Zondagavond vergat ik te kijken bij de uitzending op televisie - het wil er nog wel eens bij inschieten als je eigenlijk nog nauwelijks kassie kijkt. Maar dan is er het andere kassie, waar u nu ook naar kijkt (tenzij u op uw telefoon kijkt, maar dat is ook een kassie).
Het was achteraf onverstandig hier naar te kijken in de vroege nacht voor het slapengaan, maar dan heb ik het over mijzelf en de nachtmerrieachtige dromen die het opriep. Louis Theroux, die een televisieportret had gemaakt van Jimmy Savile komt na jaren, en na de lawine van onthullingen, terug op het onderwerp van toen.
De rare excentrieke dee- en veejay was niet alleen excentriek. Enkele slachtoffers komen in beeld met haar verhaal. Maar is zijn persoonlijke assistente, die het allemaal niet gelooft - niet wil geloven, want er wordt een groot gat in je leven geslagen - niet evenzeer slachtoffer? En Theroux zelf, die zich in de maling genomen voelt of langzamerhand weet door iemand die hij op zeker moment als vriend beschouwde. En zich moet troosten met de gedachte dat ook iemand die door en door slecht is iets goeds kan doen. En daarmee nog geen goed mens wordt.
Ik geef u dus de raad niet voor het slapen gaan te kijken. Maar wel spoedig, want blijft dit lang staan?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten