Beefeaters, John Dankworth Orchestra. Tony Blackburn themetune. Ook bij London was hij strategisch vroeg weg toen het verbod er te werken in zicht kwam, en zo mocht hij de "exciting new sound of Radio One" inluiden. De keuze van degene die het deed liet al blijken hoe opwindend dat station zou worden.
De opening van Radio One, met de nogal van London gepikte jingles aan het begin.
De blaf die Blackburn aanduidde met "Arnold" is geknipt uit een andere orkestrale plaat uit 1964 getiteld Ringo's dog door de Jack Dorsey Big Band. Die kan ik helaas verder niet laten horen. Alle verdere verhalen over Arnold komen uit een duim.Hoe populair hij was bij zijn collega's (en luisteraars als ik) wordt geïllustreerd door dit verhaal: Kenny Everett verwijderde de opschriften van het jinglepakket en liet in de korte tijd waarin Blackburn dit niet kon horen de luisteraars weten wat hij gedaan had. Vanaf dit punt citeer ik het verhaal:
"Tony arrived in the studio and Ken handed over to him with a barely audible giggle and then left. We all listened with baited breath, nobody liked Tony Blackburn.
Tony Blackburn then starts his show and is at first embarassed at playing the wrong jingle, then can be heard furiously pushing buttons not having a clue which jingle was going to play when he cued the cartridge.
After about ten minutes, he simply muttered the word 'Everett'
"Flowers in the rain, Move. De licht-psychedleische opener van dat ellendige Radio One.
Waarom deze aandacht voor Blackburn? Omdat hij op staande voet ontslagen is door de BBC omdat hij onwelgevallig getuigenis heeft afgelegd in de seks-schandalenzaak rond Jimmy Savile. Zie, al heb ik niets met de man als deejay of zanger, hier ligt dan het punt waar ik vind dat ik mij achter hem moet stellen. En heb ik meteen even de achtergrond van Arnold uitgelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten