Niet dat Nuit Debout een positieve aanleiding had, verre daarvan. Het was ter gelegenheid van de invoering van een arbeidswet die vele wat men noemt verworvenheden van de arbeidersbeweging ongedaan maakte in Frankrijk. En dat door een sociaal-democratisch regime, dat ook nog de permanente noodtoestand heeft uitgeroepen.
Stakingen, demonstraties, en de bezetting van gebouwen en pleinen, 2016 als een nieuw 1968, of, dichterbij, 2011, in Frankrijk.
Wat beklijft is de schoonheid van het ogenblik, het onmiddellijke, met name het geïmproviseerde orkest met zijn in hoge mate geïmproviseerde koor en uitvoering. Het was voor de zomer.
Va pensiero, 15 mei
Maar, zoals in '68, de zomer brak het af en wat er na kwam was niet meer hetzelfde. Het is nooit hetzelfde, maar de verzameling mensen die hun energie gingen richten op het Goede en het Schone was uiteen. De noodtoestand wint. "Het volk" verrees, in het Verenigd Koninkrijk, en wie weet wat het komend jaar zal brengen in Nederland, Frankrijk... We moesten al blij zijn dat slechts 47% van de Oostenrijkse kiezers voor de fascist koos die dus verloor. Nu nog wel.
Dat de Verenigde Staten ook de naam democratie met een kleine d niet waard zijn is inmiddels gebleken. Maar wie weet, misschien is er verzet te organiseren.
Mijn goede voornemen is het dagelijkse ritme hier weer aan te houden. Zelfs de zaterdagsessies waren op den duur zwaar, met die aanzwellende dodenlijst. Ik zal proberen die te negeren, althans zo veel mogelijk.
En laven wij ons nu aan die ogenblikken op de Place de la République met het Orchestre Debout. Het laatste vastgelegde concert.
De Internationale werd oorspronkelijk gezongen op de wijze van de Marseillaise.
De Internationale zal de mensheid zijn!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten