Waarschijnlijk is het een domme fout om een schrijver te laten horen hoe je de titel van zijn boek denkt te vertalen - en dan heb ik het nog alleen over de titel! - in een taal die hij niet machtig is en die dus altijd vreemd zal klinken. Paul Cudenec vond mijn ideeën aangaande The stifled soul of humankind niet mooi en ik hak de knoop nu door met deze vorige maand nog niet door mij bedachte allitteratie die de oorspronkelijke titel misschien wel het best benadert. Er is ons mensen iets ontnomen, het wordt nog steeds ontnomen. Magie wordt vervangen door de quasi-magie van de resultaten van het zogenaamd verlichte denken. Het eindstadium zo ongeveer: het nieuwste model mobiel telefoontje, waarvan de verouderdheid bij uitlevering al vaststaat, is belangrijker dan de zonsop- of -ondergang, de sterrenhemel, het koor van de vogels om je heen (dat aan het uitdunnen is), de planten- en bloemenwereld en ga maar door. De ontneming van de geestelijke dimensie van het leven is gelijk opgegaan met die andere hier niet los van te denken diefstal: het zich toeëigenen door enkelingen van het gemeenschappelijk erfdeel der mensheid. Gezag, de Wet, Eigendom, Vooruitgang en God gaan samen als onderwerping van de mens. Aan de hand van vele auteurs, onder wie nogal wat die niet tot de Anarchistische Canon behoren, wat mij zeer bevalt [ik kom hier apart op terug], licht de schrijver de ontheemding toe en daarbij de wegen die tot bevrijding kunnen leiden. Het gaat erom de geschiedenis te heroveren - wat gebeurd is en, zeker zo belangrijk, wat gaat gebeuren. Hierbij geldt: God zijn wij zelf.
Profetie brengt hoop, hoop brengt moed, moed brengt actie, actie brengt inspiratie, inspiratie brengt meer vastbeslotenheid, vernieuwde hoop, verdiepte moed. Als deze magische spiraal eenmaal begonnen is te draaien gaat hij een eigen leven leiden.
- Paul Cudenec, The stifled soul of humankind. [S.l., Sussex]: Winter Oak Press, 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten