Doorgestoken kaarten bij verkiezingen, ze zijn gewoon en in het algemeen wettelijk vastgelegd, dus: niets te zien, doorlopen alstublieft. Dat de PSOE met 1,3% meer van de stemmen in Spanje dan Podemos, de post-15-mei-partij, 21 zetels meer krijgt, het hoort zo. Dat Syriza een zo goed als absolute meerderheid heeft, eigen schuld van de rechtse wetgevers, wier regels zich tegen henzelf keren. Ook al is er geen reden meer om blij te zijn over Syriza - en ik ben ook niet opgetogen over Spanje, hoe bijzonder het ook is dat Podemos in een klap de derde partij van het land is geworden. Vooral in de "minderheids"- gebieden heeft Podemos de PSOE overvleugeld.En een maand geleden won een zogenaamd nationalistische partij, Recht en Rechtvaardigheid, afkorting heel veelbelovend PiS, 39% van de stemmen in Polen en dankzij het knoeierige kiesdrempelsysteem is dat voldoende voor een absolute meerderheid. Die verzilverd wordt op alle fronten, tot het Constitutioneel Hof toe. En wie zit er mee dat de ruim een kwarteeuw geleden verworven parlementaire democratie in Midden- en Oost-Europa langzaam maar nogal zeker wordt weggerold? Wie zal de demonstranten in Polen nu bijstaan? Ze zwaaien met Poolse en met EU-vlaggen: het regime heeft niet veel op met de EU waar Polen zo nodig lid van moest worden ruim elf jaar geleden. De demonstranten willen bij "Europa" horen, maar interesseert dit "Europa"nog?
1 opmerking:
Dit soort ondemocratische kiessystemen bestaan ook in Engeland en Frankrijk.
De VS spant daarbij wel helemaal de kroon.
Een reactie posten