Ergens, ver ten westen van deze landen, dicht bij het einde van de wereld, ligt een eiland. Je hebt het ooit in je dromen gezien. Er zijn lange zandstranden, schuilplaatsen in de rotsen, stormachtige zeeën. Van de heuveltoppen aan de meest westelijk gelegen oever kun je soms een glimp opvangen van Tír na mBan, het Vrouweneiland, ver weg aan de horizon. Ergens aan de stormachtigste zijde van die meest westelijke oever is een grot, waarvan men zegt dat de Oude Vrouw van de Wereld er ooit woonde, met haar metgezel de Bedriegkraai - maar ik heb nooit iemand ontmoet die die grot heeft gevonden, hoewel velen er naar gezocht hebben, en hoewel velen zijn verdronken bij hun speurtocht. Misschien is zij nog steeds daar, fluisteren de mensen, daar bij haar grote vuur, terwijl zij in de soepketel roert met alle zaden en alle kruiden en de essentie van al wat groeit en leeft in de wereld er in. Misschien is zij daar nog steeds, werkend aan het allermooiste weefsel, met de franje van steles van zeeëgels. Dag en nacht weeft zij de wereld tot stand. Misschien is zij daar nog, terwijl zij zingt boven de botten van alle verhalen van de wereld, zingt zij ze opnieuw tot leven...Laat u betoveren door Sharon Blackie (h/t: Acorn)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten