Dit klinkt als een 1975/Oost-Timor-reprise, maar dan met betrekking tot Nagorno-Karabach (Artzach): donderdag 31 maart ontmoet de monarch van Azerbeidzjan de VS-minister van buitenlandse zaken, die vindt dat "de kwestie" nu maar eens opgelost moet worden, en zowaar - op 1 april valt Azerbeidzjan de feitelijk al 22 jaar onafhankelijke Armeense republiek Artzach aan. Het gebied dient dezer dagen als opvangplaats voor de gevluchte Armeniërs van Syrië, die dus eigenlijk in de zoveelste generatie opnieuw op de vlucht zijn gejaagd en als het aan het Azerische regime ligt nog maar eens. Het is opmerkelijk hoeveel waarde het regime in Washington lijkt te hechten aan het (post)-stalinistische schuiven met grenzen binnen de USSR en daarmee met het bestuur over volkeren. De toewijzing van de Krim aan Oekraïne is heilig, en iets dergelijks lijkt te gelden voor het Armeense Artzach bij Azerbeidzjan. Er zijn geopolitieke en corporate-belangen in het spel, en dat de grote regionale machten Rusland en Turkije in dit geval weer eens tegenover elkaar dreigen te komen staan maakt de VS niet uit.
Wapenstilstanden houden geen stand. Een nieuw front in Wereldoorlog III?
Een Russisch filmpje, Engels gesproken, over de situatie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten