Hoevelen zullen in Nederland de negende juni gedenken als de verjaardag van de opstand in Oman, 1962? In het holst van de jaren zeventig is geprobeerd de guerrilla in die streken in bekendheid te brengen. Er is zelfs een demonstratie georganiseerd, waarbij wij de instructie vooraf kregen geen rode vlaggen mee te voeren: de nationale vlag van het sultanaat Oman was destijds een effen rood doek. Oman heeft het geluk of ongeluk een Arabisch land te zijn waar olie te halen is. De opstand was oorspronkelijk een voortzetting van het verzet tegen de Britse kolonialen in wat bij de onafhankelijkheid Zuid-Jemen ging heten. De Volksrepubliek Zuid-Jemen zelfs, een achterland voor de guerrilla, na de onafhankelijkheid.
Met de overmoed van de jongelingschap hebben we twee boekjes gemaakt, een over het verzet in Oman en aangrenzende gewesten, en een aan de vrouwenemancipatie onder de bevrijdingsbeweging Socialisme zonder sluier geheten (dit was uiteraard het werk voor de vrouwen in de solidariteitsbeweging).
Het is niet goed afgelopen met de bevrijdingsbeweging van de Golf en Oman, het zal u niet verrassen, ook al heeft u er waarschijnlijk nooit van gehoord. Officieel was Oman inmiddels geen Brits "protectoraat" meer, maar de Britse luchtmacht heeft zoals een generaal het in die dagen zei er voor gezorgd dat de thuisbasis van de beweging, de provincie Dhofar, naar het stenen tijdperk teruggebombardeerd werd in 1975-76. Daar zijn kolonialen altijd erg goed in, van oudsher, zelfs al voor het bombardementsvliegtuig. Dit was dan onder Wilson/Callaghan, Old Labour.
Plus ça change - destijds was het Arabisch nationalisme, al dan niet socialistisch van kleur, "terrorisme" dat mede namens de door de zittende macht beleden islam bestreden diende te worden. Nu is de islam zelf terroristisch want bedreigend voor "onze manier van leven" waarmee toch vooral de olie voor "ons autootje" bedoeld wordt.
Met lichte weemoed kijk ik naar de foto's, waarvan hier een uitgelicht, die net als wat we te zien krijgen uit Rojava doet denken aan de Mujeres libres van Spanje 1936-39. Het is er net zo slecht mee afgelopen. Wat een beweging in navolging van Tunesië en Egypte had kunnen worden is in 2011 in Oman de kop ingedrukt, zoals overal elders in de Arabische wereld.
Lees hier in het Deens of desgewenst het Engels een verhaal over de vergeten oorlog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten