De stille ondergang van de SUN

Bij de gelegenheid van de presentatie, althans voordrachten verband houdende met de verschijning van de nieuwe vertaling van het Communistisch Manifest, zag ik de vrouw ("het meisje" zoals zij zich bij onze laatste ontmoeting zelf nog noemde) van de SUN weer eens, nu als (freelance) vertegenwoordigster bij de publiciteit van Vantilt. Nee, de SUN bestaat niet meer, vertelde zij mij. Dezer dagen heb ik - wat is toeval, ik heb het gekocht bij de liquidatie van de Rooie Rat - een boek van Paul van Tongeren over deugdethiek onder handen, misschien wel een van de laatste uitgaven onder de naam SUN. De zonnecirkel gesloten - Paul van Tongeren heb ik ontmoet in mijn "Biafraanse" tijd, in 1969, toen het eerste werkje van de Socialistiese Uitgeverij Nijmegen uitkwam, Nota Veringa - de grenzen aan de demokratisering. Een brochure die ik met rode oortjes heb gelezen, de passages en verwijzingen naar Agnoli en de voorparlementaire ruimte waar de werkelijke beslissingen al vallen.
De uitgaven rond de nota-Veringa gaven meteen al de scheiding der geesten aan in wat de studentenbeweging heette. Hoewel de Socialistische Uitgeverij Amsterdam, kopiërende naam, vervolgens De Wet Veringa: het einde van de demokratisering uitgaf zou deze aan de ASVA verbonden uitgeverij de CPN-partijlijn verder volgen. En die hield in dat de Partij mooie dingen deed voor de werkende en de gehele bevolking in het parlement en dat die voorparlementaire ruimte maar onzinpraat was uit gauchistische hoek.

Agnoli zou later apart worden uitgegeven, De transformatie van de demokratie.

De SUN. De naam werd niet meer voluit geschreven op den duur, het Socialisties was al Socialistisch geworden, en op zeker ogenblik werd het fonds overgenomen door Boom, de uitgeverij die van Meppel verhuisde naar Amsterdam. Toen werd het plotseling SUN te Amsterdam. De SUNSchriften, de uitgaven die, net als bijvoorbeeld Prisma- of Aulapockets genummerd werden, verloren intussen hun naam en hun nummering. De laatste vier jaar was het fonds geheel gewijd aan architectuur, wel al eerder een aandachtspunt maar niet exclusief, bij de uitgeverij. Deze specialisatie die buiten mijn blikveld valt heeft er waarschijnlijk voor gezorgd dat ik de stille beëindiging van het fonds heb gemist, op de weer zo symbolische dag 1 mei, 2012.