlijke "christelijke" partij van het geheel. Die vier partijen zouden het wel eens kunnen worden, maar het is nog maar de vraag of zelfs een vierpartijencoalitie genoeg zou zijn om op meer dan de helft van de Tweede Kamer te steunen.

Verkiezingen doen er altijd toe, maar het resultaat is maar zelden wat degene die kiest wil zien. De situatie in Griekenland waar de SYRIZA-regering zelfs niet de smalle marges van de democratie gegund is door de opperbazen elders - inclusief, of liever, bovenal Fortuynliefhebber Dijsselbloem - is het huiveringwekkende voorbeeld. Er staat tegenover dat in Portugal zowaar wel een ooit voor onmogelijk gehouden coalitie van links mogelijk blijkt. In Nederland? Nederland is misschien wel het prototype van waar de toekomst is opgehouden, in 1977, met het einde van het kabinet-Den Uyl. No future, inderdaad.

Maar het is zaak wel te stemmen over tien dagen. Terwille van mijn Marokkaanse buurvrouw. Voor de caissières in de supermarkt. Voor mijn vroegere Molukse of islamitisch-hindoestaanse collega's van kantoor. Om precies te zijn: voor iedereen die op een moslimachtergrond wordt aangekeken, of ik of u, hen nu op de een of andere manier kennen of niet - o ja, mijn nichtje (oomzegster) is overgestapt, het is erg nabij dan. Stemmen is een teken van beschaving ten opzichte van hen die de hopeloosheid ingewerkt dreigen te worden.
Lukt het niet de fascisten met de stembus tegen te houden dan zal er alsnog meer ondernomen moeten worden. Maar van Nederland moet men niet veel verwachten, dus geef dat teken van beschaving, dring er bij anderen op aan dit ook te doen en de zestiende zien we wat er van zal worden.

De zwarte lijst naast de grote en kleine fascisten: CDA, VVD, SGP, 50+, de clubs die het duidelijkst op de PVV willen lijken. Nou, dan heeft u nog ruime keuze, met alle respect voor wie er anders over denkt.

- Geschreven met als aanleiding een discussie in ACU, Utrecht, vanmiddag.
Eigenlijk was de tegenstem, Dhjana, niet zo tegen als men zou verwachten voor een anarchistisch forum. Zij gaf vooral sociologische argumenten, en vermeldde de tekortkomingen in de kieswet die echte vertegenwoordiging vertekenen.Zij was pessimistischer over de mogelijkheid het fascisme met de verkiezingen tegen te houden dan ik. Terecht waarschijnlijk.
De algemeen-anarchsitische bezwaren tegen het parlementarisme deelden we uiteraard.
Niemand in de zaal was na afloop van plannen veranderd, men was wel aan het denken gezet.