Louise Gunning-Schepers heet zij. De sympathisanten van de bezetters van het Bungehuis demonstreren op de stoep voor het Maagdenhuis. De voorzitster van het College van Bestuur van de Universiteit van Amsterdam, die het Bungehuis op straffe van een dwangsom van een ton per persoon per dag "zo snel mogelijk bezemschoon" wilde hebben, was blijkbaar niet bang voor rotte tomaten of eieren naar haar hoofd. Er is geen politie te zien, alleen particulier bewakingspersoneel.
"Zeg het maar, wat willen jullie". Alsof zij voor een kleuterklasje staat, PR-machineglimlach vol welwillendheid op. Er blijkt van alles "niet in haar macht" te zijn - het afschaffen van studies en het lucratief verkopen van panden volgt de Eisen van wat men de Economie noemt, daar heeft zij niets mee te maken uiteraard.
Zonder het glimlachje en de welwillendheid zegt zij tegenover de verzamelde rijksgoedgekeurde pers twee deuren verder later dat die eis van een ton misschien niet zo goed was geweest. En dat zelfs de ontruiming geen goed idee was geweest.
Terwijl zij staat te zemeloreren ga ik naar de stapel stenen weer een deur verderop - is dit niet het oude pand van Formosa, dat weer verbouwd wordt voor weer een horecamislukking? In 1969 zou die stapel te gevaarlijk zijn geweest. Maar studenten van "geesteswetenschappen", van "een kleine taal"( Russisch, Arabisch, Italiaans) zijn en blijven zachtaardig. Bijna tot verdriet van de verslaggever van het plaatselijke televisiesufferdje.
Meer over dit alles later...
1 opmerking:
Studenten willen openheid en democratie, is het niet fantastisch!
Een reactie posten