Ik parafraseer Ton Lemaire die verwoordt wat ik zeker na het afgelopen behoorlijk rampzalige jaar besef: er komt een Laatste Lente voor mij, zoals voor eenieder. Lemaire put troost uit alles wat doorgaat. Ik vind het onverdraaglijk dat die zekerheid door toedoen van mensen er nu juist niet meer is. Narcissen bloeien trouwens al vaak voor het einde van de winter, de Natuurkalender meldt al bloeiend speenkruid en bladontplooiing van vlier dezer dagen. Het klopt niet meer. Het geldt op zijn minst te voorkomen dat de laatste lente niet zomaar een laatste lente is, als u begrijpt wat ik bedoel.
Een vrolijker nieuwjaarsgedachte kan ik niet bieden. Maar in hopeloosheid kunnen wij nooit berusten.
Voorwaarts voor het behoud!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten