Mijn schoonouders hebben elkaar ontmoet in het plaatsje Stockbridge in Hampshire. Zij kreeg een lekke band, hij, werkzaam in het familiebedrijf met benzinepomp en fietsenwerkplaats, repareerde, zag een naam onder het zadel en bij aankomst in Nederland vond zij een brief van hem.Buitengewoon romantisch. En gisteren was ik dan in het plaatsje, kleiner dan ik mij voorstelde. Er stond nog een pomp, maar die had geen andere functie dan naar het verleden te verwijzen van het gebouw. Het dorp was een soort kunstnijverheidsboulevard (geworden). Bij het huis was een kleine waterloop waarin zowaar een forel zich leek te verzetten tegen de stroming die het dier onder de brug zou doen belanden. Het huis wordt nu geëxploiteerd als onder andere een Libanees-Italiaanse eetgelegenheid. We hebben er gegeten, ik wist niet dat ik door een pizza met 'nduja het vegetarisme schond (het was nergens aan te merken, het had net zo goed sambal kunnen zijn).
Het uitzicht vanuit het raam verwees naar de katholieke kerk aan de overkant, genoemd naar de inmiddels heilige Thomas More.
De verwijzing van schoonvader naar het dorp waarin hij opgegroeid is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten