Als ik de berichten van de BBC live op televisie volg en tenslotte de vlag strijk - het is nog net donker - staat "Remain" net wat voor. Klinkt geruststellend. Dan word ik min of meer wakker gemaakt met het nieuws dat "Leave" toch gewonnen heeft. Ik blijf liggen, heb wat hazeslaapjes en word definitief wakker met het gevoel dat ik te goed ken: mijn verkering is uit. Daar lijkt het het meest op, het gevoel, verlaten, verweesd. Nee, ik ben geen vriend van de Europese Unie, of die zich nu als superstaat gedraagt of juist als vergaarbak van economisch of politiek bijna onverenigbare landen. Maar "Leave" heeft zoveel meer consequenties, dit is zo'n ongelooflijke gok geweest dat het onbegrijpelijk is dat men hem genomen heeft. Cameron treedt af. De SNP zal zeker opnieuw, en nu wellicht met succes, onafhankelijkheid beproeven voor Schotland. De Six Counties liggen er verweesd bij, zij hebben in meerderheid voor "remain" gestemd, en wellicht daagt het besef er nu dat de liefde voor het Andere Eiland, Engeland in het bijzonder, niet wederzijds is, nooit geweest is ook. Wat een zooitje.
De heersende klasse is niet meer in staat om te heersen, de overheersten kunnen het juk echter niet afgooien, nog steeds niet, vrees ik. Het recept voor fascisme - heeft Gramsci niet zoiets geschreven??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten