Terwijl ik wrocht aan wat slechts een tussentijds verslag kan worden over de zoektocht naar kairos en socialisme word ik via de zoekmachine geconfronteerd met een boek dat ik moedeloos heb teruggelegd als irrelevant bij het bekijken in de winkel. Kairos is de kleinzoon van Chronos, vertelt Joke J. Hermsen het Nederlandse volk. Ik zie al niets in de identificatie van Kronos met Chronos, het zijn echt twee heel verschillende letters hoor, niet zomaar uitwisselbaar. Een
tegenwerping waarbij gewezen wordt op de bijbelse achtergrond van het woord, dat regelmatig opduikt in de brieven van Paulus; ἐν τῷ νῦν καιρῷ - op dit punt in de heilstijd, bijvoorbeeld, Rom. 11:5. Het is moeilijk te accepteren in de Paulusbrieven - contextualisering die men in kerkelijke kringen graag vergeet - dat hij de inbreuk van de eeuwigheid in het nu present acht, door Jezus Christus. Niet precies de kleinzoon van Kronos al valt overal wel een modernistische mouw aan te passen.
Poorthuis geeft Matth. 16:3 zo weer:
Je kent wel het weerbericht, maar de tekenen van het Kairos kun je niet herkennen?
De serieuzere Leidse vertaling zegt:
's Morgens zegt u: Vandaag komt er storm, want de lucht is somberrood. Kunt u het onderscheid in het voorkomen van de hemel wel beoordelen, maar de tekenen der tijden niet?
Het kairos van Hermsen en de Nederlander die er zo zijn eigen tekenen des tijds op nahoudt is iets
geheel anders. Des te erger voor Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten