Het uurtje der minne en het sprookje

In een retraite afgelopen maand mij verdiept hebbend in Willem van Saint-Thierry en Ruusbroec kwam ik er met enige verbazing achter dat ook de Kerk van Rome zeer argwanend staat tegenover mystiek. Anders dan de protestanten, maar ook niet heel anders. Mystiek is voorbehouden aan geestelijken die hun ervaring in dogmatische banen kunnen leiden. Leken zijn daar niet voor geoefend. Opmerkelijker vond ik nog - iets waar ik mij nog een paar jaar geleden over verbaasde dat de mystiek van de Minne, die zo bij uitstek hoogmiddeleeuws lijkt, juist in de bevindelijkste uithoeken van de gereformeerden voortleeft. De ontmoeting met dat zoete Wezentje, maar ach, die uurtjes hebben maar kleine duurtjes - deze hoogstmerkwaardige wijze van uitdrukken blijkt al dan niet bewust ontleend aan middeleeuwse en dus uiteraard roomse mystieken. Wonderlijk.

Door anoniem bezoek aan mijn site vernam ik van de voltooiing van Henk Vreekamps trilogie over christendom en Veluwe, iets wat ik niet als trilogie kon zien omdat hij er tot pakweg vijf jaar geleden twee boeken over geschreven heeft. Ik hoop er op terug te komen. Via dit bericht kwam ik terecht bij een filmpje waarbij Vreekamp in een EO-kletsprogramma mocht opdraven om te vertellen dat hij boze geesten werkelijkheid toekent. De kletsmeierpresentatoren, vol van vooral zichzelf, konden het voorzichtige theologische vertoog van Vreekamp namens de Kijkers in het Land nauwelijks verdragen, daarmee illustrerende dat de EO geen omroep van en voor gelovigen is. Ik heb al geschreven dat ik de rechtskerkelijke zionistische gezindheid van Vreekamp afwijs maar aan zijn intellectuele integriteit twijfel ik geen ogenblik. Ga dan ook niet voor de televisie uitleggen dat boze geesten bestaan, moet ik zeggen (de plaatser van het filmpje, waar ik niet naar verwijs, maakt het nog even bonter).

*
Van Jay Griffiths verneem ik over de sprookjes van George McDonald van wie ik eerlijk gezegd niet gehoord had. Het lijkt mij een omissie die een kwestie van taalgebied zou kunnen zijn, hoewel de sprookjes van C.S. Lewis nu juist wel bekend zijn in het Nederlands. De realiteit van de fantasiewereld en de mystiek komen samen bij McDonald - ach misschien heeft u wel van hem gehoord - hier een aan hem gewijde site. Ik zal mij er nader in verdiepen.
Wat ik wil zeggen: uit de wereld van de EO-propagandisten is iedere transcendentie verdwenen, of het nu om boze geesten gaat of de naamgever van het christendom. Jezus is een verdienmodel. Alles wat geen klinkende munt is is flauwekul.