Holland - natuur in de delta is alleen al vanwege de mooie beelden een aanrader. Het is de opvolger van
De nieuwe wildernis.
Zonder de ophef die een programma als
Springwatch kenmerkt komt de menselijke toeschouwer dicht bij zeearenden, bevers, pimpernelblauwtjes, driedoornige stekelbaarsjes, futen en allerlei andere aan water of nat landschap gebonden dieren. Van de zeearend wordt wel gezegd dat die eeuwenlang verdreven is geweest; de bever was uitgeroeid en is opnieuw geïntroduceerd en met succes; het pimpernelblauwtje is ook opnieuw uitgezet op een enkele plaats, de Moerputten bij Den Bosch. Of het optimistische idee waarmee de film afsluit, dat "wij" - de mens in deze streken - nu beseffen dat wij gelijk zijn aan deze dieren klopt durf ik niet te denken - niet op een dag waarop een bericht langskomt dat een bever is opgeblazen met vuurwerk - de jaarlijks toegestane terreur
in Nederland, en nu eindelijk eens weg er mee! De hoofdtitel van de film is een verwijzing naar het vers van Marsman,
Denkend aan Holland, in feite is maar weinig van het materiaal in het huidige Holland gefilmd. Over de afhankelijkheid van en wisselwerking met het water mag de gedachtenvorming best bevorderd worden, daar niet van.
Het commentaar, gesproken door beroepsacteurs, is nogal eens van Polygoonjournaal-gehalte en ja, het is een Nederlandse film dus er wordt in gerampetampt, maar dan wel door dieren...
Wel aanbevolen en het witte doek is altijd toch een andere belevenis dan dit scherm...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten