Aan de behandeling van mijn ziekte van Graves, speciaal een prednisonkuur van twee weekeinden, lijk ik diabetes type II overgehouden te hebben. Al kan ook "de slok" voor het overgewicht gezorgd hebben dat er aan ten grondslag ligt. Genoeg!Bij die behandelingen heb ik ook gehoord over paracetamol als slaapmiddel, bij pijn of misschien zelfs zonder pijn.
Gisteravond meende ik een pil voor de nacht genomen te hebben, om "de spiegel" op te bouwen. Waren er al zoveel op? Enfin, ik neem er een in.
Geen uur na het slikken werd ik bevangen door onbeschrijflijke taferelen. De geest werkt vreemd: iets in mij zei dat ik mij hiertegen moest verzetten, dit ging niet goed. Kwam het einde er aan?
Pas tegen de ochtend werd het Jeroen-Boschachtige gespook rustig, of het verdween.
Bij het ontbijt ontdek ik dat ik in plaats van paracetamol metformine had ingenomen voor de nacht, niet gedekt door iets maaltijd-achtigs. Er is enige gelijkenis in grootte tussen de pillen, maar dit was een jammerlijke vergissing. Bevangen door de uitzonderlijke hitte van de septemberdag.
Heb ik mij nooit gewaagd aan zoiets als lsd, zal die verrekte metformine alsnog die werking hebben (die inderdaad op onttrekking van bloedsuiker berust).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten