Het lijkt wel of het Turkse leger de toch zo vaak beoefende sport van de staatsgreep niet meer beheerst - in een mate die ik bijna niet geloof. Sinds het land lid van de NAVO is, is het een leger met een land in plaats van andersom (vooral buiten Europa zijn dar veel voorbeelden van te vinden: Nigeria, Israël, Indonesië,..). Als alles gaat zoals het tot nu toe de afgelopen halve eeuw is gegaan kan Erdoğan en zijn partij niet veel goed meer doen: aardig doen tegen de nog loyaal gebleken onderdelen maakt hen tot gevangenen van het leger, zoals de praktijk is geweest. Zware repressie, ook tegen het leger zal ook die loyale legeronderdelen van hem vervreemden. En de Verenigde Staten tarten, die tenslotte het laatste woord hebben, is al helemaal onverstandig.In Chili was ook een "proefstaatsgreep" voorafgegaan aan die van 11 september 1973.
Maar goed, zoals gezegd: ik ga er niets om verwedden. En de toestand nu voegt extra duisternis toe aan de toch al donker uitziende tijden. Het lijkt een mengsel van kristalnacht en nacht van de lange messen nu in Turkije. Ook dat kan ook niet zomaar doorgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten