Maar een Populair Geestverruimend Middel hadden we gewoon in huis, het was misschien wel het meest geliefde van die dagen. Lijm!
Ik pakte een tube, schroefde hem open - zou ik durven? Moed scheppen en een heel flinke snuif nemen.
Het effect was zoiets als van scherpe mosterd, of ijskoud roomijs - iets wat door onbekende holten in je schedel giert. Is het een prettig gevoel?
Het werd gevolgd door een niesbui en zowaar prompt een week verkoudheid.
Een ervaring, maar of het de moeite waard is laat ik aan uw oordeel over.
Je hebt rijke stinkerds en arme sloebers. Terwijl de rijken heel wat te sloeben hebben (wat dat ook moge zijn) en de armen zich geen Chanulleke of Jopiepopie kunnen veroorloven. Hoe zijn die verwarrende namen ontstaan?
Ooit, lang geleden kwam een rijke sloeber een arme stinkerd tegen. "Hoe maakt u het?" vroeg de sloeber. "Ach, niet denderend. Arm hè, en stinken." De sloeber werd zoals dat kan gaan door compassie gegrepen. "Zeg stinkerd," vroeg hij, "zullen we ruilen?" Na enig nadenken gaf de stinkerd toe, misschien zou het leven aangenamer worden. Zo gezegd zo gedaan, en ieder ging na het lichten van hoed respectievelijk pet zijns weegs.
En zo is het gekomen dat we rijke stinkerds en arme sloebers hebben.
Peter had een pickup die de hebbelijkheid had steeds opnieuw te beginnen, als je hem niet zelf afzette.
Dus met één kant van Bob Marley's live-LP gingen we op pad om eens te peilen hoe ver onze zender reikte. Het was beter dat Marley steeds weer klonk en weerklonk, want dan was het signaal herkenbaar.
De flats in de buurt veroorzaakten al uitval of storing, maar verderop was de Noorderbegraafplaats. Een open ruimte met aan de rand de ringvaart van de polder, water geleidt ook radiosignalen.
Tussen de graven leefde het beoogde station - niks zendamateurs, wij gingen radio maken! - weer op.
Vermoedelijk hebben we op die begraafplaats dan ook onze grootste luisterdichtheid gehad.
Een dienstbetoon aan een vaak vergeten doelgroep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten