Kanttekeningen bij Sheldrake 1 - schuiven met de tijd

Op de avond voor mijn verhuizing kwam zij aan op de studentenflat en voor een nacht waren wij buren.

De volgende dag verhuisde zij naar de flat (althans haar vader en zwager brachten haar spullen uit het ouderlijk huis) en ik zou er juist uit verhuizen. Hoe het kwam dat vader en zwager tenslotte mijn spullen verhuisden leidt af van waarom ik het volgende zou vertellen.

In de auto naast de voor mij onverstaanbare man (rad Vlaams waar ik weinig uit kon opmaken) kreeg ik plotseling de opgewekte flitsgedachte: "hij weet niet dat hij zijn schoonzoon verhuist."
Ik schrok van deze gedachte - wat was dat nou? Hoe kwam ik daar bij?
Dat ik de gedachte onthouden heb heeft wel zo zijn redenen.

Een paar maanden later kregen wij namelijk wel degelijk verkering en natuurlijk is daar wederzijdse interesse en verlangen aan voorafgegaan. Maar die waren zeker niet aan de orde op die zenuwenmiddag waarop onverwacht haar vader mij verhuisde.
Vooruitziende blik? Een onbewust weten van wat zou komen (iets waar ik zelf ook een hand in had tenslotte)? Maar niets in die vreemde gedachtenflits voorspelde verder wat er de komende jaren zou gebeuren. Ik blijf met een raadsel dat ik nooit met Chris besproken heb.

*
Waarschijnlijk HET boek over voorspellende dromen, John Dunne's Experiment with time is online te lezen. Het raadsel hoe wij kunnen weten wat staat te gebeuren lost het zeker niet op - het zal een raadsel blijven. De vraag of wij voorspellende ingevingen bij waakbewustzijn of voorspellende dromen die niet uitkomen eenvoudigweg vergeten is niet ter zake.