Terugbetaling met rente

Drie nummers uit de lijst van Radio 270, 9 april 1967. Graven in Herinnering.

Pay you back with interest, Dana Gillespie
Het origineel is van de Hollies. Ik kan niet zeggen dat ik die versie ken - tempowisseling en stomp, wonderlijk nummer


Peculiar situation, Young Idea. Ook een Holliesnummer.


1 to 7, Gates of Eden. Dit hoor ik naar mijn weten voor de eerste keer...

Biafra als toekomst

Biafra zou als apokalyptisch gezien kunnen worden, maar het wordt ook als mythisch millennaristisch toekomstbeeld gezien. Toegespitst op de Igbo als blijkbaar het dragende volk.
Er ontgaat mij iets bij deze eschatologie...

Portfolio 25: Dat alles gewoon doorgaat, dat is juist de katastrofe - Stem des volks - Laatste nacht voor de junta

Dat alles gewoon doorgaat, dat is juist de katastrofe

Een stukje service
Een beroep op uw ondernemingszin
Stukje klantgerichtheid
Flexibel en bekwaam zijn in administratie
Stukje gevoel voor wat de Markt wil
Talent en vervulling van je jeugddroom
Stukje aanpassing aan de Veranderde Omstandigheden
Geen geitenwollensokkenmentaliteit
Stukje meedenken met de mens aan de andere kant van het loket
Van aanpakken weten en inzicht hebben in wat je kunt vragen
Stukje financieel inzicht
Weten wat je wilt en wat de overheid wil
Stukje besef van de noodzaak tot opnieuw integreren
Inzicht in wat je opdrachtgever wil hebben
Stukje gevoel voor waar de winstmogelijkheden zitten
Goed nadenken over je verdienmodel
Stukje gevoel voor wat je kunt declareren
Weten dat de bomen niet tot in de hemel groeien
Stukje touw ergens misschien?

De stem des volks

"We staan hier bij mevrouw De Bruin en, mevrouw De Bruin, wat gaat er nu door u heen?"
"Nou u het zegt, het is alweer uren geleden dat ik iets gegeten heb dus volgens mij gaat er niets meer door mij heen. Of het glaasje jus dat ik net opheb, telt dat ook?"
"Ik bedoel: wat voelt u nu?"
"Ach mijnheer van de televisie, leuk dat u het vraagt. Ik heb een chronische ziekte waardoor ik echt vierentwintig uur per dag pijn voel. Gelukkig kan ik wel slapen, dat nog wel. Maar ja, wat ik nu voel? Dezelfde pijn als altijd."
Verslaggever kijkt even naar de regie.
"We moeten verder mevrouw De Bruin, bedankt voor uw medewerking. Prettige dag verder".

De laatste nacht voor de junta


De luitenant-generaal liet even moedwillig zijn monocle uit zijn rechteroog vallen. De meeste mensen dachten dat hij het voorwerp niet nodig had om beter te zien, wie hem goed kende wist dat het wel nodig was. En dat hij er de voorkeur aan gaf boven een speciale bril vanwege de distinctie die het uitstraalde. De gespeelde verbazing was snel voorbij en hij deed de monocle weer in.

Hij liep naar het kabinet om er glazen en een fles uit te halen, deelde rond en schonk zelf met krachtige hand uit.
"Mijne heren, een toost op het welslagen van onze onderneming. Het regime heeft nog een dag voor de boeg, daarna is het voorbij!"
Hoera! riepen de anderen en dronken uit.

De vraag naar wat je aanhad

Bij een verhaal als dit heb ik het gevoel dat ik als het konijn in de lichtbak kijk, een konijn dat zich dan wel kan afvragen of er onraad komt of niet. Dat levert dan de verstarde houding op.

Mijn verhaal is enigszins overeenkomstig. Alleen was ik tot op zekere hoogte toegeeflijk, ieder diertje zijn pleziertje, als hij maar niet denkt dat hij tot het uiterste kan gaan. Toen hij begreep dat hij die kans niet kreeg wilde hij gewelddadig worden. Maten in het café dekten mijn smadelijke aftocht. Ironie ten opzichte van de naam "fietsersafstappen" - ik rende met mijn fiets in de hand de straat uit, kon hem niet eerst van het slot halen want dat kostte tijd in een delicate houding. Daarbij verzwikte ik mijn enkel. Toen ik met die pijnklacht bij de huisarts kwam en het nodig vond uit te leggen onder welke omstandigheden het was gebeurd kreeg ik de vraag of ik het eigenlijk niet lekker had gevonden en of ik zeker wist of ik niet homoseksueel was. Het was wel een vervangende arts die ik niet kende verder.

"Wat had je aan?"

Iraakse vluchtelingen danken Nederland

Tien jaar na de Schipholbrand - het is zowaar even mooi weer als toen, een ouwewijvenzomer of Indian Summer, een politiek correcte naam weet ik even niet. Een verschil met "toen" is dat er inmiddels een fractie is van een eenmanspartij die vreemdelingenhaat predikt en "verzet" tegen de komst van vluchtelingen. Een fractie die in peilingen de grootste partij van Nederland wordt genoemd. En er zijn de "sociale media" als facebook en twitter waarop men al dan niet zal juichen als zoiets nu weer zou gebeuren - als het dan al niet aangestoken zou zijn in het kader van het verzet van die eenmanspartij.

Ik nader met de bus het circuit bij het Haarlemmermeerstation en ik zie de nationale driekleur wapperen bij demonstranten op het gras. Heeft vast iets te maken met de opvang van vluchtelingen in het voormalige huis van bewaring bij dit circuit. (Bitter: het was een tijd onder de naam Vluchthaven toevluchtsoord voor geklinkerden van Wij zijn hier). Een demonstratie tegen! en vandaar die driekleur?

Als de bus de zwenking maakt van het circuit af kan ik knippen, meer kan ik niet doen. Dus ik kan u melden dat hier op de spandoeken staat: Iraakse vluchtelingen danken Nederland. De panarabische Iraakse vlag wordt ook, kleiner en onopvallender dan die Nederlandse, gevoerd. Dat zou u kunnen zien op de foto als u het zou kunnen zien. Ik meld het maar.

Traangas op straat en in het parlement

In de EU/NAVO-narcoprotectoraten afgescheiden van het restant van Joegoslavië is de onrust op straat. In deze verwarrende tijden zijn de demonstranten in Podgorica, Montenegro, in verzet tegen een regering die er al een kwarteeuw zit en die op de hand is van EU en NAVO (vandaar waarschijnlijk dat er nooit gepraat wordt over dictatuur in dit kleine land, ook al wordt de regering "links" genoemd). Duizenden betogers werden zaterdag bestookt met traangas.

Zie het ongelooflijk kinderachtige toontje waarop toestanden in in Kosovo worden beschreven door een Nederlandse omroep-organisatie. Maar het wordt genoemd. Dat het in het "parlement" aldaar om verdergaande etnische zuivering gaat moet niet te zeer beklemtoond worden. Dit is echt bij wijze van uitzondering, een verwijzing naar Nederlandse omroep. Het was ooit anders ,maar het besef vergaat mij langzamerhand wanneer dan...

Herfstbeeld 2015 - clowngriezels en vermomde bladeren

We zouden de traditionele verjaardagspaddestoelentocht houden in het park dat door het leven gaat met de naam Baarnse Bos. Een wisselstoring bij Station Muiderpoort dwong ons om te reizen via Utrecht.

Op het traject Utrecht-Baarn liep het treinverkeer vervolgens vast doordat een of andere malloot in clownspak op de rails sprong en de machinist enorme schrik bezorgde ("bijna-aanrijding"). De enkelsporige baan raakte in het ongerede en dankzij deze figuur verviel de boswandeling. Toch hebben we nogal wat paddestoelen aan de randen van het bos gezien.

Hier zelfs drie soorten bij een stronk. Zoekplaatje.

Mimicry moet een functie hebben, "wordt ons geleerd". Ik zou niet weten wat het nut voor deze paddestoelen is om er net als de omliggende gevallen bladeren uit te zien. Weer een zoekplaatje.

"Ik ben dol op uien"

Nothing in the world by Geneveve - ik hoor het afgekondigd op een radiofragment uit 1966 en uit de diepten van mijn herinneringen wellen volledige klanken op. Dit was geen hit, maar ik kende het wel en had het in mijn eigen lijst staan. Staat het op YT? Nee dus. Maar de mysterieuze zangeres is wel vertegenwoordigd met deze single.


Once


en de b-kant, Just a whisper.
En dan dient zich in Herinnering, die eigenaardige metgezel, de versie van Laurie van He understands me aan, ook 1966. Ook onvindbaar. Zij blijkt wel tevens een cover van dit noveltynummer op haar naam te hebben.


I love onions. Iemand die wordt begeleid door het orkest van Ivor Raymonde kan toch niet zo vergeten zijn?


Het origineel van Susan Christie. Die goed voor meer dan een cultnummer had moeten zijn maar pas in de jaren nul "ontdekt" is. Dat zoeken we dan maar verder uit.

Vorige week vond ik een al-heel-lang-niet-gehoord nummer, uitgevoerd door Bobby Shafto. De vondst van zijn naam als zanger voerde mij naar een nog langer-niet-gehoord-en-destijds-gewaardeerd nummer.


Love, love, love, 1964
Zijn echte naam is Robert Farrant, Bobby Shafto is de naam van een figuur in een kinderliedje die echt bestaan moet hebben maar wie het was lijkt mij niet interessant...

Grondstofjutten aan het Katwijkse strand

Strandseizoenen zijn eigenlijk nooit voorbij, en dus is rotzooi op het strand, achtergelaten door bezoekers zonder moraal, of aangespoeld, ook altijd voorhanden.
In Katwijk aan Zee is tegen de troep het Positieve Initiatief van het grondstofjutten ondernomen. Voor wie de wandeling nuttige invulling wil geven.

Interview met Tom de Booij

Als de landelijke omroep vooral fascisten en fascistoïden aan het woord laat is het aan de "landelijke" omroep, als u de fijne nuance aanvoelt, om een anarchist aan het woord te laten.
RTV Baarn interviewt dwarse stadgenoot Tom de Booij, april 2014. Helaas in vier losse delen.


Deel 1


Deel 2


Deel 3


Deel 4

Landdiefstal in Afrika - gecompliceerder dan gedacht?

Een stuk uit Foreing Policy dat vraagtekens zet bij de omvang van de landroof in Afrika van buitenaf. De opmerkelijke conclusie: privatisering kan alleen geslaagd verlopen als er een sterke overheid is, en daar is Afrika op de meeste plaatsen niet in gespecialiseerd. Ieder nadeel heb zijn voordeel.

Het andere verhaal.
En men kan bedenken, maar het vergt een heel klein beetje denkwerk, dat de "objecten" van landroof naar het werelddeel van de rovers proberen te vluchten.

Demonstraties voor Radio Biafra

Na de arrestatie van het hoofd van Radio Biafra werd vandaag gedemonstreerd in Awka, de hoofdstad van de deelstaat Anambra. De arrestatie lijkt samen te hangen met onenigheid binnen de beweging voor de actualisering van de Staat Biafra zelf, waar de Nigeriaanse overheid dan misbruik van maakt.

Margareta Porete - mystiek en inquisitie

Thesis heette in Nederlandstalig België wat in Nederland scriptie heette. Een dissertatie op zijn Nederlands was dan een scriptie. Misschien zijn de termen gehandhaafd, ondanks de van hogerhand gedecreteerde veramerikaans-engelsing van de universiteit.

Hoe dan ook, hier een scriptie in de Vlaamse zin over Margareta Porete, de mystica die op grond van allerlei schandelijke aanklachten (dat is wat ik er van begrijp) door de inquisitie vermoord is. Radicale mystiek buiten het Boek om als reden om iemand te doden.

Glosse over de vaderloze maatschappij

In het boek van Auke Boersma over zijn jaren als Provo komt het tot uiting dat hij, hoewel een vader hebbende, gevoelsmatig vaderloos lijkt op te groeien. Boersma suggereert dat dit voor meer provo's zou kunnen gelden. Mij schiet te binnen dat Peter J. Muller, medeoprichter van Hitweek, eenmaal gepromoveerd of gedegradeerd tot columnist bij De Telegraaf ook zinspeelde op De Ontbrekende Vader.
Nu is de Afwezige Vader bijna een vast gegeven geweest in mijn leven, dus het verbaasde mij destijds dat mensen van mijn generatie zich daarover beklaagden terwijl zij wel degelijk een vader hadden.
In de korte bespreking van Boersma's boek heb ik de verwijzing naar dit op zich opmerkelijke thema achterwege gelaten. Misschien uit persoonlijke onmacht op dit punt. Ik verwijs maar naar een bespreking van Mitscherlichs boek over de weg naar de vaderloze maatschappij.

Zie mij wenen...

It's alright, The Ugly's. Kom op jongens, dat valt toch wel mee...


The immediate pleasure, The Eyes

Gezegend het medium YT. Dit heb ik slechts 48 jaar geleden voor het laatst gehoord toen het in mijn persoonlijke top-10 stond. Tranen van ontroering...


See me cry, Bobby Shafto

En weer is Walter Benjamin actueel...

Een bijdrage aan de ambulante wetenschappen: de vraag of Walter Benjamin migrant of vluchteling was. Alsof het verschil zomaar te bepalen is.

Vijf schrijfsters uit de omgeving van Vrede / de Vrije Mensch

Als "bijvangst" bij dit artikel kan ik de aanwezigheid van niet alle, maar wel een aantal schrijfsters uit de kring rond Vrede en het humanitarisme/christen-anarchisme op dbnl melden. Het valt op dat zij nogal vertegenwoordigd zijn als kinderboekenschrijfster, te beginnen met Ali Sanders van Loo, van wie evenwel alleen een modern-Hoogduitse vertaling van de Beatrijs online staat.

Verder: Christine Doorman, Marie Boddaert [tevens, niet geheel terzijde, de eerste schoonmoeder van Felix Ortt], Nellie van Kol, over wie Domela schamper brieste dat zij was overgelopen naar het Leger des Heils, en tenslotte Titia van der Tuuk, aan wie met de enkele kwalificatie "feministe" wellicht tekortgedaan wordt. Of het moest zijn dat het begrip feminisme dezer dagen zo getrivialiseerd is tot "goede baan voor hoogopgeleide witte vrouw" dat het daardoor verkeerd aanvoelt. Maar veel anarchistes hadden een hekel aan het woord.

De meeste mensen zijn aardig

In dagen waarin de fascisering van met name Nederland voort lijkt te gaan, op het thema "vluchtelingen" die vooral moeten wegblijven of ontmoedigd, en waarin in de luwte van de gelijkgeschakelde media aardige mensen dan toch gewoon aardig zijn, zonder vragen te stellen of over uitkeringen te praten - in deze dagen dus blijft Rutger Bregman niet alleen in de vaststelling dat de meeste mensen aardig zijn, aan de hand van Peter Kropotkin.

Men kan er toch haast van op aan dat George Monbiot dat Nederlandse online blad niet gelezen heeft. Ook in Engeland is het heersende vertoog, dat altijd het vertoog van de heersers zal zijn, dat egoïsme goed is en altruïsme niet.
Ik ben ook maar matig tevreden, zacht uitgedrukt, met de aanbeveling dat altruïsme in evolutionair opzicht zo behulpzaam is voor Homo sapiens. Het betekent namelijk toch weer dat op zeker niveau egoïsme (maar dan soortegoïsme) een belangrijke rol speelt.

Het artikel dat aanleiding is tot Monbiot's beschouwing staat hier.

Van kippen en Grote Smurfen - waar zijn toch die Provo's heen?

Auke Boersma, een van de minder bekende betrokkenen bij Provo, heeft voor zijn zoons herinneringen aan die roerige dagen opgeschreven. In het kroonjaar van vijftig jaar Provo zijn die memoires uitgegeven onder de uitgeversnaam De Parel van de Jordaan – naar de verantwoordelijken voor het roemruchte blad God, Nederland en Oranje. Wegens het roepen vanaf een standbeeld in Dordrecht nog wel van de kreten “Weg met de smurf die smurf smurft” en “De Grote Smurf moet met vakantie!” werd hij op rechterlijk bevel onder psychiatrische behandeling geplaatst. Een mooie schets hoe politiestaat Nederland in 1966 functioneerde.

Boersma maakt duidelijk dat er een verschuiving plaatsvond bij Provo toen “de studenten” er in de tijd van Het Huwelijk bij kwamen – niet dat er eerder geen studenten bij betrokken waren (hijzelf bijvoorbeeld) maar Provo was niet studentikoos. Waarmee niet op jool gedoeld wordt maar op de behoefte tot redeneren en discussiëren die naar zijn zeggen inherent is aan studentenbijeenkomsten. (Ik ken dat verwijt uit iets latere dagen en denk nog steeds: “is dat zo?” – maar het zal wel). Dat Provo een zogezeid ongeregeld zooitje was komt goed tot uiting. Het wittekippenplan kwam in de eerste plaats tot stand doordat een van zijn grote broers in de kippenkwekerij zat en de kippen ter beschikking stelde als onderstreping van het Plan. Naar de kreet “Kip kip kip zonder eieren!” die je als Amsterdamse jeugdige naar de politie riep, op veilige afstand (ach! wat lang geleden dat ik die hoorde, of las dus). Geen knuppels of handboeien maar aspirientjes en desgewenst condooms om uit te delen. Het is er niet van gekomen. Het wittehuizenplan “Redt un pandje Bezet un pandje” daarentegen zou nog echt in grote mate school maken, ook al was “kraken”, op goed geluk ergens intrekken, wel al praktijk.

Juist deze persoonlijke beschrijving van Provo van binnenuit roept bij het ter sprake brengen van verwikkelingen en personen die elders achteloos ongenoemd blijven – de rol van studenten dus, en de positie en rol van de vrouwen, al helemaal een sluitpost elders – vragen op waarvan je je kunt afvragen of ze nog beantwoord zullen worden. De aanleiding van het kroonjaar is bijna voorbij.

Wat ik met een mengsel van herkenning enerzijds en de vraag “moet het echt?” las waren de beschrijvingen van eerste keren bij zijn eerste en zijn tweede geliefde, beiden uit de Provokring. De functie ervan voor het publiek dat het boek leest (en ik beveel het u aan dit te doen) is, vermoed ik: duidelijk maken dat het niet direct een groot rampetampfeest was, ondanks het “sifylus(sic)-schema” dat ooit in een nummer van Provo is geplaatst.

– Auke Boersma, Waar zijn al die provo's heen? Amsterdam: De Parel van de Jordaan, 182 p., 14,95 euro.

Dubbele boterham met kaas 17 - boekhandel terug bij af

Op 3 oktober 2015 sloot boekhandel De Rooie Rat in Utrecht voor het laatst zijn deur. De winkel was failliet, iets wat de grootste kan overkomen zoals gezien bij een Selexyz-onderdeel als Scheltema in Amsterdam. In dit geval zijn zogeheten durfkapitalisten die de zaak leegeten ver te zoeken. De RR (zo kort ik de naam verder maar af) zat op een uitstekende plaats aan de Oudegracht, een diep pand waarin het lang dwalen kon zijn, vooral ook in de antiquarische afdeling achterin.

Het gaat niet goed met “het linkse boek” in Nederland, zoals het met “links” in het algemeen niet goed gaat. Het heersende vertoog – men kan het natuurlijk het vertoog van de heersers noemen – neigt naar uiterst rechts, waarbij standpunten en historische kwalificaties moeite- en straffeloos aan de ergste en moedwillig domme praatjesmakers worden getoetst. Op het ogenblik van schrijven is op afroep van de langstzittende geachte afgevaardigde in de Tweede Kamer het ”verzet” begonnen tegen “de elite” die de “massa-immigratie” bevordert van moslims die “onze vrouwen gaan pakken” en “hun cultuur” komen opdringen, met als speerpunt het verbieden van “onze Zwarte Piet”. Tevens was Zuid-Afrika leeg toen de blanken er arriveerden en Hitler was links. Op zo'n niveau valt geen linkse boekencultuur te bouwen. Het is bijna een wonder dat er toch nog wel eens iets uitkomt. Maar dan is de concurrentie met de andere winkels en de internet-verzendmogelijkheid nog niet uit te vlakken. En de betrekkelijke ontlezing veroorzaakt door het internet telt ook – maar die moet men niet overdrijven: geef de mensen iets belangwekkends op papier en zij zullen het niet verwerpen.

De RR is ooit begonnen als een koffer die rondreisde langs manifestaties en zo maakt de winkel dan zijn her- of doorstart. Terug bij af, maar in een aanzienlijk vijandiger politiek klimaat dan toen de koffer op reis ging en neerstreek als eerste winkelruimte in de Raadskelder, onder het Utrechtse stadhuis. Bijna een halve eeuw terug in de tijd. De dagen waarin colporteren, inderdaad, op straat of bij manifestaties, het zwaartepunt vormde – ik heb er eerder over geschreven. Toen ik ging studeren was er in de entreehal van het Oudemanhuispoortcomplex in Amsterdam bijna altijd een literatuurtafel van de Studenten Vakbeweging of de ASVA, toen nog geen aanhangsel van de CPN. Deze mogelijkheid om kennis te maken met al dan niet “grijze literatuur” ter linkerzijde werd afgesneden na de Maagdenhuisbezetting van 1969. Geen nood: er kwam Athenaeum Nieuwscentrum, en de winkel van Van Gennep, spoedig aangevuld met een ramsjdependance. Het Nieuwscentrum was een soort maatschappelijke koortsthermometer waar men van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat terechtkon. Voorbij, voorbij, en voor de “linkse” literatuur moet men een deur verderop zijn, in de “gewone” boekhandel. Van Gennep is nog voor het overlijden van zijn naamgever gesloten. Het Fort van Sjakoo, dat in zijn begindagen flink gevuld was met de inhoud van de boodschappentas van Bas Moreel – vertegenwoordiger van het Anarchistische Boek en Blad in de jaren zeventig – bestaat nog. Toen de gemeente vond dat er maar eens “marktconforme” huur betaald moest gaan worden in deze hoek van Pretpark Amsterdam, bij Rembrandthuis en Fleamarket, is de ruimte gekocht. De gemeente had even over het hoofd gezien dat het hele pand niet meer bestaan zou hebben als we (in dit geval kan ik in de eerste persoon spreken) het niet tegen de speculantensloopkogel hadden verdedigd.

Het Fort heeft nog een zusterwinkel in Groningen, Rosa, en daarmee hebben we het inmiddels wel gehad in Nederland. De hele informatie-infrastructuur wat betreft het “linkse boek” – waar ook onder andere wereldwinkels deel van uitmaakten – is weg. Bijna zou ik De Oude Mol vergeten te noemen, in Nijmegen, alweer jaren Roelants v/h De Oude Mol geheten, maar die heeft allang niet meer de pretentie een linkse boekhandel te zijn.

Veel van wat vroeger als brochure of blad zou zijn verschenen staat nu op het internet, dat is waar, maar een ruimte waar ontmoetingen met nog niet bekende ideeën kunnen plaatsvinden (of met mensen) is toch nog iets anders. De RR hoopt op den duur een vaste ruimte te vinden waar ook bijeenkomsten kunnen plaatsvinden – zoiets als de Raadskelder van voorheen dus. Terug bij af, maar anders uiteraard.

Fascisme is een sluipmoordenaar: bestrijdt het voor het te laat is! Blokkeer Pegida!

- door Joke Kaviaar -
Van het zich openlijk zich laten manifesteren van extreem rechts gespuis komt haat en geweld. Hun anti-islam en 'Eigen Volk Eerst – Vol is vol' predikers doen zich voor als 'bezorgde burgers', maar zowel de Pegida kopstukken als een figuur als Wilders hebben maar een enkel doel voor ogen: hun gedachtengoed te laten accepteren en gemeengoed te maken.

Ik vraag me af waarom er nog steeds mensen zijn die vinden dat je moet praten met zulke lui, waarom je hen aan het woord moet laten in de media, waarom je hen de kans moet geven te demonstreren, zich te manifesteren. Dat vraag ik me al jaren af. Ik schreef in 2004 al dat het beleid van Verdonk destijds de uitvoering van de ideeën van Janmaat was, maar ja, wie luistert er? En krijg die geest nog maar eens terug de fles in. Is het vanwege de vrijheid van meningsuiting die selectief ten gunste van hetzende haatzaaiers wordt gehanteerd? Vrijheid van meningsuiting als argument, dat is toch een gotspe als die zogenaamde mening alle vluchtelingen en migranten als terroristen of criminelen afschildert om zo te bewerkstelligen dat ze worden aangevallen op straat of in hun huis?


Het is hier Duitsland nog niet. Maar met de Pegida manifestatie aanstaande zondag op Vredenburg in Utrecht wordt de haat en het geweld uit Duitsland rap geïmporteerd. Moet ik nog uitleggen dat het geen bezorgde burgers zijn? Dat is al gedaan. Maar de stemming zit er al langer in. En dat is reden te meer om Pegida geen kans te gevan in Utrecht zondag. Wilders en co plukken de stinkende vruchten van het zaad dat gestrooid is. Niet alleen Pegida is het probleem, het is de voedingsbodem voor Pegida die maakt dat het normaal gevonden wordt om hen hun gang te laten gaan. Pegida is één van de uitwassen. Zo wordt Hans Janmaat tegenwoordig als een visionair gepresenteerd die gelijk had in de jaren tachtig, wordt racist Joost Niemöller, vriendje van Indentitair Verzet en Voorpost, op de radio uitgenodigd (alsmede ondergetekende die hiervan niet op de hoogte werd gebracht, waarmee getracht werd met mijn hulp de spreekruimte van een racist te legitimeren), en werd diens
laatste boek over – ja alweer die – Hans Janmaat zelfs aangeprezen in het programma Buitenhof op televisie. Moeten we het ook nog hebben over Wilders? Daar had van meet af aan een Cordon Sanitaire omheen gemoeten, maar nee,.. democratie, weet u wel?
Waar is de tijd gebleven dat we racisten nog mochten benoemen voor wat ze waren, zonder daarvoor te worden vervolgd? Iemand een fascist of racist noemen, pas maar op, voor je het weet krijg je een dagvaarding in de bus.

De laatste week zien we toenemende 'acties' tegen vluchtelingen. Het is de opmaat voor meer ellende. Nu nog spandoeken en leuzen en hakenkruizen tegen vluchtelingen gekalkt op muren, maar wat volgt? Is 'Oranje' het begin? Zien we straks ook brandstichtingen in AZC's?

In het kielzog van extreem rechts volgen andere partijen hielen en konten likkend om stemmen af te snoepen van Wilders. Dat zie je aan het Europees 'asiel'beleid. Al jaren. Ook nu zie je dat de keerzijde van het binnenlaten van vluchtelingen is dat er wordt geroepen dat die andere vluchtelingen, die 'economische' vluchtelingen, die hier 'alleen maar komen om een beter bestaan te zoeken' zo snel mogelijk moeten worden gedeporteerd. En weer wordt er geroepen dat het tekort aan sociale huurwoningen door de komst van vluchtelingen komt en dat vluchtelingen die jaren op hun status hebben moeten wachten en in de wachttijd niks mochten en konden nu erop worden aangekeken dat ze recht op een woning hebben. Dat kán natuurlijk niet! En dus wordt er gesproken over containerwoningen.

Vluchtelingen, ze zijn zogenaamd welkom, zo wendt de politiek voor, maar dat is slechts zolang ze bereid zijn zich als
tweederangs burgers te laten behandelen. Intussen worden plannen beraamd om de grenzen verder dicht te gooien en het aanvragen van asiel nog moeilijker en kanslozer te maken.

Wilders roept op tot 'verzet' en krijgt wat hij wil. Wilders opent een 'meldpunt overlast asielzoekers'. Ook de normaalste zaak van de wereld. Dit is de laatste pak 'm beet tien jaar of meer zorgvuldig opgebouwd met de hulp van gevestigde politici die menen dat racisme alleen kan worden bestreden door het gedachtengoed in een ander jasje over te nemen. En zo kan het bijvoorbeeld ook dat 25 mensen die bezwaar maakten tegen de komst van vluchtelingenopvang hun zin hebben gekregen in Soest. Dan heet het: "Er is geen draagvlak voor". Probeer maar eens de komst van een gezinsgevangenis voor vluchtelingen tegen te houden, zoals in de campagne tegen Kamp Zeist, dan luistert er niemand en gaan bestemmingsplannen voor op menselijkheid.

Ja, het gebeurt geleidelijk, stiekem, het is lastig het moment aan te wijzen waarop het begonnen is. Fascisme is een
sluipmoordenaar. Hij overvalt je niet, hij bekruipt je. Als je niet oplet, raak je besmet. Teveel mensen zien in rechts-extremisten gesprekspartners waarmee je in discussie moet gaan. Maar daarmee maak je hen salonfähig. Je gaat toch niet praten met mensen die stemming maken tegen vluchtelingen, tegen migranten, tegen Marokkanen, tegen Moslims, tegen 'buitenlanders' of 'allochtonen'? Ze verkopen netjes verpakte vreemdelingenhaat, soms voorzien van een wetenschappelijk sausje en daarom des te gevaarlijker. Dat racisme, dat fascisme, dat wordt al lang niet meer alleen gepredikt door figuren als Wilders. De hele samenleving in dit land is doordrenkt van racisme, en de wetten zijn er dan ook naar. En je ziet het overal in, van Zwarte Piet en Gouden Koets tot etnisch profileren en politiemoord in Den Haag. Het is allemaal onderdeel van hetzelfde probleem: de gedachte dat 'wij', de witte Europeanen, de Westerse profiteurs van slavernij, kolonialisme en kapitalisme, superieur zijn.

Legitimeer je racisme door het geen strobreed in de weg te leggen, dan raakt het ingeburgerd, gelegaliseerd en stelt niemand nog kritische vragen. Wie nog wel kritische vragen stelt, kan de wind van voren krijgen. Zo kon een inspreker op een avond over vluchtelingenopvang in Purmerend vorige week rekenen op intimidatie door de NVU.

Zondag in Utrecht. Pegida mag van de gemeente Utrecht geen route lopen maar wel manifesteren op Vredenburg. Om 14 uur zou het moeten gebeuren. Neo nazi's kondigen ook hun komst aan. De gemeente Utrecht is vast van plan hen ruim baan te geven en de tegenstand tegen deze vuilbekken de kop in te drukken. Alles onder het mom van vrijheid van demonstratie. Er wordt slechts gekeken naar wie er wel of niet iets netjes heeft aangemeld, niet naar de inhoud. Democratie is op zijn best als een wolf in schaapskleren. Als de gevestigde orde samenspant met fascisten laat de staat zijn ware gezicht zien. Niks nieuws onder de zon, maar wel reden te meer om er zondag te zijn. Verzet is noodzaak, nu meer dan ooit!

Fascisme is een sluipmoordenaar: bestrijdt het voor het te laat is! Blokkeer en overstem Pegida!

Ik ondersteun de emotie

En in die quasi-moderne eet- en drinkgelegenheid die ooit deel van mijn thuis was toen het nog een winkel was klinkt tenslotte muziek die ik heb leren kennen een verdieping hoger.


Pata pata, Miriam Makeba

Nog wat muziek uit die herfstdagen van 1967


Express way to your heart, Soul Survivors


I second that emotion, Miracles - Smokey Robinson mag niet de grootste levende dichter zijn maar hij kan wel dichten...

De Javastraat, ruim vier jaar later

Even kijken, links boven op de plank koffers, evenals rechtsboven grote boodschappentassen en koffers. Links twee kasten met erboven gekleurd geribbeld  glas, een van de ruitjes besloot eens op mijn hoofd te vallen wat er dramatisch uitzag en mijn moeder in paniek bracht. De winkel van mijn moeder is een horecagelegenheid geworden...

Achterin een door een gordijn afgescheiden ruimte om koffie of thee te drinken voor wie er achter de toonbank stond. Rechtsachter links de keuken, rechts de gang waar mijn autoped nog stond, mijn schommel hing en tot mijn zeventiende mijn fiets veilig stond opgeslagen. En achter de keuken een opslagplaats die wegens vocht niet gebruikt werd en dus clublokaal voor de DVK (Dieren Vrienden Klub) was. Daar ook de deur die toegang gaf tot de grote tuin, die ik met een maat een paar jaar onderhouden heb tot onze schooltaken te veel gingen eisen.

Een terras voor de tassenwinkel, later nog rotan en rieten toestanden en tenslotte een nare sleutelmaker. Er zitten op deze zonnige herfstnamiddag nog mensen ook. Mijn moeder heeft hier tot januari 2010 gewoond, het huis is opgegeven eind maart 2011. Zal het wennen? De snackbar en de oude sigarenwinkel (weet echt niet meer wat er later gezeten heeft) zijn dichtgetimmerd en bij wijze van protest ondergeplakt met bloemen. Niet iedereen is gediend van de gentrificatie van de Indische Buurt. Ik vind het vooral surrealistisch.

Herfstbeeld 2015 - Paddestoelen in het Zuiderzeepark

Op een vlottende omgevallen boom in de Geheime Sloot

Ik zou het een parasolzwammetje noemen, de naam bestaat. Of de kleine kegelvormige een vroeger stadium vormen of een geheel andere soort zijn zou ik niet durven zeggen - ik vermoed toch het laatste

Nogal veel omgevallen bomen waarschijnlijk van de grote storm van die merkwaardige afgelopen zomer. En paddestoelen die er van profiteren.

Het is nog zo vroeg in de herfst en toch al zo druk...

Herfstbeeld 2015 - Voor mij zal het Flevopark Zuiderzeepark blijven

Volop Oostindische kers op moestuincomplex Oostindisch Groen, nieuw naast het Zuiderzeepark

Het Geheime Slootje is niet zo geheim meer, ik heb het er eerder over gehad. Het pad loopt langs Jodenmanussie, de begraafplaats Zeeburg die nu weer degelijk afgesloten lijkt

Zwanenmeer in het Zuiderzeepark, uitzicht vanaf het terras van het proeflokaal van distilleerderij Het Nieuwe Diep, een onvoorziene gelegenheid midden in het park. Ik zeg Zuiderzeepark, niet omdat ik de Zuiderzee nog heb meegemaakt, want dat is niet zo, maar de naam was nog gangbaar toen ik in de buurt woonde.

Herdenking overledenen aan de Europese buitengrenzen 2015

De dag voor Allerzielen, zondag 1 november 2015, vindt op de steiger voor gebouw de Amstelhof in Amsterdam een herdenking plaats van de overledenen aan de Europese buitengrenzen. Bij de herdenking nemen verhalen over omgekomen migranten een belangrijke plaats in.

Aan de buitengrenzen van Europa spelen zich dagelijks drama’s af. Mensen die op zoek zijn naar een beter en veiliger leven, verdrinken in zee of komen op andere manieren onderweg om. Meestal naamloos, in stilte. Volgens onderzoekers gaat het sinds eind jaren ’90 om ruim duizend doden per jaar, in sommige jaren zelfs dubbel zoveel. Het aantal doden neemt de laatste jaren alleen maar toe. Een belangrijke oorzaak is het strenge migratiebeleid van de EU dat vluchtelingen dwingt risicovolle routes te nemen.

Voorafgaand aan de herdenking wordt op de zolder van de Protestantse Diaconie (enkele minuten lopen van de Amstelhof) een korte documentaire getoond, gevolgd door een inleiding van Tineke Strik. Tineke Strik is docent migratierecht, lid van de Eerste Kamer voor GroenLinks en bestuurslid van Defence for Children. Zij is ook lid van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa die tot taak heeft de mensenrechten te handhaven en democratie en rechtsstaat te bevorderen. Na haar inleiding vindt een plenair gesprek plaats.

Programma:

15.15 uur: inloop zolder van de Protestantse Diaconie, Nieuwe Keizersgracht 1A

15.30 uur: vertoning van korte documentaire, gevolgd door inleiding van Tineke Strik

16.00 uur: nagesprek

17.00 uur: start oecumenische herdenking op steiger voor de Amstelhof, met medewerking van ds. Arjan Plaisier (scriba PKN), pater Saliba Antonios (voorganger Syrisch-Orthodoxe Kerk) en Msg. Jan Hendriks (bisdom Haarlem)

Neem voor meer informatie contact op met de Protestantse Diaconie Amsterdam (Matthias de Vries), tel. (020) 535 30 34/ 06-13583823, of Catholic Worker Amsterdam, tel. (020) 06 – 81673263 (Gerard Moorman)

De herdenking wordt georganiseerd door Kerk in Actie, Justice and Peace Nederland, het Wereldhuis van de Protestantse Diaconie Amsterdam, Catholic Worker Amsterdam.

Dus Smokey Robinson was niet de grootste levende dichter...

Al Abrams moet een van die mensen zijn geweest die in de schaduw van Motown stonden en van wiens werkzaamheden pas iets uit de doeken wordt gedaan bij zijn overlijden: van chauffeur tot publiciteitsman.
Ik ben verrast dat het verhaal dat Bob Dylan Smokey Robinson de grootste levende dichter in de VS noemde uit zijn duim kwam. Dylan zweeg er maar over.
En dan de ophef over Motown dat eigenlijk geen blanke artiesten op de plaat wilde zetten, wat precies voor de ophef zorgde die Tommy Good (van wie ik evenwel ook nog niet gehoord had tot nu toe) nodig had. Zijn cover van Leaving here:



De A-kant die al evenmin te versmaden is, Baby I miss you:


Vreemd genoeg de enige single van Good die uitgebracht is in de dagen waarin het er toe deed, in 1964. En dan was deze man echt niet de eerste witte zanger onder contract bij Berry Gordy. Dorsey Burnette was hem net voor met Jimmy Brown (niet het drieklokkennummer), in de stijl van Johnny Cash.

Sloop Kamp Zeist!

- door Joke Kaviaar -

Open brief aan de gemeente Zeist voorafgaand aan
actiedag tegen de gezinsgevangenis op Kamp Zeist.. Tevens tekst bij demonstratie vanavond bij de gemeente Zeist.

Hoe kun je zeggen dat als iets wettelijk aan regels voldoet, het wel in orde zal zijn?

Hoe kan de gemeente Zeist zeggen dat als een aangevraagde bouwvergunning aan alle voorwaarden voldoet, deze kan worden verleend, terwijl er een belangrijke voorwaarde is waaraan de bouw niet voldoet, namelijk in het geval van de bouwvergunning voor de gezinsgevangenis op Kamp Zeist de voorwaarde: menselijkheid.

Het is een simpele voorwaarde. En dit is een simpele vraag: voldoet de bouw van een gevangenis om gezinnen, die gevlucht zijn voor honger, armoede of de gevolgen van klimaatverandering, op te kunnen sluiten, om hen te kunnen deporteren naar een plek zonder toekomst voor hun kinderen – voldoet die bouw aan een voorwaarde die veel belangrijker is dan die van regeltjes voor bouwstenen en beton? De voorwaarde: menselijkheid?

Meent de gemeente nu echt te durven beweren dat het enige belang waarmee zij zich bezighouden, het belang is van een bouwwerk, en niet een belang van mensen? Dan heeft u allen een hart van steen.

Gemeente Zeist, vandaag is het moment om op uw schreden terug te keren. Beschaamd, maar nog wel op tijd.
Vandaag is het moment om de rug te rechten tegen de landelijke politiek, tegen de Europese politiek, tegen economische belangen voortvloeiend uit uitbuiting van de derde wereld.
Vandaag is het moment om u te onderscheiden van al het extreem rechtse gebral, al het populistisch vertoon van volksmennerij, om niet toe te geven aan sentimenten van aangewakkerde angst en haat. Vandaag is het moment om het anders te doen dan de gemeente Soest, die het presteerde om op basis van 25 angst- en haatstemmen geen vluchtelingenopvang in de gemeente te beginnen omdat er 'geen draagvlak' voor zou zijn.
Gemeente Zeist: u kunt nu zeggen: er is geen draagvlak voor een gezinsgevangenis in een tijd dat mensen hier komen om te overleven, om een bestaan op te bouwen, om te leven. Dat geldt niet alleen voor al die mensen uit Syrië die nu Europa binnenkomen, dat geldt ook voor al die mensen die worden opgesloten in grensgevangenissen als Kamp Zeist. Er kan en mag geen onderscheid worden gemaakt in redenen die mensen hebben om te vluchten. Niemand heeft daartoe het recht. De Neederlandse staat niet, en ook u niet.

Mag een vluchteling alleen asiel aanvragen als hij dreigt te worden neergeschoten of gemarteld, maar niet als hij of zij van honger dreigt om te komen omdat die reden 'economisch' wordt genoemd en wordt afgedaan als 'gelukzoeken'? Is de dood van de één minder erg dan die van de ander? Wilt u voor de een wel verantwoordelijk zijn en voor de ander niet? Hoe zit dat? Beantwoord u die vraag eens? Zonder te verwijzen naar de landelijke politiek, laf als altijd?

Gemeente Zeist, u kunt zich niet verschuilen achter 'Het Rijk'. U heeft een eigen verantwoordelijkheid, een eigen geweten. Regeltjes over bouwwerken zijn veel minder belangrijk dan fundamentele vrijheden en rechten. Neederland is een rijk land. Er is plaats genoeg voor iedereen, inclusief heel veel vluchtelingen. Op de plaats van Kamp Zeist, het detentiecentrum Kamp Zeist, zou ook plaats kunnen zijn voor opvang in plaats van opsluiting. Het feit dat het voormalig militair luchtvaartmuseum als zodanig in gebruik gaat worden genomen, bewijst dat. Aan de ene kant van de muur en de hekken opvang, aan de andere kant opsluiting. Dat is hoe het er nu naar uit ziet.
U ziet het wel, u weet het wel, maar u sluit de ogen voor deze ongelijkheid net zoals voor de ongelijkheid in welvaartsverdeling op deze aardbol.

Wat niet weet, wat niet deert. Dat geldt vast en zeker ook voor het lot van de gezinnen met kinderen die met uw medewerking uit het land worden gezet. Van deze kinderen zullen geen foto's in de krant komen als ze zijn gestorven. Naar hen kijkt niemand om nadat ze gedeporteerd zijn. Als we zouden weten wat er met hen gebeurde, zouden veel meer mensen protesteren tegen de bouw van deze gezinsgevangenis. Het is hét grote geheim achter het deportatiebeleid, de achterdeur van het zogenaamd humane vluchtelingen binnenlaten, hetgeen overigens ook alleen maar tijdelijk zal blijken te zijn zodra de overheid meent dat Syrië of welk ander land dan ook weer in hun gesloten ogen veilig is.
Het grote geheim is de massamoord over de grens. De stille onzichtbaar gemaakte oplossing van het 'vluchtelingenprobleem': de dood achter de schermen. De moordexport per KLM lijnvlucht of Frontex chartervlucht. Uit het oog, uit het hart.

Uw gemeente weet als geen ander de schijn goed op te houden. Net als de overheid, en het bedrijf dat de gezinsgevangenis bouwt, De Vries en Verburg. Net als de Dienst Terugkeer en Vertrek die ik beter de Dienst Terreur en Verrek kan noemen. Net als het Centraal Opvang Orgaan Asielzoekers, of moet dat zijn: het Centraal Opsluit Orgaan Asielzoekers? Immers, ook zij werken mee aan de realisatie van de gezinsgevangenis. Aan de schone schijn van een gevangenis zonder cellen. Het is alleen maar een grotere kooi, anders niet.

Waarom staan we vanavond eigenlijk voor het gemeentehuis van Zeist? Praat ik tegen muren? Verwacht ik nu werkelijk met dit betoog, verwachtten de mensen die brieven met bezwaren tegen de bouw van de gezinsgevangenis stuurden, dat u naar mij en naar hen zou luisteren, zoals de gemeente Soest het oor liet hangen naar mensen die geen opvang van vluchtelingen in hun gemeente wilden? Zou het echt zo zijn, dat protest zinvol is? Of is het alleen zinvol wanneer het de vreemdelingenhaat dient, die van staatswege al lang in wetten is ingebed en dus past in het beleid? Is het alleen zinvol als mensen vluchtelingen een leven willen ontzeggen, als ze achter de hetze van Wilders aanlopen? Is dat de enige stem waarnaar wordt geluisterd? Ik vrees van wel. Ik sta hier, waarschijnlijk tegen beter weten in, maar ik sta hier ook opdat u nooit zal kunnen zeggen:

“Wir haben es nicht gewusst”

Gemeente Zeist, zegt u mij: is mijn veronderstelling dat de levens van vluchtelingen voor u ondergeschikt zijn aan regeltjes over bouwvergunningen juist? We zullen het weten vanavond. U krijgt het bloed aan de handen van alle doden ten gevolge van deportaties vanuit Kamp Zeist. U maakt dan deel uit van de zoveelste zwarte bladzijde uit de geschiedenis van dit land, na die van het profiteren van de slavernij, na die van het terugsturen van Joodse vluchtelingen in aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Terug naar nazi Duitsland.

En ook nu zijn de nazi's er weer. En ook nu weer worden mensen tegen elkaar opgehitst. In dit geval; de binnenlandse bevolking tegen vluchtelingen. Ook nu weer worden vluchtelingen achtervolgd en vervolgd als paria's, als untermenschen. Op straat gezet, opgejaagd. Hoe lang nog voordat ook in dit land, in navolging van Duitsland, de stemmingmakerij tegen vluchtelingen leidt tot geweld tegen hen? Denk hier over na: u kunt als gemeente onderdeel zijn van de oplossing of onderdeel van het probleem. Het is zaak het fascisme van het jaar 2015 niet te legitimeren en te verexcuseren, het niet te voeden of te accorderen. Het is zaak Kamp Zeist niet te vernieuwen of uit te breiden, het is zaak Kamp Zeist te sluiten en te slopen. Doet u het niet, dan moeten andere mensen het doen, wettig of onwettig. Vluchtelingen klimmen over hekken heen. We moeten hen helpen de hekken te slechten. Vrijplaatsen in plaats van onheilsplaatsen. Opvang in plaats van opsluiting. Het is een zaak van leven of dood. Met het afwijzen van de bouw van de gezinsgevangenis kan een eerste signaal worden afgegeven. En ik weet het, en u weet het: “Wir haben es nicht gewusst” kan niet meer. Sloop Kamp Zeist.

Herfstbeeld 2015 - aan de waterkant

Een vijver aan de rand van een nieuwe tuinontginning in Amsterdam-Zuidwest. Behalve  schaatsenrijders en rugzwemmers heb ik er geen zwemmend gedierte gezien in de loop van het jaar - behalve dan de partij losgelaten goudvissen die een gemakkelijke prooi zijn geworden voor reigers in de buurt. Ik veronderstel dat dit veenwortel is.

Wat de slopers namens doodsorganisatie Osira ook gemold hebben op zeker punt in de Jordaan, deze spoorbloem is er nog, uitbundiger bloeiend dan ooit.

Zetel voor zusterpartij Partij voor de Dieren in Portugal

Voor het eerst in de geschiedenis van postrevolutionair Portugal was de partij van de niet-stemmers de grootste bij de verkiezingen van deze dag. Ook hier zal gevoeld worden dat het wegstemmen van de zuinigheidspartijen hetzij niet kon lukken hetzij toch niets uitmaakt, zoals in Griekenland gebleken is. De "liberale" en de "conservatieve" postfascisten zullen allicht een coalitie proberen met de partij van Mário Soares te smeden, het lievelingetje van de CIA.
Het Bloco de Esquerda is groter geworden dan de combinatie van de communistische partij en - toch een wonder: de zusterpartij van de Partij voor de Dieren, Pessoas-Animais-Natureza (heb ik daar echt nooit eerder aandacht aan besteed?), heeft een zetel gewonnen met bijna 2% van de stemmen in Lissabon. De afgevaardigde draagt de wonderschone naam André, André Silva om precies te zijn.
Nederland is niet meer uniek en des te beter.

Hij of ik, wat wordt het?

Omdat het morgen een jaar geleden is verneem ik van het overlijden van Paul Revere. Het is mij ontgaan vorig jaar. Er wordt nu eenmaal te veel gestorven.
Het concert van Paul Revere and the Raiders is mij ontgaan in 1969 en nog kan mijn irrationele gedrag mij verbazen. Ik had niet gereserveerd, denkende: wie gaat daar nu naartoe - en toen bleek er een massa teleurgestelde mensen bij de kassa van het Concertgebouw (!) te staan: uitverkocht! Men kwam namelijk voor de Beachboys. Ik niet.
Nog erger: een jongen had een kaartje over en wilde het wel aan mij kwijt, was zelfs bereid in prijs te zakken. Mijn teleurstelling over de massa was zo groot dat ik het aanbod weigerde. En zo ontstaan herinneringen - aan een concert dat ik niet meegemaakt heb...


I had a dream - mede geschreven/gearrangeerd door Hayes & Porter


Him or me (what's it gonna be?) - zo hee, wat een show heb ik gemist...


Ups and downs . Loeihard zette ik hem altijd op en ik schaam mij niet te zeggen dat i kdaar nog steeds de reden toe hoor...


Love music. Dat ze deze Northern Soulstandard ook hebben opgenomen is mij ontgaan tot dit ogenblik...

Het wachten van Penelope

Als je niets anders te doen had kon je naar het schilderij kijken, dat geen schilderij is maar een tableau vivant - of klopt die aanduiding wel? Een film? Buiten schemert het, op het "schilderij" ook. Een hedendaagse Penelopeia, Penny genoemd hier, wacht op haar zeeman. Zij is trouw, wij weten dat hij het niet is (als al dan niet moeizame lezers v/m van de Odyssee). Het hele verhaal van Penelope geeft trouwens nogal te denken, en dat doe je vanzelf ook als je de dag "in het leven van" deels opvangt.

En de jurk is aangepast ontleend aan Waterhouse...

Kropotkin opnieuw herontdekt

Het is al bijna een halve eeuw geleden dat Roel van Duijn Peter Kropotkin opnieuw onder de aandacht bracht met zijn Boodschap van een wijze kabouter. Voor iemand als Rutger Bregman, modern liberaal in de oorspronkelijke betekenis, is dat uiteraard net zozeer in een oertijd als voor Roel of mij Kropotkin en zijn vertaler (onder anderen) Domela het waren. Vreemde gewaarwording.

Er zitten in dit stuk op meergenoemde Correspondent vragen oproepende opmerkingen over "het anarchisme", diepgang valt niet te verwachten in zo'n artikel. En waarschijnlijk steunt het zwaar op dit stuk. Men mag blij zijn met ieder positief woord over anarchisme in de gevestigde media - spijt mij, Correspondent, maar daar reken ik jullie toch toe.

La conquête du pain en Mutual aid zijn opnieuw uitgegeven in het Nederlands dezer dagen. Laatstgenoemde is hier online te vinden, eerstgenoemde hier. Aangezien Bregman met de ongeletterdheid van de hedendaagse geletterde suggereert dat dit boek in het Engels is geschreven zal ik zo coulant zijn voor zijn lezers v/m op de Engelse vertaling online te wijzen.

Ruth Kinna plaatst Mutual aid in historische context.