Voorzover het mogelijk is een droom na te vertellen doe ik het nu eens min of meer.Van Eeden en Ortt hielden er hele dagboeken over op na om psychologische conclusies te kunnen trekken. Het volgende lijkt mij duidelijk genoeg.
Ik sta in de menigte aan de kant te kijken hoe Sophie Scholl naar het schavot geleid wordt.
Ergens halverwege de tocht gaat zij ergens zitten. Ik ben moe, laat ze weten.
Hier houdt het eigenlijk op.
Het past bij de dreigende politieke situatie. En bij de komende paastijd.
Waarom ik in de menigte sta zonder dit tafereel te willen zien vertelt het verhaal niet.
Ook niet waarom je zou moeten uitrusten als je er al bijna niet meer bent. Maar dit zijn bedenkingen achteraf.
Ik dank u voor uw eventuele aandacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten