Westerkerk is afgesproken werk

Een "Provomeisje", Marja Götze. Op de foto staat zij rechts met een plakkaat over de Westerkerk, waar het huwelijk van Beatrix en Claus plaatsvond. Zij verschijnt in de geschiedenis bij Eric Duivenvoorden als bij rechterlijke uitspraak naar een psychiatrische inrichting gestuurd, evenals de vaker genoemde Auke Boersma.
Hier wordt zij als mede-initiatiefneemster van Iets Vaags genoemd.
Resultaat, wellicht het laatste, van zoeken naar vrouwelijke provo's aan de hand van de twee pasverschenen herdenkingsboeken.

RIP Mitch Henriquez. Haagse smeris tekent voor moord en mensenjacht

- door Joke Kaviaar -
Afgelopen zaterdag in Den Haag: opnieuw racistische moord van de Haagse smeris. Mitch Henriquez uit Aruba wordt na afloop van een concert opgepakt, in elkaar geslagen en geboeid door vijf man smeris die op hem gaan zitten en zelfs op zijn keel gaan staan. Vervolgens slepen ze hem geboeid een bus in. Bij bewustzijn is hij dan al niet meer.
Video's leveren het bewijs. Mitch overleefde het vandaag, zondag 28 juni 2015, niet. De smeris heeft de smoes al klaar: “hij riep dat hij een wapen had”.

Vorige week woensdag in Den Haag: razzia in de vroege morgen van woensdag 24 juni. 29 migranten van hun bed gelicht, opgepakt en 12 uur verhoord. Telefoons, computers en paspoorten in beslag genomen. Wachtwoorden door intimidatie afgetroggeld. Voor dat alles hebben ze tegenwoordig niet eens meer een rechterlijk bevel nodig. Een vrijbrief voor terreur, dat is wat ze hebben. Ben je een 'vreemdeling'? Wij hebben apartheid. Smoes: ze zijn 'illegaal'.

Zijn moord en mensenjacht uitzondering? Is het typisch iets voor Den Haag? Het antwoord is tweemaal NEE. De Haagse smeris heeft echter wèl een reputatie hoog te houden van meest fascistische en racistische korps van Neederland dus toeval is het zeker niet. Herinner je je Rishi Chandrikasing! Herinner je je de gewelddadige ontruiming van het vluchtelingententenkamp op de Koekamp! Herinner je je intimidatie en politiegeweld in de Haagse Schilderswijk en Transvaal! Herinner je je de racistische politiechef Musscher volgens wie Marokkanen barbaren zijn en die het niet accepteert als je de waarheid daarover zegt. Misschien herinner je je iets anders dat de Haagse smeris heeft gedaan. Voorbeelden in overvloed!

Die razzia's komen vaker voor volgens de Indonesian Migrant Workers Union (IMWU). We wisten al dat racisme, mishandeling en moord door de smeris vaak voor komt. En dit is dus niet alleen in Den Haag staande praktijk. De smeris klaagt intussen steen en been dat ze zelf zo getraumatiseerd raken van hun 'werk'. Twee dagen terug werd nog dit bericht naar buiten gebracht: 'Getraumatiseerde agenten krijgen miljoenen smartengeld'
Waar blijft het smartengeld voor de slachtoffers van de smeris!?

De smeris wil ook nog steeds beter betaald worden voor dat 'werk'. Daarvoor voeren ze actie. Wie is de volgende die beter betaald wil worden voor moord en doodslag? De IND ambtenaren? De ambtenaren van de Dienst Terreur en Verrek? De bajesbewakers? Dat is moeilijk 'werk' hoor! Een hele verantwoordelijkheid! Maar weten jullie wat jullie allemaal krijgen kunnen? Terugbetaling met gelijke munt.

Nee, verwacht maar niet dat de staat zélf hun smerissen aanpakt. Ze sturen ze aan, ze geven het politieke voorbeeld, ze maken de wetten die de smerissen nodig hebben voor hun terreur. De smeris werkt voor de staat. Verwacht maar niks van die onderzoeken van de rijksrecherche. Die kennen we. Ik in elk geval wel. Intimidatie om je verklaring in te trekken kun je krijgen wanneer je weet wat er echt is gebeurd. Het is net zoiets als een klacht indienen als je iets is geflikt door de smeris: kansloos. Klachtenprocedures zijn een zoethoudertje. Een verklaring van een smeris is namelijk altijd de waarheid. Talloze rechtszaken met valse verklaringen en gelogen processen-verbaal deden mensen ten onrechte in de cel belanden. Dat krijg je als het dragen van een uniform betekent dat je altijd gelijk hebt.

De propaganda machine van de staat kan weer aan het werk om te voorkomen dat mensen de waarheid horen over ditmaal de dood van Mitch Henriquez. De propagandamachine van de staat heeft er al voor gezorgd dat de razzia vorige week in alle stilte kon plaatsvinden. Feitelijk hoeft het daarvoor niks te doen want mensenjacht wordt al lang normaal gevonden. Over het dreigen met deportatie van mensen die hier met moeite in het Neederlandse racistische klimaat proberen te overleven, zal geen krant schrijven, geen nieuwsbulletin berichten. Over de dood van Henriquez zal net als met Rishi gezegd worden dat hij het aan zichzelf te wijten heeft. “Hij verzette zich”. Of “hij rende weg”. Werk dan toch ook mee als we je in elkaar willen slaan, ten onrechte arresteren, identificeren of alleen maar vragen stellen. Je hebt toch niks te vrezen van de politie? We leven toch in een democratie? Dit is toch niet Amerika?

Al jaren heeft de politie niets te vrezen van omstanders, van 'de bevolking'. Ze komen overal mee weg. De enkele die wel klop terugkrijgt jammert en weeklaagt en krijgt riant 'smartegeld'. Hij of zij is slachtoffer, nooit dader. Een smeris wordt hooguit 'verdachte' om vrijspraak te eisen, om zo het systeem gelijk te kunnen geven. Met wapenstok, pepperspray en pistool in de hand terroriseren de beulen en bullebakken in naam der wet al wie hen in de weg loopt. Musscher, kom er maar in: Arubanen zijn barbaren of zoiets. Zo, een rechtvaardiging is alweer gevonden voor de smerissen cq. befehl=befehl moordenaars, racisten en mensenjagers. Hoe heet wordt het komende week?

*
Toevoeging redactie christianarchy.nl:

Deze filmpjes laten zien hoe de overval op Mithc Henriquez heeft plaatsgevonden. In het eerste filmpje blijkt dat er niet zomaar apathische omstanders waren.





Ooggetuigeverslagen.

Provo en de damestasjes

Het lezen over het vijftigjarige Provo roept bij mij een levensgrote vraag op, waarvan het antwoord als terloops soms benaderd wordt. Was het een mannetjesgenootschap? We krijgen te horen dat "de rookbommen" van de huwelijksdag van Beatrix en Claus in de tassen van "provomeisjes" verstopt waren. Ze bestonden dus! Verder blijven ze naamloos in het verhaal.
Koosje Koster van "de krenten" duikt uit het niets op bij haar arrestatie vanwege de krenten en zij verdwijnt weer. Het stukje dat ik aan haar heb kunnen wijden hoort tot de beterbezochte posten hier zodat men zich kan afvragen of de vraag bij meer mensen (liefst niet per se: vrouwen) opkomt. Ik hoop er meer over te kunnen zeggen later, maar voorlopig dit getuigenis van Saskia Poldervaart:

Provo vond ik spannend, maar de manier waarop ze met meisjes omgingen, verafschuwde ik. Als je als meisje bij Provo wilde, was het wel handig als je een paar nachten op de provoboot had geslapen. Daar had je weinig keus met wie je naar bed kon gaan.Als je op de boot was geweest, was je lid. Bij Provo moest alles kunnen. Hoe meer seks, hoe progressiever je was. Ik was van het vrolijke actievoeren. Ik heb nooit met stenen gegooid, ben nooit gearresteerd. Ik had zelfs moeite met het schreeuwen van leuzen. Ik was fanatiek, maar niet dogmatisch. Ik ben altijd bereid naar anderen te luisteren.

Een veelzeggende passage.
Van Irène van de Weetering kan ik zeggen dat zij het Actueel Documentatie- en Informatiecentrum van de Openbare Bibliotheek van Amsterdam heeft opgericht en tijdenlang beheerd. Het was een speciaal gevoel in die mappen kranteknipsels en aanverwant documentatiematerieel te struinen onder de niet al te wakende ogen van een schoonheid van wie je wist dat "ze bij Provo" had gezeten. Was ik dan de enige die dit wist?

Een Grieks geheim

Maria Farandouri (Farantouri) zingt


To mystiko


Twee liederen uit de Mauthausencyclus, Piraeus 1966, gedirigeerd door Theodorakis


Antonis uit de Mauthausencyclus, Thessaloniki 1975. In de tussenliggende jaren kon dit niet uitgevoerd worden in Griekenland.

Het verzonken begrip "expressieve politiek"

De dissertatie van Niek Pas, Imaazje!, over Provo, is mij bij verschijnen, in naar ik meen 2003, bespaard gebleven, omdat het een niet sympathiserend geschrift heette te zijn. Nu hoeft dit natuurlijk niet, en al zeker niet voor een proefschrift, maar Pas was (en is) van de Righart-school, die eenvoudigweg ontkent dat er een politieke lading was aan de jongerenrevolte die "de jaren zestig" spreekwoordelijk heeft gemaakt. Eerder deze week ben ik al in eenzijdige dialoog met het boek van Pas getreden zonder hem te noemen. Hij depolitiseert Provo tot spektakel voor de media, waarbij ook de blijkbaar overdreven aandacht voor de geschiedenis ervan hoort. Om hier toch vooral afstand van te houden is in het halve-eeuwfeest van Provo een verkorte en bijgewerkte versie van het proefschrift verschenen onder de titel Provo! Mediafenomeen 1965-1967.

Het is wel een vlot leesbaar en chronologisch goed uitgewerkt verhaal, met merkwaardige uitweiding op het gebied van bronnen die enigszins willekeurig aandoet. Op het laatst dicht de schrijver Provo toch iets politieks toe, dan valt de toverkreet “expressief, net als de anti-vivisectiebeweging van omstreeks 1900”. Omdat degene die deze kreet hierover heeft gelanceerd intussen in verdiende vergetelheid als PVV-sympathisante verdwenen is wordt de herkomst van dit verhaal niet genoemd, wat ik op zijn minst grappig vind. Het lijkt mij dat het boek van Eric Duivenvoorden, natuurlijk ook behorend bij de vijftigste verjaardag, aanbevelenswaardiger is - spoedig hierover meer.

Een halve eeuw geleden - een rebelse stad

Rebelse stad - het haalt het niet bij het grote witte doek, maar hij is online te bekijken nu.

Ik hef het glas op jouw gezondheid

Gisteren is Thé Lau overleden, zanger/gitarist/(tekst)schrijver van Neerlands Hoop Express en The Scene.
Te zijner nagedachtenis wordt om een donatie aan Stichting Vluchteling verzocht. Het past bij dit meestzeggende nummer, muzikaal geheel in de stijl van de vroege jaren negentig en een tekst waarvoor men nu in Nederland vooral hoon zal ontvangen in de publieke ruimte. Rust zacht, Thé



,

Mijn witte fiets terug!

Hardloopster Willy Wokke (ik moet denken aan Radio London-deejay Willie Walker uit dezelfde dagen, nomen est omen) demonstreert een jurk die helemaal van vilt is, met opdruk "Happening" en meer, bij het Lieverdje, 1966. Het zelfde soort klootjesvolk dat nu eist dat moslima's niet in lange rok op school verschijnen sprak schande van de jurk.
De commerciële exploitatie van Provo, daar heet dit onder te vallen, evenals het Witte Glazenplan van de melkbrigade of - dit vind ik echt dubieus: de groep Tomorrow met My white bicycle onder de exploitatie rekenen. Nou, zo'n denderende hit was het echt niet.

Ik heb in die dagen in een bozig opstel al geprotesteerd tegen het idee dat de jeugdrevolte geëxploiteerd werd, daarbij het vermoeden uitsprekend dat "wij" wel wisten wat echt was en wat niet. We zijn vijftig jaar verder. Tomorrow maakt deel uit van de soundtrack van de jeugdrevolte, is dat zo moeilijk te begrijpen, zelfs anno 2015?



Ook Tomorrow: Revolution

Ploegschaaractivisten niet verder vervolgd

De aanklacht wegens sabotage tegen Megan Rice, Michael Walli en Greg Boertje-Obed is niet in hoger beroep voortgezet.
Mooi nieuws.
Zie verder onder andere hier.

De gezondheidszorg, het sociale stelsel en David Bowie - de trots van Groot-Brittannië

Charlotte Church, die hierna geen nationale neutrale lievelinge meer kan zijn, spreekt een demonstratie in Londen van meer dan een kwart miljoen mensen toe, gisteren 20 juni 2015. Demonstranten tegen de uitverkoop van de openbare sector, de gezondheidszorg, het afbreken van de sociale voorzieningen, dit alles met een mandaat van nog geen kwart van de kiesgerechtigden. Jazeker, de kapitalistische democratie is ten einde maar is er al barensnood van iets nieuws? Terwijl Europa en speciaal Griekenland aan het lijntje wordt gehouden met eisen van nog meer bezuinigen en nog grotere uitverkoop in Griekenland, waar een regering met groter mandaat dan de Britse nu juist tegen deze eisen zich eenzaam verzet. Dagen van vrees, dagen van hoop.

Stemmen uit de verlatenheid

Sleepsong, Anúna


She moves through the fair, Fairport Convention


The homes of Donegal, Paul Brady. Denk ik aan verlatenheid, dan denk ik aan Donegal - en de afwezigheid van auto's lijkt dit nog te versterken

Lentebeeld 2015 - slotakkoord aan Amsterdamse grachten

Het is niet druk op de gracht, de parkeerplaats is leeg. De reiger houdt de wacht

De spoorbloem heeft de bouw van een luxeappartementencomplex van de firma Osira tot nu toe mogen overleven. Op de brug aan de overkant staan inmiddels nakomelingen.

De meerkoet is in de 35 jaar die ik wat dit dier betreft kan overzien een stadsvogel geworden die de mensen maar net accepteert. Hun rommel komt wel uit voor nestbouw. Zo te zien is er tweede leg (of op komst) terwijl een opgroeiend kuiken toekijkt.

Onderkomen kattestaart aan de kademuur

"Niets in deze wereld is ons onverschillig"

De encycliek van paus Franciscus lijkt mij waarlijk in de geest van degene wiens naam hij heeft aangenomen, de misschien wel vooral bij niet-katholieken geliefde Franciscus van Assisi. Ik beproef een vertaling van de eerste drie paragrafen, waarbij ik bij gebrek aan bevoegdheid wat betreft het Italiaans van de Engelse tekst uitga. Paradoxaal moeten christen-anarchisten die verbonden zijn aan een kerkgenootschap, meer speciaal natuurlijk het rooms-katholieke, hopen op gehoorzaamheid. "Our fair sister", Moeder Aarde - het zijn opmerkelijke woorden, verwijzend naar Het Zonnelied. Een Nederlandse vertaling is in het vooruitzicht gesteld. Het is niet schokkend-vernieuwend, maar het is iets.Voorlopig...:

“LAUDATO SI’, mi’ Signore” – “Wees geloofd, mijn Heer”. In de woorden van dit mooie lied wijst de heilige Franciscus van Assisi ons er op dat ons gemeenschappelijk huis als een zuster is met wie wij ons leven delen, en een bevallige moeder die haar armen opent om ons te omhelzen. "Wees geloofd, mijn Heer, door onze Zuster, Moeder Aarde, die ons schraagt en leidt, en die allerhande vrucht geeft met kleurige bloemen en kruiden."

2. Deze zuster schreeuwt het nu uit tegen ons vanwege het kwaad dat wij haar gedaan hebben door ons onverantwoordelijk gebruik en misbruik van de goederen waarmee God haar begunstigd heeft. Wij zijn onszelf als haar heer en meester gaan zien, gerechtigd haar willekeurig te plunderen. Het geweld in ons hart, verwond door zonde, wordt ook weerspiegeld in de symptomen van ziekte die duidelijk blijkt in de bodem, in het water, in de lucht en in alle vormen van leven. Daarom is de aarde zelf, belast en verwoest, onder de verlatenste en meest mishandelden van onze armen; zij zucht als in barensnood (Rom. 8:22). We weten niet meer dat wij zelf stof der aarde zijn (vgl. Gen. 2:7). Onze lichamen zijn zelf opgebouwd uit haar elementen, wij ademen haar lucht en wij ontvangen leven en verfrissing van haar wateren.

Niets in deze wereld is ons onverschillig.

3. Meer dan vijftig jaar geleden, terwijl de wereld op de rand van een nucleaire crisis verkeerde, schreef Paus Johannes XXIII een encycliek die niet alleen de oorlog verwierp maar een voorstel voor vrede bood. Hij richtte zijn boodschap Pacem in Terris tot de gehele "Katholieke wereld" en daarbij ook "aan alle mannen en vrouwen van goede wil." Nu, geconfronteerd als wij worden met de mondiale beschadiging van onze leefomgeving, wens ik mij tot iedereen die op deze planeet leeft. In mijn Apostolische Vermaning Evangelii Gaudium schreef ik aan alle leden van de kerk teneinde aan te moedigen tot voortgezette missionaire vernieuwing. In deze encycliek zou ik in dialoog willen treden met alle mensen over ons gemeenschappelijk huis.

De Italiaanse tekst.

Paradoxale gedachten van een conservatief

Zo lang als ik het station van Castricum ken - en geloof me dat is nogal lang - biedt het perron voor de zuidwaartse treinen, met de blik naar het westen, uitzicht op het duingebied. Er was wel wat bebouwing tussen station en duin, maar storend was het niet.
Verbazing was het woord niet waarmee ik de situatie zoals die nu is, ruim twee jaar na mijn laatste bezoek ter plaatse, waarnam. Een soort wand van nieuweduinigheid ontneemt het gezicht op het reservaat. Prominent aanwezig in dit alles Het huis van Hilde, een archeologisch museum. Ik zie de paradox van mijn conservatisme dat het presenteren van een verder verleden op een ongetwijfeld Moderne wijze als een inbreuk op mijn gevoel van continuïteit ervaart. Verleden en natuur moeten een prettige Ervaring zijn. En ik weet dat de ruimte juist leeg was doordat de Duitse bezetters de wijk de Duinkant aan de westkant van de spoorweg gesloopt hebben voor de aanleg van de Atlantikwall waarvan een deel inmiddels zelf bijna-natuurlijk element van het landschap is, overgroeid met varens en struiken. De wijk keert terug, nu gespeld als Duynkant. Uyteraert.

Fort Europa moordt, maar wie is er slachtoffer?

- door Joke Kaviaar -
Een man hing zich op in grensgevangenis Rotterdam. Je hoort zulke dingen zo af en toe. Heel erg ja. Dan weer over tot de orde van de dag en het volgende nieuwsbericht dat de dood van deze vluchteling in ernst overtreft. Vluchtelingen dood aangespoeld na een poging Het Kanaal over te zwemmen. Ook heel erg ja. Maar dan zijn er ook weer andere dingen die dat weer doen vergeten.

Al een beetje gewend aan de doodstijdingen? Die mensen zijn er toch al geweest. Er zijn er ook die overleven, gewond, beschadigd en getraumatiseerd. Ze moeten nog verder, maar hoe? Ach, wat is erg? Mishandelingen? Slavenhandel? Marteling? Uitbuiting?
Over de overlevers van pogingen tot zelfmoord, onder andere in detentiecentra, hoor je vrijwel nooit. Het komt dan ook zo vaak voor dat er geen statistieken over worden bijgehouden. Je zou het aantal pogingen hooguit kunnen afleiden uit het aantal mensen dat in de isoleercel wordt gegooid, want dat is standaard na een poging tot zelfmoord. Bescherming heet dat. Het is: marteling. Af en toe hoor je daar achteraf dan over, doordat mensen zelf, of cel- of afdelingsgenoten, het later naar buiten brengen als ze weer (vogel)vrij zijn en op straat staan en iemand weten te bereiken die wat doet met dat verhaal.

Vergeet maar helemaal dat je iets verneemt nadat mensen gedeporteerd zijn. De horror daarvan en van wat daaraan vooraf ging, is en blijft ongehoord.

De andere kant op: binnenkomen in Fort Europa. Twee mannen deden de ultieme poging om vanuit Calais Engeland te bereiken. Ze kochten elk een wetsuit en doken 8 oktober vorig jaar het kanaal in. Afgelopen week werd dit pas bekend. Eén van hen was eind oktober al aangespoeld aan het strand van Texel, zijn naam is Mouaz Al Balkhi en hij kwam uit Syrië. De ander is nogal altijd anoniem, zijn lichaam spoelde in januari aan op de Noorse kust.

Drie doden door Fort Europa. Drie slachtoffers. Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die veel meer slachtoffer zijn dan de slachtoffers zelf, namelijk de truckers die grenzen oversteken met vrachtwagens vol waar dat van meer waarde wordt geacht dan het leven van een vluchteling. Het is voor hen natuurlijk ook uitermate vervelend om geconfronteerd te worden met wanhopigen die een lift proberen te krijgen. Die pogingen heten derhalve: belaging. Gewaarschuwd wordt dat vluchtelingen vaker ook via Hoek van Holland zullen pogen naar Engeland te komen. “Justitie bekijkt hoe de situatie is aan te pakken, samen met andere ministeries, transportorganisatie TLN en buitenlandse partners.” Speciaal voor de chauffeurs wordt er een helpdesk opgericht door verladersorganisatie EVO. Het bericht op RTV Rijnmond meldt: “De helpdesk geeft het laatste nieuws over de situatie in Calais en tips om schade aan vrachtwagens en goederen te voorkomen.”

Wat echt nodig is, is een helpdesk voor vluchtelingen die hen helpt om, zonder gebruikmaking van het misdadig soort uitbuitende mensensmokkelaars, de grenzen over te steken. Misschien willen transportorganisatie TLN en verladersorganisatie EVO meedenken? Lijkt me een eerlijker plan dan meewerken met de staat. Een centraal infopunt waarheen gebeld kan worden en contact kan worden gelegd met activisten, ondersteuners, supporters, sympathiserende truckers, allen bereid om zonder blikken of blozen de illegale daad van de mensensmokkel op zich te nemen. Kosteloos. Belangeloos. We brengen je van A naar B naar C. Gewoon omdat het nodig is om levens te redden. Stel auto's, bussen, vrachtwagens, campers, boten en al het andere dat rijdt, drijft en vaart beschikbaar om de overtochten te helpen maken over land en zee. Het is simpelweg het juiste ding om te doen, om zo vluchtelingen uit de handen van zowel de misdadige EU staten als uit de handen van de van dit beleid een graantje meepikkende andere criminelen te houden. Zou een helpdesk om dit uit te voeren haalbaar zijn?

Een andere helpdesk die nodig is, is een voor bevrijding. Bevrijding uit de detentiecentra. Ook weer omdat het simpelweg het juiste ding is om te doen. Het is wel een stuk lastiger, maar je zou kunnen beginnen met gaten in hekken en muren. Kniptangen, bulldozers? Een recept voor de vrijheid en het leven is er niet. Een handleiding evenmin. Maar wat zijn de opties? We kunnen wel weer gaan demonstreren omdat we kwaad, bedroefd, gedesillusioneerd zijn, maar we blijven machteloos. We blijven toekijken. Haal een helikoptervliegbrevet, koop een bewaker om, gooi een touwladder over de muur, zet een vluchtauto klaar, zorg voor onderdak. Niet realistisch? De kans dat een demonstratie wat oplevert, hoe realistisch is dat?

Wordt wakker, mensen! Vrijheid moet je een handje helpen, dat krijg je niet, Realiseer je dat niet de truckers het slachtoffer zijn van de vluchtelingen, maar dat de vluchtelingen slachtoffers zijn van Fort Europa dat de schuld weer op de uitbuitende mensensmokkelaars schuift die het zelf dat gat in de markt bezorgt. Realiseer je ook dat elke smeris en elke bewaker in een gevangenis niet zomaar een mens is die zijn werk doet. Het is tuig dat daar geweld bij gebruikt tot de dood erop volgt, zoals onlangs nog gebeurde in de Alphense gevangenis toen het IBT (Interne Bijstands Team = de ME van de bajes maar dan erger) daar een gevangene 'bedwong' met pepperspray. Ze moeten hem daarbij zodanig hebben platgedrukt dat hij stikte. En net als met zelfmoorden in cellen geldt: dit soort IBT geweld gebeurt heel vaak, zowel in 'gewone' gevangenissen als detentiecentra. Het gaat vaak maar ternauwernood goed en kan juist daarom geclassificeerd worden als: marteling. Je kunt wel raden hoe het in de statistieken wordt verwerkt: 'gepast geweld'. En ook in de gevangenis van Alphen pleegden vorig jaar twee gevangenen zelfmoord. Een cel is geen gezonde leefomgeving. De dood in de bajes van Alphen is net als de dood in de bajes van Rotterdam symptoom voor de maatschappij waarin we leven. Een maatschappij die bol staat van de 'normen en waarden'. Maar de enige normen en waarden die werkelijk iets waard zijn, zijn de normen en waarden van hen die bereid zijn om wetten te overtreden, om de stilte te doorbreken. Om levens te redden. Om het woord vrijheid zijn ware betekenis terug te geven.

Moedermelk van koeien waar nog gras aan te pas komt?

Weinig wordt al gauw veel als de praktijk steeds minder inhoudt. Onbiologische karnemelk met het logo "Weidemelk" riep bij mij de vraag op: betekent dit dat er een raampje naar het weiland openstaat in de megastal?

Weidemelk is melk afkomstig van boerderijen waar de koeien van het voorjaar tot in het najaar ten minste 120 dagen per jaar, minimaal 6 uur per dag in de Nederlandse wei lopen. Binnen de moderne melkveehouderij is het niet vanzelfsprekend om de koeien van het voorjaar tot het najaar in de wei te laten grazen.

120 dagen, dat betekent dus 245 dagen op stal, en 365 dagen minstens achttien uur. En die adjectieven "Nederlandse" en "moderne" bevallen mij helemaal niet in dit verhaal. En zie die monotone grasmat die niet voor de vorm van boterbloemen, madeliefjes en paardebloemen is voorzien (op zijn minst).
Het logo lijkt dan weer op het vorige van de Partij voor de Dieren, dat ook al niet zo origineel was.

Lentebeeld 2015 - droogte...

Pijpbloem, terechtgekomen in de Nederlandse pendant van de woestijn, het duin

Slangekruid

Rietorchis, omzoomd met kruipwilg

Beerrups, veilig over het fietspad  geleid

Het geposeerde eenmaal-links van de jarenzeventig-generatie

De serendipiteit van het netspeuren bracht mij vandaag bij dit verhaal: oud-redacteuren van De Groene blikken terug op wat toenmalig Groene-redacteur Verbij vervolgens De rode jaren zou noemen: hoofdzakelijk de jaren zeventig.
En wat blijkt? Achach, wat waren ze zwaarmoedig in die dagen waarin de jonge bode op kantoor net zoveel loon kreeg als een middelbaar redacteur met gezin en kinderen. Tijden waarin men het had over proletarische literatuur. Of Paul Brill toen al VVD stemde, wat hij dezer dagen ongevraagd laat weten, is niet geheel duidelijk, maar het kondigt zich al aan. Bolkestein wordt als belangrijk intellectueel gezien. We schrijven 1995.

Geert Mak: 'Toen ik vanmorgen de jaargang 1978 doornam, heb ik een kop genoteerd van 27 april 1978: ''Al het spannende vind je bij de arbeidersklasse''. Dat stond boven een interview met een Zweedse schrijver over proletarische literatuur. Als je dat nu leest, denk je dat het honderd jaar geleden is geschreven, terwijl het maar zeventien jaar geleden is afgedrukt.'
Paul Brill: 'We hadden een ontzettende behoefte aan ideologische debatten. We vonden dat echt leuk. Dat is het rare. We hadden een achtdelige serie over de vraag ''Wat is revolutionaire literatuur?'' Als je dat nu terugziet denk je: who cares?'
(...)
(Wouter Klootwijk) En dan hebben we het nog niet eens over die slachtpartijen in Afrika, waar we geheel aan de kant stonden.

JA HALLO, BENT U DAAR? Ik heb nog eigenhandig wat stukjes over Biafra geschreven voor de rubriek Ander nieuws, als niet geheel aan de kant staande, en De Groene plaatste ze. Gaf later wel ruimte voor een charlatan als Dick Scherpenzeel en ook aan Nigeriavriend-anarchist Anton Constandse.

Ook over Vietnam dient in 1995 genuanceerd gedacht te worden. Gelukkig is Anet Bleich nog niet geheel gelijkgeschakeld dan:

Maar aan de andere kant: stel dat je je toen had gerealiseerd hoe ingewikkeld ook dat conflict was, dan waren we niet de straat opgegaan tegen die bombardementen. En dat was toch eigenlijk nog veel erger geweest.

Wij staan achter ons eigen huis. Wij staan achter ons autootje. Het belastingklimaat is bar voor hardwerkende mensen als wij. De Verenigde Staten staan voor het goede in de wereld.

Plotseling kijk ik weer anders aan tegen de vertogen van Stan van Houcke tegen Groene-coryfeeën Hofland en Mak, die mij tot vandaag monomaan aandeden. Maar neen. La trahison des clercs is al decennia aan de gang en Van Houcke doet de vuile klus door er op te wijzen.

Opgenomen in het pantheon van verdacht-geliefde schrijvers: drs. P

Zolang ze bestaan hebben heb ik de opvoeringen van de (Internationale) Nieuwe Scène bezocht, helaas is hun geschiedenis wel overzichtelijk. Ergens in de jaren zeventig was er een benefietvoorstelling voor het theatergezelschap, in RASA te Utrecht. Dit hield mijn feitelijke kennismaking met drs. P in, die met zijn rechterzijde naar het publiek aan de piano zat bij deze voorstelling. "Zometeen zult u mij van mijn uiterste linkerkant leren kennen." Ik hield meteen van de man, hij was dus "een van ons". *)

Maar zo makkelijk kun je gelukkig grote kunstenaars niet annexeren. Ik aarzel geen ogenblik hem een groot kunstenaar te noemen, omdat hij de Nederlandse taal en wat men er in kan uitdrukken, en hoe men dit doet, uiterst serieus nam. De meeste types die voor literatuurbakkers doorgaan in dit land hebben nog geen enkel procentje van dit besef te leveren. Het is ironisch dat een groot kunstenaar als de gisteren 13 juni 2015 overleden Heinz Polzer zal worden uitgeluid als kleinkunstenaar. Hij heeft zich nu gevoegd bij het legioen van auteurs dat tot vergetelheid gedoemd wordt omdat ze niet op televisie kunnen verschijnen om een hartelijk applaus in ontvangst te nemen.

Drs. P. fulmineerde tegen gemakzuchtig niet-rijmen, tegen structuurloosheid en vormloosheid. Ook al een vruchteloze strijd die de kwalificatie "plezierrijm" of plezierdichten oplevert. Alsof dichten een kwelling dient te zijn. Maar wie geen vorm wil aanvaarden heeft ook geen inhoud. Drs. P heeft zowel "gewone" gedichten geschreven als gedichten die bij muziek horen. Voor dit laatste hebben we een handig medium ter ondersteuning. Laat ik de meester aan het woord en de piano laten.


Markt


Helderziende


Strokarton


Knolraap en lof, schorseneren en prei, bij wijze van zondagswijding...


De gezusters Karamazov


De baardmijt. Onverwacht actueel

Als voorlopig sluitstuk zijn GROTE HIT vandaag.

Dodenrit.
Rust in vrede, o doctorande!

------
*) In een soort autobiografie vertelt hij dat Henri van Kol, de sociaal-democratische koloniaal, en diens anarchistisch angehauchte echtgenote Nellie - die, tot ontsteltenis van Domela en Troelstra beiden, toetrad tot het Leger des Heils - grootouders waren. Hij gaf de voorkeur aan Henri. Ik kan mij daar wel iets bij voorstellen (Nellie schreef sprookjesboeken, dat moest voldoende zijn).

Falalalalalo

Ongenoemd lied door Atanase Iorghitsa


Volynianoczka, Rosa - Oekraiense muziek uit Servië



Fin as Oshin, Ruth Keggin. Een album opnemen met liederen in het Manx, een taal die niet meer gesproken wordt maar zo sterk klinkt als het Iers of Schots Gaelic - tegen de stroom van de Engelsheid in, een prestatie.

Stop met het maken van kapitalisme

Breken. Wij willen breken.
Wij willen een andere wereld maken.
Nu
Er is niets gewoner
Niets is vanzelfsprekender
Niets is eenvoudiger
Niets is moeilijker

John Holloway, Crack capitalism, of zoals David Graeber het liever zag heten: Stop making capitalism. Dit is nog maar het begin.

Hun vrijheidsfeest en het onze

Dit weekeinde wordt naast de staatsfeestelijkheden rond de achthonderdste verjaardag van de Magna Carta een alternatief festival georganiseerd in Runnymede, waar het charta is ondertekend. Het ecodorp ter plaatse heeft geestverwanten bijeengebracht om een eigen invulling aan het eeuwfeest te geven.

Meer over het programma hier.

Het nachtelijk bezoek

Christopher Lee is voor mij vooral Dracula maar hij heeft zoveel meer rollen gespeeld in een lang actief leven.
Vandaag kwam het nieuws dat hij is overleden, hij zal nooit meer overeindkomen...

Steuren uitgezet in de Rijn

Voor de tweede keer in drie jaar zijn er inheems te achten steuren uitgezet in de Rijn of andere deltarivierarmen. Het betreft de Europese Atlantische steur waarvan gesteld wordt dat die sinds 1953 niet meer is waargenomen in Nederland. De laatste rivierpopulatie bevindt zich volgens het gelinkte bericht in de Gironde.

Waarneming.nl vermeldt drie meldingen van de afgelopen jaren.
"De steur is zo Nederlands als hagelslag en molens," wordt enthousiast gezegd - Nederlandser dus, zou ik denken. En in feite hebben ze natuurlijk niets met grenzen te maken en als ze in de Rijn en aanpalende stromen terugkomen zullen ze zich zeker niet aan grenzen houden. Steuren te zien vanaf de Waalkade in Nijmegen, dat is al knap dicht bij Duitsland...
Ook het bericht dat de vis in deze streken werd gevangen om de kaviaar lijkt mij onwaarschijnlijk. Als het zo is wordt hier de hartige waarheid over deze culinaire nep ten koste van vissen gezegd.

Vrijheid, wat is dat? In elk geval geen recht!

- door Joke Kaviaar -   
Het is gedaan. De Hoge Raad heeft gesproken. Het vonnis van het gerechtshof van Amsterdam blijft staan: twee maanden voorwaardelijk met een proeftijd van een jaar vanwege mijn mening over het Neederlandse en Europese migratiebeleid, vanwege schrijven over repressie en staatsgeweld, vanwege mijn aanklachten tegen de opsluit- en uitsluit industrie, de corrupte en schijnheilige politici, de ambtenaren die 'alleen maar hun werk doen', vanwege het duidelijk maken van de noodzaak van effectief verzet.

Het is duidelijk: wie zijn of haar mond open doet, wie daden bij woorden bereid is te voegen, kan rekenen op vervolging. Het betekent dat de staat verzet vreest en ervoor beducht is dat de waarheid wordt blootgelegd, namelijk de waarheid dat 'vreemdelingenbeleid' apartheid is en dat racisme en vreemdelingenhaat in wetten zijn ingebed, institutioneel zijn en gewoon worden gevonden. Wie dat wil inzien, kan niet anders dan concluderen dat verzet geboden is, in welke vorm dan ook. En dus is de waarheid een bedreiging voor 'de democratie'.


Met het opleggen van deze voorwaardelijke straf met proeftijd heeft het OM een middel in handen gekregen om druk op me uit te oefenen om mezelf te censureren. Maar dat ben ik, aangezien staat en kapitaal nog altijd profiteren van oorlog en uitbuiting, allerminst van plan. Zolang mensen gedwongen worden hun thuis te verlaten om vervolgens nergens welkom te zijn en te worden opgejaagd, mishandeld, opgesloten en in hun bestaan bedreigd, zelfs te worden vermoord, blijft de noodzaak om op te roepen tot verzet en in actie te komen onverminderd aanwezig.

Ik heb sinds dit allemaal begon, met de inval, huiszoeking en arrestatie op 13 september 2011, al die jaren doorgeschreven. Mijn website is op 7 december 2011 door justitie offline gehaald aangezien ik weigerde de teksten waarvoor ik vervolgd werd van mijn website https://jokekaviaar.nl/ te halen. De website is weer online sinds 8 december 2011, een dag later, en er staat geen tekst minder op dan daarvoor. Justitie heeft al heel wat uit de kast getrokken om mij te dwingen mezelf te censureren en het enige dat zij hebben bereikt is dat de betreffende teksten juist verder zijn verspreid, en dat geldt ook voor alles wat ik sindsdien geschreven heb. Dus wat wil justitie nu gaan doen? Oh ja, DNA afnemen. Maar dat hebben ze, met deze veroordeling in de hand, ook al gedaan. Verder nog iets?

Hoewel deze zaak mij nu al bijna vier jaar achtervolgt, moet het intussen duidelijk zijn dat het justitie niet alleen om mij te doen is. De zaak is een testcase. Ik ben slechts een voorbeeld voor hen om te stellen, en met de huiszoeking werd een fishing expedition gehouden om meer te weten te komen over mijn contacten. De AIVD heeft de afgelopen jaren een aantal malen rapporten geschreven en in hun jaarverslagen voor 'asielextremisten' gewaarschuwd. Dat de AIVD daadwerkelijk actief werk maakt van het op de één of andere manier volgen van 'asielactivisten' blijkt uit de recente arrestatie van zeven mensen bij Kamp Zeist, welke werden beschuldigd van openlijke geweldpleging, vernieling en zelfs deelname aan een criminele organisatie en ruim vijf dagen werden vastgehouden. Hoewel de laatste aanklacht niet in de dagvaarding voor het proces van 20 juli (om 13.30 politierechter Utrecht) aanstaande is opgenomen, is het wel duidelijk welke kant dit op gaat. Dit is nog maar het begin. Als protest verzet wordt, verwacht dan repressie.
In het dossier van de zaak van de 'Zeister 7' zit een AIVD ambtsbericht en er lag politie klaar in de struiken. Er is hier een duidelijke parallel te trekken met de criminalisering en vervolging van dierenrechtenactivisten, ondersteund door de spionnen van de AIVD en ten behoeve van de AIVD. Immers, indien na een tip van de AIVD invallen en arrestaties worden verricht, levert dit ook voor die AIVD weer informatie op en zo raakt de cirkel rond.

Maar de repressie reikt verder en treft beslist niet alleen eerst dierenrechtenactivisten en 'asielactivisten'. Vrijheid van meningsuiting is niet bestaand. Dat laatste bleek wel toen op 15 mei vorig jaar mijn zaak voorkwam bij het Gerechtshof in Amsterdam. Er was die dag op de Dam in Amsterdam een protestactie tegen mijn vervolging. Posters met de teksten zouden worden uitgedeeld en geplakt. Maar de smeris greep direct in op het voorlezen, tonen en uitdelen van de teksten en arresteerde meerdere mensen. Twee van hen moeten nog voorkomen enkel en alleen omdat zij een poster met tekst toonden of uitdeelden.
Over de hele linie zien we dat demonstratievrijheden worden ingeperkt en dat mensen die opvallen worden aangepakt uit vrees voor hun mogelijke invloed. Zo denkt immers de staat: in termen van hierarchie. Er moeten leiders zijn, aanvoerders, ophitsers, en die kun je aanpakken.
Vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van demonstratie zijn holle begrippen. Ze raken aan steeds meer voorwaarden gebonden en er wordt steeds meer controle op uitgeoefend. Op dit moment worden groepen en individuen die in verzet komen tegen racisme, apartheid en vreemdelingenhaat zoveel mogelijk in hun vrijheden beperkt en dwars gezeten. Het klassieke 'eerst bespotten, helpt dat niet dan criminaliseren, en helpt dát niet dan vervolgen' is duidelijk herkenbaar.

Een duidelijk voorbeeld is het repressieve optreden tegen 'Zwarte Piet is racisme' activisten. Dacht men eerst nog door het ridiculiseren en hardhandig arresteren van enkele betogers in Dordrecht de strijd tegen de racistische blackface traditie de kop in te drukken, inmiddels is het duidelijk dat het verzet niet meer weggaat voordat Zwarte Piet voorgoed van het toneel is verdwenen. Vers in het geheugen ligt nog de massale arrestatie in Gouda vorig jaar. Weliswaar zijn de zaken van de 90 arrestanten kort geleden geseponeerd om de angel uit het verzet te halen, maar dat is slechts strategie. Het doel is die dag al bereikt: het verhinderen van een demonstratie. Vergeet bovendien niet de valse aanklacht tegen Kno'ledge Cesare die daar met veel geweld werd opgepakt. Hij heeft er zijn baan al door verloren. Ook hij wordt als zondebok gebruikt omdat hij kennelijk wordt gezien als aanstichter.

Maar ook dat is nog niet alles. Sinds de politiemoord op Rishi Chandrikasing op station Hollands Spoor ligt de racistische (Haagse) politie en diens racistische politiechef Musscher onder de loep en ook dit zint de autoriteiten niet. Iedereen weet intussen dat de smeris in de Schilderswijk excessief racistisch geweld gebruikt tegen inwoners van die wijk en te pas en te onpas ID bewijzen vordert en mensen ten onrechte arresteert, zelfs in het politieburo in elkaar slaat, omdat ze Marokkanen zijn of Moslims. Haastig laat men een rapport in elkaar flansen waarin dit alles wordt ontkend maar de inwoners van de Schilderswijk weten wel beter. Demonstraties hiertegen worden intussen ontmoedigd met intimidatie. Initiatiefnemers bedreigd. Er werd minstens eenmaal geprobeerd een informant te werven en tenslotte hoopt men dat het verzet weer doodbloedt. Juist gisteren werd een activist, Thomas van Beersum, gedagvaard wegens belediging omdat hij in een video op facebook de racistische korpschef Musscher van Den Haag een racist heeft genoemd. De zaak komt op 22 juni om 9 uur voor bij de politierechter in Den Haag. Ook dit is weer een voorbeeld van het vervolgen van mensen die de waarheid spreken.

Repressie zien we ook aan de arrestaties wegens 'majesteitsschennis', voorafgaand aan en tijdens de kroning, maar recent nog toen Abulkasim Al-jaberi aan het slot van zijn speech riep: “Fuck de koning”! Weliswaar trok justitie tenslotte de zaak tegen hem weer in, maar ook hier geldt: het resultaat werd met de arrestatie zelf reeds bereikt. Het intrekken van zulke veel stof doen opwaaiende strafzaken is daarbij niets anders dan een wortel die wordt toegeworpen om het maatschappelijk draagvlak voor de protesten tegen deze vormen van staatscensuur te ondermijnen: “Zie je wel? Je kunt wel zeggen wat je wilt hoor. Je mag heus wel demonstreren.”. Haastig wordt geroepen dat óók Wilders wordt vervolgd. Vergeten wordt dan echter dat daarvoor eerst de massale aangifte van honderden mensen nodig is geweest vanwege diens 'Minder minder' uitspraak, en dat in een eerder proces tegen hem het OM vrijspraak eiste. De arrestatie en vervolging van activisten uit het linkse politieke spectrum is daarentegen altijd op initiatief van politie, justitie en de AIVD. Overigens wil ik hierbij opmerken dat ik de inzet van strafrecht tegen welke mening dan ook per definitie van de hand wijs. Niet omdat ik het eens ben met gevaarlijke volksmenners als Wilders of zijn racistische hetze vind moeten kunnen, maar omdat ik vind dat deze door actief tegengeluid en -actie moet worden bestreden, door de mensen, door ons, zelf. Laat je het aan justitie over, dan zal justitie altijd het resultaat van een eventuele vervolging van een figuur als Wilders vervolgens actief inzetten tegen de mensen die het liever vervolgt en dat zijn wij, de antiracisten, antifascisten, no border activisten, dierenrechtenactivisten, krakers, milieuactivisten, anarchisten, socialisten, etcetera. Justitie = repressie.

Intussen is de staat ook bezig om in rap tempo structuren van activisten en andere vrijbuiters af te breken. Vrijplaatsen worden snel op elkaar volgend aangevallen en ontruimd. We zijn er al een aantal kwijt. Het kraakverbod wordt veelvuldig ingezet. Steden verworden tot yuppenparadijzen, goedkope huurwoningen verdwijnen, ontmoetingsplaatsen en kampen van stadsnomaden worden met de grond gelijk gemaakt. Ontruimingsdreigingen treffen op het moment De Vloek en het Autonoom Centrum in Den Haag en het ADM terrein in Amsterdam. De plekken waar mensen elkaar kunnen treffen om elkaar te ontmoeten, te informeren en mobiliseren, waar je je even vrij kunt voelen, waar je een goede en goedkope dierenleedvrije maaltijd kunt genieten, liggen meer onder vuur dan ooit. En er gebeurt nog veel meer, teveel om op te noemen: studentenprotesten die uiteen worden geslagen, massale demonstraties tegen Monsanto die door de pers worden doodgezwegen zoals ze zoveel doodzwijgen, over the top beveiligingsmaatregelen en arrestaties bij de NSS-top vorig jaar. De staat duldt simpelweg geen tegengeluid. De massamedia volgen als makke schapen de doctrine dat we in een vrij land leven.

Repressie zoals in het buitenland zien we hier nog niet, maar wees waakzaam. Het Neederlands strafrechtsysteem zal steeds meer gemodelleerd worden naar buitenlands voorbeeld, naar landen waar de repressie al veel afschrikwekkender vormen heeft aangenomen. Denk aan de massale invallen en arrestaties van anarchisten in Spanje en hun opsluiting in de isolatiecellen van de FIES regimes. Kijk naar de veroordelingen van activisten in Engeland voor de SHAC campagne tegen Huntington Life Sciences, het proefdierenlaboratiorium. Er heeft al iemand acht jaar gekregen. Nog twee anderen wacht eenzelfde lot. Denk ook aan de vele ALF en ELF activisten die langdurig in Amerikaanse gevangenissen zitten, en lees deze oproep voor aanstaande donderdag nog even.

Laten we vooral ook niet vergeten wat er intussen met de vluchtelingen gebeurt. Ik heb hier al veel over geschreven en zal dat blijven doen en ik zal het er niet bij laten. Hen treft de repressie het meest en het eerst. Daar hoeven ze niets anders voor te doen dan simpelweg te bestaan. Nog altijd staan ze op straat en zitten ze vast in grensgevangenissen. Nog altijd verdrinken mensen in de Middellandse Zee omdat Frontex ze probeert terug te drijven naar de kust van Noord Afrika. Degenen die het wel halen, worden tot speelbal van over opvang ruziënde EU landen. Hun vingerafdrukken worden geregistreerd, hun asielaanvragen zoveel mogelijk afgewezen. Opvang van hen die zijn afgewezen wordt afhankelijk gemaakt van meewerken aan 'terugkeer'. Deportaties vinden dagelijks plaats. Dit beleid is gijzeling en moord met voorbedachte rade en dat is vandaag niet ineens veranderd en het is dus ook niet zo dat dit na vandaag niet meer zal worden bestreden: integendeel! In Kamp Zeist gaat dit jaar een nieuwe gezinsgevangenis worden gebouwd, om families met kinderen te kunnen deporteren. Er wordt gezegd dat dit een 'kindvriendelijke humane gezinsvoorziening wordt', maar dat is niets dan een laffe poging om kritiek te doen verstommen. We moeten het verzet daartegen organiseren. Zondag is er om te beginnen een demonstratie bij Kamp Zeist, om 15 uur. Ik zal daar ook zijn, want we moeten dit altijd voor ogen houden: opsluiting en deportatie zijn per definitie niet humaan!

Hoewel het dus in het licht van al dit staatsgeweld verboden lijkt te zijn om te zeggen of te schrijven dat recht wordt gedaan bijvoorbeeld wanneer een IND kantoor of een bedrijfspand van een aan dit beleid geld verdienend bedrijf als BAM, Ballast Nedam, Strukton, G4S of KLM, tot de grond toe wordt afgefikt, blijft dit wel de waarheid. Waar recht onrecht wordt, wordt verzet een plicht. Voor wie deze waarheid niet wil aannemen, wil ik zeggen dat dit nog altijd een mening is die opgeschreven zou moeten kunnen worden. Daar verandert de uitspraak van de Hoge Raad vandaag wat mij betreft niets aan.
Laten we voorbereid zijn op repressie en onze voorzorgen nemen. Laten we de strijd en het verzet vooropstellen en ons niet van onze koers laten afleiden. Voor de anarchie! Voor de solidariteit! Vrijheid moet worden bevochten. Overal. Altijd.

Chantage is geen opvang, maar opvang wel chantage

- door Joke Kaviaar -

Stel dat ik tegen je zeg: “Je mag hier wel wonen, maar dan moet je wel bereid zijn om mee te werken om hiervandaan zo snel mogelijk te vertrekken.” Zou je dan ook niet zeggen: “Dat is raar, je biedt me iets aan om het af te kunnen nemen!”?

Dat is feitelijk wat het Bed Bad en Brood 'akkoord' tussen PvdA en VVD inhoudt. De gemeente Amsterdam biedt precies deze vorm van 'opvang' aan voor vluchtelingen van wie de asielaanvraag is afgewezen. Vluchtelingen, die zichzelf geen vluchteling mogen noemen omdat de staat hen die status niet heeft verschaft, omdat de staat om te beginnen zich het voorrecht heeft toegeëigend om daarover te kunnen beslissen. Vluchtelingen, die het stempel 'illegaal' op zich geplakt hebben gekregen, om vervolgens als paria's te kunnen worden opgejaagd. Vluchtelingen, die op straat zijn geschopt en rechteloos gemaakt om hen te kunnen afschilderen als overlastgevend, crimineel.
Geen geld, geen dak boven het hoofd, geen eten, geen zorg, elke dag de angst om opgepakt te worden door een ijverige smeris die zijn werk graag goed doet. Het werk van het pakken van 'illegalen'. Dat kun je gewoon doen terwijl je thuis de liefhebbende echtgeno(o)t(e) en vader of moeder van schoolgaande kinderen uithangt. We zijn hier in Neederland zonder meer redelijk, toch?


Het lijkt zo mooi als je de krantenkoppen leest. Hebben de vluchtelingen van Wij Zijn Hier na jaren van strijd dan eindelijk bereikt wat ze wilden? Dat hun recht op bestaan wordt erkend? Dat wordt erkend dat de Neederlandse staat als onderdeel van Fort Europa al jarenlang hen laat verrekken? "Amsterdam breidt opvang uit" en "Amsterdam biedt uitgeprocedeerde asielzoekers 24-uurs opvang aan". Het is zand in de ogen strooien. Het is de strijd proberen te ondermijnen. De vluchtelingen moeten nu maar eens tevreden zijn met wat hen geboden wordt en gaan meewerken. De supporters moeten zich maar eens terugtrekken want ze houden de voortgang van het proces van vertrek alleen maar tegen. Het is al zo vaak geprobeerd om een wig te drijven tussen meewerkenden en niet-meewerkenden, tussen zieken en iets minder zieken. Voorrechten en gunsten worden uitgedeeld als snoepgoed. Telkens wordt vluchtelingen voorgehouden dat er gewerkt wordt aan een oplossing, alleen kan niet iedereen geholpen worden. Zo tracht men de onderlinge solidariteit te breken. Zo tracht men de steun te laten afkalven. Iedereen wordt een keer moe, wanhopig, en zal dan alles aangrijpen dat beter is dan een leven beurtelings op straat of in een cel.

Maar wat denk je, van der Laan? Wat denk je, Dijkhoff, de hippe nieuwe Fred Teeven? Alles wat jullie proberen om de aandacht af te leiden van waar het om gaat, namelijk de kans om een leven op te bouwen voor iedereen, ongeacht afkomst of geboortegrond, zal niet slagen. Je kunt het nog zo mooi verpakken, maar als je die verpakking losrukt, is de binnenkant van het gebodene totaal verrot. Zo verrot als jullie zijn met je beleid en je beloftes, met je politie, je IND, je gevangenissen, je grenscontroles. Zo verrot dat slechts weggooien een optie is.

Wéér geweld tegen vluchtelingen bij de Stopera laatst, en wéér leugens over de toedracht. Racistische arrestaties: alleen vluchtelingen werden opgepakt. Dat hebben we al vaker gezien. Veel blauwe plekken. Smerissen die dingen zeggen als : “Wat doe je hier? Ga terug naar je eigen land”. Voorbeeldig gedrag weer.
En dan nu de kraak van het voormalige Stadsdeelkantoor van Nieuw West, Pieter Calandlaan 1, welke direct wordt beantwoord door de gemeente met het doen van aangifte. De gemeente Amsterdam staat tegenover de
vluchtelingen met in de ene hand de knuppel en in de andere hand de paperassen waar mensen hun handtekening op moeten zetten. Kies maar.

Dat is geen keuze, dat is chantage. Andermaal chantage. Het is de Vluchthaven all over. Ook de opvang daar hing samen met meewerken aan 'terugkeer'. Het alternatief is de straat, is opsluiting, is deportatie. Het alternatief is de angst, de kou, de onzekerheid. Humanitaire en kerkelijke organisaties hebben voor de huidige praktijk de weg geplaveid. Organisaties als de Pauluskerk in Rotterdam worden als lichtend voorbeeld genomen van hoe je opvang kunt koppelen aan 'vrijwillig' vertrek. Alles met zalvende woorden en bedrog. Het is Neederland ten voeten uit. Het is het Neederland dat deportaties noemt: “Begeleide gedwongen terugkeer van vreemdelingen”.

Onlangs verscheen de eerste rapportage van de 'Inspectie Veiligheid en Justitie (de Inspectie VenJ)' over die deportaties. Het is een rapport waarin stelselmatig wordt gesproken over 'de vreemdeling' om maar zoveel mogelijk afstand te creëren tussen 'ons' en 'de vreemdeling'. Door afstandelijk en eufemistisch taalgebruik worden vluchtelingen gedehumaniseerd, worden intimidatie en geweld tijdens deportaties verhuld en goedgepraat. Er wordt gesproken over 'begeleiden', over het 'aanleggen van dwangmiddelen', over 'ligprocedure'. Allemaal verhullend taalgebruik voor boeien en knevelen, voor bijna stikken. Alles tijdens gewone lijnvluchten waarmee mensen op vakantie gaan, vaak KLM. En weer is er die chantage: “Werk mee, of anders!”. Alleen, dat staat er niet zo.
Volgens het rapport gebeurt het wel eens dat passagiers protesteren tegen die “begeleide gedwongen terugkeer van vreemdelingen”. De AIVD maakte er in het jaarverslag van 2014 ook al melding van. Lastig hè?

Een staat die bij wijze van beleid voortdurend mensen chanteert, hoeft niet raar op te kijken als acties gericht tegen dat beleid tot doel hebben dat beleid onder druk te zetten, door het dwars te zitten en te saboteren, door de middelen, de uitvoerders, de profiteurs en de systemen aan te vallen, het werk onmogelijk te maken en desnoods ook stuk te maken. Wat voor keus is er anders? Acceptatie is toch geen keus? Vluchtelingen op de stoep van het stadhuis in Amsterdam kunnen rekenen op nietsontziend geweld. Vluchtelingen die niet meewerken als ze in het vliegtuig worden getild ook. We mogen niet blijven toezien zonder iets te doen. We mogen ons niet laten bang maken om ook geraakt te worden door dat geweld, die repressie.

Afgelopen week stonden de vluchtelingen van Wij Zijn Hier, slechts een paar dagen na het politiegeweld bij de Stopera, op de stoep van de IND aan de Stadhouderskade. Dat is een van de plekken waar de misdaden van de staat worden uitgevoerd, een van de schakels in de ketting die kapot moet. Ik bewonder hun moed en doorzetting. Ik vraag me af waar ze de nacht erop zullen slapen. In een cel of op straat? In een kraakpand of een opvanglocatie waar ze hebben moeten tekenen voor meewerken aan 'terugkeer'?

De misdadigers van der Laan en Dijkhoff en met hen vele anderen, zien hen graag onzichtbaar, zien 'het probleem' graag opgelost. Maar het probleem is pas opgelost als gezien wordt dat het probleem het schijnheilige Neederlandse en Europese apartheidsbeleid is. Pomp nog maar eens wat meer geld in die apartheid zodat gezegd kan worden dat vluchtelingen 'ons' geld kosten. Pomp nog maar eens wat meer welvaart weg uit het Afrikaans continent en zeg dat het onze verdienste is. Ik zeg: laten we het probleem oplossen waar het zit, en dat zijn niet de vluchtelingen die voor het zoeken van bescherming een hoge prijs betalen aan de mafia van de regeringen van welvarende landen, en vaak ook de hoogste prijs: die van hun leven. Chantage tot de dood erop volgt. Wie zwijgt, stemt toe.

Winke winke planeet

En als ik het zo pragmatisch betogende Terra reversa dichtsla is er het nieuws dat de "G7" het allemaal niet zo nauw nemen met de opwarmingscrisis (de laatste jaren "klimaat" genoemd).
Deze lieden wuiven vanaf hun Alpenweide naar de toekomst van de planeet.
Deze vanaf de straat in Londen ook, met andere bedoeling:

Ware liefde overwint alles

You got what it takes, Bobby Parker. Het origineel dat ik tot gisteren toeschreef aan Marv Johnson.


I'l pick a rose for my Rose, Marv Johnson. Op de aanzwellende golf van Northern Soul een hit in Europa in 1969, maar zeker ouder - hoeveel ouder is niet duidelijk.


When you're young and in love, Ruby & the Romantics. Vroeg werk van Van McCoy.

Het verkopen van de ziel als Nederlandse specialiteit

De bonte wei als de ziel van Nederland? Met het opheffen van de melkquota is de laatste ronde ingeluid voor het boerenbedrijf en het bijbehorende landschap van Nederland. Deze Volkskrantscribent beseft niet hoezeer die ziel al verkocht is, en dat die verkoop een Nederlandse specialiteit is zolang dit land bestaat - het land zeg ik, niet de staat.

En men vergete niet: in een land waar zo gemakkelijk gepraat wordt over het massaal vergassen van dieren enerzijds en anderzijds "Marokkanen" tot probleem benoemd worden dat nodig door het parlement besproken moet worden, is het ondenkbaarste wel degelijk mogelijk. Maar daar zal de Volkskrant niet over beginnen.

Gowonlijkenzaak: oorlogsmisdaden door het Nigeriaanse leger

Een toch bepaald niet kritisch gestemde club als Amnesty "International" heeft een rapport uitgebracht over moordpartijen door het Nigeriaanse leger in de jacht op Boko Haram, waarvan Chinua Achebe vermoedde dat het goede banden met het leger zelf heeft.

De katastrofe die al zeker sinds 1966 gaande is.

Toelichting en verdere uitwerking van de titel: hier en hier.

[Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat ik dit neit eerder hier verhaald heb, maarde interne zoekmachine levert geen resultaten op. Na de capitulatie van Biafra, januari 1970, werd in Rotterdam een speciale scholierendemonstratie georganiseerd. Een jongere had een bord of spandoek gemaakt met daarop de tekst Gowonlijkenzaak - een toespeling op de naam van de juntaleider en op het "gewone" van massamoord in de Derde Wereld. Met betrekking tot Nigeria blijft het een fraaie uitdrukking. Bij dezen alsnog of nog een keer.]

Politiewerk verdient meer verachting

- door Joke Kaviaar -   
Meer waardering willen de dienders. Maar het enige dat ze verdienen is meer verachting en wel hierom:

Laat ik beginnen met de recente ontruiming van het Vluchtgebouw in Amsterdam. Hoewel, ontruiming? De vluchtelingen vertrokken vrijwillig. Opnieuw. Ze willen geen problemen. Ze willen niet voor de zoveelste keer in vreemdelingendetentie belanden. De politie is het begin van al hun ellende, telkens weer.


Zij, de wouten, smerissen, flikken, dienders, juten en klabakken, zij zijn het die op straat mensen om hun ID bewijs vragen omdat ze er volgens hen uitzien alsof ze wel eens niet in Neederland zouden kunnen 'horen'. Zij zijn het die, voorzien van speciale bevoegdheden tot huiszoeking, in huizen binnenvallen op zoek naar 'illegalen'. Zij zijn het die binnenvallen als mensen ergens aan het werk zijn, omdat 'illegalen' vooral gedwongen moeten worden dan maar te leven van 'kleine criminaliteit' zodat gezegd kan worden dat zij alleen criminelen zijn.
Zij, de smeris, zijn de vicieuze cirkel waar je nooit meer uitkomt. Zij zijn het die racistische opmerkingen maken en daarmee het goede voorbeeld geven, zoals Korpschef Musschert van Den Haag. Zij zijn het die alles doen wat hen wordt opgedragen, zonder enige gewetenswroeging of moraal. Zij zijn het ook weer die afgelopen vrijdag na de vrijwillige ontruiming bij de Stopera geweld tegen vluchtelingen gebruikten en mensen arresteerden, en dat zoals altijd achteraf met leugens rechtvaardigen. Dat doen zij zomaar, uit het niets, gewoon omdat het kan, mag, en nooit tot repercussies leidt.



De wetten die, naar verluidt, mensen zouden moeten beschermen, beschermen hen allerminst en vooral niet tegen degenen die de wetten moeten handhaven, de smeris. Zij handhaven vooral de wet zoals het hen uitkomt en de wet díe hen uitkomt en dat is élke wet. De wet is voor hen gemaakt om te gebruiken, misbruiken en ontduiken. De wet is gemaakt voor de onderbuiken, twee-handen-op-één-buiken, de dikke vadsige volgevreten kapitalistenbuiken. Waakzaam en dienstbaar betekent waakzaam aan staat en kapitaal, dienstbaar aan elk bevel dat wordt gegeven. De diender kortom, doet alleen maar zijn werk, en de diender wil voor dat werk nu nóg beter betaald worden, of wil hij er voor betaald gezet krijgen?

Politiewerk verdient meer verachting.

De politie en de wetten die zij uitvoeren kunnen de pot op. Ze maken deel uit van het repressie apparaat, samen met justitie. In het Engels betekent 'justice' gerechtigheid. Maar gerechtigheid bestaat niet als je gedwongen wordt om op straat te leven. Lig je ergens in een kartonnen doos te slapen, dan wordt je ook al opgepakt. Kraak je een pand, dan mag je wel oppassen dat er niet een stel smerissen de wapenstok trekken om daar een stokje voor te steken en je ervoor te arresteren, en dat graag met geweld doen want 'ik sla niet graag, maar als ik sla, dan sla ik graag'. Dakloos? De cel in.

Politiewerk verdient meer verachting.

Verachting voor de moord op Rishi Chandrikasing op station Hollands Spoor in Den Haag.
Verachting voor de massale preventieve arrestaties en het geweld door de jaren heen bij demonstraties, in het bijzonder bij anti-racisme protesten zoals die tegen Zwarte Piet in Gouda vorig jaar.
Verachting voor de vele valse aanklachten, zoals die tegen Kno'ledge Cesare, één van de arrestanten van 'Gouda', die daardoor zijn werk verloor en wie nog een rechtszaak wacht.
Verachting voor het de mond snoeren van demonstranten zoals Abulkasim Al-Jaberi omdat hij riep: “Fuck de koning”.
Verachting voor de vele doden in politiecellen omdat arrestanten niets waard worden geacht.
Verachting voor de jacht op vluchtelingen, het halen van de vangstquota, het vangen van kopgeld.
Verachting omdat er geen excuus is voor het doen van dit soort 'werk', waarvan ik hier slechts enkele voorbeelden heb genoemd.

Ik weet niet of de marechaussee ook mee actievoert voor meer geld voor hun nobele werk om 'ons' land te beschermen tegen 'terroristen', tegen 'vreemdelingen', tegen 'illegalen'? Ik loop er in elk geval vast maar op vooruit: ook zij verdienen niets dan onze diepste minachting, omdat zij naar eigen zeggen helemaal niet jagen op vluchtelingen als ze grenscontroles houden zoals afgelopen vrijdag. Niets dan onze diepste minachting, omdat zij vast ook helemaal niet meewerken aan het deporteren van mensen naar landen waarheen ze niet terug kunnen of willen (dat is mij eender: zelfbeschikking en vrijheid van beweging voor iedereen zouden vanzelfsprekend moeten zijn), en omdat ook zij helemaal geen geweld gebruiken.

Politiewerk verdient meer verachting.

Maar omdat wij nette mensen zijn die nooit iets van onze diepste minachting zullen laten blijken - omdat we dat niet durven of omdat we vinden dat je geweld niet met geweld mag beantwoorden tenzij je bij de politie werkt en dan mag je zelfs geweld gebruiken als de 'tegenstander' dat níet doet - zullen we natuurlijk ook helemaal geen actie ondernemen tegen politie en marechaussee wanneer zij niet doen waarvan wij hen beschuldigen.
Nee, we zullen respect voor hen hebben. Ze zijn onze beste vriend. We zullen niet terugslaan. Die pet past ons allemaal. We zullen een smeris niet in zijn gezicht spugen, dat is onbeleefd. We zullen hem niet uitschelden voor klootzak/hufter/nazi/fascist/racist/moordenaar (doorhalen wat niet van toepassing is), want dan krenken wij hun gevoelens. We zullen ook geen stenen naar hen gooien, banden lekprikken van hun auto's en we zullen al helemaal geen politieauto's in de fik steken. Dat zou tegen de wet zijn. We zullen hen niet proberen de wapens af te nemen, al zijn ze daarmee nog zo gevaarlijk. Ja, we zullen zelfs braaf alle bevelen opvolgen, ook al zijn deze nog zo onzinnig.

Politiewerk verdient meer verachting.

Wij zullen onze blauwe plekken leren waarderen en daarmee degene die ze ons toebracht. We zullen het waarderen dat onze medemens enkel om zijn of haar afkomst wordt afgestoten en opgesloten en dat de politie daarvoor het werktuig is. Want de dienders willen meer waardering. En daarvoor voeren zij actie. En we moeten 'onze' dienders natuurlijk wel steunen als ze de straat op gaan voor meer loon, al is het alleen maar omdat de smerissen net als wij actievoeren en dat schept een band. We moeten elkaar de hand schudden, wij de witte Neederlandse activisten en de witte Neederlandse dienders. We staan op goede voet en doen alles in goed overleg.

Dit zijn de regels van de heilige democratie: je bedankt keurig en beleefd als je onder tal van voorwaarden, ergens ver van waar je wilde staan, achter een hek hebt mogen demonstreren zonder dat daar iemand iets van heeft kunnen merken. We respecteren dat als je je niet aan de 'afspraken' houdt, die natuurlijk geen bevelen en voorwaarden zijn, je je netjes laat slaan en arresteren. Dat is 'part of the game'. Zo hoort het nu eenmaal. Ja, we accepteren die shit allemaal en omdat de waarheid veel te pijnlijk is, vinden we er graag een rechtvaardiging voor. Maar politiewerk verdient nog steeds niets anders dan verachting.

India, Afrika en andere landen

Betoverend en soms reuze grappig: Chimamanda Adichie over het enkelvoudige verhaal...



(Dat van het gemberbier is voor mij als Nederlands kind ook herkenbaar. Voelde mij heel stoer en wetend dat ik het bestelde op schoolreis in Londen in de vijfde klas gymnasium waar wij "uiteraard" niet mochten drinken in een pub. Eerste bezoek aan Engeland. Bestelde zomaar bier dat gedronken mocht worden...).

Duurzaam pinguïns laten sterven

Een van de programmapunten van Barcelona en comú met burgemeesterskandidate Ada Colau was de strijd aanbinden tegen het massatoerisme. Ik moet nog zien dat er in Amsterdam zo'n actiepunt zou komen. Drommen mensen vergapen zich aan de letters Iamsterdam op het Museumplein. Wat niet al een attractie kan zijn! Als iemand mij aanspreekt op de Dam die ik even niet versta antwoord ik automatisch maar in het Engels, de lingua franca van het wederzijds onbegrip - en tot mijn verrassing blijkt de vraagstelster "gewoon" Nederlandse. Dat maak je bijna niet mee in de Amsterdamse binnenstad, sterker nog: ik hoor op straat vrijwel alleen steenkolenengels en - they are over here - Amerikaans-Engels. Wat zoekt men hier toch?

Schampere vaststelling: 180.000 treffers op de Nederlandse woordcombinatie "duurzaam toerisme". Als iemand die in de sector gewerkt heeft kan ik u verzekeren dat dit niet bestaat. Het bezoeken van de laatste ongerepte wildernis op deze planeet wordt inmiddels als ecosensatie aangeboden:

Ontdek de afgelegen wildernis van Antarctica tijdens een luxe reis!

Massale sterfte onder pinguïns is de prijs van de ontdekking.

De een ontdekt op een luxe reis afgelegen wildernissen, de ander mag creperen op een wrakke overvolle schuit op de Golf van Bengalen of de Middellandse Zee. De confrontatie met de sloebers die dood of levend de overkant bereiken is "schokkend" voor de toeristen.
De wereld zoals zij is dezer dagen.