De overvliegende kraaien tellen niet, de talrijke meeuwen en al even ongesorteerde duiven, de kauwtjesvlucht en het dansen van een af en toe in tweeën splijtende spreeuwenwolk ook al niet.
Twee stadsduiven en een mannetjes- en een vrouwtjesmerel is alles wat ik heb mogen tellen voor de tuinvogeltelling van vandaag, 17 januari 2016. De merel zong alsof het lente of zomer was, misschien maakt de tijd van het jaar niet uit. Hij kreeg antwoord van verderop, een niet zichtbare soortgenoot. De zang, die ook de herinnering oproept aan allerlei gelegenheden, warmere schemering (het was tamelijk laat op de middag, wat het telresultaat natuurlijk niet ten goede kwam) - merelzang is een reden tot dankbaarheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten