Het is een beeld dat in Nederland maar heel weinig te vinden is: je fietst (of wandelt, een andere manier telt niet) en aan je linkerhand (rechts kan ook, afhankelijk van de richting waarin je je beweegt) duisternis. Echte duisternis. Het zal wel niet eens volkomen duisternis zijn, maar het is duister genoeg. Het Noordhollands Duinreservaat leverde mij de sensatie in de jaren dat ik een verblijfplaats had aan de duinrand. Er is weinig of geen kunstlicht in het duin dus na zonsondergang is het donker. Tijd voor de vos om rond te waren, voor de konijnen om pas echt actief te zijn, uilen om rond te vliegen, nachtegalen om te zingen.
Blijkbaar heeft ook de tapuit duisternis nodig, en die wordt naar het lijkt onvoldoende meer geleverd. Zou het ook met deze vogel, als met zoveel andere soorten, niet ook gaan om het uitroeien van hun voedselbron, insecten?
Het zwaartepunt van het vóórkomen van de tapuit in Nederland ligt in het noordelijkste duin van Noord-Holland en op Texel.
Een rapport. Een samenvatting.
Waarneming.nl vermeldt toch nog meer plaatsen, gelukkig, geeft ook de kwalificatie "vrij algemeen". Dat laatste is allang niet meer geruststellend, zie de huismus, de spreeuw, de gierzwaluw.
In België is de vogel inmiddels als broedvogel verdwenen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten