Drie Schotse bands. Van de eerste wist ik het zeker niet. Ik viel bijna in katzwijm toen ik het singletje vond in Amsterdam, samen met de Mighty Avengers. De handelaar vroeg er vijf gulden voor. Ook dat nog. Dat is ook alweer dertig jaar geleden, dit is nu dus een halve eeuw oud. Onvoorstelbaar:
Now we're thru, The Poets.
Dit nummer doet mij altijd denken aan Dolf Jansen, die de 12" aan mij als verjaarscadeau heeft gegeven. The earth only endures, The Waterboys.
De eerste 12" die ik gekocht heb (nou, in combinatie met Clock DVA, dus meteen twee tegelijk): Fields of fire, Big Country.
Als ik hem afspeel begrijp ik niet waarom ik hem niet in een "lijstje aller tijden" heb: de heerlijk agressieve Guns of Navarone met gitaren die doedelzakken nadoen, een wonderlijk loopje uit More than a feeling van Boston tussendoor, en dit alles als toespeling op de moord op het Schotse "platteland" (aartsnederlandse term): het in brand steken van de bossen en velden door de Engelse bezetters, die nogmaals beloond zijn met een nee-stem donderdag.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten