Kussen op de openbare weg

Zij had al voor zichzelf uitgemaakt dat zij met mij mee naar mijn huis ging en dat wij daar het ENE zouden doen, en zij zat achterop op mijn fiets, die het met deze twee forse gestalten flink te verduren had. Tot zij op de gedachte kwam dat wij elkaar nog niet eens gekust hadden, en als dat niet goed ging zou het andere ook niet goed gaan (wat overigens best kan kloppen).
Ik kreeg het gevoel alsof mij een examen afgenomen ging worden. Zomaar op straat, dat kon niet, dat was ordinair - ik bekende maar niet dat ik mij daar toch wel eerder aan bezondigd had. Zij wees een portiek aan: "daar!"
Het kon wat mij betreft niet "goed" gaan omdat er verder ook niets aan voorafgegaan was dan praten.
En terwijl mij het examen werd afgenomen scheen plotseling een lichtbundel het portiek in. "Lukt het daar?" Lacherige politie. O ja hoor. Ze reden weer verder - achteraf begrijp ik wel waarom zij even vonden dat zij moesten zien wat daar gebeurde.

"Het kan er mee door," zei zij zakelijk. Een zesje dus.
Het begin van de zes weken durende merkwaardigste verkering die ik gehad heb.