Geen bruggen meer om over te steken

De demo van Happy New Year, alleen op dplaat gezet door Beverley door de man die het geschreven heeft.
De tekst komt nog harder aan.

The world's a little older
As distant sounds move
The nights a little colder
And I'm alone,
Happy New Year

A cheer on New Year spirit
Dies on the still night air
I shout, but you can't hear me
And you don't care, Happy New Year
Baby, you dont care, Happy New Year


The year is lined with promise
So greet it joyfully
A time so full of promise
Holds none for me
Happy New Year

No bridges left to cross now,
No dragons left to slay,
And everything is lost now,
You've gone away, Happy New Year
You've gone away, Happy New Year

Natuur in de delta

Holland - natuur in de delta is alleen al vanwege de mooie beelden een aanrader. Het is de opvolger van De nieuwe wildernis.

Zonder de ophef die een programma als Springwatch kenmerkt komt de menselijke toeschouwer dicht bij zeearenden, bevers, pimpernelblauwtjes, driedoornige stekelbaarsjes, futen en allerlei andere aan water of nat landschap gebonden dieren. Van de zeearend wordt wel gezegd dat die eeuwenlang verdreven is geweest; de bever was uitgeroeid en is opnieuw geïntroduceerd en met succes; het pimpernelblauwtje is ook opnieuw uitgezet op een enkele plaats, de Moerputten bij Den Bosch. Of het optimistische idee waarmee de film afsluit, dat "wij" - de mens in deze streken - nu beseffen dat wij gelijk zijn aan deze dieren klopt durf ik niet te denken - niet op een dag waarop een bericht langskomt dat een bever is opgeblazen met vuurwerk - de jaarlijks toegestane terreur in Nederland, en nu eindelijk eens weg er mee! De hoofdtitel van de film is een verwijzing naar het vers van Marsman, Denkend aan Holland, in feite is maar weinig van het materiaal in het huidige Holland gefilmd. Over de afhankelijkheid van en wisselwerking met het water mag de gedachtenvorming best bevorderd worden, daar niet van.

Het commentaar, gesproken door beroepsacteurs, is nogal eens van Polygoonjournaal-gehalte en ja, het is een Nederlandse film dus er wordt in gerampetampt, maar dan wel door dieren...
Wel aanbevolen en het witte doek is altijd toch een andere belevenis dan dit scherm...

Anarchistische ontwikkelingen in culturele studies

Voor een nader oordeel over Simon Critchley's benadering van het anarchisme als mystiek en omgekeerd moet ik speciaal gaan zitten dus dat wacht nog even. Inmiddels in dit verband een verwijzing naar het tijdschrift Anarchist Developments in Cultural Studies. De raad van advies bevat de namen Ruth Kinna en Uri Gordon, die ken ik dan tenminste persoonlijk - de andere namen ontgaan mij in verband met studie van het anarchisme, eerlijkgezegd. Maar dat kan aan mij liggen. Oordeelt u zelf (alsof u de vermaning nodig heeft).

Het uitroeien van dieren in Maleisië

De naam serow moest ik opzoeken, en de vertaling "bosgems" verduidelijkt eerlijk gezegd niet veel wat mij betreft. Op de afbeelding een Sumatraanse bosgems, er zijn er nog maar enkele honderden over.

De voorzitter van Sehabat Alam Malaysia slaat alarm over de "uitsterf"-dreiging van wild in Maleisië. Bedoeld wordt dan altijd: uitroeiing door mensen. Niet dat de voorzitter er omheen draait.
De opvallend onbijgewerkte van Sehabat Alam Malaysia, Vrienden van de Aarde.

De waarheid gezonden van boven

En voor Derde Kerstdag:


Fantasia on Christmas Carols, Ralph Vaughan Williams
Choir of Guildford Cathedral
Barry Rose, Dirigent
John Barrow, Bariton
Pro Arte Orchestra

Gedanste kersthymnen

Hoevelen van de hedendaagse ideologische praatjesmakers over de "joods-christelijke" beschaving van Europa zullen, afgezien van de Aziatische herkomst van de genoemde zogenaamde bronnen, de Afrikaanse connectie beseffen? Liederen van waar het christendom ouder is dan in West-Europa.


Gena, Ethiopisch kerstlied, Wody Hailu


Amhaars kerstlied, solist: Dawit Bekele


Eritrees-orthodoxe kersthymne

Nieuwe Wildernis voor de kerst

Nog een film voor de kerst: De Nieuwe Wildernis, over de Oostvaardersplassen.

Het moderne aangespoelde handje

Niet bepaald blij met de herdoping van Natuurbericht tot "Nature today" - wie is hiermee gediend? - ben ik evengoed wel geholpen door dit artikel, over een aangespoeld wolvebot op Texel.
Het aangespoelde handje waar ik het eerder over gehad heb zal fossiel zijn geweest, maar waarschijnlijk wel van wat men de "moderne mens" noemt, homo sapiens. Het is mij nog steeds niet duidelijk hoe de evolutiebiologie de Neanderthaler bijvoorbeeld interpreteert, of de Cro-Magnonmens. Maar dit terzijde.

Winterbeeld 2015 - de herfst verglijdt in een lente zonder Ponteneur

Niet geïdentificeerde zwammen...

Een leeuwetand, waarschijnlijk paardebloem, steekt tussen het dek van gevallen bladeren omhoog, in bloei

Zwaaiend in de wind: pas ontluikende goudsbloem. Wikipedia zegt dat de plant van mei tot november bloeit. Is deze nu heel vroeg of heel laat?

*
De eerste keer was ik er op uitnodiging van makker Bas Moreel. Ik vond het maar een raar idee, een café-restaurant in een voormalige school waar ik zo vaak langsgelopen moet zijn. In een buurt waar uitgaan eigenlijk niet aan de orde was. Aan de Openbare Lagere School van de eerste klasse nr.48 had ik geen andere herinnering dan dat zij er stond; de architect is Bastiaan de Greef, die naast veel meer onder andere de Willemspoort, nu meestal Haarlemmerpoort genoemd, op zijn naam heeft. Alles in Amsterdam.
Uitgaan in Oost hing de laatste jaren samen met ofwel bezoek aan mijn ouderlijk huis, later aan het graf van mijn moeder, of met het werk van de liefste in het inmiddels afgeschafte Tropeninstituut. Het café waar ik eerst moeilijk tegen aankeek, de Ponteneur, werd langzaamaan vertrouwd terrein. En inmiddels is het voorbij. De zaak is opgekocht door wat in deze dagen ondernemende jongelui heten, die ook een andere kroeg in de buurt, het Museum, in iets met Drukke Loop erin heeft omgebouwd - de Biertuin. Studentikoos. En dat in Oost, waar je in je handjes mocht knijpen als je de universiteit haalde.

Het aardige van de Ponteneur was onder andere het wat men noemt "multiculturele". Ik ga er maar niet over uitweiden. Van het oorspronkelijke uitgangspunt van de gelegenheid verneem ik nu zij gesloten is. Nu begrijp ik de uitnodiging van Bas van destijds ook beter.
Wij hebben er het verjaardagsmaal ter ere van Lief gebruikt en dat was het dan. In de "hippe" tent die er voor in de plaats komt zal men mij niet aantreffen.

De kip waarvoor niet meer omgereden wordt

De laatste melding van een korhoen dateert van oktober. Het zegt niet alles, het zou langzamerhand kunnen (waarschijnlijk is het ook verstandig) dat waarnemingen eenvoudigweg geheim worden gehouden. Van klachten als deze horen we niet meer (citeer mij zelf eens in extenso):

In het voorjaar van 1997 werd in de omgeving van Holten een weg afgezet, waardoor automobilisten maar liefst een kwartier verloren doordat zij moesten omrijden. De afzetting vond plaats om de laatste levensvatbare groep korhoenders de kans te geven ongestoord te baltsen. Een kwartier verliezen - "en dat voor een stel kippen", zoals de gemengde-berichtgeving een gefrustreerde karrevoerder liet zeggen. De liefde voor natuur en milieu kan aan dergelijke opmerkingen (die beslist geen details zijn) afgemeten worden. Afgezien van de vraag of de omweg echt een kwartier duurde, is de afweging van een kwartier van een automobiel mens tegenover de eeuwigheid voor de laatste korhoenders alleszeggend. Als er geen compromis mogelijk is, en hoe zou dit mogelijk kunnen zijn, dan zal het kwartiertje het winnen boven het leven van het korhoen.

Na Hongarije drijft nu Polen af

Doorgestoken kaarten bij verkiezingen, ze zijn gewoon en in het algemeen wettelijk vastgelegd, dus: niets te zien, doorlopen alstublieft. Dat de PSOE met 1,3% meer van de stemmen in Spanje dan Podemos, de post-15-mei-partij, 21 zetels meer krijgt, het hoort zo. Dat Syriza een zo goed als absolute meerderheid heeft, eigen schuld van de rechtse wetgevers, wier regels zich tegen henzelf keren. Ook al is er geen reden meer om blij te zijn over Syriza - en ik ben ook niet opgetogen over Spanje, hoe bijzonder het ook is dat Podemos in een klap de derde partij van het land is geworden. Vooral in de "minderheids"- gebieden heeft Podemos de PSOE overvleugeld.

En een maand geleden won een zogenaamd nationalistische partij, Recht en Rechtvaardigheid, afkorting heel veelbelovend PiS, 39% van de stemmen in Polen en dankzij het knoeierige kiesdrempelsysteem is dat voldoende voor een absolute meerderheid. Die verzilverd wordt op alle fronten, tot het Constitutioneel Hof toe. En wie zit er mee dat de ruim een kwarteeuw geleden verworven parlementaire democratie in Midden- en Oost-Europa langzaam maar nogal zeker wordt weggerold? Wie zal de demonstranten in Polen nu bijstaan? Ze zwaaien met Poolse en met EU-vlaggen: het regime heeft niet veel op met de EU waar Polen zo nodig lid van moest worden ruim elf jaar geleden. De demonstranten willen bij "Europa" horen, maar interesseert dit "Europa"nog?

Het einde van het rijdende koekblik in Amsterdam

Ze hadden er nooit mogen komen en ze zijn verdwenen buiten mijn blikveld - de koekblikken die "Zilvermeeuw" blijken te heten en die ook nog van het legendarische Linke-Hofmann-Busch afkomstig blijken te zijn. LHB, voorheen te Breslau, waar de Breslauer trams, ook vierhoekig, naar vernoemd waren (bijwagens 881-900). Het koekblikvoorkomen maakte het geheel nog afstotelijker.
LHB bestaat niet meer, niet te Breslau en niet meer elders. Gisteren werd een officiële afscheidsrit georganiseerd met het laatste koekblik, de laatste echte rit blijkt op 9 november jongstleden geweest te zijn.
Weemoed kan ik alleen voelen bij de gedachte: is het zo lang geleden, de Lastageweg enzovoort? Ja, veertig jaar dus...

Verbazend hoe eerlijk de mensen kunnen zijn

Randy Newman, die de verschrikkingen van het leven in de VS van toen en nu zo terloops kan neerzetten. Tot de jaren zeventig zongen anderen zijn nummers eerder dan hijzelf.
Rick Nelson maakt in 1968 een logische montage van


Love story


en So long Dad met het logische slot van Love story


Simon Smith and the amazing dancing bear, Harper's Bizarre (Newman heeft nog in de band gezeten toen die The Tikis heette)


Let's burn down the cornfield, Lee Hazlewood. De originele versie.

Het determinisme van de techniek

Een videovertoog van Jacques Ellul

Woorden van een gelovige

En voor de kerstvakantie, om te lezen: Paroles d'un croyant van Félicité de Lammenais.

Herfstbeeld 2015 - narcissen

Oegstgeesterweg, Leiden - heb daar wel vaker vroege narcissen gezien, maar zoveel zo vroeg - de winter moet nog beginnen. Speenkruid, bosanemoon, dotterbloem, scherpe boterbloem, eendekuikens - de winter wordt overgeslagen of slaat straks keihard toe. De foto is van twitter geplukt, beken ik eerlijk (ik ben goed bekend met de omgeving, maar hij is niet van mij maar van Margot Straathof)

22 december Vredesdienst voor dieren, Amsterdam

Lucia, bij dezen ben je erelid van de DVK. Nu nog even het werkwoord "melken" leren verbuigen (taaltip: "was de koe aan het melken" klinkt hoe dan ook beter).

Straks is het weer Kerst, voor velen het feest van de vrede. Helaas is de vrede wereldwijd ver te zoeken, de vrede tussen mensen onderling en niet minder de vrede tussen mens en dier. Wat dat laatste betreft: Huisdieren als honden en katten hebben vaak een goed en vredig leven. In tegenstelling tot die miljoenen ver van ons weggestopte naamloze dieren, die de pech hebben dat wij ze niet persoonlijk kennen. Hun leven is een en al lijden.

Juist met Kerst wordt er weer uitbundig vlees gegeten. Vlees van dieren die niets van de vrede hebben geproefd. Dit laten we niet zomaar passeren. Daarom de Vredesdienst voor dieren, dinsdag 22 december a.s. om 19.30 uur in de Vredeskerk te Amsterdam (Pijnackerstraat 11). Een dienst die een appel wil zijn om het feest van de vrede vleesloos te vieren. Ook om ons te bezinnen op onze omgang met dieren.

Wreedheden tegen mens en dier staan niet los van elkaar en elke vorm is even verwerpelijk. De Russische schrijver Tolstoj schreef al: ‘Zolang er slachthuizen zijn, zullen er ook slagvelden zijn.’ Met de Vredesdienst voor dieren zetten we een eerste stap naar een wereldwijde vrede. Het is strijdig met de essentie van Kerst wanneer we dieren, levende wezens met bewustzijn en gevoel, deel laten uitmaken van ons kerstdiner. Vrede alleen voor mensen ís geen vrede. Vandaag is het ook heel goed mogelijk zonder gebruik van dieren heerlijk en feestelijk te eten.

Zie bijvoorbeeld de aantrekkelijke veganistische recepten op de speciale kerstwebsite van EDEV.
De Vredesdienst voor dieren, die geen godsdienstig maar een spiritueel-humanitair karakter heeft, biedt evenals vorig jaar ook nu weer een afwisselend programma van boeiende sprekers, poëzie en muziek en ook komen enkele kinderen aan het woord. Na afloop is er de mogelijkheid in de kerk na te praten onder het genot van een diervriendelijk hapje en drankje. Zie ook hier.

Graag tot ziens 22 december a.s. in de Vredeskerk!

Geef je om dieren, verspreid dan zoveel mogelijk deze oproep via de sociale media. Namens alle dieren dank daarvoor!

Vredesdienst voor dieren wordt georganiseerd door Ds. Hans Bouma, Comité Dierennoodhulp en Een DIER Een VRIEND.

Laat ze niet lopen!

Racisme is geen mening. Fascisme is geen mening. Haatzaaien en discriminatie zijn ook geen mening. Toch worden onder het mom van de vrijheid van meningsuiting demonstraties gehouden door extreem rechtse organisaties. Deze worden ook toegestaan. Dat heet dan: een geoorloofde betoging.

Ik heb het allang niet meer alleen over een marginaal groepje neo-nazi's van de NVU. De AIVD en de media willen ons graag doen geloven dat extreem rechts geen gevaar is maar de tijd dat de NVU met twintig mensen door verlaten straten liep te brullen is voorbij. En zelfs toen vormden zij al een grotere bedreiging dan politici en media ons wilden doen geloven. Liever wees men naar anti-fascisten als zouden die een bedreiging vormen.
Graag verwijzen de salonfähige fascisten van deze tijd nu naar een groep als de NVU om zichzelf beter voor te doen. De NVU wordt als bliksemafleider gebruikt maar is bijzonder nuttig voor hen gebleken. De praktijk op dit moment is dat de fascisten van Pegida en PVV hand in hand de straat op gaan met leden van de NVU, Voorpost, Identitair Verzet en allerhande andere groepen van extreem rechtse signatuur en gezamenlijk de straat op gaan. De straatfascisten vormen inmiddels niet meer alleen een voorhoede, zij worden nu vergezeld door de zogenaamd 'bezorgde burgers' in agressieve demonstraties tegen de komst van AZC's en noodopvang voor vluchtelingen.

Het zou in de rede liggen om demonstranten die de verspreiding van racistisch en fascistisch gedachtengoed willen tegengaan geen strobreed in de weg te leggen. Het zou logisch zijn om anti-fascisten die alarm slaan om te voorkomen dat hordes neo-nazi's straks door de straten marcheren ruim baan te geven. Maar als die logica en die rede door de autoriteiten werden gevolgd stond ik niet in een rechtszaal vandaag.
Het is al jarenlang het OM er alles aan gelegen om vooral anti-fascisten en activisten tegen het zogenaamde 'asiel'beleid fanatiek te vervolgen. Net zo fanatiek als politie en justitie jagen op migranten, vluchtelingen en mensen met een andere huidskleur of anderzins een afwijkend uiterlijk. Ik ben al vervolgd om mijn mening. Feitelijk is deze zaak een herhaling daarvan: ik word vervolgd omdat ik uiting gaf aan mijn afschuw over openlijk fascistisch betogen. En als ik zie wat voor extreem rechtse bedreigingen, beledigingen en haatzaaierij over het internet worden uitgestort zonder dat er een haan naar kraait, dan kan ik alleen maar concluderen dat het OM selectief vervolgt wiens mening de staat niet in het straatje past.
Tegelijk besteden de media ruim aandacht aan het door Wilders zelfbenoemde 'verzet' van 'bezorgde burgers' en zwijgen zij demonstraties (in Nijmegen en Den Haag) waarin solidariteit met vluchtelingen worden betuigt volkomen dood. In uitzendingen van Pauw kregen achtereenvolgens voormannen van de NVU en Pegida ruim de gelegenheid om zich voor te doen als keurige heren met een mening.

Zo groeit de jarenlange hetze tegen vluchtelingen, migranten, moslims, Marokkanen uit. Het is een hetze die in eerste plaats is aangewakkerd door politici van gevestigde partijen. Zij zijn de wegbereiders van het huidige fascisme. Zij zijn het die - al lang voordat Wilders "Minder minder!" riep - het gedachtengoed van Hans Janmaat, inmiddels gerehabiliteerd fascist uit de jaren tachtig en nu zogenaamd visionair, uitdroegen. Ik geef een drietal voorbeelden van gelegitimeerd racisme door gevestigde politici die in het algemeen niet worden gezien als extreem rechts, die laten zien hoe diep het racisme in de Neederlandse samenleving zit:

Rob Oudkerk, PvdA lijsttrekker in Amsterdam in 2002, bezigde voor het eerst de term "Kutmarokkanen". Afgelopen jaar, in januari 2015, kwam de term terug toen twee Marokkaanse vrouwen in Almere werden mishandeld. Het nieuwsbericht meldt: "De twee, 50 en 61 jaar oud, werden door een Nederlandse man (...) van achteren aangereden en geschopt. De vrouwen kwamen daardoor ten val. Vervolgens riep de man vanaf een afstandje dat de vrouwen 'kutmarokkanen' en 'kutmoslims' zijn en dat zij 'moeten oprotten naar hun eigen land'.

Hans Spekman zei in een interview met Vrij Nederland vol overtuiging in oktober 2008: "De Marokkanen die niet willen deugen moet je vernederen, voor de ogen van hun eigen mensen". Heb ik deze opmerking ooit gehoord over "Nederlanders die niet willen deugen"? Nee. In juli 2014 herhaalde Spekman nog altijd achter zijn uitspraak te staan. Dit was vier maanden na Wilders' "Minder minder" uitspraken.

Diederik Samsom zei in 2011: "Marokkanen hebben etnisch monopolie op overlast". In april 2014 houdt hij nog altijd vast aan deze uitspraak. Een maand na Wilders' "Minder minder".

Voor Spekman en Samsom, net als Oudkerk PvdA politici, geldt duidelijk: zij gaven niet alleen de voorzet voor Wilders, maar geven ook goedkeuring aan Wilders. Zo diep zit het racisme dus in de Haagse politiek. En ik zie het verschil tussen deze vier witte mannen dus nauwelijks.

Veel van al dit racisme wordt opgehangen aan het opkomen voor vrouwenrechten. Maar vrouwenhaat is de Westerse samenleving beslist niet vreemd en hetzelfde geldt voor homohaat. Doelbewust wordt er gegoocheld met cijfers om te doen alsof aanvallen op vrouwen en homo's louter en alleen vallen toe te schrijven aan wat men noemt 'allochtonen'. Sterker nog: het gros daarvan is nog altijd toe te schrijven aan witte Neederlandse mannen. Wederom spelen de media hier een rol door vooral aandacht te besteden aan zulke zaken wanneer de daden gepleegd zijn door vluchtelingen, migranten of 'allochtonen' hetgeen dan ook specifiek wordt vermeld.

Toen Wilders kwam met zijn voorstel voor een 'kopvoddentaks', zoals hij het denigrerend noemde, was het al knip en klaar. De paternalistische houding ten opzichte van vrouwen door witte mannen die wel even zullen bepalen wat goed voor hen is, en hoe de emancipatie en de vrouwenstrijd volgens hen zou moeten worden vormgegeven, is veelzeggend en laat zich door de ontwikkelingen van de laatste tijd ook duidelijk aanwijzen. Het zijn juist vrouwen, veelal moslima's, die het slachtoffer zijn van het racisme dat we nu zien. Zij zijn het die worden aangevallen en lastig gevallen, ook met fysiek geweld, door lieden die beweren tegen 'de Islam' te zijn en 'dus' voor vrouwenrechten. En het gaat nog verder: tijdens het zogenaamd 'verzet' tegen de komst van een opvang voor vluchtelingen in Steenbergen werd in koor geroepen: “Daar moet een piemel in!” toen een vrouw de moed had zich openlijk voor de opvang uit te spreken. Daarvoor waren al haar ruiten ingegooid.
De mythe dat de samenleving van de witte westerlingen zo tolerant is en zo verlicht en dat bij uitstek en louter en alleen gelovigen die de Koran lezen terroristen en vrouwenhaters zouden zijn is precies dat: een mythe, een sprookje. Een racistische fabel. Vrouwen worden misbruikt voor het doel van het verspreiden van racisme. Blijf met je poten van vrouwen af. Wij kunnen het donders goed zelf, hoofddoek of geen hoofddoek, religieus of niet.

Intimidatie door extreem rechts is schering en inslag. Het is gericht tegen een ieder die zich uitspreekt voor de opvang van vluchtelingen. Insprekers, moedige lokale politici die tegen de stroom inroeien, kortom de enkeling die het waagt om op te staan, kan rekenen op repressailles door extreem rechts. In Wormer gingen zelfs twee auto's in vlammen op. Wilders start een meldpunt overlast vluchtelingen en het gevolg is dat vluchtelingen worden belaagd.
6 oktober: Wilders kondigt tijdens een flyeractie in Purmerend aan dat de PVV het meldpunt overlast vluchtelingen opent.
10 oktober: Vluchtelingen in AZC Woerden worden aangevallen.
Duidelijker kunnen oorzaak en gevolg niet zijn. De grootste fascist van Neederland zit in de tweede kamer en zijn 'partij' groeit...

Sinds de aanvallen in Parijs horen we wederom de mantra dat terrorisme een zaak van moslims is. Pegida is zo'n extreem rechtse organisatie die hier garen bij spint. Het wordt aangegrepen om te doen alsof moslims een grote homogene groep gelovigen zijn waartussen geen verschil bestaat. En ook: alsof de oorlogen die door de Westerse landen worden gevoerd in het Midden Oosten er helemaal niks mee te maken hebben – let op: die oorlogen heten géén terrorisme maar interventie - , en alsof er daar geen burgerslachtoffers vallen bij wijze van collateral damage en uit naam van de democratie. Tot tweemaal toe kwam de oorlog naar Parijs en heet daar dan terrorisme. Tot tweemaal toe werd het weer pijnlijk duidelijk dat aan het leven van slachtoffers in het Westen veel meer waarde wordt gehecht dan aan het leven van een veel talrijker aantal slachtoffers van systematische Westerse bombardemententerreur in het Midden Oosten. Slachtoffers uit naam van financiële belangen en oliewinsten zijn het. Slachtoffers van de wapenhandel en de steun aan dictaturen. Het gaat niet om 'de Islam'. Het gaat erom of het praktisch is om een dictatoriaal regime te steunen en om er handel mee te drijven. Saoudi Arabie is ook een kalifaat. Maar daar werd eerder dit jaar, in februari in Abu Dhabi, een grote wapenbeurs gehouden waar Hennis met een hele stapel Neederlandse bedrijven naar toe ging.

Maar hier in Neederland wordt met oogkleppen op gewezen naar jongeren in de Schilderswijk of in België naar jongeren in Molenbeek, in Frankrijk naar de jongeren in de buitenwijken van Parijs. Maar feit is dat al die jongeren op dagelijkse basis te maken krijgen met het Westerse racisme, op de arbeidsmarkt en op de straat. Vluchtelingen die nu hier aankomen, kunnen op dezelfde behandeling rekenen. Op 4 december riept Geert Wilders: “Sluit AZC's hermetisch af.” Vluchtelingen zouden verkrachters zijn, ze zouden onze banen inpikken of juist leven van onze uitkeringen, ze zouden gelukzoekers zijn, profiteurs. Maar meest nog: ze zijn moslims, en 'dus' een gevaar.

Dit is racisme. Blatant racisme. Dit is Pegida. Dit is Wilders. En dit is de gevestide politiek die het nu tracht af te vangen door de redenaties over te nemen. De VVD is geen haar beter dan de PVV. Het CDA en PvdA geen haar beter dan de VVD. En daarom is het Pegida toegestaan samen met neo nazi's de straat op te gaan. Want eigenlijk denken ze er allemaal hetzelfde over. Vluchtelingen zijn een probleem. Moslims zijn een probleem. Marokkanen zijn een probleem. Dat moet gezegd kunnen worden en wie er tegeningaat komt aan de vrijheid van haatzaaien.

En dat is waarom ik hier sta vandaag. Ik kwam aan de vrijheid van haatzaaien. Wanneer u, die hier tegenover mij in toga zit, vindt dat ik veroordeeld moet worden omdat ik tegen dit fascisme in actie kom, betekent dit dat het mij verboden wordt in woord en daad te voorkomen dat er straks ook dodelijke slachtoffers vallen onder het mom van 'verzet', zoals Wilders dat noemt. Tot nu toe kwam het nog niet zover, maar neo nazi's in Neederland voelen zich aangemoedigd doordat de weinige mensen die daadwerkelijk tegen hen opstaan in de cel worden gegooid en worden weggezet als gevaarlijke links extremisten. Maar ondanks dat zit er nog altijd daadwerkelijk niets anders op dan hiertegen in actie te blijven komen. Negeren is geen optie. Daarvoor is het al te laat.

Sinds de 'geoorloofde betoging' van Pegida op 11 oktober, waarbij vele anti-fascisten werden gearresteerd, terwijl de agressie vanuit de demonstratie van Pegida kwam, er in die demonstratie de Hitlergroet werd gebracht en een racistische toespraak werd gehouden, voelt Pegida zich gesterkt. Zij organiseerden een tweede betoging in Utrecht en een derde in Rotterdam. Ook toen waren het – op een enkele Pegida demonstrant na – vele anti-fascisten die gearresteerd werden.

Gearresteerd werden niet de Pegida aanhangers die rond de laatste Pegida manifestatie in Rotterdam moslima's met hoofddoeken met eieren bekogelden. Weer waren het juist vrouwen die het slachtoffer waren van de agressie van de o zo voor vrouwenrechten opkomende witte mannen die ongehinderd hun gang kunnen gaan. Sterker nog: de bewegingsruimte van moslima's werd in Rotterdam zelfs door de politie beperkt onder het mom van hun veiligheid. Het slachtoffer moet dus het veld ruimen, niet de dader van de agressie en de haat.
Wij, anti-fascisten, kunnen niet anders dan concluderen dat het bevechten van fascisme en racisme geen zaak is om aan de staat over te laten. We moeten het zelf doen, zelfs al worden we door de staat, door politie en OM daarin heel hard tegengewerkt. Maar ik zit liever in een cel omdat ik in de weg heb durven staan, dan dat ik me bij voorbaat laat vertellen dat ik het fascisme niet in de weg mag staan.

Aanstaande zaterdag 19 december ziet het ernaar uit dat Pegida door de straten van Rotterdam mag marcheren. Het is te danken aan de slappe en laffe houding van plaatselijke bestuurders, en aan het aanwakkeren van racisme in de samenleving door de landelijke politiek die stemmen van Wilders wenst af te snoepen, dat de aanvallen op mensen die in onze samenleving in de minderheid zijn, toenemen. Zij lijden niet alleen onder het institutionele racisme dat ten grondslag ligt aan etnisch profileren en racistische ID controles, maar ook onder de toenemende agressie van extreem-rechts op straat.

Het een kan niet bestaan zonder het ander. Staatsfascisme leidt tot straatfascisme en staatsfascisme heeft het fascisme van de straat nodig om maatregelen tegen migranten te kunnen goedpraten als zijnde noodzakelijk.

Wij zeggen andermaal: LAAT ZE NIET LOPEN. Want racisme is geen mening. Fascisme is geen mening. En haatzaaien en discriminatie zijn ook geen mening.

Toen niet, nu niet, nooit meer fascisme!

Joke Kaviaar, 14 december 2015

laatste woord bij politierechter Utrecht, tijdens rechtszaak wegens het 'verstoren van een geoorloofde betoging' van Pegida op 11 oktober 2015.
De zaak leidde tot vrijspraak.

"Wir haben es nicht gewusst" kan niet meer

Deze zin schreef ik in een betoog gericht aan de gemeente Zeist in de vroege ochtend van 6 oktober. Ik mailde het betoog naar de raadsgriffie en verwachtte er verder niets van. Ik las het betoog voor tijdens de demonstratie buiten voor het stadhuis diezelfde avond. Achter de ramen van het stadhuis zag ik af en toe mensen verschijnen. Zij leken zich niets aan te trekken van de demonstratie.

We zijn naar binnen gegaan daarna. Mijn mail stond zowaar, samen met nog drie brieven met bezwaren tegen de bouw van de gezinsgevangenis op Kamp Zeist, als binnengekomen post op de agenda, zo bleek. Maar mijn verwachtingen kwamen uit. Of beter gezegd: mijn niet-verwachtingen. Dit is de democratie ten top: je kunt je betoog wel opsturen, maar het is een formaliteit het onbesproken van tafel te schuiven. 

Ik heb menig officier van justitie in de loop der jaren tijdens rechtszittingen horen zeggen dat er legale - en vooral andere dan die, die mij voor de zoveelste rechter brachten - middelen zijn om, ik citeer: "Je doel te bereiken". Petities die de prullenbak ingaan. Stemmen eens in de vier jaar. Keurig volgens politie aanwijzing demonstreren waar zij je willen hebben. Brieven sturen. Ingezonden stukken naar de krant. Naar inspraakavonden gaan.

Laat ik hiermee beginnen: de enigen die ik de laatste tijd succes heb zien boeken met het gaan naar inspraakavonden, ofwel met het massaal intimiderend demonstreren tegen de komst van noodopvang of AZC's in verschillende gemeenten, zijn extreem rechtse lieden die vervolgens subiet hun zin krijgen omdat, aldus bijvoorbeeld de gemeente Soest: “Er geen draagvlak voor is”. Er wordt gescholden, gedreigd, geschreeuwd en de gemeenten buigen. Ik heb nergens gelezen dat de agressieve horden die intimiderend door het land trekken om raadsvergaderingen en inspraakbijeenkomsten te overspoelen met haat werden gearresteerd. Aan hen wordt eenvoudigweg toegegeven. Want zij zijn: “Bezorgde Burgers”.

En dan staan er op een dag vijf mensen op in de raadszaal van de gemeente Zeist, heel beheerst, en ze zeggen: "rek de bouwvergunning voor de gezinsgevangenis op Kamp Zeist in". Niemand wordt bedreigd of fysiek aangevallen. Na een aantal woorden wordt de vergadering ontbonden en vertrekken de raadsleden haastig, om maar niet naar argumenten te hoeven luisteren. De politie wordt erbij gehaald, en de vijf activisten worden met hun spandoek afgevoerd.

Ik was één van die vijf. Niet zo lang voor wij opstonden spraken wij nog met de man met de ambtsketting, degene die zich burgemeester mag noemen. Hij presteerde het te beweren dat de huidige tijdelijke gezinsgevangenis niet eens wordt gebruikt. Maar wij weten wel beter. Antwoorden van Klaas Dijkhoff op kamervragen bewijzen inmiddels ons gelijk: er hebben in het eerste jaar van de ingebruikname van de zogenaamd 'kindvriendelijke' en 'humane' gezinsgevangenis 128 kinderen opgesloten gezeten met hun gezinnen. 72 van die kinderen zijn met hun gezinnen gedeporteerd. Op 26 november voerden wij er nog actie. Twee activisten zaten op de muur naast de gezinsgevangenis. Op het terrein stond een meisje uit Zimbabwe te huilen. Ze riep: "I am scared!"  

De burgemeester van Zeist is een leugenaar die ons ervan poogde te weerhouden om een protest te laten horen. Hij en zijn gemeente zijn bovendien hypocriet. Zij kloppen zich maar wat graag op de borst voor het realiseren van noodopvang in de gemeente Zeist. Over de gezinsgevangenis zwijgt men in alle talen. Het is een kwestie van bestemmingsplannen. Als het in het plan past, kan het. De raad kán beslissen niet in te stemmen met de bouwvergunning, maar laat liever deze zoveelste poort naar de hel bouwen.

Ongetwijfeld verwijst de raad naar de landelijke politiek. Daar moet je zijn. Zo wijst ook het bedrijf dat de gezinsgevangenis bouwt, De Vries en Verburg, ongetwijfeld naar de politiek. Althans, als ze om te beginnen al zouden reageren op de kritiek. Zij zwijgen echter ook al in alle talen. Zouden wij doen wat iedereen, die de verantwoordelijkheid voor een eigen beslissing voor opsluiting en deportaties van vluchtelingen van zich afschuift, vindt dat wij moeten doen, namelijk protesteren voor de deur van het ministerie van onveiligheid en klassejustitie, bij Klaas Dijkhoff, of op het binnenhof, in de Tweede Kamer, dan zouden we daar te horen krijgen: de stemmer heeft gekozen, en de niet-stemmer ook. Komt u over vier jaar maar terug en stem dan anders als u het anders wilt. We zullen te horen krijgen: het is aan de kiezer, die kiest het beleid. En wie niet kiest, doet dat ook, maar dan anders. Je kunt het nooit goed doen. En zo vindt uiteindelijk niemand zichzelf verantwoordelijk en dat gaat er bij mij niet in.

"Wir haben es nicht gewusst kan niet meer", begon ik te zeggen. Dat mag iedereen zich aantrekken die meewerkt aan de onderdrukking en de jacht op vluchtelingen. Het begint met de IND die er alles aan doet om vluchtelingen af te kunnen wijzen. Dan komt de Dienst Terreur en Verrek mensen intimideren om aan zogenaamd vrijwillig vertrek mee te werken. Dan komt de vreemdelingenpolitie die mensen en dus ook kinderen om zes uur 's morgens van hun bed licht. Dan komen de bewakers die sleutels in sloten draaien en deuren dicht doen en zeggen dat ze ook alleen maar hun werk doen. Dan komt de marechaussee met knevels en boeien. Dan komen vliegmaatschappijen als KLM om de deportatie tot een geslaagd einde te brengen. En zoniet, dan hebben we Frontex nog om het met een chartervlucht voor elkaar te krijgen. En daarna? Daarna horen we nooit meer wat van de mensen die naar een leven zonder toekomst zijn gedeporteerd omdat de Neederlandse staat hen heeft ingedeeld in de categorie “economische vluchtelingen” ofwel “profiteurs”. Beter gezegd: mensen die vluchtten voor armoede of klimaatverandering of uit een land kwamen dat als veilig te boek staat volgens EU standaard maar het niet is. En dan zijn er ook nog heel veel vluchtelingen die domweg niet worden geloofd of het juiste papieren bewijsstuk niet hadden uit een land waar papieren bewijsstukken niet bestaan of zijn vernietigd.
Nee, we horen nooit meer iets van hen. Het enige wat van hen achterblijft zijn hun vingerafdrukken in het systeem dat moet voorkomen dat ze het nogmaals proberen. Niemand acht zich in dat hele proces verantwoordelijk omdat hij of zij maar een stukje van het vuile werk doet voor een deel van het bloedgeld. Maar helemaal aan het einde, als de mensen de rug wordt toegekeerd en zij bij aankomst op het vliegveld worden gearresteerd, dan nog minder. Zij zijn ons probleem niet meer. We trekken onze vuilen handen van hen af en genieten met het bloedgeld van onze levensstandaard.

Ergens in dat hele proces is er een gemeente die ervoor kiest een vergunning te verlenen voor de bouw van de gezinsgevangenis op Kamp Zeist, en is er een bedrijf dat ervoor kiest mee te dingen naar de opdracht van die bouw. En in die hele machinerie zijn er lieden die zich verkiesbaar stellen en beslissingen nemen en wetten maken. Maar ieder mens is verantwoordelijk voor zijn of haar keuzes en daden. Wanneer wij dit echter zeggen, krijgen we te horen dat al die mensen maar hun werk doen en niet verantwoordelijk kunnen worden gehouden.
Het merkwaardige is, dat wanneer het Openbaar Ministerie iemand aanklaagt, zoals wij hier zijn aangeklaagd, dat dit opeens wèl lijkt te gelden. Dan ineens is de eigen verantwoordelijkheid een groot goed, een zaak van belang. Een officier van justitie kan mij zomaar een dagvaarding laten bezorgen, een rechter een straf uitdelen en zeggen: u bent schuldig.
Ik zeg: u bent allen schuldig. Aan het meewerken met dit systeem. En zo ook de gemeente Zeist, zo ook De Vries en Verburg en andere bouwbedrijven, architecten, ingenieurs, en elke individuele ambtenaar van de IND, DT&V, politie, marechaussee. Schuldig. 



Schuldig aan systeemmisdaden door een radertje te willen zijn. Onderdeel van het samenspel van regels en wetten, bedacht, ontworpen en uitgevoerd door raderen in een machine die allemaal hun onderdeel laten functioneren, in elkaar grijpen, voorstuwen en laten draaien. Sommige mensen zijn kleine raderen, andere grote, maar ze hebben wel iets gemeen: als er één uitvalt, gaat er iets mis. Dat is de reden dat wij naar die gemeente toegaan. Dat is de reden waarom wij het bedrijf De Vries en Verburg aanspreken op hun aansprakelijkheid: als er een rader zegt “ik doe dit werk niet”, stokt de machine. Als de gemeente de moed had gehad geen bouwvergunning te verlenen, had Klaas Dijkhoff op zoek gemoeten naar een andere gemeente om toestemming te krijgen om vluchtelingen te laten opsluiten,en dan vooral: kinderen. Staat er geen architect op en geen bouwbedrijf om te bouwen, dan komt het gebouw er niet. De machine is zo effectief als de raderen die erin meedraaien. Ofwel de ketting zo sterk als de zwakste schakel.

Als ik zeg: Sloop Kamp Zeist, dan hoop ik dat er iemand een eerste gat in die muur slaat. Dat gat kan iemand zijn die wakker is geworden toen ik zei: "Wir haben es nicht gewusst kan niet meer". Dat gat kan iemand zijn die ontslag heeft genomen, die geen bloed aan de handen wilde, iemand die een contract niet tekende of juist verscheurde, iemand die “nee” zei waar een “ja” werd verwacht. Dat gat kan ook een gesaboteerde bouwmachine zijn of een kniptang in een hek, een voorhamer tegen de muur. Letterlijk. Maar die muur van Kamp Zeist is meer dan een muur. Die muur is ook een symbool. Die muur is een grens. Die muur is een grens van Fort Europa, voorzien van camera's en stroomdraden in de bossen tussen Zeist, Soest en Soesterberg. Binnen de muur de afgewezenen. Buiten de muur wij, die hier geboren zijn, en daarnaast bij de gratie van ons welkom: degenen die blijven mogen, en waarschijnlijk ook niet voorgoed want ook voor vluchtelingen die wel status verleend krijgen blijft een tweederangs burgersschap gelden. Ze kunnen de verblijfsvergunning zomaar kwijtraken,door een kleine misstap of doordat een volgende minister beslist dat het land vanwaar zij kwamen ineens veilig is.
De muur is een grens. Het is ook een grens tussen arm en rijk. Het is ook een grens tussen witte mensen en zwarte mensen. Die grens is een grens van apartheid. De grens tussen bruikbaren en onbruikbaren.

Een tijdje geleden sprak ik na een demonstratie een vluchtelingen uit Irak, Ali, en hij zei:
"De grenzen, die zitten in de hoofden van mensen."

Hij heeft gelijk. Als de mensen de grenzen namelijk niet bedenken, dat zijn ze er ook niet. Maar er zijn mensen die ze wèl bedenken. En ze worden voorzien van steeds meer controle, steeds meer prikkeldraad en NATOdraad. Ze worden voorzien van steeds meer regels en wetten en afspraken tussen landen die de last van de vluchtelingen willen verdelen of juist afschuiven.
Ja, een last worden ze genoemd. Een stroom. Een toevloed. De grenzen, ze worden ook voorzien van valse argumenten en regelrechte leugens over vluchtelingen. Zondebok politiek. Ze worden in stand gehouden door de gedachte dat wij het recht hebben grenzen op te richten tegen mensen die vluchten voor oorlog en geweld dat door onze regeringen tot stand is gekomen, gefinancierd. De grenzen zijn ook tussen de uitgebuiten en tot slaaf gemaakten en de zogenaamde brengers van welvaart. En de overheden willen ons laten geloven dat vluchtelingen een ander soort mensen zijn, tot alles in staat. En dat is waarom we het Europese migratiebeleid gerust fascistisch mogen noemen.

"Wir haben es nicht gewusst" kan niet meer. We zien al die vluchtelingen, we zien hun angst en hun wanhoop, maar ook hun vastberadenheid, hun moed. We kunnen niet anders doen, dan daar gevolg aan geven. Wie het leven op het spel zet door achterin een vrachtwagen te gaan zitten, in het ruim van een vliegtuig of schip zich te verstoppen, op een bootje de zee op te gaan, die heeft daar reden toe. Die reden, dat zijn wij die de werkelijke profiteurs zijn, of we het willen of niet.
Wij kunnen de keuze maken niet weg te kijken, niet te willen profiteren, maar te willen delen. Als de vluchtelingen de grenzen durven overschrijden, de letterlijke grenzen, maar ook de grenzen van hun eigen angst durven overwinnen, dan moeten we daaraan een voorbeeld nemen en moeten we hun strijd steunen. Migratie is niet te stoppen. Migratie zal er altijd zijn. We zullen de grenzen overschrijden. Die van landen en die van wetten. Het is de enige juiste keuze. Voor vrijheid van beweging. Voor vrijheid. Tot de laatste muur gesloopt is, het laatste hek omvergeworpen. Tot de laatste grenzen zijn verbrokkeld en de wereld en de welvaart werkelijk van iedereen is.

Geen man, geen vrouw, geen mens is illegaal!

Joke Kaviaar, 14 december 2015

laatste woord bij politierechter Utrecht, tijdens rechtszaak wegens het 'verstoren van een geoorloofde vergadering' van de Gemeente Zeist op 6 oktober 2015.
Veroordeling: twee weken voorwaardelijk en tenuitvoerlegging van de twee maanden voorwaardelijk wegens opruiing.
In hoger beroep. Lees het verslag en vonnissen ook hier.  

Onnozele-kinderkenstocht Volkel 28 december 2015

Op 28 december wordt de moord op de onnozele kinderen door de soldaten van Herodes in Bethlehem herdacht. Een mooie dag om ons in te zetten om de snode plannen van de hedendaagse Herodessen te verhinderen: geen nieuwe kernbommen in Brabant!
Daarom lopen we op maandag 28 december 2015 een Onnozele Tocht vanaf het Dorpsplein in Volkel naar de vliegbasis voor een kernwapenvrije toekomst. Breng je (klein)kinderen mee! Neem ook oud speelgoed mee om langs de oprijlaan naar de hoofdpoort te zetten en/of stoepkrijt voor een hinkelbaantje bij de slagboom…. alles wat duidelijk maakt dat niet een nieuwe generatie kernbommen, maar kinderen de toekomst hebben!

We verzamelen vanaf 11.15 uur bij de muziektent op het Schakelplein in Volkel. Om drie voor twaalf gaan we lopen. Hopelijk is er warme koffie, thee en chocomelk als we bij de hoofdpoort aankomen voor het programma aldaar: veteranen uit de Ban-de-Bom beweging vertellen over wat er vroeger bij deze basis is gebeurd, jeugdige Bandebommers blikken vooruit, er is een update over de campagne om kernwapens in het parlement te agenderen en over de wereldwijde beweging om kernwapens te verbieden, we zetten het speelgoed langs de oprit naar de hoofdpoort en sluiten af met stilte voor alle onnozele kinderen.

Als er voldoende animo is, kunnen we met de Theaterstraatbus van Amsterdam, met instapgelegenheid in Utrecht en Den Bosch naar Volkel en terug rijden. Klik hier om aan te geven dat je interesse hebt om mee te rijden. Je kunt daar ook aangeven dat je het stuk van de 4 km Onnozele Tocht mee wilt rijden als je benen nog aan de jonge of al wat aan de oude kant zijn om dat te lopen.
Als je een ritje met een auto naar Volkel aan kunt bieden, zijn we daar ook blij mee. Klik daarvoor hier. Het is ook fijn als je hier doorgeeft dat je van plan bent (misschien) te komen in verband met de hoeveelheid koffie, thee en chocomelk.
Het is een onnozel getuigenis om het gelukkig nog altijd sluimerende ban-de-bom vuur weer nieuw leven in te blazen in het zicht van de dreigende komst van deze nieuwe bommen. Onnozel, dus wij verwachten geen ‘gedoe’ met de mannen van Herodes. Maar voor de zekerheid verzoeken wij een ieder die mee wil doen om niet te schreeuwen, schelden of duwen tegen de agenten en soldaten die we ontmoeten, om de weg niet te versperren en het lokale verkeer te laten passeren, om niet te rennen, om de hoofdpoort niet te blokkeren, niet in te haken en niets te gooien of te beschadigen, maar om rustig en vriendelijk te blijven: peace 4 all!
“Klik hier als je de poster in pdf formaat wilt downloaden om te printen en op te hangen. Klik hier als je de poster in jpeg formaat wilt downloaden om mee te twitteren of faceboeken.
Over de precieze tijd en de inhoud van het programma wordt nog volop gebrainstormd. Kijk dus af en toe, en zeker voor je komt, voor het laatste nieuws op www.noelhuis.nl/no nuke

Meer achtergrond informatie kun je hieronder vinden.
In de zestiger jaren werden 10 tot 20 Amerikaanse B61-kernbommen zonder medeweten van het Nederlandse parlement op vliegbasis Volkel gestationeerd, waar ze sindsdien permanent worden bewaakt door Amerikaanse soldaten. Nederlandse piloten met Nederlandse jachtbommenwerpers staan rond de klok paraat om op te stijgen en deze kernbommen ergens in of rond Europa af te werpen. Deze bommen worden binnenkort afgedankt. Een uniek moment om duidelijk te zeggen dat we geen nieuwe willen.

Als wij niets doen, dan worden deze kernwapens vanaf 2018 vervangen door de B61-12 atoombom, een beter geleidbare en in vernietigingskracht regelbare bom die breder en makkelijker inzetbaar is dan de huidige kernwapens.
Wij zijn een groep bezorgde mensen, die deze ontwikkeling zeer zorgelijk vinden. De hedendaagse Herodessen en Caesars moeten onze middelen, menskracht en vernuft niet in nieuwe generaties kernwapens steken. De volkeren van de wereld moeten hun stem laten horen voor nucleaire ontwapening en het tot stand brengen en daarna gezamenlijk handhaven van een wereldwijd verbod op kernwapens: geen nieuwe kernwapens, maar ban de bom!
2018 lijkt ver weg, maar willen we de komst van nieuwe kernwapens verhinderen, dan moeten we nu in actie komen. Wij willen dat doen op 28 december. Op die dag herdenkt de (katholieke) kerk de moord op Onnozele Kinderen door de soldaten van Herodes. Een vreselijke gebeurtenis die nooit meer mag plaatsvinden. Maar wat gebeurt er als slechts één van die kernwapens in Volkel tot ontploffing zou worden gebracht? Hoeveel onschuldige mensenkinderen worden er dan vermoord?
Kom daarom met ons mee naar Volkel om daar voor de poort een luid en duidelijk ‘Nee’ te zeggen tegen de komst van de nieuwe B61-12 kernwapens en ‘Ja’ voor het wereldwijde afschaffen van kernwapens waartoe ook Nederland zich in het Non Proliferatie Verdrag heeft verplicht.

Klik hier of hier voor meer feiten over kernwapens en bekijk ook deze informatieve film over de dreigende komst van nieuwe kernwapens naar Nederland.
Klik hier voor achtergrond informatie over de herdenking van de kindermoord in Bethlehem.
Over de precieze tijd en de inhoud van het programma wordt nog volop gebrainstormd. Kijk dus af en toe, en zeker voor je komt, voor het laatste nieuws op deze link.

Benedict Anderson overleden

Het verhaal van José Rizal, Filipijns strijder voor onafhankelijkheid, die via de al even Spaanse onderhorigheid Cuba en in Spanje zelf kennis maakt met het anarchisme - het eindigt niet mooi. Niet voor Rizal, niet voor de Filipijnen en niet voor Cuba. En voor Spanje ook al niet.

Ik meende dat ik Under three flags van Benedict Anderson besproken had, hier, in De AS, maar het is niet gebeurd. Ik verwijs nu maar naar de aankondiging door de uitgever. De omissie wordt duidelijk nu het nieuws doorkomt dat Benedict Anderson vandaag is overleden. Hij moet natuurlijk in de eerste plaats herdacht worden als de schrijver van Imagined communities, de blikopener op het zo moderne fenomeen "nationalisme". Hij is hier in zo verre uniek in dat hij glashelder is en het onontkoombaar schetst.
Over ruim een half jaar komt zijn autobiografie uit. Hij heeft die net voltooid voordat hij insliep zonder nog wakker te worden.

Plankgas op de hammondpedalen

Town talk, Ken Woodman & his Piccadilly Brass
Veelgebruikte filler op Radio London en kenwijsje van Paul Kaye


Honky tonk pt.II, Earl Palmer
Tune van Chuck Blair op Radio London


Gassin', Peddlers
Naar verluidt ook een kenwijsje van Chuck Blair, al heb ik er geen herinnering aan. Goede hammond-instrumental.

De goudmijn Burkina Faso

Aanbevolen: verhaal in het Nederlands over hoe boeren op de vlucht gejaagd worden voor goudwinning in Burkina Faso. Hetgeen meteen de aanwezigheid van Franse en VS-militairen in het land verklaart, en waarom er zoveel partijen meedoen aan verkiezingen in naam van de Vooruitgang.
En de kinderslavernij...

Ruimte om te dromen

Ontwakend uit een benauwde droom waarover ik het maar niet zal hebben lig ik na te mijmeren. Een mijmering die ik even deel...

Spelen op straat is (was) in feite ruimtelijk uitgevoerd dromen. Jij bent de boef en ik ben de sheriff. Jij de cowboy ik de indiaan (ja de droomfabriek van de film werkte natuurlijk mee). Voetballen op straat is in feite ook dromen: er is geen grasmat, geen doel aan beide kanten, geen middenstip, geen strafschopgebied...
In Kees de jongen draait veel om de binnenwereld die gedacht/gedroomd wordt door de naamgever van het verhaal. Ik hoor dat het godbetert hertaald wordt "naar de jongeren van u toe". Ten eerste is het geen kinder- of jongerenboek. Ten tweede: wat wordt er nu van die machtig of eeuwig mooie gymnastiekpantoffeltjes gemaakt? Hou toch op.
En het ernstigste misschien wel: hebben kinderen nu nog de ruimte of tijd (in zekere zin hetzelfde) om alleen of in elkaars gezelschap dromen uit te leven? Overal staan auto's en als ze niet staan rijden ze. Ik vrees dat spelende jongeren al snel voor terrorist uitgemaakt zullen worden dezer dagen, afkomst onbelangrijk (al zal dat ook meespelen in bepaalde steden).

De groene ruimte die ons - wij zijn allen kinderen - nog steeds ontnomen wordt, naast de stedelijke, dient (diende) 0ok voor geleefde dromen. Wat te doen?

En misschien valt die hertaling mee.

Prikkeldraad gemaakt door gevangenen

Een dieptepunt van obsceniteit? Men weet niet waar het dieptepunt zou kunnen liggen.
Gevangenen in een opsluitcentrum met streng regime, genaamd Marianosztra - klaarblijkelijk een oud klooster althans een deel ervan - maken prikkeldraad. Het moet de Hongaars-Sloveense grens afsluiten tegen vluchtelingen die Hongarije willen bereiken, en nu is het een exportproduct voor de Grieks-Macedonische grens.

"Het klooster (dat dateert van 1352) bestaat nog steeds naast de gevangenis, waarvan de vroegere ingezetenen vele politieke gevangenen zijn geweest die vastgehouden werden na de onderdrukking van de Hongaarse opstand van 1956."

De obsceniteit van het Europa van nu. Hongarije, dat in 1989 juist de grens had opengesteld waardoor de Muur kon vallen.

Is het hier oorlog? Voor wie dan?

- door Joke Kaviaar -

Het gaat de hele tijd over duizenden vluchtelingen. Nee, tienduizenden. Honderdduizenden. Het gaat over massa's. Over stromen. Het gaat over 'het vluchtelingenprobleem'. Het is een 'het', een getal, een dreiging, een invasie. Het is een 'het', een discussie, debat, een agenda. Het overspoelt ons, overkomt ons: 'het'.



Het gaat over grenzen en grenscontroles. Het gaat gaat over mogelijke terroristen. Het gaat over oorlog, een ander woord voor terrorisme. Het gaat over terrorisme, een ander woord voor oorlog. Het gaat over mensen die verdrinken of stikken. Het gaat over 'illegalen' die gevonden worden in een truck op de veerboot vanaf Hoek van Holland. Illegalen die vluchtelingen zijn maar niet zo mogen heten. Het gaat over 'asielzoekers' waar geen plek voor zou zijn. Asielzoekers die geen vluchtelingen mogen heten. Het gaat over ruimte die er wel of niet is, terwijl er ruimte is om gevangenissen te bouwen, terwijl er kantoren en allerlei andere gebouwen leegstaan. Het gaat over bezorgde burgers die bang zijn voor de waarde van hun huizen, of bang voor 'onze' dochters en 'onze' vrouwen. Alsof zij bezit zijn en alsof de levens van 'hun' dochters en 'hun' vrouwen minder waard is omdat ze niet van hier zijn. Ze zijn letterlijk: minderwaardig.

Het gaat niet over voor hongersnood, oorlog of terreur gevluchte mensen die werkelijk iets hebben om bang voor te zijn: bang om niet geloofd te worden, bang om teruggestuurd te worden, bang om te gaan slapen. Het gaat over gemeenteraden die de vluchtelingen niet opvangen omdat er 'geen draagvlak' voor zou zijn of met andere woorden: het gaat over gemeenteraden die zwichten voor extreem rechts tuig, neo-nazi's van de NVU, of extreem rechts tuig, zogenaamd nette volksvertegenwoordigers van Wilders' fascistische partij de PVV of Wilders zelf of een van de vele afgeleiden van hem die zich respectabeler weten voor te doen, democraten, liberalen.

Waar gaat het allemaal over? Over 'het' probleem: 'de vluchtelingen'.

Ik had de afgelopen maanden over zoveel gebeurtenissen kunnen schrijven die zich hebben voorgedaan. Extreem rechts geweld. De pogingen van Pegida om in Neederland voet aan de grond te krijgen. Het sluiten en intensiveren van controles aan de grenzen. Het behandelen van vluchtelingen als tweederangsburgers. De deal met schurkenstaat Turkije. Wapenhandel. Kinderen met bomgordels om. Kinderen die voor Zwarte Piet worden uitgescholden en het niettemin niet aflatende fanatisme waarmee de traditie van het Sinterklaasfeest maar voorzien zou moeten blijven van de karikatuur Black Face. De aanslagen in Parijs. De doden die vallen bij een poging het kanaal over te steken vanaf Calais.
In Neederland kun je verzuipen in de moeraspolders die nog altijd tolerantie voorwenden terwijl racisme en 'vreemdelingen'haat gemeengoed zijn, genormaliseerd, geïnstitutionaliseerd. In al die andere landen in Europa kun je verzuipen in een nog meer blatant racisme, want daar heb je geen polders. Het verschil is langzaam stikken of snel stikken.

Intussen, in al die maanden, waarin 'de vluchtelingen' zowel bij de politiek als bij allerlei hulpverlenende instanties, als bij allerlei spontane individuele hulpacties, ineens nummer 1 op de agenda staan, zie ik iets onderbelicht blijven wat al jarenlang altijd maar onderbelicht blijft. Het is heel dichtbij. Zo dichtbij dat er overheen gekeken wordt. En hoeveel we er ook al aan gedaan hebben, het wil maar niet komen bovendrijven. Het is ook niet zo opvallend als die massale toestroom en al die grote problemen die zouden moeten worden opgelost. Het gaat maar om kinderen en hun ouders, en het zijn er niet zoveel. Te weinig om je druk over te maken?
128 opgesloten kinderen, waarvan er 72 gedeporteerd zijn in het afgelopen jaar (cijfers uit beantwoording van kamervragen).
Nee, dat is niet groots en dramatisch, het is maar een klein cijfertje. Toch? De gevangenis waarvanuit dit gebeurt is ook maar een stip op de landkaart en er protesteren lang zoveel mensen niet tegen als die er protesteren tegen het opvangen van vluchtelingen. Dit is wat me de afgelopen periode zodanig heeft bezig gehouden dat ik geen letter, geen woord, geen tekst op papier kon krijgen om eens te vertellen wat ik van al die gebeurtenissen vind. En wat ik vind?

Ik vind het stil. Stil door het rumoer rond de grote ontwikkelingen, stil rond deportaties. Deportaties van families en hun kinderen. Stil rond het huilen van een jonge vrouw in de gezinsgevangenis op Kamp Zeist. Stil rond de profiteurs die keurige ondernemers zijn. Nette christenen die elke zondag naar de kerk gaan. Brave burgers die geld doneren aan goede doelen. En de politici? Die strijden om de beste oplossing van 'het probleem', de ene nog repressiever dan de ander om toch vooral maar stemmen te blijven trekken, ook al is het hier nog ruim voor verkiezingstijd. Oplossingen waarvan deportaties een groot deel uitmaken, maar in de grootst mogelijke stilte, want het terugsturen van mensen, 'goedschiks' (onder zware druk zogenaamd vrijwillig) of 'kwaadschiks' (gekneveld, geboeid, bedreigd), daarvan wil niemand wat horen. Een cijfertje zo nu en dan mag de media halen. Summier. Het bericht op NU.nl kwam op 5 december, de dag dat verreweg de meeste gezinnen in Neederland zich vooral bezighouden met het zich vasthouden aan die zo dierbare traditie waar ik het zonet al even over had. Het bericht luidde:

"Helft afgewezen asielzoekers dit jaar gecontroleerd land verlaten. (...) Het gaat om 2.500 mensen die Nederland vrijwillig hebben verlaten, en 1.500 die gedwongen zijn vertrokken. Van de overige 4.000 asielzoekers is onbekend waar zij gebleven zijn." Hoor wie klopt daar, kind'ren?

En dan weer die stilte. In de zeven gezinslocaties waar gezinnen ook al onder dwang verblijven om mee te werken aan hun 'terugkeer' heerst de angst voor razzia's dagelijks. Het afgelopen jaar zijn daar vele gezinnen met kinderen 's morgens om zes uur van hun bed gelicht en toegevoegd aan dat cijfer van die 1.500 die 'gedwongen zijn vertrokken', het eufemisme voor intimidatie en geweld. Tussenstation: gezinsgevangenis Kamp Zeist. Nu nog tijdelijk, binnenkort permanent als detentieprofiteur De Vries en Verburg daar doorgaat met bouwen aan het paradepaardje van voorheen Fred Teeven en nu Klaas Dijkhoff: kindvriendelijk en humaan. Geen wonder dat we er nooit wat van horen.

Er zijn mensen die zeggen: met alles wat er nu gebeurt ga je je toch niet bezighouden met zoiets kleins? Noem dat maar 'klein': de stelselmatige deportaties van gezinnen met kinderen. Het is een machine die dag in - dag uit doordraait, gestaag mensen verwerkend tot afval van de maatschappij. Uit het oog en uit het hart. Verdwenen en nooit meer wat van vernomen. Extreem rechtse witte mannen die de angst van kinderen voor een leven zonder toekomst overschreeuwen op informatiebijeenkomsten van gemeenten over de komst van AZC's verdienen meer aandacht. Dat zijn tenslotte 'onze' mensen.

Wat is er voor nodig om de boel op te schudden? Een bom bij Klaas Dijkhoff RARA-Kosto style? Het is maar een vraag, hoor. Ik vraag me zo af of die man zich realiseert waarom die gezinnen met kinderen niet terug willen, ook al laat hij een gevangenis bouwen die volgens hem geen gevangenis is, compleet met speelplaats en sportzaal. En, o ja, hekken, muren, schrikdraad en camera's. Ik bedoel maar. Wiens leven is meer waard? En waar wil jij, lezer, je druk om maken? Ben je bang dat we hier in een oorlog terecht komen? Voer dan actie tegen de oorlogsvoering van de Westerse landen in het Midden Oosten. Dat is al decennialang aan de gang met ontelbare slachtoffers bijkomende schade. Ben je bang voor bommen en wapens? Voer dan actie tegen de wapenhandel die de legale grondslag is voor legale terreur waarvan wij hier geen last hebben. Bedenk hoe het zou zijn als je op de vlucht moest. Of ben je liever bang als iemand als ik vragen stelt die tegen de grenzen van de wet aanschoppen? Wat zou er kunnen gebeuren? Waar zijn al die Neederlanders zo bang voor? Voor een Sinterklaas zonder Zwarte Pieten? Voor een dakloze vluchteling die in het park ligt te slapen? Voor code rood?

Ik ben bezorgd over die kinderen, over hun niet-toekomst, de gevolgen van die kleine cijfertjes die deze kinderen representeren. Waar volwassenen vechten, worden kinderen slachtoffer, worden kinderen gebruikt als schild of als wapen of als chantagemiddel. Ik wil dat die gezinsgevangenis er niet komt, die stip op de landkaart. Die grens van Fort Europa gelegen tussen Soesterberg, Soest en Zeist. Dat is waar ik bij kan. Dat is hier vlakbij. En dat bedrijf dat het doet zit niet in Dubai of in de VS, dat zit in Stolwijk, een paar kilometer onder Gouda.
Ik wil jou, lezer, hier en nu vragen om ergens te beginnen. Om mee te doen aan die campagne tegen die stip op de landkaart. Door mee te doen met de digitale actiedag as. donderdag. Een digitale bom laten afgaan waar dovemansoren van gaan suizen. Want wie niet luisteren wil, moet maar voelen. En dan nog voelt deze ondernemer nog geen fractie van de schrik die de kinderen voelen die morgenochtend, ergens in Neederland, om zes uur van hun bed worden gelicht. Voor de vluchtelingenkinderen is het al jarenlang oorlog.

Stop de bouw van de #gezinsgevangenis op #kampzeist!

De uitgekomen droom die nachtmerrie is geworden

Nightmare, David Ruffin

Have you ever dreamed you were back in college and suddenly realized you had an exam in a course in which you didn’t even know you were enrolled? The exam is just hours away. There’s no way to learn an entire semester’s worth of material in that time. You’re overcome by panic. Suddenly, your whole future is hanging in the balance. You’ve ruined your life!

My guess is that nightmares like that will die out with the last of the baby boomers.

Afgezien van het altijd ergerniswekkende woord dat naar de beste Engelstalige gewoonte in tweeën geknipt is aan het slot, is het verhaal herkenbaar. Het is een nachtmerrie die ik sinds het eindexamen heb gehad, en dat is knap lang geleden intussen. Ik moet opkomen voor een of ander vak en zonder dat iemand bezwaar heeft gemaakt ben ik nooit in de les verschenen (meestal is het wiskunde; merkwaardigerwijze was ik daar op het einde op school niet meer slecht in, dus vanwaar de zorgen?). Het betreft dan dus de middelbare school. De droom moet voor iets anders staan, maar blijkbaar is hij algemeen. Mensen moeten zich er in herkennen - en het betoog waar ik verder maar niet op in wil gaan nu is, dat in het huidige hoger onderwijs in de VS het niet-volgen van college geen beletsel hoeft te zijn voor het behalen van een kwalificatie. Het kan. Misschien is het missen te compenseren door het lezen van boeken - maar nu ga ik er toch op in. Het gaat om de paniek van ergens voor staan en beseffen dat je je er in het geheel niet op voorbereid hebt.

Een variant is dat over vijf minuten het vliegtuig gaat maar ik ben nog thuis om mijn koffer in te pakken en waar is dat washandje nu? Op allerlei manieren een (niet zo vaak meer) terugkomende benauwde droom. Of nachtmerrie. Zonder logica want het waakbewustzijn kan als verteller zeggen: dat vliegtuig haal jij toch niet meer. Dat is met een examen over iets waar je wel geacht wordt wat van te weten weer minder duidelijk, dus is die droom benauwder.

*
Dit zal wel geheel particulier zijn, en de katalyserende omstandigheden kan ik herleiden. Waar ik verder niets over (ver)mag te zeggen nu. In een merkwaardig serene toestand bedenk ik dat ik M. toch eens moet zeggen dat we een mooie tijd hebben gehad tot het niet meer mooi was. Dat moet ik haar toch eens zeggen. Het is nooit gebeurd en het zal nooit gebeuren maar het is iets wat ik haar toch eens moet zeggen. Het wordt een soort labyrint. De wekker maakt er een einde aan.
O gunst, dit is ook zo lang geleden intussen. En de tijd heelt nu eenmaal niet alle wonden. Het eindexamen is er blijkbaar ook een.

Uitslag verkiezingen Burkina Faso

Foto: Marco Schmidt

De zetelverdeling na de verkiezingen voor de wetgevende vergadering van 29 november jongstleden:

- MPP (Movement du peuple pour le progrès), de partij van de tot president gekozen Kaboré: 55 zetels
- UPC (Union pour le progrès et le changement): 33 zetels
- CDP (Congrès pour la Démocratie eet le Progrès), de partij van de afgezette potentaat Compaoré: 18 zetels
- UNIR/PS (Union pour la renaissance / Parti Sankariste): 5 zetels

Liefst tien partijen, waarvan men zich kan afvragen of het echt partijen zouden kunnen zijn - er deden in totaal 99 partijen mee aan de verkiezingen -, verdelen de overige 26 zetels.
Een coalitie van MPP en UPC ligt voor de hand.
Als de opstand van verleden jaar in de geest van Thomas Sankara mocht heten te zijn dan is dit niet tot uitdrukking gekomen in de uitslag. Enfin, iedereen is voor de vooruitgang.

Zij moet wel naar mijn lied luisteren

Drie nummers waarvan de herkomst (van de BeeGees) nogal herkenbaar is.


Craise Finton Kirk (Royal Academy of Arts), Johnnie Young


Maypole Mews, David Garrick


The walls fell down, Marbles

Substantie D

Verbinding niet blijvend gewaarborgd, maar vooralsnog kunt u Philip K. Dick's A Scanner Darkly hier als film zien.

Tien doden bij schietpartij in Onitsha

"Biafra" krijgt steeds eschatologischer trekken. Het proces was al aan de gang en wordt nu versneld of verzwaard door de gevangenhouding van de directeur van Radio Biafra, Nnamdi Kanu. Er worden regelmatig grote demonstraties georganiseerd, Onitsha is meermalen stilgelegd. Een dergelijke demonstratie gisteren is uitgelopen op een door politie aangericht bloedbad: twee agenten en acht burgers gedood.

Naar de site van Indigenous People Of Biafra ga ik niet direct linken: er begint meteen een bijzonder overspannen stem te oreren, die ook niet uitgezet kan worden. De organisatie heeft ook een videojournaal, waarvan hier een presentatrice - niet de persoon getooid met de intrigerende naam Comrade Emma Powerful, maar Delight Amatobi, weinig minder intrigerende voornaam in ieder geval.

De blijdschap van de koloniaal

De voorzitter van het Britse Lagerhuis na de stemming waarin de geachte afgevaardigden besloten hebben Syrië te gaan bombarderen

Burkina Faso niet terug naar Sankara

Er deed zelfs een Sankara mee met de presidentsverkiezingen in Burkina Faso afgelopen zondag, maar een geroepen van bijna-het-laatste-uur door de oppositie tegen het verdreven regime heeft de verkiezing in de eerste ronde al gewonnen. MO* heeft een interview gehouden met de winnaar, Roch Kaboré en de tweede man, hier te lezen. Er blijken wel nogal verschillen tussen beiden, maar een breuk met de gehoorzaamheid in de koloniale orde dient zich zo te zien niet aan.
De opkomst bij de verkiezingen, waarvan voor wat betreft het parlement de uitslag eind van de week verwacht wordt, bedroeg zo'n zestig procent. Een jaar na een omwenteling geen indrukwekkend cijfer.

Felix Ortt over Wu wei

In zijn laatste levensjaar schrijft Felix Ortt over de inspiratie die hij ontleent aan de woorden van Jezus en die van Lao Tsz' zoals hij de naam schrijft. Hij beveelt Wu wei aan, door hem als "Woe wei" geschreven:

"[O]nze levenshouding moet zijn: "Woe wee" - letterlijk vertaald "niets doen". Waarmee Lao Tsz' niet bedoelt: lui stilzitten en niet te werken, maar waarmee hij bedoelt: niet eigenwillig te handelen, maar te doen wat ons in het ritme van de Tao op onze weg gelegd wordt. Of, ook weder dezelfde gedachte in Christelijke taal uitgedrukt; dat wij trouwe dienstknechten van de Heilige Geest de Trooster op aarde, moeten trachten te zijn en het liefdewerk moeten doen, wat de Heilige Geest op onze weg legt; en niet zelf uit eigen kracht dit of dat moeten willen bereiken."

Het doel voor de mens zelf is het nastreven van innerlijke vrede, die gelijk is aan het enige ware geluk.

Victoriaanse toestanden in Bengalen, een Victoriaanse kolonie tenslotte

En het geheel eindigt dan bijvoorbeeld in de nieuwste pretvoorziening "De Negen Straatjes" in Amsterdam, waar het troosteloze uniform van de blauwe spijkerbroek, liefst voorgescheurd, de hoofdattractie is.
Een fotoreportage van kinderarbeid in wat "informele fabrieken" heten in Dhaka, Bangladesj.
De ellende is dat de jongelui op zoek zijn naar een beter leven, iets wat in Nederland en aanpalende gewesten inmiddels als ongeveer misdadig wordt afgeschilderd.

In het zuiver licht des hemels

Sonatine, Maurice Ravel (Marie François)


Nocturnes, Erik Satie (Pascal Rogé)


Litanei auf das Fest Aller Seelen, Franz Schubert
Dietrich Fischer-Dieskau (bariton), Gerald Moore (piano)

De duurzame vis die zich niet zal voortplanten

Je kunt weerzinwekkende vivisectie op gevangengehouden levende wezens natuurlijk als een weldaad voor mensen presenteren - en dat gebeurt dan ook.
De VS Food and Drug Administration heeft genetisch gemanipuleerde zalm van een juichend concern genaamd AquaBounty goedgekeurd, want "veilig te eten".
Over ethiek en risico gaat die FDA niet. En AquaBounty heeft het over "duurzaam". Dan moet het allemaal wel in orde zijn.

Het wederzien met de repressie

In de dagen van RAF, ETA, IRA, Japans Rood Leger, Palestijnse en Molukse strijdgroepen (geen uitputtende opsomming) wist de Staat in het algemeen niet beter te doen dan repressief optreden. Het mede door mij opgerichte blad Repressie Revue beoogde die repressie te inventariseren en is daar ruim twee jaar in geslaagd. En nee, de geschiedenis herhaalt zich niet als farce. Noodtoestanden en het stilleggen van een hele hoofdstad, zoals de afgelopen twaalf dagen is gebeurd, zo ver is het nooit gekomen in de jaren zeventig, hoe dicht bij de overheden er soms ook waren. Jazeker, internering zonder vorm van proces was ook toen gebruik, vooral in het Verenigd Koninkrijk.

De Rote Armee Fraktion was in haar begindagen zoals het in het leninisme heet een transmissieriem wat betreft de bevrijdingsstrijd en het verzet in de "Derde Wereld", bovenal Indo-China. Zij verwerd al spoedig tot een zichzelf instandhoudend apparaat dat solidariteit eiste voor zichzelf, waarbij de anderen ver weg uit het zicht raakten. Op 13 november werd de oorlog even naar Frankrijk verplaatst, of beter: naar Parijs. De dagelijkse tol aan mensenlevens werd even "omgedraaid". Bij deze opsomming ontbreken de achtentwintig lagereschoolkinderen in Mosoel, of hoorden die bij de tol van de dag er voor?

De Orde, die niets beters te bieden heeft als verkooppraatje dan "onze manier van leven" waarbij het niet-bombarderen van kinderen hoort, zolang ze in Europa verblijven, antwoordt met meer oorlog. Desnoods een wereldoorlog, zoals de Turkse provocatie ten aanzien van Rusland maandag liet zien. Van Mali tot en met Jemen wordt dood en verwoesting verspreid en hiermee wordt "onze manier van leven" blijkbaar veiliggesteld.

Hoorde bij de repressie van nu maar zo'n motto als "Mehr Demokratie wagen", kan ik dezer dagen slechts verzuchten. Integendeel, waar "men" kiest voor koerswijziging - Griekenland, Portugal, binnen de Britse Labourpartij - wordt onmiddellijk het grootschalig offensief namens "de markten" ingezet, de "markten" die ook zoveel baat hebben bij het verwoesten van levens in de Derde Wereld die niet meer zo mag heten. Maar zie ook hoe snel de doden van 13 november zijn herdoopt in "onze manier van leven". En hoe gemakkelijk de zogenaamde vrijheden die bij "onze manier van leven" heten te horen worden afgeknepen.