Tamelijk lang heb ik geaarzeld een figuur als Wilders als fascist te zien. Niet omdat hij tenslotte een gewone VVD-plucheplakker is van huis uit, en nog steeds, maar omdat ik nog steeds meer verschil dan overeenkomst zie met "de jaren dertig", die overigens in de jaren twintig begonnen. Een enkele blik op het gezelschap dat dit weekeinde in Koblenz bijeen was toont wel overeenkomsten maar ook het verschil met toen.Eenvoudig: zowel in Frankrijk als in Duitsland is er een vrouwelijke Leider. Dit past in het geheel niet bij de machistische cultus die mede op militarisme gebaseerd is, van Fascisme 1.0. Een andere merkwaardigheid is dat deze "nationalisten" dan toch een soort internationaal genootschap vormen. Ik heb Petry nog niet horen zeggen dat zij Elzas-Lotharingen "terug" wil. Hofer van de FPÖ eist niet op hoge toon Zuid-Tirol "terug" - al is er het precedent van nazi-Duitsland dat ook geen ruzie met fascistisch Italië riskeerde door daarover te beginnen. Een nationalistische internationale, paradoxaal.
En hoewel er de overvalcommando's van piemelroepers zijn is het merendeel van de massa die de stroming moet schragen toch vooral bankzittende televisieloerder en toetsenbordheld. Dit zegt nog niet zoveel. Als het regime, waar zo te zien de PVV niet eens deel van hoeft uit te maken, op karakteristiek-bureaucratische wijze het leven zuur of onmogelijk maakt van bepaalde categorieën mensen, dan zullen er volop gehoorzame uitvoerders zijn. Te vrezen valt dat de toch al gebrekkig functionerende waakhondfunctie van internationaal toezicht op het naleven van de rechten van de mens het zal laten afweten.
De vraag is: wat te doen? Dat is de vraag al zo'n anderhalve eeuw tenslotte. De demonstraties van afgelopen zaterdag hebben wat voorbereiding gevergd buiten de schijnwerpers van het spektakel - al zal men de demonstraties zelf natuurlijk weer spektakel kunnen noemen. Ik lees de klachten alweer, dan afgezien van die van ultrarechts: ga toch naar Saoedi-Arabië of Iran (in dat laatste land wordt wel degelijk regelmatig gedemonstreerd, maar dat zal die ultrarechtsen worst wezen). Maar het gaat alweer heel erg mooi voor links door om die mobilisatie een getuigenis van "white privilege" te noemen, en te klagen dat er "celebrities" aan meededen. Ik ga alleen even op dat laatste in: het kunnen er niet genoeg zijn! Dit was een brede coalitie op straat, van anarchisten tot tekortgedane Hillarystemmers. En weet u wat? We zullen brede coalities heel erg nodig houden de komende tijd. En wat die andere kritiek betreft: die is al zo mooi gepareerd op Frontaal Naakt, dat kan ik niet verbeteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten