Florentijnse observaties 3 - De fakir

Hoe vaak zal het voorkomen dat er een roman verschijnt waarvan de auteur zegt dat die mystiek-anarchistisch is? Ik ga verder niet uitweiden over de drie lagen van de roman The fakir of Florence (ook omdat het er meer dan drie zijn) van Paul Cudenec, die ik makker en geestverwant meen te mogen noemen. Bij een ontmoeting stelde ik hem de vraag of hij het met mij eens was dat een rivier een ziel heeft. Hij moest er, enigszins tot mijn verrassing, toch nog even over nadenken alvorens “ja” te zeggen.

Ergens in het boek spreekt hij zijn afkeer uit van het christendom. Tegelijk wordt hij gegrepen door de muziek die hij hoort in de San Marco-kerk. Geen idee wat die muziek inhoudt, maar het leek hem voldoende om te zeggen dat zij hem zou kunnen “bekeren” (wat van mij niet hoeft). Maar een centrale figuur uit het christendom blijkt ook een centraal figuur in de roman te zijn. En meer zeg ik niet, want misschien is dit al te veel. En zo besluit ik deze bespreking in drie lagen.

- Paul Cudenec, The Fakir of Florence – a novel in three layers. [S.l., Sussex:] Winter Oak Press, 2016. 281p.

Het eerste hoofdstuk.