Binnen vierentwintig uur drie bekende zangers overleden, beetje druk aan het front. Ik zal eerlijk zeggen dat ik van Udo Jürgens niet veel weet en niet per se het gevoel had dat ik er veel aan miste. Hier een serieuze Stroei voei
Griechischer Wein
Van Joe Cocker herinner ik mij de eerste single levendig. Er zaten jaren tussen de eerste en de tweede. Hij moest nog de rauwgestemde blueeyed-soulzanger worden...
I'll cry instead, 1964 - gehoord in de Big Line Up, Caroline
Marjorine - roept de dagen van mijn eindexamen op, 1968
De naam van Walter de Buck hoorde ik voor het eerst van mijn (Vlaamse) eerste grote liefde, die ik afgelopen vrijdag voor het eerst in lang weer heb gezien. Wat is toeval. Filmpjes van zijn optredens leerden mij dat De Buck opgetreden had in de Smederij de nacht voor de ontruimingsveldslag op de Lastageweg 1975, iets wat Tjebbe van Tijen, van wie ik het nieuws over de dood van de zanger vernam, dan weer niet vermeldt. Een laatste interview met een anarchist die (niettemin) werkte voor de de sociaal-democratische partij, zoals ook Louis-Paul Boon bijvoorbeeld. België is echt anders...
Ik zou zo gere willen leven. Ik vind het onwaarschijnlijk dat ik dit lied niet eerder geplaatst heb maar ik kan het in ieder geval niet terugvinden.
'k Ben al zo lang op weg geweest
't Es al van macht, 't es al van geld
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten