Een deel van de toeristische ervaring bestaat uit het bezoeken van musea waar je de Echte Kunstwerken te zien krijgt. Ik heb een massa kijkenden zien gapen rond de Venus van Milo die op de foto echt beter te bekijken valt - maar ja, in het echt is zij zoveel - eh, echter. De Mona Lisa valt wat formaat betreft ook al tegen. Van de David staat altijd een replica buiten in Firenze - het geeft niet, want naar ik begrepen heb kijken de mensen binnen ook naar en een replica. Die replica heb ik niet gezien, omdat er de keren dat ik bij het museum was zo'n rij stond dat ik bij voorbaat al opgaf. Ah, waarom ook? Ik heb een souvenirschaaltje met de David er op (niet van eigen bezoek, moet ik er snel aan toevoegen) en ben in de gelegenheid koek of gebak te presenteren vanaf de heuse piemel van de man. Ook een authentieke ervaring.De gewijde sfeer die gecreëerd wordt om de Nachtwacht heen is moeilijker te reproduceren. Wie verbrak die erger: de kunstenaars die de zaal in juni 1969 bezet hielden of de man die een mes zette in het schilderij, bij berechting ontoerekeningsvatbaar werd verklaard en zijn dagen al spoedig eindigde met zelfmoord in een gekkenhuis? Doodstraf voor een aanslag op een schilderij. De tweede studie van de Zonnebloemen was op 6 augustus 1945 in Hirosjima.
Ik moest onze bezoeker uit de VS teleurstellen dat de echte zonnebloemen, de echte aardappeleters en de echte sterrennacht niet in het museum van Vinnie VenGo zijn te zien. Maakt het uit?
Mij lijkt het dat musea alleen nog kunnen dienen voor de confrontatie met iets onbekends, niet met de mogelijkheid te controleren of de reproducties kloppen.
Walter Benjamin....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten