Afgelopen zaterdag heb ik korte tijd getuige kunnen zijn van de Pegida demonstratie op het Kasteelplein in Breda, totdat smerissen ons wegstuurden onder dreiging van arrestatie. Niet meer dan vijftig waren het er, die lui van Pegida. Die andere fascisten, die in het blauw, waren met veel meer.
Bespottelijk is het om dat kopspandoek van Pegida te zien. “Geweldloos” noemen zij zichzelf. Maar ze zijn niet meer geweldloos dan de directeur en ambtenaren van de Dienst Terreur en Verrek die diezelfde avond meeliepen tijdens de Nacht van de Hypocrisie (ofwel Nacht van de Vluchteling) in een poging hun imago op te poetsen terwijl ze dagelijks vluchtelingen, gezinnen met kinderen incluis, intimideren en chanteren en laten opsluiten en deporteren. De overeenkomst tussen beiden is duidelijk: Pegida is eveneens expliciet voorstander van racistisch en fascistisch geweld dat vanzelf voortvloeit uit hun misdadige nationalistische ideologie, getuige uitlatingen tijdens hun demonstraties, maar voert het - voorzover aantoonbaar - niet zelf uit. Dat wordt ontkend en uitbesteed, onzichtbaar en stiekem en huichelachtig.
Het geweld van de staat is gelijk aan de haat van de straat. De strategie is ook hetzelfde: het ophouden van een keurig imago. De oorlog tegen vluchtelingen in dit land wordt voor een groot deel gevoerd door middel van beeldvorming. Zowel door de staat als door de fascisten op straat wordt van zichzelf een redelijk, vriendelijk, humaan beeld geschetst, en worden vluchtelingen en moslims als bedreiging en gevaar afgeschilderd. De aldus aangewakkerde haat doet de rest. Het voor de eigen propaganda en agenda misbruiken van andere groepen die te lijden hebben onder repressie, zoals vrouwen en homo's, wordt daarbij niet geschuwd. Ditmaal presteerden de haters van Pegida het met regenboogvlaggen te paraderen. Blijf daar verdomme met je poten van af, christelijke huichelaars! Beste lezer, weet je nog: “Daar moet een piemel in”? Hoe ze dat als 'geweldloos' denken te kunnen verkopen, is mij om te beginnen al een raadsel. Het is een oproep tot verkrachting.
En dan de ME, de stillen, de smerissen met hun knuppels en boeien. Zoals Pegida de politie heeft om namens hen gewelddadig op te treden tegen anti-fascisten onder het roepen van “Ga terug naar je eigen land” terwijl op het podium van Pegida wordt geroepen “Eigen volk eerst!”, zo stuurt de DT&V vluchtelingen de dood in onder het mom van “vrijwillige terugkeer” en doet dat net zo min zelf. Zij draaien nooit zelf de deur in het slot. Uitvoerders zijn altijd de bevel-is-bevel smerissen die zich zonder schaamte overal voor laten lenen. Knuppelend en gijzelend trokken ze afgelopen zaterdag in Breda een grens tussen zogenaamd bezorgde burgers en zogenaamd gewelddadige anti-fascisten die als enige wapen een bezem of een fluitje bij zich hadden of een spandoek met “Vluchtelingen welkom”. Anti-fascisten werden van begin af aan lastig gevallen en aangevallen, in de gaten gehouden, gevolgd. Fascisten beschermd. Probeer anno 2016 nog maar eens aangifte te doen van het gebruik van de slogan “Eigen volk eerst”. Kansloos. Die gedachte is gemeengoed geworden. Die gedachte is zo gemeengoed dat de organisatie van de Nacht van de Vluchteling er die avond geen problemen mee had de overheidsdienst die deze gedachte als beleid uitvoert mee te laten lopen, omdat niemand van deelname uitgesloten mocht worden en vooral de schrijftafelmoordenaars van het institutionele racisme tegen vluchtelingen niet. Nee, dan Artsen Zonder Grenzen, die begrijpen wel wat hypocrisie is en weigeren nog langer geld aan te nemen van het moordende Fort Europa. Ik had graag deze dag zowel Pegida als de DT&V de voet dwars gezet, maar je kunt niet overal tegelijk zijn.
Het laat wel de noodzaak zien van het verzet tegen alomtegenwoordige fascisme en racisme, en wel door middel van directe actie. Het heeft weinig zin om ons te gaan beklagen bij overheidsdiensten over overheidsdiensten, of om aangifte te gaan doen van fascisme en racisme bij uitvoerders van fascistisch en racistisch beleid. Zij zijn er niet om anti-fascisten en anti-racisten te beschermen, of vluchtelingen. Zij zijn er om verzet in de kiem te smoren. De mogelijkheden van het doorlopen van beklagprocedures en het doen van aangifte zijn deel van de beeldvorming van de overheid als redelijk en tolerant repressie-apparaat. Je kunt je rot procederen om je gelijk te halen maar je krijgt het niet. Vluchtelingen kunnen tegen de afwijzing van hun asielaanvraag procederen maar kunnen in afwachting van de behandeling daarvan alvast worden opgesloten en gedeporteerd. Schone schijn en niets anders dan dat.
We moeten de kracht uit onszelf halen en mogelijkheden zoeken om het initiatief in eigen handen te houden. We moeten die maskers aftrekken. We zullen in de weg moeten staan, blokkeren, hinderen, aanwezig zijn. Telkens weer. Ik ben dit keer niet ontvoerd door de Neederlandse gestapo, maar kameraden wel. Maar wat ons anti-fascisten wordt aangedaan wanneer we de straat op gaan - een paar blauwe plekken, een paar uren cel - is lang niet zo ernstig als dat wat vluchtelingen overkomt. Het is ons voorrecht, dat van het hebben van paspoorten van EU landen, dat het blijft bij kortstondige en overkomelijke pijn.
De volledige ontrechting en dehumanisering die vluchtelingen ten deel valt is als een onstopbare stoomwals die maar weinigen in de weg durven staan en tot deportaties en de dood leidt. Zolang we dat voor ogen houden, moet het niet moeilijk zijn de repressie te trotseren. Die stoomwals, die moet kapot. Tot iedereen werkelijk vrij is. Vrij van grenzen en hekken en muren. Vrij van gedachten en uiting. Vrij van dreiging en haat.
De ene keer is het met bezems, spandoeken en fluitjes tegen Pegida, de andere keer met kniptangen, breekijzers of lucifers tegen de staat. De weg naar de vrijheid vraagt om het overtreden van wetten en het negeren van bevelen, om agitatie en sabotage. Totdat alle grenzen en gevangenissen tot het verleden behoren. Totdat het fascistische tuig verdreven is, van de straat en van hun burelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten