Misschien is het donkerste deel van de nacht ook echt voor de dageraad, ik heb het nooit in de gaten gehouden. Dat de wereld in het alomvattend kapitaal in duisternis gehuld is, is onmiskenbaar. Maar de morgen zou besloten liggen in de nacht. Afgezien van de apocalyptische kanten als het broeikaseffect en kernbewapening. Alweer dertien jaar geleden - zie ik - heb ik geschreven over hoe rechts Gramsci ter harte heeft genomen en een hegemonistisch verhaal over democratie en vrije markten de wereld heeft ingeholpen. Het verhaal is nu piepend en knarsend in het zand van de Eeuwigdurende Bezuiniging beland, een perspectiefloos geheel waarover de ideologen alleen kunnen zeggen: er is geen alternatief.
Natuurlijk is het er wel, maar verwezenlijk het maar eens. Hopelijk ligt de toekomt in het heden in het postkapitalisme zoals Paul Mason het signaleert. Het dominante verhaal krijgt tegenspraak, ook in de metropolen Bernie Sanders, Jeremy Corbyn, Podemos, Syriza. En zie bij laatstgenoemde hoe slecht het afloop zonder grootscheeps internationaal verzet.
Thomas Decreus en Christophe Callewaert hebben hun boek afgesloten afgelopen januari. Dat "Keulen" een nazistisch verzinsel is geweest om vreemdelingen in het algemeen verdacht te maken kon dus niet meer verwerkt worden (al heb ik het hele verhaal nooit vertrouwd, en ik niet als enige). En intussen zijn we weer diverse katatrofes verder. Het is moeilijk om hoopvol te blijven maar ik ben allang blij dat de schrijvers het volhouden.
Voor een Nederlandstalig publiek onmisbare vermaning...
- Thomas Decreus & Christophe Callewaert, Dit is morgen. Berchem EPO, 2016. 269p., €19,90.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten