Mijn papieren van vele jaren her zoals bewaard in mijn ouderlijk huis en de laatste week uitgepakt ter ordening doen mij in vele verbazingen vervallen (bestaat dat meervoud wel? enfin, het drukt het wel goed uit). Ook wat betreft muziek die ik blijkbaar goed vond in 1964, het eerste jaar van een eigen transistorradio en tevens van de Britse zeezenders Caroline en Atlanta (die al spoedig fuseerden). Het volgende stond hoog genoteerd in mijn lijst en doordat het echt nergens meer te horen is geweest verder is mijn herinnering eraan geheel weggezakt. "Zomaar een beatnummer".
Funny things, Redcaps
Toen ik dit plaatje won in een prijsvraag begin 1965 was het voorgaande jaar al zo weggezakt dat ik mij hier te goed voor voelde. Maar zo was het dus niet nog geen half jaar ervoor.
It's all over now, Rolling Stones. Jaja, de Valentinos, maar ook zonder mijn (her)ontdekking zou ik dit de beste versie gevonden hebben.
Waarschijnlijk wilde ik mij destijds afzijdig houden van die rare Nederlandse "strijd" tussen Stones- en Beatlesfans. Doe me dan de Redcaps maar... Of de wel onthouden Mojos enzovoort.
De Stones waren er meer dan de Beatles plotseling zomaar, en krachtig. "There was some urgency about their music," zei John Peel niet lang voor zijn dood, een dringendheid die later verdween. Dat zegt het wel. Maar het laatste nieuws is dat een rockumentary zoals uitgezonden op BBC2 vannacht bij mij wel sympathie voor Keith Richard heeft opgewekt.
Het een en ander aan alcoholische versnapering op, kopfoon op en loeihard dit soort country draaien 's avonds laat om eens lekker te huilen. Het hoort bij een bepaalde levensfase die nog goed in mijn herinnering zit. Maar niet, dat ik dit al een eerste plaats gunde in 1964, wat een verrassing.
I won't forget you, Jim Reeves.
Het lot wilde dat dit hoog genoteerd stond toen zijn vliegtuig verongelukte.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten