Dat de golf van actie van pakweg 2008-2011 gevolg krijgt in de vorm van geslaagde organisatie is een opmerkelijk fenomeen. Het Regime van Het Rijk meende namelijk met ontruimingen en knuppelpartijen, zoniet met bloedige staatsgrepen of bombardementen, af te zijn van de wereldwijde opstand. Voor een land als Nederland is een dergelijke aanpak dan niet eens nodig. En in Griekenland en Spanje lukt het niet. Syriza heeft een compromesso storico met een best wel eng-nationalistische rechtse partij gesloten - en welbeschouwd, bij Syrizademonstraties wappert men ook nogal opvallend veel met de Griekse vlag. Zoals de Republikeinse driekleur demonstraties van Podemos opfleurt. Misschien kan Podemos in zee met andere linkse krachten, bijvoorbeeld in de naar autonomie zoniet onafhankelijkheid strevende forastiero-streken of wat oud-linkse restanten. In Groot-Brittannië ziet het er naar uit dat Labour slechts zou kunnen regeren met de Scottish National Party, hetgeen ik Labour niet zie doen. Maar wie weet.Hier wordt een inventarisatie gemaakt van mogelijk fuserende krachten "links van links" in Frankrijk: Nouvelle Donne, de door trotskisten gedomineerde NPA, de frondeurs binnen de huidige regeringspartij de PS, het Front de Gauche, Ecologistes en misschien gedeeltelijk de achterban van de Groenen.
De links die Paul Cudenec geeft voor komende demonstraties rond de Autonome Verdedigingszones (ZADs) in Nantes en Toulouse werken niet, maar men kan er bij hem over lezen. De ZADs, ook weer in zogeheten buitengewesten, als in Groot-Brittannië en mogelijk Spanje, kunnen de doorslag geven bij het vormgeven van het Links van Links in Frankrijk.
Plotseling wijkt de wanhoop in het openbaar vertoog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten