Als het kapitalisme iets blijvend produceert is het de nostalgie. Merken, vervoersmiddelen, kleding, het is onderworpen aan een op zich doelloze afwisseling (in de zin vooral van: nergens heengaand), maar de beelden veranderen. Dit jaar voegde Vroom & Dreesmann zich bij de herinneringen van de toekomst, ik ben er nog niet voor gaan zitten, kan alleen zeggen: zo "oerhollands" was het bedrijf niet. De namen waren van uit het Nederduitse gebied afkomstige textielhandelaren, en daarvan zijn er ook nogal wat weer verdwenen: Voss ("Foxy Fashion" moest het gaan heten maar dat redde de zaak niet), Brenninkmeijer, Hunkemöller, Peek & Cloppenburg, Bervoets, ik vergeet er inmiddels vast.Ik wist niet beter of CJamin sprak je uit als Sjamin. Pas de reclame met Johnny Kraaijkamp over mijnheer Jamin heeft de uitspraak met J- in zwang gebracht, denk ik. Maar misschien bekijk ik het ook te zeer van het standpunt van het jongetje dat in verwondering naar de metalen, ribbelige lange lage kast in de winkel keek - daar kwamen de ijsjes uit. Voor ijs ging je naar Sjamin, tenzij de Sierkan of de VAMI bij de hand was.
Jamin bestaat nog maar ik vind het een aanfluiting voor het oog, al die snoep met lokkleuren, snoep die mij niet interesseert. (O ja, drop hadden ze ook natuurlijk). Na een periode onder de hoede van Albert Heijn zijn de winkels nu in handen van "investeerders", dus dat wordt niks meer. Hiernaast de winkel op de hoek van de Sumatrastraat, met de wonderlijke ribbeltjeskast, een filiaal dat al verdween terwijl ik nog in de Amsterdamse Javastraat woonde.
Iemand heeft de wonderbaarlijke ingeving gehad alle (voormalige) winkels te inventariseren. Kijk (en zie ook even hoe ik toevallig op die site terecht ben gekomen, voor de ingewijden...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten