Hier kon ik mij enthousiast uitlaten over wat ik de Nederlandse Lente kon noemen: de opstandigheid aan de universiteiten die in Amsterdam tot de vrijplaatsen van het Bungehuis respectievelijk het Maagdenhuis hadden geleid. De onbeschaamdheid waarmee het bestuur van de Universiteit van Amsterdam er rondweg voor uitkomt dat vastgoedbeheer en -ontwikkeling een belangrijker taak zijn dan onderwijs of onderzoek heeft inmiddels weer gewonnen. De mogelijke democratisering wordt getraineerd, het toelaten van mogelijke vijanden van het rendementsdenken en het speculeren moet tegengegaan worden. Inmiddels is er in de binnenstad van Amsterdam een ruimte gekraakt die als cultuur- en actiecentrum zou kunnen dienen, vernoemd naar het om speculatieve redenen ontruimde universitaire pand Het Spinhuis. Maar kraken is precair met speculantvriendelijke regeringen en gemeentebesturen, precairder dan dertig, veertig jaar geleden en dat wil eigenlijk nogal wat zeggen. Hier vindt men een (helaas, naar mijn mening, Engelstalig) blogtijdschrift over het verdergaande streven naar democratisering. Met het afschaffen van de studiebeurs, onder een minister die zelf kraakster is geweest en verbonden aan contra-inlichtingendienst Jansen & Janssen (nog steeds werkzaam, ook zonder deze dame), wordt verdere disciplinering ten dienste van de Markt afgedwongen. Dat de welwillendheid waarmee de eisen van de bezetters v/m tegemoet werden getreden – het sterke van de bezettingen blijft de samenwerking tussen staf en studenten en de daarmee feitelijk afgedwongen instemming van de vakbeweging – niet zou blijven was te voorzien. En alles welbeschouwd, de toestand buiten de muren van de academie vraagt er om de blik naar buiten te houden. Hoe alles wat er gebeurt nog een weerslag zou kunnen krijgen binnen die muren is vooralsnog ongewis. Helaas schrijf ik dit niet in de opgetogen stemming die de Lente opriep. Maar de Zaak van Socialisme en Vrijheid is er een van lange adem dus: moedig voorwaarts...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten